Εθνική Ελλάδας: Με τέτοια αποδυτήρια, τα καλά παιδιά του Πογέτ μπορούν να πάνε στο Euro!

Αμυνα με αντεπιθέσεις είχε παίξει η Κύπρος πριν από λίγες μέρες στη Λάρνακα. Αμυνα με κόντρα επιθέσεις έπαιξε και η Βόρειος Ιρλανδία στη Ριζούπολη. Με 4-2-3-1 και με 5-4-1 η Κύπρος, με 3-5-2 οι «πράσινοι» στην Αθήνα. Γκολ στο α' μέρος η Κύπρος, γκολ στο α' ημίχρονο και οι Ιρλανδοί. Περισσότερες καθαρές φάσεις στο πρώτο ημίχρονο η Ελλάδα στη Λάρνακα, ήττα με 1-0. Λιγότερες ευκαιρίες με τους τριφυλλοφόρους, 3-1 στο ταμπλό. Γιατί; Διότι χθες η Ελλάδα απέδειξε ότι το «ζήτησε» περισσότερο το παιχνίδι και ήταν καλύτερα προετοιμασμένη για όλα τα σενάρια που μπορεί να δημιουργήσουν οι συνθήκες κάθε διαφορετικού 90λεπτου.

Μιας και μιλάμε για πνευματική προετοιμασία, ο Γκας Πογέτ αξίζει τα εύσημα όλων για την εικόνα της Εθνικής Ελλάδας χθες βράδυ. Για την εικόνα μιας ομάδας η οποία με την προσπάθειά της ακόμα και στο πρώτο ημίχρονο στο οποίο δεν κατάφερε να αποφύγει τις παγίδες των σούπερ διαβασμένων Βορειοϊρλανδών, τίμησε κάθε μπαμπά και κάθε πιτσιρίκι που πήγαν στο γήπεδο.

Αποδείχθηκε, παρά τα ζητούμενα που της έβαλε η Βόρειος Ιρλανδία, ότι όσα είχε πει στους παίκτες πριν από το ματς και κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου έπιασαν τόπο. Μια ομάδα δίχως βαθμολογικό ερέθισμα αντιμετώπιζε ένα σύνολο που ήθελε τουλάχιστον την ισοπαλία και τελικά νίκησε όχι μόνο η πιο ποιοτική, αλλά και η πιο «εγωίστρια» ομάδα! Εκείνη που μπήκε και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο με την ισχυρότερη θέληση. Της έλειψε στο πρώτο μέρος το καθαρό μυαλό και η υπομονή Μπερδεύτηκε πολύ στον κεντρικό άξονα, περιορίστηκε η αριστερή της πτέρυγα, πήγε «μονόπλευρα» από δεξιά με Μπάλντοκ – Μπακασέτα – Μασούρα, τα θαλάσσωσε αρκετές φορές. Ομως δεν επαναπαύτηκε. Δεν χαλάρωσε όπως είχε κάνει μετά το «μονότερμα» στο πρώτο 15λεπτο επί της Κύπρου, λόγω του οποίου εν συνεχεία έτρεχε και δεν έφτανε στη Λάρνακα.

Μπήκε στο β' ημίχρονο πιο στοχοπροσηλωμένη. Σαν να κρίνεται η πρόκρισή της στο Euro. Εχτισε συνεργασίες πολλές, βρήκε τους αυτοματισμούς της με Μάνταλο – Μπακασέτα μεταξύ των γραμμών, πήρε υπέροχη απόδοση σε όλα τα επίπεδα από τον κάπτεν, είδε τον Τσιμίκα, τον Μασούρα και τον Κουρμπέλη να τα δίνουν όλα, τελείωσε το ματς με 3-1 αντί για 5-1: λίγη σημασία είχε. Μεγαλύτερη σημασία είχε ότι αυτή η Εθνική Ελλάδας, της οποίας οι παίκτες πανηγυρίζουν με τρέλα κάθε γκολ ενός αδιάφορου βαθμολογικά αγώνα, ο οποίος όμως είχε χαρακτήρα «εξετάσεων» από τον Πογέτ, απέδειξε ότι μπορεί να συνέλθει άμεσα μετά από μια «στραβή». Μελλοντικά δεν θα έχει πολλά περιθώρια για «στραβές» αν θέλει να ζήσει τη μαγεία του Euro 2024. Oμως έχει κερδίσει με το σπαθί της μια δεύτερη ευκαιρία μέσω του Nations League.

Δεν έχει αυτή η Εθνική Ελλάδας τις προσωπικότητες και το ταλέντο της ομάδας του Euro 2004 και των δύο World Cup σε Νότιο Αφρική και τη Βραζιλία. Εχει όμως τόσο «καλά» αποδυτήρια και τόσο καλά παιδιά που αν είναι λίγο τυχερή στις λεπτομέρειες και κάνει τις πρέπουσες υπερβάσεις – χωρίς αυτές δεν γίνεται να ταξιδέψει στη Γερμανία – αυτή η συσπείρωση και αυτοί οι χαρακτήρες μπορούν να την οδηγήσουν λόγω και της δίψας όλων στην «ολική επαναφορά».

Τώρα έχει κάνει το δεύτερο βήμα. Το πρώτο ήταν του Φαν'τ Σχιπ που δεν βρήκε τα καλύτερα αποδυτήρια, δεν είχε τα καλύτερα αποτελέσματα, χρησιμοποίησε 51 (!) παίκτες σε 28 μήνες, αλλά έφτιαξε την ατμόσφαιρα στην ομάδα και άφησε έτοιμη μαγιά στον Πογέτ.

Τι έκανε ο Ουρουγουανός; Οχι κάτι «μαγικό», αλλά κάποιες φορές χρειάζεται κάποιος με φρέσκια σκέψη να κάνει τα απλά. Αυτά που σε πολλούς φαίνονται αυτονόητα, αλλά σπανίως υλοποιούνται. Σ' αυτή την περίπτωση έκανε γρήγορα τις βασικές επιλογές του, έστησε τον κορμό, βρήκε τη σταθερή πεντάδα του στην άμυνα, έχει πλέον μια έτοιμη ομάδα 25 παικτών και κέρδισε τάχιστα την εμπιστοσύνη τους. Το σημαντικότερο; Διαθέτει αυτογνωσία, κάτι που αποδεικνύεται... πασιφανώς από την ατάκα «Το πρόβλημα του φορ είναι πρόβλημα της χώρας». Δεν θα βρει από τα «εννιάρια» του τα γκολ του Χαριστέα και του Μήτρογλου στα καλά τους. Θα προσπαθήσει να πάρει ό,τι καλύτερο από τους τέσσερις - πέντε φορ της λίστας του και να αξιοποιήσει όλους τους «γύρω – γύρω»: Μασούρα, Μπακασέτα, Πέλκα, Μάνταλο, Φούντα, Χατζηγιοβάνη, Τζόλη, όλους!

Πάει καλά χωρίς να είναι τέλειος ο Πογέτ. Μαθαίνει ακόμα. Αν διατηρήσει τη φλόγα του και πείσει τους παίκτες ότι μπορούν ακόμα καλύτερα αν πιεστούν περισσότερο, θα γράψει τη δική του όμορφη ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο...