Το σερί του ΠΑΟ και ο Ατρόμητος που βελτιώνει το πρωτάθλημα…

Ο μοναδικός δρόμος για την βελτίωση του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως έχω γράψει πολλές φορές, δεν είναι να βελτιωθούν οι ομάδες της πρώτης ταχύτητας, αλλά αυτές της δεύτερης και της τρίτης. Ο μοναδικός τρόπος για να γίνουν καλύτερες και αποτελεσματικότερες οι ομάδες μας στην Ευρώπη, είναι να γίνει καλύτερο το πρωτάθλημά μας. Και η βελτίωση στο ποδόσφαιρο, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, σε κάθε χώρα θα έρχεται πάντα από κάτω προς τα πάνω και ποτέ από πάνω προς τα κάτω.

Τα φώτα, οι προβολείς, αυτό το Σαββατοκύριακο λοιπόν θα πρέπει να πέσουν επάνω στον Ατρόμητο, διότι αυτός ήταν η διαφορά σε σχέση με ότι περιμέναμε, αυτός ήταν το ξεχωριστό, το σπέσιαλ, ο Ατρόμητος ήταν που ομόρφυνε την αγωνιστική και την έκανε αμφίρροπη. Ακόμη κι’ εγώ πηγαίνοντας στην «Αγιά Σοφιά» για να περιγράψω το ματς για την Cosmote TV, είχα πέσει στην παγίδα, ότι θα δω ένα ακόμη πάρτι της ΑΕΚ, ένα εύκολο 3-0 για παράδειγμα.

Ο Ατρόμητος όμως είχε διαφορετική άποψη και αυτή ακριβώς η διαφορετική διάθεση του Ατρόμητου και το ποδόσφαιρό του, μας προσέφεραν ένα συναρπαστικό ματς, ένα αληθινό ντέρμπι, μία μεγάλη μάχη που κρίθηκε στις καθυστερήσεις. Και το ποδόσφαιρο της ομάδας του Κόλμαν είναι αυτό που στο τέλος της ημέρας μπορεί να βελτιώσει το παιχνίδι της ΑΕΚ, για να επιστρέψω και στον πρόλογο. Διότι η ΑΕΚ έμαθε πράγματα από τον Ατρόμητο, είδε για πρώτη φορά αδυναμίες που έχει στο παιχνίδι της και τις οποίες δεν είχε εντοπίσει, ούτε κόντρα στον αιφνιδιασμένο Παναιτωλικό, ούτε στον κακό Ιωνικό, ούτε στον ανέτοιμο και άτσαλο Αρη. Όταν όμως βρήκε στο δρόμο της, μία καλοφτιαγμένη ομάδα, με σχέδιο, όπως ο Ατρόμητος, τότε και η ΑΕΚ είδε και τις αδυναμίες της.

Ο Ατρόμητος κατά διαστήματα πίεσε ψηλά και οργανωμένα την ΑΕΚ για να της δημιουργήσει ζήτημα στο passing game και τα κατάφερε, ειδικά στο πρώτο μέρος όπου εμφάνισε όλες τις αδυναμίες του Μουκουντί. Ο Ατρόμητος πήγε σε πίεση στη δεύτερη ζώνη και σε γρήγορες μεταβάσεις, δίνοντας στον Αλμέιδα να καταλάβει ότι ο Βίντα και ο Μοχαμάντι έχουν ζήτημα με τις μπάλες στην πλάτη τους, όπως στη μεγάλη ευκαιρία τετ α τετ του Κιάρτανσον. Ο Ατρόμητος με την εξαιρετική ζώνη άμυνας (ή σύνθεση ζώνης και man to man) ανάγκασε την ΑΕΚ να αλλάξει τέσσερις εκτελεστές στα στημένα μέχρι να βρει μία πραγματικά καλή ευκαιρία στην κεφαλιά του Μουκουντί. Ο Ατρόμητος για σχεδόν 70 λεπτά απαγόρευσε στην ΑΕΚ να παίξει ανάμεσα στις γραμμές του και να φτιάξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο βγάζοντας από το ματς σχεδόν όλα τα δημιουργικά ατού της. Ο Ατρόμητος έφτασε σε απολύτως καθαρές ευκαιρίες για γκολ με όλους τους τρόπους, δίνοντας στον Αλμέιδα πολύ δουλειά για το βίντεο παρακολούθησης του ματς και συζήτησης με τους ποδοσφαιριστές του. Ο Ατρόμητος την απείλησε σε κόντρα επίθεση (δεύτερο τετ α τετ Κιάρτανσον, ο οποίος αν και δεν είναι γρήγορος είναι πανέξυπνος και βγήκε μπροστά από τον Μουκουντί, ο οποίος τον έχασε, για να εκτελέσει στη σέντρα του Ρομπάιγ), την απείλησε με οργανωμένο ποδόσφαιρο και αλλαγή στην αδύναμη πλευρά (πρώτο τετ α τετ Κιάρτανσον), φάση στην οποία διαπιστώθηκε το έλλειμμα της ΑΕΚ στις πάσες στην πλάτη των στόπερ της που ήταν εκεί, ο Ατρόμητος την απείλησε με στημένο (φάουλ Μουνίθ και κεφαλιά αμαρκάριστου Ερλινγμάργκ), ο Ατρόμητος την απείλησε και σε σετ παιχνίδι (διαγώνιο σου Κλωναρίδη και επέμβαση Αθανασιάδη). Τα περισσότερα από αυτά η ΑΕΚ δεν τα είχε διαπιστώσει σε κανένα ματς της ως τώρα ή τουλάχιστον ποτέ σε ένα παιχνίδι μαζεμένα.

Και γιατί λοιπόν η ΑΕΚ, νίκησε αφού ο Ατρόμητος ήταν τόσο καλός; Πρώτον γιατί ο Ατρόμητος δεν έκανε καμία από τις μεγάλες ευκαιρίες του γκολ. Νομίζω ότι αν ο Ατρόμητος είχε βρει γκολ δεν θα είχε χάσει το ματς. Ο δεύτερος λόγος είναι φυσικά και η ίδια η ΑΕΚ. Μπορεί να μην ήταν τόσο καλή όσα στα τρία προηγούμενα ματς, αλλά η ΑΕΚ δεν ήταν κακή. Αλλωστε 22 τελικές δεν κάνεις αν είσαι κακός. Επιπλέον η ΑΕΚ έχει φέτος βάθος στο ρόστερ. Της λείπει ο βασικός τερματοφύλακας, αλλά ο αναπληρωματικός είναι εξίσου καλός. Είναι τραυματίες οι Τσούμπερ και Φαν Φέερτ που σε ματς που δεν βρίσκεις το γκολ θα ήταν απολύτως χρήσιμοι, αλλά έχει να φέρει από τον πάγκο, Μάνταλο, Αμραμπάτ, δεν είναι λίγο, δεν είναι απλό. Εχει φυσικά και αδυναμίες ακόμη αυτό το ρόστερ. Η ΑΕΚ θέλει έναν παίκτη που να πηγαίνει εμφανώς στο ένας εναντίον ενός για τέτοια ματς, δεν θα κερδίζεις πάντα με το συνδυαστικό ποδόσφαιρο, θέλεις και την ατομική ενέργεια για να σε ξεκλειδώσει. Η ΑΕΚ στρίμωξε λοιπόν τον Ατρόμητο στο τέλος, τον ανάγκασε να της προσφέρει ένα σωρό στημένα, τον κούρασε αφάνταστα και στο τέλος ένα κόρνερ και ένας κατάκοπος Μαυρομάτης που έκανε σπουδαίο ματς, της έδωσαν την δυνατότητα να πάρει τη νίκη. Μία νίκη που αμφιβάλλω ζωηρά αν θα την είχε πάρει ποτέ στο παγωμένο και αφιλόξενο ΟΑΚΑ…

Λίγο αργότερα ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωνε, για να μείνω στην ίδια όψη του νομίσματος, ότι το ελληνικό πρωτάθλημα έχει ακόμη δρόμο μέχρι να βελτιωθούν πραγματικά οι ομάδες δεύτερης ταχύτητας. Για τον Παναθηναϊκό είναι τιμή και κολακεία αυτό το οκτώ στα οκτώ, για το πρωτάθλημα μας όχι. Αλλα αυτό σήμερα ορθώς δεν απασχολεί τον Παναθηναϊκό, ο οποίος συνεχίζει το σερί με τέτοια συνέπεια που σε κάνει να δυσκολεύεσαι να φανταστείς πότε θα τελειώσει. Μήπως την ερχόμενη Κυριακή με τον Αρη; Μοιάζει δύσκολο…

Ο Ιβάν έχει χτίσει μία ομάδα με χαρακτήρα και ταυτότητα, η οποία είτε παίζει μέτρια, είτε παίζει καλά, όπως στη Λαμία, το αποτέλεσμα το βρίσκει. Με πλάνο, με ένταση, με σταθερούς πρωταγωνιστές, αλλά και με παίκτες που σιγά σιγά μπαίνουν στο κλίμα και την εξίσωση (Μπερνάρ, Τσόκαϊ, ο οποίος παρεμπιπτόντως πολύ μου άρεσε), ο Παναθηναϊκός μοιάζει τώρα στο πρώτο κομμάτι του πρωταθλήματος, η πλέον έτοιμη ομάδα για πρωταθλητισμό. Είναι πραγματικά σπουδαίο αυτό που κάνει ο Γιοβάνοβιτς, να έχει μετατρέψει μία ομάδα που έχει πάνω από μία δεκαετία να πάρει πρωτάθλημα και χρόνια πολλά να κάνει πρωταθλητισμό, σε ομάδα που συμπεριφέρεται μέσα στο γήπεδο σαν πρωταθλήτρια των πρωταθλητών…