Παναθηναϊκός: Ψάχνοντας ταυτότητα και νίκες, στο όριο θραύσης από νωρίς

O Ντιέγκο Aλόνσο το πήρε το ρίσκο και δεύτερη φορά. Πίστεψε ότι οι «αναπληρωματικοί» τoυ Παναθηναϊκού (μαζί με τους Τσέριν – Μπακασέτα – Γεντβάι) μπορούν να νικήσουν μια ομάδα που εφέτος προβιβάστηκε στην πρώτη κατηγορία. Αυτό θα έκανε κάθε ξένος προς το ελληνικό περιβάλλον προπονητής, είτε αφουγκράζεται το μέγεθος της πίεσης, είτε όχι. Το λάθος του ήταν στο πρώτο ματς, όχι στο χθεσινό 1-0. Διότι άλλο... Αστέρας Aktor, άλλο Λεβαδειακός!

Οχι πως δεν θα μπορούσε η ομάδα της Βοιωτίας να κάνει την έκπληξη! Αλίμονο! Με τόσο τραγική απόδοση του γηπεδούχου, ασφαλώς και θα μπορούσε. Αλλωστε ήταν σούπερ το πλάνο του Νίκου Παπαδόπουλου κι αν ο Λεβαδειακός διέθετε πιο ποιοτικούς χαφ και επιθετικούς μπορεί ακόμα και να νικούσε στο ΟΑΚΑ! Βλέπετε, έχουν περάσει οι εποχές που έβρεχε τεσσαρο-πεντάρες από τους «μεγάλους» και ειδικά στην εκκίνηση της σεζόν οι «στραβές» παραμονεύουν. Το ΠΑΟΚ – Παναιτωλικός θα μπορούσε να είναι 1-2 χθες στο ημίχρονο, η ΑΕΚ την έπαθε από τη Λαμία, τίποτα δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν είσαι ομάδα με τόσο αργούς χαφ όπως ο Παναθηναϊκός (αργός είναι πια και ο Ολιβέιρα, δεν είναι ο παικταράς της Πόρτο και της Ρόμα!).

Ολοφάνερο ότι – το επαναλαμβάνουμε – είναι παράλογο να περιμένει κάποιος από αυτόν τον Παναθηναϊκό που ξαναχτίζεται, να πάρει το πρωτάθλημα, έχοντας τρεις ανταγωνιστές. Κι ας ξοδέψει 25 εκατ. Ευρώ στις μεταγραφές (έχει ήδη δαπανήσει 19 εκατ. ευρώ). Εφτασε μια «ανάσα» πρόπερσι, όταν είχε... έναν αντίπαλο, την ΑΕΚ. Εφέτος, ούσα η μοναδική ομάδα με φρέσκο κόουτς και τόσες αλλαγές στο ρόστερ, θα βρει τη χημεία του (αν τη βρει...) μετά το Νοέμβριο.

Εως τότε, χρειάζεται τα αποτελέσματα για οξυγόνο. Αν τα βρει, είτε με τη Λανς, είτε στα τρία ντέρμπι μέχρι τέλος Οκτωβρίου (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός μέχρι την 7η αγωνιστική!), θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για να το διεκδικήσει. Προϋποθέσεις, όχι κάτι περισσότερο. Αν όχι, θα παλεύει με τα κύματα. Και με δεδομένα ποδοσφαιρικά ζητήματα και με τρομερή πίεση.

Εως τότε, ιδού κάποιες σκόρπιες σκέψεις μετά την πρώτη του νίκη στο πρωτάθλημα...

• Ο Παναθηναϊκός με τον Ιωαννίδη στην ενδεκάδα είναι ομάδα επιπέδου Europa League. Ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Ιωαννίδη, όποιοι κι αν παίζουν στην υπόλοιπη ενδεκάδα, είναι επιπέδου 4ης θέσης στο ελληνικό πρωτάθλημα, έτσι όπως είναι δομημένη η τριάδα των φορ του.
• Ο Μαξ αυτή τη στιγμή φαίνεται κατώτερος και του καλού Χουάνκαρ (δύσκολα βρίσκεις τέτοιον...), αλλά και του Μλαντένοβιτς που είναι προβληματικός αμυντικά, αλλά σημείο αναφοράς επιθετικά: από δική του σέντρα το γκολ.
• Ο Μαξίμοβιτς είναι ευφυής ποδοσφαιρικά, αλλά τόσο αργός που αναγκάζεται να κάνει πάρα πολλά τάκλιν για να προλαβαίνει τη μπάλα σε απλές πάσες που του δίνουν! Θα ταίριαζε σ' αυτό που έπαιζε ο Γιοβάνοβιτς, όχι σ' αυτί που θέλει να παίξει ο Αλόνσο. Με τη σημερινή εικόνα του που δύσκολα θα αλλάξει, είναι επικίνδυνο να χρησιμοποιηθεί ως «εξάρι» σε δύσκολα ματς, στα οποία θα δεχθεί πίεση από τον αντίπαλο ο Παναθηναϊκός.
• Ο Αλόνσο ακόμα δεν το έχει «βρει» στη μεσαία γραμμή με Τσέριν – Μπακασέτα. Υπάρχουν χρονικά διαστήματα στα οποία οι αποστάσεις τους είναι χαώδεις. Ας περιμένουμε μήπως πάρει «οκτάρι» ο Παναθηναϊκός: αν περάσει τη Λανς είναι σχεδόν βέβαιο, αν αποκλειστεί όχι και τόσο.
• Οι αντίπαλοι έχουν... καταλάβει πια τι συμβαίνει όταν παίζει ο Βαγιαννίδης ως βασικός. Γι' αυτό και φροντίζουν αφ' ενός να τον περιορίσουν όσο περισσότερο μπορούν, αφ' ετέρου να λαβώσουν τον Παναθηναϊκό από τη δεξιά του πτέρυγα στο transition, επειδή ο νεαρός συχνά βρίσκεται κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Αλλοτε το καταφέρνουν, άλλοτε όχι και ο Αλόνσο πρέπει να βρει τρόπο να καλύπτει τα νώτα της ομάδας σ' αυτές τις περιπτώσεις. Αν και σπάνια θα δούμε μαζί στην ίδια ενδεκάδα Μλαντένοβιτς και «Βάγια»...
• Ο Ντραγκόφσκι είναι ίσως ο καλύτερος κίπερ του πρωταθλήματος στην εστία του και χθες ήταν αποτελεσματικός και σε τρεις «χαμηλές» εξόδους του, αλλά στις μεγάλες εξόδους έχει μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Οτι σε ματς εναντίον του Λεβαδειακού ο Αλόνσο προτίμησε και πάλι εκείνον και όχι τον Λοντίγκιν (όπως εναντίον του Αστέρα) που είναι καλύτερος με τη μπάλα στα πόδια, κάτι λέει...
• Ο Πελίστρι ολοφάνερα δεν μπορεί να ανταποκριθεί τόσο καλά ως αριστερός εξτρέμ. Λογικό, αν αναλογιστεί κάποιος ότι έχει παίξει στην καριέρα του 110 ματς στη δεξιά πτέρυγα και 10 στην αριστερή! Πώς θα «χωρέσει» και τον Τετέ και τον Ουρουγουανό ο Αλόνσο ώστε να τους αξιοποιήσει σωστά και τους δύο μόνο ο ίδιος το ξέρει! Μια ιδέα είναι να παίξει με τον Πελίστρι δεξιά και τον Τετέ πίσω από τον Ιωαννίδη (ο Βραζιλιάνος έχει ευκολότερα το γκολ από το νεαρό πρώην της Γιουνάιτεντ) , αλλά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να έχεις δυο χαφ - «σκυλιά». Που δεν έχεις...
• Στο συγκεκριμένο ματς με το Λεβαδειακό και οι πέντε αλλαγές του Αλόνσο κάτι πρόσφεραν περισσότερο από εκείνους των οποίων πήραν τη θέση. Και ο Σπόραρ (προφανώς) και οι Τετέ – Τζούρισιτς που προσπάθησαν και κατάφεραν να παίξουν πιο γρήγορα, πιο κάθετα και με περισσότερες ατομικές πρωτοβουλίες, αλλά και οι Αράο – Μλαντένοβιτς.
• Παρεμπιπτόντως: άλλους παίκτες που να «φωνάζουν» όπως ο Αράο και ο Ινγκασον στους συμπαίκτες τους, δεν διαθέτει η ομάς. Δεν ξέρω αν είναι κακό ή κακό, διότι πάντα σ΄ αυτές τις περιπτώσεις παίζει ρόλο ποιος φωνάζει, τι λέει και με ποιον τρόπο το λέει. Απλώς σημειώνω ότι δεν διαθέτει άλλο. Μάλλον ο Ισλανδός μου κάνει για πιο «ηγέτης» απ΄ ότι καταλαβαίνω.
• Να μην πανηγυρίζει με την ψυχή του ο Σπόραρ το καταλαβαίνω. Τι κι αν παίρνει ένα εκατ. Ευρώ ετησίως; Τα λεφτά εξασφαλίζουν το μέλλον σου, όμως δεν σου φτιάχνουν την εργασιακή σου καθημερινότητα και τη διάθεσή σου αν αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μια ομάδα όπου δεν σε αγαπούν, όπου σχεδόν δεν είσαι αποδεκτός. Ομως να βάζεις νικητήριο γκολ στο 96' και να τρέχουν για να πανηγυρίσουν μαζί σου μόνο ο Γερεμέγεφ και ο Μαξίμοβιτς; Γιατί; Θα συνέβαινε το ίδιο αν είχε σκοράρει ο Ιωαννίδης ή ο Σουηδός;
• * 6.345 εισιτήρια. Ναι, εναντίον του «αντιτουριστικού» Λεβαδειακού και με την ομάδα να μην σε «ψήνει»... Την Πέμπτη με τη Λανς θα έχει 50.000 – να ο αντίλογος! «Η ΑΕΚ, όμως, που έχει κι αυτή γκρίνια, έκοψε 16.054 εναντίον της Λαμίας» θα πει κάποιος άλλος. Μεγάλη κουβέντα με έναν επίλογο: η φόρα και η κάψα των φίλων του Παναθηναϊκού κόπηκε με την απόλυση του Ιβάν. Τότε ξενέρωσαν και μετά ήρθε ο Τερίμ και το... αποτελείωσε. Θα χρειαστούν πολλές νίκες για να επιστρέψει και σε «μικρά» ματς...