F1 - Μη βιαστείς να δικάσεις τη Ferrari

F1 - Μη βιαστείς να δικάσεις τη Ferrari
H Scuderia έφυγε από τη Μεγάλη Βρετανία με ελάχιστη συγκομιδή αλλά δεν ήταν αποτυχημένη εμφάνιση.

Θα ξεκινήσω με την αγαπημένη μου ρήση για τη Scuderia. Η Ferrari είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Και μάλιστα, μπορεί να πετύχει και τα δύο, δίχως προφανή λόγο.

Μετά την καρό σημαία στο Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας, που βρήκε τους οδηγούς της στις θέσεις 9 και 10, οι περισσότεροι κατέταξαν το αποτέλεσμα αυτής της μάχης στην αρνητική πλευρά αυτής της διχασμένης αγωνιστικής προσωπικότητας. Όμως μία ψύχραιμη ματιά σε όσα συνέβησαν στο Σίλβερστον, μαρτυρά πως στην πραγματικότητα η Ferrari δεν τα έκανε σαλάτα αυτή τη φορά.

Ο Σαρλ Λεκλέρ στο Σίλβερστον

Για να είμαι ακριβοδίκαιος, έχει πάψει γενικά να τα κάνει σαλάτα. Η Ferrari είναι ένας οργανισμός που έχει συμμαζευτεί, μία ομάδα που έχει πάψει να κυνηγά τα τρίποντα από τα 8 μέτρα και επιμένει στα βαρετά μα σίγουρα lay-ups. Βήμα-βήμα, αγώνα με τον αγώνα.

Πιάνοντας δουλειά μετά την αλλαγή του έτους, ήταν εξ αρχής δεδομένο πως ο Φρεντ Βασέρ θα κρινόταν άδικα για όσα θα έκανε η Ferrari τους μήνες που θα ακολουθούσαν. Θα κρινόταν για τα επιτεύγματα ή τις αποτυχίες ενός μονοθεσίου που το αντίκρυσε ολοκληρωμένο την πρώτη μέρα που διάβηκε την πόρτα του Μαρανέλο. Δέκα αγώνες μετά, πιστεύω θα συμφωνήσουμε πως δεν ανοίγουν και σαμπάνιες στην Ιταλία.

Ο Φρεντ Βασέρ στο pit wall της Ferrari

 

Ωστόσο, κανένας δεν να αγνοήσει πως πλέον στα pit stop δεν ψάχνουν τροχούς, δεν κυνηγάνε μπουλόνια. Ξέρουν από πριν τι ελαστικά θα βάλουν και τα τοποθετούν συνήθως με ταχύτητα και αρμονία. Και οι στρατηγικές; Είπαμε, συντηρητικές, λογικές, συνήθως αποτελεσματικές – ειδικά δεδομένου πως η SF-23 ξεκίνησε τη σεζόν αδηφάγα σε ό,τι αφορούσε στα ελαστικά.

Το μονοθέσιο άλλαξε, έχασε λίγο από το DNA του αλόγου και απέκτησε λίγο περισσότερο από εκείνο του ταύρου κι αυτό αποδείχθηκε ευεργετικό. Στον Καναδά, η καλή στρατηγική βοήθησε ώστε το 10-11 της εκκίνησης, να γίνει 4-5 στον τερματισμό. Στην Αυστρία είχε βάθρο ο Κάρλος Σάινθ στο Σπριντ, ήταν δεύτερος στον Κυρίως Αγώνα ο Σαρλ Λεκλέρ. Σταθερά βήματα, σε ένα πεδίο μάχης που αλλάζει κάθε φορά και μαζί με αυτό, αλλάζει και πληθώρα μεταβλητών – βροχή, θερμοκρασίες, χαρακτηριστικά αγωνιστικής διαδρομής, ανταγωνισμός. Όλα παίζουν το ρόλο τους.

Ο Σαρλ Λεκλέρ εν δράσει στο Σίλβερστον

Και φτάνουμε στο Σίλβερστον. Πεδίο νίκης πέρυσι, ανάμνηση που γεννούσε προσδοκία. Στις κατατακτήριες τα κόκκινα μονοθέσια δεν πετούσαν αλλά το 4-5 δεν ήταν το τέλος του κόσμου. Ειδικά δεδομένης της σταθερής σφαγής στο συγκλονιστικό midfield. Εκεί όπου το αλλοτινό αντίπαλο δέος της McLaren έδειχνε πως ο καλύτερος τρόπος να πλησιάσεις τη Red Bull Racing, είναι να αντιγράψεις όσο περισσότερο γίνεται τη Red Bull Racing.

Και πάμε και στον αγώνα. Οι Ιταλοί εκκινούν εύλογα με τη μέση γόμα. Και φτάνοντας στον γύρο 18, ο Λεκλέρ γίνεται για μία ακόμα φορά ο πρώτος εκ των κορυφαίων συνδυασμός, που μπήκε να δει τι κάνουν τα παιδιά στο pit lane. Έβαλε τη σκληρή γόμα και μας έβαλε σε σκέψεις. Λογικές βάσει όσων δήλωσε εκ των υστέρων ο Βασέρ: «Το πλάνο μας ήταν να κάνουμε ένα pit stop, ξεκινώντας με τη μέση γόμα και συνεχίζοντας με τη σκληρή». Γιατί τόσο συντηρητική επιλογή; Μη ξεχνάτε πως ο Λεκλέρ ήταν θεατής στο FP2 και με τα περιορισμένα δεδομένα από την Παρασκευή, η Ferrari φοβόταν την πτώση στην απόδοση της μαλακής γόμας.

Χωρίς τρέλες λοιπόν, πήγαινε για ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα, δίχως μεγάλη απόκλιση από τις θέσεις στο grid. Όμως ήρθε ο φλεγόμενος κινητήρας της… Ferrari στη Haas του Κέβιν Μάγκνουσεν, να κάνει στάχτη τα σχέδια της ομάδας στρατηγικής της Scuderia. Βλέπετε κι ο Σάινθ είχε κάνει το δικό του pit stop λίγο νωρίτερα κι ως αποτέλεσμα, το ανακάτεμα της τράπουλας έφερε… μπαστούνια στην ιταλική ομάδα. Όντας ο μόνος που είχε και δεύτερο διαθέσιμο σετ μέσης γόμας, ο Λεκλέρ μπήκε ξανά για αλλαγή αλλά αυτό δεν άλλαξε τη μοίρα του.

«Κέρδισα μερικές θέσεις εκεί αλλά μετά κόλλησα σε ένα τρενάκι DRS», τόνισε ο Λεκλέρ που παραδέχθηκε πως στους 14 γύρους με τη σκληρή γόμα, αδυνατούσε να βρει ρυθμό. Ο Σάινθ δεν είχε το ίδιο πρόβλημα, είχε ταχύτητα με αυτό το ελαστικό αλλά τα είχε χάσει όλα μπαίνοντας στα pit λίγο πριν το SC.

Μην πυροβολείτε λοιπόν τη Ferrari, οι τερματισμοί στις θέσεις #9 και #10 δεν οφείλονταν ούτε σε κακή οδήγηση, ούτε σε λάθος στρατηγική.

Οφείλονταν κυρίως στο ατυχές για τους «κόκκινους» timing της εμφάνισης του αυτοκινήτου ασφαλείας.

Φωτογραφίες: Scuderia Ferrari

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!