Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν και παραμένουν η κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη. Η συμμετοχή και μόνο σε αυτή τη διοργάνωση αποτελεί τιμή για κάθε αθλητή ενώ η πρόκριση για όλους, όσο εύκολη ή δύσκολη μπορεί να φαίνεται, παραμένει άθλος.
Με την αθλήτρια που έχει συνδέσει το όνομά της με το ύψος στην Ελλάδα, την αργυρή Ολυμπιονίκη Νίκη Μπακογιάννη, την πρωταθλήτρια του πόλο που μαζί με την ομάδα της έβαλαν τα ομαδικά αθλήματα γυναικών στη ζωή μας, και αργυρή Ολυμπιονίκη Εύη Μωραΐτίδου, την πρωταθλήτρια Ευρώπης που έχει πρωταγωνιστήσει στο τριπλούν σε μία χρυσή εποχή του στίβου, Όλγα Βασδέκη, το Νο2 του κόσμου και μεταλλιούχο Παγκοσμίου πρωταθλήματος ξιφασκίας, Δώρα Γκουντούρα και τη «χάλκινη» σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα σκητ που θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς το ερχόμενο καλοκαίρι, Εμμανουέλα Κατζουράκη, συζητήθηκε η πορεία, η αξία και το μετά των Ολυμπιακών Αγώνων στο πέμπτο και τελευταίο panel του 2ου Gwomen Sports Summit, το Gwnwration Win-Olympic Games.
Αποσπάσματα από τη συζήτηση.
Φωτογραφίες: Τζίνα Σκανδάμη, Λάμπρος Στοιχειός
Νίκη Μπακογιάννη: «Ζούσα 20 χρόνια στο ΟΑΚΑ, ήταν το σπίτι μου δεν μπορούσα να φύγω»
«Δεν είναι εύκολο το μετά τον πρωταθλητισμό, δεν σε προετοιμαζει κανείς. Ήμουν σταθερά σε ένα ρόλο. Προσπάθησα να έχω μια σχέση με τον αθλητισμό. Πρέπει μόνος σου να βρεις προς ποια κατεύθυνση θες να πας.
Μια προετοιμασία πολλών χρόνων, ένα όνειρο που γεννιέται όταν κάνεις τις πρώτες σου διακρίσεις. Είναι ένα ταξίδι με αρνητικά και θετικά, λύπη, πόνο, χαρά. Η λύπη θα σε πάει ένα βήμα μπροστά, θα σε εξελίξει. Εμένα ένα από τα μεγάλα μου θέματα μετά τον πρωταθλητισμό ήταν το πώς θα φύγω από το Ολυμπιακό στάδιο για να ζήσω σε ένα σπίτι, εγώ ζούσα 20 χρόνια εκεί στο ΟΑΚΑ. Ήταν το σπίτι μας, το είχα αγαπήσει, δεν μπορούσα να φύγω.
Γι’ αυτό θέλω να πω, σαν προτροπή, στα παιδιά να σπουδάσουν κάτι, να δοκιμάσουν πράγματα και διαφορετικά πράγματα για μετά. Δεν χρειάζεται να γίνουν όλοι προπονητές, ας δοκιμάσουν και κάτι διαφορετικό που μπορεί να μην είχαν δοκιμάσει νωρίτερα».
Εύη Μωραϊτίδου: «Το ταξίδι για τους Ολυμπιακούς ήταν υπέροχο, δεν είναι μόνο η Ιθάκη»
«Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό. Είχα την τύχη να είμαι μεταξύ των 13 παικτριών που αγωνίστηκαμε το 2004. Παρελάσαμε στην τελετή έναρξης... Ακόμα θυμάμαι ότι παίξαμε σε γεμάτο κολυμβητήριο στο ΟΑΚΑ, δεν έπεφτε καρφίτσα. Ήταν και βάρος και μεγαλείο και ευχή. Η πίεση ήταν παραπάνω από τη μια, από την άλλη ο κόσμος ήταν ο 14ος παίκτης της ομάδας μας...
Ο κόσμος δυστυχώς δεν ξέρει πολλά πράγματα για τον πρωταθλητισμό. Η συμμετοχή και μόνο στους Ολυμπιακούς είναι μεγαλείο. Το 2004 ήμασταν το πρώτο ομαδικό άθλημα που πήρε Ολυμπιακό μετάλλιο. Ήμασταν εκεί και το 2008 στο Πεκίνο, που πήραμε την 8η θέση.Τώρα βρίσκομαι πλάι στη νέα ομάδα πόλο γυναικών και θέλουμε την Ολυμπιακή πρόκριση.
Αν την καταφέρουν τα κορίτσια, πιστεύω θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους άνδρες, ο κόσμος θα χαρεί το ίδιο, θα θέλει να δει και τις δύο ομάδες εκεί.
Το ταξίδι για τους Ολυμπιακούς ήταν υπέροχο, δεν είναι μόνο η Ιθάκη».
Όλγα Βασδέκη: « Ο στόχος των Ολυμπιακών είναι ένας στόχος που έχουν όλοι οι άνθρωποι στον δικό τους τομέα»
«Στόχος του αθλητή είναι πάντα να βελτιώνεται, δεν είμαι της άποψης ότι η αποτυχία μπορεί να φέρει απογοήτευση γιατί μέσω αυτής δυναμώνεις. Θέλω να πω ότι και οι γυναίκες και οι άντρες είμαστε μια ομάδα, πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία. Χαίρομαι που ασχολήθηκα με ένα αντρικό αγώνισμα, το τριπλούν. Όμως ο ίδιος ο χώρος και οι άντρες αθλητές δεν έδειξαν μεγάλη αντίσταση και χαίρομαι γιατί αντιλαμβάνομαι ότι όλες αυτές οι διαφορές και οι αντιπαραθέσεις, έχουν λυθεί μέσα από το χώρο του αθλητισμού. Μας αποδέχονται, μπορούμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας ήταν κάτι ξεχωριστό και η προτροπή μου σε όλους τους γνωστούς ήταν να μην το χάσουν γιατί είναι κάτι ξεχωριστό. Και μόνο η συμμετοχή είναι ένα μεγάλο επίτευγμα! Δεν χρειάζεται να κρίνουμε τα παιδιά σε τυχόν αποτυχίες.
Δεν είναι η ζωή ένας πρωταθλητισμός. Ο στόχος των Ολυμπιακών είναι ένας στόχος που έχουν όλοι οι άνθρωποι στον δικό τους τομέα. Όλες αντιμετωπίσαμε δυσκολία όταν τελειώσαμε».
Εμμανουέλα Κατζουράκη: «Η δική μου Ολυμπιάδα ήταν ο αγώνας πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς»
«Έχω βρεθεί στη θέση να εξηγήσω γιατί η σκοποβολή είναι άθλημα. Έχουμε πάρει πολλές απολαβές τα τελευταία δύο έτη, παρουσία σε τελικούς, είμαστε πολύ δυνατή ομάδα. Και είναι φοβεροί που οι τρεις από τους πέντε που θα πάμε στους Ολυμπιακούς, είμαστε γυναίκες!
Από τότε που ξεκίνησα που έχουν πει ότι η σκοποβολή είναι βίαιο άθλημα και τι δουλειά έχει ένα κορίτσι εκεί. Ήμουν 13 χρόνων και είχα γύρω μου 30αρηδες και 40αρηδες άνδρες. Δεν θεωρώ ότι δεν έχουν οι γυναίκες θέση στη σκοποβολή.
Είχα προσπαθήσει να πάω και στο Τόκιο, το ότι δεν πήγα όμως δεν το θεωρώ αποτυχία, έχτισα πάνω εκεί και κέρδισα από την πορεία. Ο τελευταίος αγώνας που έδινε πρόκριση ήταν η δική μου Ολυμπιάδα, είχα απίστευτο άγχος δεν το διαχειρίστηκα σωστά, γιατί ήταν ένα ναι ή οχι…»
Δώρα Γκουντούρα: «Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι λίγες ώρες, όλο το υπόλοιπο είναι η ζωή μου»
«Έζησα τους Ολυμπιακούς με τον κορωνοϊό, πέρασα πάρα πολύ δύσκολα... Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν με επηρεάζει αυτή η κατάσταση, αλλά ήταν ψέμα. Όταν έφτασε η στιγμή να αγωνιστώ δεν ήμουν εγώ. Απογοητεύτηκα, θύμωσα. Αλλά μετά το δικαιολόγησα. Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι λίγες ώρες, όλο το υπόλοιπο είναι η ζωή μου. Το χρωστάω στον εαυτό μου να ζήσω και μια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων κανονικά.
Πριν πάω στο Τόκιο όλοι μου έλεγαν πως είναι μαζί μου και θα πως είναι εκεί για μένα… Και όταν επέστρεψα, στο αεροδρόμιο με περίμεναν μόνο οι γονείς μου.
Σε όλον αυτό τον δρόμο ανακαλύπτεις πράγματα για σένα, αξίζει χίλιες φορές».