Στο σπίτι του Μαραντόνα γεννήθηκε η νέα Μπαρτσελόνα!

Ήταν σημειολογικό. Παραμονές της ρεβάνς της Νάπολι με την Μπαρτσελόνα, οι Παρτενοπέι παρουσίασαν το νέο τους πούλμαν, όλο ντυμένο με Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, στη μνήμη του ποδοσφαιρικού Θεανθρώπου που άλλαξε την μοίρα της ομάδας, της πόλης και ολόκληρου του ιταλικού Νότου.

Στο πρώτο παιχνίδι με την Μπάρτσα στο «Καμπ Νόου», η Νάπολι έβαλε το πούλμαν μπροστά από την εστία της και, με μεγάλη δόση τύχης, πήρε μια ισοπαλία που δεν άξιζε (1-1). Και, μια εβδομάδα αργότερα, δεν πρόλαβε καν να βάλει το πούλμαν, αφού οι Μπλαουγκράνα μέσα σε λιγότερο από ένα 15λεπτο την είχαν διαλύσει.

Πως; με υποδειγματική αντεπίθεση στο πρώτο γκολ και ασύλληπτο πλασέ του Φρένκι Ντε Γιονγκ (πόσο έλειψε αυτός ο παικταράς στους Καταλανούς…) στο δεύτερο, επιβραβεύοντας την πιο μεγάλη ποδοσφαιρική παράσταση της Μπάρτσα του Τσάβι.

Ο Κάρλες Πουγιόλ, καλός φίλος και συμπαίκτης του νυν προπονητή στην κορυφαία κυανέρυθρη ομάδα όλων των εποχών, twittαρε μετά το εμφατικό 4-2 στο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα» ότι «όταν προσλήφθηκε ο Τσάβι, στοιχημάτισα με έναν φίλο ένα δείπνο ότι θα πάρει το πρωτάθλημα».

Όχι, ο Τσάβι ΔΕΝ θα πάρει φέτος το πρωτάθλημα στην Ισπανία. Κάνει, όμως, κάτι ακόμα πιο σημαντικό από μια μεγάλη, αλλά εφήμερη χαρά: Χτίζει μια νέα ομάδα που ενθουσιάζει τους φίλους του ποδοσφαίρου και πείθει ότι μπορεί να δώσει στον σύλλογο την χαμένη του περηφάνια, ειδικά στην Ευρώπη και μακριά από το «Καμπ Νόου».

Και πως το κάνει; Με σημείο αναφοράς το διαχρονικό DNA της Μπάρτσα. Γρήγορη και σωστή κυκλοφορία της μπάλας, ασφυκτική πίεση ψηλά και προσθέτοντας σε αυτά την ταχύτατη μετάβαση άμυνας - επίθεσης και μια πείνα (χωρίς εισαγωγικά) που είχε πολλά χρόνια να δείξει και δεδομένα της έλειπε από τις συνεχείς επιτυχίες και την (λογική, αλλά μέχρι ενός σημείου) επανάπαυση.

Και, το πιο σημαντικό, στηριζόμενη σε παίκτες που δείχνουν αναγεννημένοι παρ’ ότι έχουν τα χρονάκια τους (Πικέ, Τζόρντι Άλμπα, Μπουσκέτς), νεαρούς που μπορούν να γράψουν ιστορία στην Βαρκελώνη (Αραούχο, Έρικ Γκαρθία, Πέδρι, Ντε Γιονγκ, Γκάβι, Φατί, Φεράν Τόρες) και μεταγραφές που έδεσαν ιδανικά στο σύνολο και το ανέβασαν επίπεδο (Ανταμά Τραορέ και Ομπαμεγιάνγκ).

Αυτή η Μπαρτσελόνα, βεβαίως, έχει ακόμα σημαντικές και χτυπητές ελλείψεις. Ο Μαρκ - Αντρέ Τερ Στέγκεν δεν είναι σε καλή κατάσταση, αλλά ενδεχομένως αυτό να είναι κάτι παροδικό, γιατί ο Γερμανός τερματοφύλακας έχει αποδείξει ποιος είναι και τι αξίζει.

Στην άμυνα είναι απαραίτητη η απόκτηση ενός στόπερ πρώτης γραμμής, ώστε να γίνει ομαλά η μετάβαση από την εποχή του Πικέ και οι Αραούχο - Έρικ Γκαρθία να έχουν ένα σημείο αναφοράς και όχι παίκτες τύπου… Λενγκλέ και Ουμτιτί.

Στα άκρα, δεν μπορείς να στηριχτείς σε έναν 38χρονο όπως ο Ντάνι Άλβες, έστω και αν ο Βραζιλιάνος είναι μύθος, ενώ και ο Άλμπα χρειάζεται μια εναλλακτική παρόμοιου επιπέδου. Η μεσαία γραμμή είναι (πολλή) γεμάτη και, στην επίθεση, αν γίνει εφικτή η απόκτηση ενός σούπερ σταρ τύπου Έρλινγκ Μπράουτ Χάαλαντ, όλη η ομάδα θα ανέβει ένα επίπεδο, χωρίς να ξεχνάμε τον τρομερά άτυχο Ανσού Φατί.

Ο Τσάβι έχει πολλά να μάθει, αλλά ξεκάθαρα βρίσκεται στο κατάλληλο μέρος για να εφαρμόσει αυτό που ξέρει και αγαπά. Ο ίδιος είπε ξεκάθαρα ότι «ακόμα δεν έχουμε κάνει τίποτα» και έχει απόλυτο δίκιο. Ούτε η ομάδα του πήρε το Europa League (πρόσφατα έγραψα ότι μπορεί να το κάνει), ούτε εξασφάλισε θέση στην πρώτη τετράδα της La Liga, ώστε να επιστρέψει στο Champions League, όπου και ανήκει.

Όπου, όμως, θέλει και πάλι να είναι φουλ ανταγωνιστική και να αφήσει για πάντα πίσω της τις… μαυρίλες τύπου Ρόμα (0-3), Λίβερπουλ (0-4) και Μπάγερν Μονάχου (2-8). Ο δρόμος είναι ακόμα πολύ μακρύς, αλλά στο σπίτι του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος πριν από σαράντα χρόνια έκανε ποδαρικό στην Ευρώπη με την φανέλα της Μπαρτσελόνα, έκανε πρεμιέρα και η νέα, πολλά υποσχόμενη Μπάρτσα του Τσάβι.

Υ. Γ.: Η προσπάθεια της UEFA να «κρύψει» το πανό «Stop War» («Σταματήστε τον πόλεμο») που ξεδίπλωσαν πριν από το ματς οι παίκτες Νάπολι και Μπαρτσελόνα, εκτός από ανόητη (την εποχή των social media που τίποτα δεν μένει κρυφό), είναι και άκρως ντροπιαστική. Δεν μπορείς, όταν μέσα στο σπίτι σου (Ευρώπη) γίνεται πόλεμος και πεθαίνουν άνθρωποι, να χώνεις επιδεικτικά το κεφάλι σου στο χώμα σαν στρουθοκάμηλος, γραπωμένη στην πολιτική των «μη πολιτικών μηνυμάτων» (πόσο ειρωνικό…) για να μην δυσαρεστήσεις τους χορηγούς σου. Φτάνει πια, κύριοι της UEFA, φτάνει…