Άρης: Μια πρόβα γεμάτη φάλτσα

Αντικειμενικά, αυτή η παραφωνία έσπασε… το τύμπανο στο πρώτο ημίχρονο στη διάρκεια του οποίου αναρωτιόμουν αν αυτοί οι έντεκα του αρχικού σχήματος αντάμωσαν για πρώτη φορά στο γήπεδο. Και δεν αναφέρομαι τόσο στην έλλειψη ενέργειας και τρεξιμάτων που προφανώς οφείλονται στην ένταση των προπονήσεων με συνέπεια αυτή να είναι αρκετά περιορισμένη στα φιλικά παιχνίδια, όσο σε πράγματα αυτονόητα που περιμένεις να δεις από μια ομάδα. Η 11αδα δεν απαρτιζόταν δα από πρωτάρηδες γιατί οι 9/11 – πλην δηλαδή του Ούγκο Μάγιο στο δεξί άκρο της άμυνας και του Μόντσου στον άξονα – ήταν και πέρυσι στο «Κλ. Βικελίδης».

Καμία συνεργασία, έλλειψη επικοινωνίας και γενικώς ένα παιχνίδι το οποίο ήταν τόσο κακό σε σημείο μη δόμησης μιας σωστής επίθεσης μέχρι το 39’. Οι πλάγιοι full back δεν είχαν ανεβάσματα και ο δε άξονας πελαγοδρομούσε γιατί ο Φραν Βέλεθ, τουλάχιστον στην παρούσα στιγμή, δείχνει ότι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε ρόλο αμυντικού χαφ. Ο Ρούμπεν Πάρντο θύμισε εν ολίγοις τον ποδοσφαιριστή της περασμένης σεζόν και ο Μόντσου ψάχνεται στο γήπεδο και είναι λογικό. Βελτίωσε την εικόνα του όταν ένιωσε το στήριγμα του Μανού Γκαρθία στο δεύτερο μέρος καθώς εκεί βρήκε έναν άνθρωπο για να… ανταλλάξει δυο κουβέντες. Ο Λορέν Μορόν ήταν εκτός κλίματος και ο Γιάννης Φετφατζίδης δεν είχε την ενέργεια και δεν του βγήκε ούτε μία ντρίμπλα. Κι έτσι, στο πρώτο ημίχρονο, η Λαμία ήλεγξε σε απόλυτο βαθμό τον άξονα και βλέποντας τον αντίπαλο να παραπατά, αύξησε και την πίεση στους στόπερ οι οποίοι επιβεβαίωσαν τη συνήθειά τους στο λάθος. Η δική της δυναμική περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη στιγμή αντικατάστασης του Νούνιες.

Για τον Άρη, η έλλειψη φρεσκάδας και έντασης του πρώτου ημιχρόνου καλύφθηκε στο δεύτερο με την είσοδο των Φεράρι, Σαβέριο, Ντιαντί και Μανού Γκαρθία. Ο τελευταίος συμμάζεψε την κατάσταση στον άξονα καθώς οι δύο πρώτοι μετέτρεψαν την εντελώς ακίνδυνη αριστερή πτέρυγα σε άκρως δημιουργική ενώ ο Κλέιτον Ντιαντί, για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, κερδίζει τις εντυπώσεις του με το ποδοσφαιρικό θράσος του μαζί και με τη συνέπειά του στα αμυντικά γυρίσματα. Ο Σενεγαλέζος δεν έχει φόβο στο παιχνίδι του. Προσπαθεί να κρύψει την απειρία του μέσα από τον ενθουσιασμό του όπως και το ότι βρίσκεται σε ποδοσφαιρικό περιβάλλον υψηλότερου επιπέδου συγκριτικά με αυτό στο οποίο ήταν. Προσωπικά μου αρέσει ο αγωνιστικός χαρακτήρας του, η άγνοια κινδύνου που τον χαρακτηρίζει και η έλλειψη φόβου στη δοκιμή κινήσεων στη διάρκεια του αγώνα.

Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας κι ενόψει της πρεμιέρας στο Περιστέρι, σίγουρα όμως ο Άρης απαγορεύεται να εμφανίσει εικόνα ανάλογη του πρώτου ημιχρόνου. Οι προπονητές συνηθίζουν να λένε ότι η μια εβδομάδα δεν είναι μικρό διάστημα στη διάρκεια μιας προετοιμασίας και επιφέρει σημαντικές αλλαγές. Μακάρι. Όπως και να’ χει, η εικόνα της ομάδας στα δύο τελευταία φιλικά παιχνίδια δικαιολογημένα καλλιεργεί προβληματισμό. Μπορεί η πρεμιέρα να εξελιχθεί απόλυτα πετυχημένα, δίχως φάλτσα, αλλά γι’ ακόμη μια χρονιά η ορχήστρα είναι ελλιπής. Αυτός που βαστά το μπάσο έχει και τα κρουστά, τα πνευστά έχουν μπερδευτεί με τα έγχορδα και το αγωνιστικό σχέδιο δεν εκτελείται με αρτιότητα αλλά με σπασμωδικές ενέργειες.

Για παράδειγμα, δεν πέρασε πολύς καιρός που σ’ αυτή τη γωνιά – με αφορμή την αγορά των Μόντσου και Σιφουέντες οι οποίοι είναι καθαρά «οκτάρια» - έγραψα ότι οι κινήσεις του Άρη υποδηλώνουν το σχήμα που οραματίζεται και το οποίο δεν βάζει σε καθεστώς προτεραιότητας έναν καθαρό αμυντικό χαφ. Στο διάστημα που μεσολάβησε δεν φάνηκε ιδιαίτερος ζήλος για ένα «6αρι» παρότι ο Ζαν Ζουλ «κουβαλά» τιμωρία δύο αγωνιστικών από πέρυσι και παράλληλα είναι επιρρεπής σε μυϊκούς τραυματισμούς. Κι έτσι ο Άρης θα ξεκινήσει με αλχημείες και χθες διαπίστωσε ότι η μία εξ’ αυτών (σ. σ. Βέλεθ) δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί.

Σημειώθηκε επίσης ότι ένα από τα βασικά αγωνιστικά προβλήματα της περασμένης σεζόν ήταν στο αριστερό άκρο της άμυνας και φτάσαμε μια βδομάδα πριν το παιχνίδι και αριστερός full back δεν έχει ενσωματωθεί στην ομάδα. Τονίστηκε ότι η αποχώρηση του Φαμπιάνο άφησε κενό στο κέντρο της άμυνας αλλά και ο στόπερ δεν έχει καταφθάσει. Γιατί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Πάπε Αμπού Σισέ ήταν γνωστό πριν καν ο Άρης μπει σε διαδικασία συζήτησης μαζί του και στην πορεία αποδείχθηκε μέσα από την ακύρωση της συμφωνίας. Εν τέλει, αν ο Άκης Μάντζιος έχει την ευθύνη συντονισμού πνευστών, έγχορδων και κάθε μουσικού οργάνου, η διοίκηση όφειλε να είχε φροντίσει για την κάλυψη των βασικών αγωνιστικών αναγκών.

Υγ: Από το περιβάλλον του Μπερνάρ Μενσά λένε ότι απορρίφθηκε το σενάριο συνεργασίας με τον Άρη και μάλιστα σημειώθηκε ότι σύντομα ο Γκανέζος θα ανακοινωθεί από άλλη ομάδα. Η δε περίπτωση του Μουνίρ Ελ Χαντανί είναι εξαιρετική αλλά και τρομερά δύσκολη. Δεν είναι κακό το κυνήγι περιπτώσεων οι οποίες θα ανεβάσουν το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας, μήπως όμως θα έπρεπε να καλυφθούν πρώτα οι βασικές ανάγκες και μετά να αναζητηθεί η ποιοτική αναβάθμιση της επίθεσης;