«Πώς θα αντιδράσουν οι Huskies αν βρεθούν πίσω στο σκορ στα τελευταία λεπτά;»! Αυτό το ερώτημα κυριαρχούσε στο κολεγιακό, 20 χρόνια πριν. Αυτή η ερώτηση ταλάνιζε το μυαλό πολλών, αλλά ξέρετε κάτι; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί το UConn δεν επέτρεψε ποτέ σε κανέναν εκείνη τη μαγική χρονιά-ορόσημο- να τους αμφισβητήσει.
Στις 31 Μαρτίου το 2002 έδωσαν την καλύτερη, την πιο ηχηρή απάντηση, κυρίως στους εαυτούς τους. Πάτησαν την Οκλαχόμα με 82-70 και έφτασαν στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του NCAA με… -κρατιέστε;- 39-0 παρακαλώ. Αήττητες με 39-0. Ένα τρομακτικό επίτευγμα το οποίο όμως είχε και συνέχεια. Aπό τις ίδιες βεβαίως-βεβαίως.
Το 2002, στην περιβόητη March Madness, την τρέλα του Μαρτίου που κατακλύζει τα γήπεδα για να απολαύσουν τα νέα τους «φυντάνια», την επόμενη γενιά της Αμερικής σε ΝΒΑ και WNBA, οι Huskies και -ενώ την προηγούμενη χρονιά είχαν νιώσει έναν οδυνηρό αποκλεισμό στον ημιτελικό- προέλαυναν. Μόνο μία ομάδα είχε καταφέρει να γλιτώσει με 10 πόντους διαφοράς. Ο γενικός μέσος όρος τους στις νίκες ήταν 37 πόντοι, αλλά ακόμα και πριν τον τελικό με την Οκλαχόμα, η αμφισβήτηση ήταν έντονη. Αμφισβήτηση- προσέξτε- για μια ομάδα που είχε στα γκαρντ της, τις Σου Μπερντ και Νταϊάνα Ταουράσι. Ε όχι δα…
«Ένα πράγμα που έλεγαν συνέχεια οι άνθρωποι ήταν, «τι θα κάνουν όταν φτάσουν σε μια κρίσιμη στιγμή; Ή όταν βρεθούν και με 5 πόντους πίσω στο σκορ σε ένα «μεγάλο» παιχνίδι;» θυμάται ακόμα η βετεράνος και κάτοχος 4 πρωταθλημάτων με το Σιάτλ, Σου Μπερντ.
Η απάντηση δόθηκε μετά από τους ίδιους που έθεταν αυτά τα ερωτήματα αμφισβήτησης. Εκείνη η ομάδα του UConn (του 2002) ήταν η καλύτερη που πέρασε από το κολεγιακό στις γυναίκες. Και μιλάμε για μία ομάδα που μετά από αυτό πήρε άλλα δύο στη σειρά, που τη διετία 2008-10 πήρε άλλα δύο πρωταθλήματα ξανά με 39-0 και το 2013-14 με… 40-0! Κι όμως αυτές θεωρούνται η καλύτερη ομάδα που πέρασε ποτέ από το κολεγιακό, με πεντάδα όνειρο αποτελούμενη από τις Μπερντ, Ταουράσι, Κας, Τζόουνς και Ουίλιαμς.
«Ήμασταν μια ανάσα από μια αήττητη σεζόν και… τα ρημάξαμε όλα» θυμάται η Εθνική παίκτρια του 2002 στις ΗΠΑ, Σου Μπερντ λέγοντας πως εκείνος ο τίτλος ήταν ακόμα καλύτερος, ακόμα πιο γλυκός και από το 71-52 επί του Τενεσί το 2000: «Ναι, σίγουρα, αυτό ήταν πολύ πιο ωραίο». Και πώς να μην ήταν, όταν στις τάξεις τους είχαν την Σουϊντάιλα Κας, το όνομα της οποίας στην αφρικανική διάλεκτο σημαίνει «καταπληκτική γυναίκα».
Και ήταν σε όλα της, καθώς αυτή είχε αναδειχθεί η καλύτερη στο Final 4 του 2002. Η πολυτιμότερη ανάμεσα σε μια ομάδα αστέρων προεξεχόντων των Μπερντ-Ταουράσι: «Δεν θέλαμε να τις αφήσουμε ούτε λεπτό να μας ανησυχήσουν» είχε πει η Κας και μέσα από τα λεγόμενά της καταλαβαίνει κανείς, πως δεν μιλάμε απλά για μια ομάδα επίδοξων και μελλοντικών σταρ, αλλά για μια ομάδα που ήταν διατεθειμένες να κάνουν τα πάντα μέσα στο παρκέ. Μπάσκετ δεν είναι μόνο το σκορ, αλλά θυσίες στην άμυνα, στα ριμπάουντ… στα πάντα.
«Αυτή ήταν η πραγματική δύναμη αυτής της ομάδας. Ήταν αμείλικτες. Σίγουρα, ήταν ταλαντούχες. Το Κονέκτικατ είχε τις καλύτερες παίκτριες, είχε όμως και παίκτριες πρόθυμες να δουλέψουν σκληρά και να αφήσουν πίσω τους ατομικά επιτεύγματα για κάτι μεγαλύτερο. Το καλό του συνόλου». Αυτά δεν τα είπε ο προπονητής τους, αλλά ο… αντίπαλος κόουτς, ο προπονητής της Οκλαχόμα Σέρι Κόουλ, που είχε προσθέσει: «Υπάρχουν περισσότερο ταλαντούχες ομάδες από αυτήν, αλλά αυτό που κάνει ο Τζίνο (ο προπονητής τους) είναι καταπληκτικό. Έχει εμφυσήσει μια… εργασιακή νοοτροπία μέσα σε όλο αυτό το ταλέντο. Ορισμένες ομάδες με μεγάλο ταλέντο παίζουν σκληρά όταν πρέπει. Το Κονέκτικατ (UConn) παίζει όμως δυνατά όλη την ώρα».
Όταν μαζεύτηκαν στο Κονέκτικατ οι Μπερντ, Κας, Τζόουνς και Ουίλιαμς (και συνάντησαν εκεί την Ταουράσι που ήταν δευτεροετής) θεωρούνταν ίσως το κορυφαίο ρόστερ που σχηματίστηκε ποτέ. Όταν ολοκλήρωσαν την κολεγιακή τους θητεία είχαν παίξει σε τρία Final 4, έχοντας κερδίσει δύο Εθνικά πρωταθλήματα, ενώ όλες τους πέτυχαν τουλάχιστον 1.000 πόντους.
«Ο αντίκτυπος που είχαν στο πρόγραμμά μας, είναι αναντικατάστατος», είπε ο άμεσος συνεργάτης προπονητή Κρις Ντέιλι.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία είχε ωριμάσει και η Ταουράσι: «Θα μπορούσε να εξελιχθεί στην καλύτερη παίκτρια στο γυναικείο μπάσκετ», είχε προβλέψει 20 χρόνια πριν ο Τζίνο Οριέμα. Συγχωρείστε μας, δεν τον προσφωνήσαμε σωστά: Ο θρύλος προπονητής του UConn Τζίνο Οριέμα, που 20 χρόνια αργότερα, μετά βεβαιότητας μπορούμε να ισχυριστούμε πλέον πως, η Ταουράσι είναι «η καλύτερη παίκτρια που πέρασε από το WNBA» και με τον επίσημο τίτλο.
«Βιάζεται μέσα στον ενθουσιασμό της για να κερδίσει, βιάζεται να σουτάρει. Παίρνει σουτ από κακές γωνίες και συχνά ξεφεύγει στην άμυνα. Σουτάρει πρώτα την μπάλα αντί να τοποθετήσει σωστά τα πόδια της» είχε πει ο Οριέμα για εκείνο το άγουρο κορίτσι, με Ιταλο-Αργεντίνικη καταγωγή, για το οποίο είχε δώσει μάχη να κερδίσει και να πάρει στο UConn.
Η Ταουράσι, έχοντας δείξει στο Λύκειο ότι είναι ίσως το κορυφαίο ταλέντο στις ΗΠΑ, δέχτηκε ένα γράμμα από κολέγιο και αποφάσισε πως θα πάει σε αυτό. Στην Ουάσινγκτον. Την επόμενη μέρα όμως είχε στο γραμματοκιβώτιο και άλλες προσκλήσεις από κολέγια και εκεί μπερδεύτηκε. Ο Τζίνο Οριέμα, προτίμησε να την επισκεφτεί ο ίδιος. Μόλις τον είδε η μητέρα της έβαλε τα κλάματα γιατί κατάλαβε πως το παιδί της θα έφευγε για το Κονέκτικατ. Ο Τζίνο έκατσε με τον πατέρα της, τα είπαν στα ιταλικά, ήπιαν κρασί και είπε στην Νταϊάνα: «Όλοι θα σου πουν ότι είσαι η καλύτερη, αλλά αυτό το ξέρεις ήδη. Εγώ θα σου πω, αν θες να γίνεις κάτι εντελώς διαφορετικό, τότε… έλα σε μας». Η Ταουράσι είχε πει: «Ήταν ο μόνος που ήρθε σπίτι μου και μου έβαλε μια πρόκληση».
Ξεφύγαμε όμως… Ευλογούσαμε τα γένια του UConn του 2002 και πέρα απ΄ όλα αυτά που λέμε εμείς και οι αντίπαλοι, έχουν μεγαλύτερη αξία τα λόγια του ίδιου του καθοδηγητή. Όταν ο Τζίνο Οριέμα λέει πως «είναι η καλύτερη ομάδα (του 2002) όλων των εποχών» τότε «δεν υπάρχει αμφιβολία γι αυτό», έτσι είναι. Γιατί το λέει ο προπονητής που έκανε το 40-0 με τις Μάγια Μουρ (Θεέ μου τι παικτάρα), Ρενέ Μοντγκόμερι και Τίνα Τσαρλς (τάραξε τα νερά στις φετινές μεταγραφές και πήγε συμπαίκτρια με την Ταουράσι στο Φοίνιξ), αλλά και αυτός που πήρε άλλα 4 πρωταθλήματα στο NCAA με την… Μπριάνα Στιούαρτ. Αλλά η επιλογή του είναι αυτή, η ομάδα του 2002, που «είχε όλα τα απαραίτητα συστατικά που θα έπρεπε να έχει μια ομάδα για τις ηλικίες αυτές. Αυτή η ομάδα του 2002 είχε κάθε τι μοναδικό που θα ήθελαν να έχουν οι μεγάλες ομάδες.
Δεν νομίζω ότι υπήρχε ένας τομέας στον οποίο κάτι μας έλειπε. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα στη χώρα σε όλα. Χειριζόμασταν την μπάλα καλύτερα από όλους. Σουτάραμε καλύτερα από τον καθένα. Αμυνόμασταν καλύτερα από όλους. Παίρναμε περισσότερα ριμπάουντ από όλους. Ήμασταν πιο έξυπνοι από όλους. Και με όλους όσους παίξαμε, νομίζω ότι το αποδεικνύαμε κάθε βράδυ!
Δεν υπήρξε ποτέ μια στιγμή που να αισθανθήκαμε σαν «ωπ, τώρα τι κάνουμε;». Πόσες ομάδες στην ιστορία τους, έχουν προμηθεύσει την Εθνική ομάδα για 2-3 Ολυμπιακούς Αγώνες;».
Πειστικός ο κ. Οριέμα, αλλά και η Σου Μπερντ, έχει πει πως δεν έχει δει ακόμα ομάδα ικανή να κερδίσει εκείνους τους Huskies: «Θα μας διάλεγα (την ομάδα του 2002) ενάντια σε οποιονδήποτε στο κολεγιακό μπάσκετ. Απλώς, είχαμε τα σωστά κομμάτια στο παζλ. Προφανώς είχαμε την Νταϊάνα που ως δευτεροετής ήταν η βασική κολόνα. Ότι χρειαζόσουν… η Νταϊάνα θα το έκανε, αλλά είχαμε (και) τα σωστά κομμάτια γύρω της».