ΑΕΚ: Το τελευταίο άλμα του «τίγρη»

Κάποτε και μάλιστα σχετικά σύντομα θα έφτανε αυτή η στιγμή. Από την πρώτη ημέρα που επέστρεψε ο Δημήτρης Μελισσανίδης είχε βάλει δύο στόχους. Να επαναφέρει την ΑΕΚ στο επίπεδό της και τους τίτλους και να φτιάξει το γήπεδο. Όταν θα ολοκλήρωνε την αποστολή θα αποχωρούσε. Η αποστολή είχε ολοκληρωθεί από το περασμένο καλοκαίρι, συνεπώς από εκείνο το βράδυ που η ΑΕΚ πανηγύριζε το νταμπλ στο μυαλό του Δημήτρη Μελισσανίδη υπήρχε μόνο ένα πράγμα. Να βρεθεί ο επόμενος και να είναι κάποιος που θα του δίνει την σιγουριά ότι θα υπάρξει συνέχεια.

Ηταν κοινό μυστικό ότι τον έψαχνε τον επόμενο εδώ και μήνες. Η σωματική και πνευματική κούραση, η ηλικία και η υγεία του, όπως είπε και ο ίδιος έκανε αυτή την αναζήτηση επιτακτική τους τελευταίους μήνες. Δεν μίλησε μόνο με τον Μάριο Ηλιόπουλο, αλλά αυτόν επέλεξε για διάφορους λόγους. Διότι, μην γελιέστε, ο Μελισσανίδης επέλεξε τον Ηλιόπουλο. Το αντίτιμο της πώλησης της ΠΑΕ ΑΕΚ, είναι πραγματικά μικρό. Μικρό με όρους αγοράς, με όρους περιουσιακών στοιχείων, με όρους επιχειρηματικότητας. Ακούστηκε το ποσό των 80 - 90 εκατ. ευρώ. Τόσο κοστίζει (και παραπάνω για την ακρίβεια το νέο γήπεδο), συνεπώς εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με μία οικονομική πρόταση που ο Μελισσανίδης δεν μπορούσε να αρνηθεί. Μάλιστα αν μαθαίνω σωστά ο ίδιος στη διάρκεια της αναζήτησης του επόμενου είχε καλύτερες προτάσεις οικονομικά και τουλάχιστον δύο από αυτές ξεπερνούσαν τα 100 εκατ. ευρώ (χρήματα αποκλειστικά για τον ίδιο)… Τις απέρριψε όμως διότι δεν ήθελε να δώσει την ΑΕΚ σε ένα απρόσωπο fund που του έδινε 130 εκατ. ευρώ. Και δεν το έκανε όχι γιατί δεν ξέρει να ντιλάρει καλά (ασφαλώς και ξέρει), αλλά γιατί ήθελε να αισθάνεται σίγουρος (όσο σίγουρος γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις) για τον επόμενο. Ο Μελισσανίδης παραδίδει λοιπόν την σκυτάλη στον Μάριο Ηλιόπουλο, κάνοντας μία επιλογή που ξέρει ότι θα μπει και αυτή στο ζύγι της υστεροφημίας του. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος.

Αν βάλει «τικ» και στο τρίτο κουτάκι μετά από αυτό του γηπέδου και της επιστροφής της ΑΕΚ στους τίτλους, θα νιώθει και πιθανότατα θα είναι, ο μεγαλύτερος ευεργέτης της ΑΕΚ. Αλλωστε ο λόγος που το αντίτιμο ήταν μικρότερο από όσο επιτάσσει η αγορά φαίνεται και από το γεγονός ότι ο Μελισσανίδης δέσμευσε με έναν τρόπο τον επόμενο ιδιοκτήτη της ΑΕΚ ότι και το προπονητικό κέντρο θα ολοκληρωθεί άμεσα με χρήματα που θα βάλει ο νέος επενδυτής. Προτίμησε να χαμηλώσει το αντίτιμο για τον εαυτό του προκειμένου να είναι βέβαιος ότι η επόμενη ημέρα της ΑΕΚ θα είναι όπως ο ίδιος την είχε οραματιστεί.

Οσο για τον Μάριο Ηλιόπουλο, προφανώς και το επιχειρηματικό πορτοφόλι του, αποτελεί εγγύηση για την οικονομική επιφάνειά του και το αν μπορεί να αντέξει οικονομικά το μέγεθος ΑΕΚ. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι προφανώς δεν είναι μόνο αυτό στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι μία άλλου είδους επιχείρηση και έχει μεγάλες ιδιαιτερότητες και διαφορές από οποιαδήποτε άλλη μπίζνα. Ο Ηλιόπουλος προφανώς και δεν είναι χθεσινός, και προφανώς ξέρει σε τι είδους στίβο μάχης μπαίνει και τι σημαίνει επιχειρηματικός ανταγωνισμός στο ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό άλλωστε και προτίθεται να δώσει στίγμα από την πρώτη ημέρα κιόλας και με τις μεταγραφές που θα κάνει, αλλά αυτά είναι πράγματα που θα τα δούμε στην πορεία. Και φυσικά ισχύει πάντα στο ποδόσφαιρο, είτε μιλάμε για προπονητή, είτε μιλάμε για παίκτη, είτε μιλάμε για ιδιοκτήτη, ότι χρειάζεται χρόνο…