Αν όχι ο καλύτερος φορ, ο Μορόν σίγουρα είναι το deal της χρονιάς

Είναι πολλοί οι παράγοντες που συνθέτουν τη λίστα των κριτηρίων αξιολόγησης ενός ποδοσφαιριστή. Από το συναίσθημα και τα χαρακτηριστικά που απαιτεί μια θέση μέχρι τον ρόλο και τις ευθύνες του απέναντι στο τακτικό πλάνο του προπονητή του. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο τελευταίος, συνήθως είναι, ο πλέον καταλληλότερος στις βαθμολογήσεις. Η κουβέντα για τον κορυφαίο σέντερ φορ της χρονιάς έχει ανοίξει μπόλικο καιρό τώρα και προφανώς κομμάτι αυτής είναι και ο Λορέν Μορόν ο οποίος διανύει εξαιρετικά αγωνιστική περίοδο έπειτα από μια διετία απόλυτης ανομβρίας, ενδεχομένως και, κρίσης της αγωνιστικής ταυτότητάς του. Αναμφίβολα αποδεικνύεται εξαιρετική επιλογή μέσα στις πολλές που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι καθώς πέραν της δίψας για την επιστροφή του στο ποδοσφαιρικό στερέωμα – έπειτα από το διάστημα κατά το οποίο (ουσιαστικά) δεν είχε ρόλο στην Μπέτις – επιβεβαιώνει και το υψηλό επίπεδο ποιότητάς του.

Με κύριο επιχείρημα τον αριθμό των τερμάτων που έχει πετύχει και τον τίτλο του (μέχρι στιγμής) πρώτου σκόρερ μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι ο καλύτερος φορ του πρωταθλήματος. Από την άλλη πλευρά, ως στοιχείο υπάρχει ότι κανείς άλλος δεν έχει αγωνιστεί τόσο όσο ο Ισπανός, καθότι ο Άρης δεν διαθέτει άλλη λύση πίσω από τον Μορόν κι έτσι – με εξαίρεση εκείνο το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό όπου και ο ίδιος φρόντισε να… καθαρίσει νωρίς την μπουγάδα – μετρά 90λεπτα σε κάθε παιχνίδι! Αντιθέτως, άλλες ομάδες έχουν την ευχέρεια της διαχείρισης αλλά με περισσότερους αγώνες στο οργανόγραμμά τους.

Στα στοιχεία που επίσης απαιτείται να μπουν στη λίστα των κριτηρίων είναι το συνολικό casting. Από την πεντάδα των ομάδων που προπορεύονται στη βαθμολογία, ο Άρης διαθέτει την πιο αδύναμη μεσοεπιθετική γραμμή. Φανταστείτε δηλαδή ο μεν Λουίς Πάλμα να υπήρχε στη φετινή ομάδα καλύπτοντας την αριστερή πλευρά της επίθεσης, ο δε Σάπι Σουλεϊμάνοφ να ήξερε τους… δρόμους της Θεσσαλονίκης μετρώντας περισσότερο διάστημα στην ομάδα από αυτούς τους τρεις μήνες που βρίσκεται εδώ ή ακόμη έναν Μάνου Γκαρθία γερό και ορεξάτο πίσω από τον συμπατριώτη του. Υποψιάζομαι ότι ο Μορόν θα είχε πολλά περισσότερα από τα επτά γκολ που ήδη έχει σημειώσει.

Ανεξάρτητα της επιλογής του καθενός για τον καλύτερο φορ του Πρωταθλήματος, ο 30χρονος Ισπανός σίγουρα αποτελεί το κορυφαίο deal της χρονιάς. Στοιχειοθετεί μία από τις εξυπνότερες κινήσεις του Άρη σε βάθος πενταετίας γιατί αγόρασε υψηλή ποιότητα σε χαμηλή τιμή. Είναι η γνώση της αγοράς που απαιτείται να έχει μια ομάδα για να γλιτώσει χρήματα αυξάνοντας παράλληλα την αξία του αγωνιστικού δυναμικού της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λειτούργησε υποδειγματικά γιατί παρουσίασε αγωνιστικό project το οποίο «γοήτευσε» τον ποδοσφαιριστή, πείθοντάς τον να φύγει για πρώτη φορά από την χώρα του, «γράφοντας» στο κέντρο του κύκλου το όνομά του. Ο Μορόν είχε ξεχάσει αυτό το συναίσθημα και προφανώς αυτό αναγεννήθηκε στα εσώψυχά του καθώς αντιλήφθηκε τον σημαντικότατο ρόλο του στην εφαρμογή του αγωνιστικού σχεδίου της ομάδας. Επί της ουσίας, ο Άρης του πρόσφερε κάτι που ο Ισπανός είχε ανάγκη να ακούσει αλλά και να αισθανθεί έπειτα από ένα διάστημα κατά το οποίο – όπως είχε παραδεχθεί και ο ίδιος – είχε χρειαστεί να επισκεφθεί έως και ψυχολόγο.

Η ιδιαιτερότητα της περίπτωσή του φάνηκε από το ντεμπούτο του, στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Αραράτ. Ένας επιθετικός με ικανότητα μέσα στην περιοχή αλλά και την ανθεκτικότητα ανταπόκρισης σ’ ένα πακέτο αγωνιστικών ευθυνών καθώς αυτές αυξήθηκαν από την ημέρα τραυματισμού του Λούκας Ρουπ και τη διεύρυνση του διαστήματος απουσίας του Μάνου Γκαρθία. Ο ρόλος του σέντερ φορ είναι να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα αλλά ο Ισπανός απαιτείται να κάνει πολλά περισσότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο, σαν αυτά που είδε το ελληνικό κοινό στον πρόσφατο αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Και είναι το deal της χρονιάς γιατί φέτος ο Άρης δεν θα επιβαρυνθεί με περισσότερα από 300.000 ευρώ καθώς η συμφωνία με την Μπέτις περιλαμβάνει την υποχρέωση καταβολής αυτού του ποσού από το συνολικό του συμβολαίου του.