Ο Ιβάν στο δρόμο για να τον κάνει τρομερό

Το έγραφα και όταν τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά. Ότι το σχέδιο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι αυτό που μπορεί να βγάλει τον Παναθηναϊκό από την ανυποληψία των τελευταίων ετών και στα μηνύματα από κάτω έπεφτε συνήθως κράξιμο. Όπως επίσης έγραφα και όταν τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά επί Μπόλονι, αλλά το ποδόσφαιρο άθλιο χωρίς προοπτική, ότι ο Παναθηναϊκός όσο και να κερδίσει ένα, δύο, τρία, πέντε ματς, στα χέρια του Μπόλονι, με το ποδόσφαιρο του Ρουμάνου δεν θα μεγαλώσει…

Καμία ομάδα με το DNA του Παναθηναϊκού και με την ανάγκη του να διεκδικεί και να παίρνει τίτλους συνεχώς, δεν μπορεί να ευημερεί για πολύ «κλέβοντας» νίκες. Μπορεί να πάρει κάτι μία χρονιά ενδεχομένως αν το σχέδιο είναι αποτελεσματικό, αλλά μέχρι εκεί…

Σήμερα είμαι πιο σίγουρος από ποτέ ότι ο Γιοβάνοβιτς αν δεν συμβεί κάποιο απρόοπτο, αν του δοθεί ο χρόνος που χρειάζεται, αν υπάρξει υπομονή, θα ξανακάνει τον Παναθηναϊκό αυτό που του αρμόζει να είναι, διεκδικητή των τίτλων. Δεν είναι ότι εντυπωσιάστηκα τόσο από τη νίκη κόντρα στον Αρη ασφαλώς, αλλά είδα έναν προπονητή που πλέον αρχίζει και νιώθει ασφάλεια με την ομάδα, με αυτό που παίζει και με τις επιμέρους ιδέες και καινοτομίες του. Και είδα μία ομάδα παικτών να αφομοιώνουν πανεύκολα μία νέα εκδοχή του παιχνιδιού η οποία αποδείχτηκε εξόχως αποτελεσματική. Προφανώς ο Παναθηναϊκός για να γίνει ξανά διεκδικητής των τίτλων θέλει εκτός από χρόνο κι’ άλλα πράγματα, όσο ο ίδιος όμως ο Γιοβάνοβιτς αποφασίζει για όλα, σιγά σιγά θα έρθουν και τα υπόλοιπα που χρειάζεται η ομάδα.

Πλέον ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει περάσει στην επόμενη πίστα. Στην πίστα που δεν προσπαθεί να πάρει τους παίκτες του από το χέρι και να τους καθοδηγήσει στα βασικά, αλλά στην πίστα που μπορεί να τους καθοδηγήσει μακριά από παγίδες και δυσκολίες με μία απλή οδηγία. Πλέον ο Παναθηναϊκός δεν μπουσουλάει, αλλά έχει αρχίσει και περπατάει στα χέρια του Ιβάν. Προφανώς και στα πρώτα βήματα θα υπάρξουν και φορές που θα σκοντάψει, αλλά πλέον ο Σέρβος ξέρει καλά την ομάδα και τους παίκτες του, ξέρει καλά τις αδυναμίες και τα πλεονεκτήματά τους και αυτοί με τη σειρά τους ξέρουν καλά ότι ο ασπρομάλλης κύριος στην άκρη του πάγκου, είναι ο άνθρωπος που αξίζει όχι απλώς τον σεβασμό τους, αλλά και την στάση προσοχής στα θέλω του.

Ο Ιβάν για μία βραδιά εγκατέλειψε αυτό που κάπως αυθαίρετα και από την πρώτη μέρα που το είδα στο Βόλο κόντρα στη Λαμία, βάφτισα ως «Το τίκι τάκα του Ιβάν», ακριβώς για να αποφύγει την πίεση του Αρη, ο οποίος προσπαθούσε να τον μπλοκάρει με το ίδιο τρόπο που το είχε κάνει και ο ΟΦΗ στη Λεωφόρο. Ο Μπρινιόλι γέμισε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά για τον Μακέντα, η μπάλα πέρασε λιγότερο από κάθε άλλη φορά από τον άξονα και εκεί που ο Αρης ήθελε να πιέσει, δεν υπήρχε η μπάλα για να το κάνει ή για την ακρίβεια υπήρχε πολύ λιγότερο από κάθε άλλη φορά στα τελευταία ματς.

Ο Ιβάν θυσίασε μέρος της κατοχής της μπάλας για να νιώσει η ομάδα μεγαλύτερη ασφάλεια και όχι απλώς ένιωσε ασφαλέστερα, αλλά όλες κι’ όλες δέχτηκε δύο τελικές από τον Αρη σε όλο το ματς.

Την ίδια ώρα οι παίκτες του Παναθηναϊκού αντιλαμβάνονται ότι ο καθοδηγητής δεν έχει στεγανά και κυρίως είναι δίκαιος. Ο Σάντσες στην αρχή έπαιζε μόνο στα οικογενειακά διπλά, τώρα είναι βασικός, ο Βιγιαφάνες όσο δεν μάρκαρε και δεν έτρεχε ήταν για δεκάλεπτα στο γήπεδο, τώρα που σκίζεται, η ενδεκάδα ξεκινάει και τελειώνει σε αυτόν. Ο Βιτάλ όσο πέταγε δεν έβγαινε από την ενδεκάδα, τώρα πλέον τη βλέπει με το κιάλι και ο Αϊτόρ που ήταν ξεχασμένος και η αποτυχημένη μεταγραφή που το καλοκαίρι η ομάδα προσπαθούσε να ξεφορτωθεί όπως όπως, πλέον έχει γίνει από τους σημαντικότερους παίκτες της ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός αρχίζει και χτίζεται, αρχίζει να φτιάχνεται σωστά και κυρίως αρχίζει και αποκτά εντός και εκτός γηπέδου τις δομές και της αρχές που έχουν οι καλές ομάδες. Ξαναγράφω ότι θα σκοντάψει, ξαναγράφω ότι το ρόστερ του έχει ποιότητα, αλλά χρειάζεται ασφαλώς περισσότερη για να γίνει διεκδικητής των τίτλων. Αλλά το δύσκολο κομμάτι, οι βάσεις για να χτίσεις πάνω σε αυτές, μετά από χρόνια έχω την αίσθηση και όχι ακόμη την απόλυτη βεβαιότητα, ότι έχουν αρχίσει και μπαίνουν από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.