Η Θένια Ζέρβα είναι από τις αθλήτριες που κατευθείαν θα δεις μέσα από αυτές το πάθος και την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο. Αν μπορούσε κανείς να την περιγράψει αυτό θα ήταν μαχητική προσωπικότητα που δεν το βάζει κάτω.
Η ποδοσφαιρίστρια από την Καλαμάτα βρίσκεται αυτή την περίοδο στις ΗΠΑ καθώς θέλει να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα της σπουδάζοντας Sports Management. Εξάλλου ο χώρος του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου ειδικότερα είναι κομμάτι της το οποίο δεν σταματά ποτέ να το εξελίσσει.
Τι και αν ο χώρος του ποδόσφαιρου την έχει στεναχωρήσει και απογοητεύσει; Άντεξε σαν μαχήτρια κοίταξε κατάματα το πρόβλημα χωρίς να το βάλει κάτω. Σαν αληθινή μαχήτρια που τα αφήνει όλα πίσω της και συνεχίζει.
«Δεν έφευγα από το γήπεδο αν δεν έκανα τα κόλπα των ποδοσφαιριστών που θαύμαζα»
Πες μας λίγα λόγια για σένα και την παιδική σου ηλικία. Πως ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο και τι ερεθίσματα είχες όταν ήσουν μικρή.
Eχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Καλαμάτα η οποία είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Είμαι 24 χρονών, ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο από πάρα πολύ μικρή ηλικία και είναι κάτι που αγαπώ πολύ. Τώρα τελειώνω τις σπουδές μου στον κλάδο του SPORTS MANAGEMENT στην Αμερική. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ όμορφα καθώς οι γονείς μου έκαναν τα πάντα για να μας προσφέρουν ότι χρειαζόμαστε. Τα παιδικά μου χρονιά ήταν πάρα πολύ γεμάτα καθώς είχαμε την δυνατότητα να παρευρισκόμαστε σε δραστήριες ασχολίες καθώς και να επισκεπτόμαστε όμορφα μέρη. Έχω έναν αδερφό 27 ετών και όταν ήμασταν μικρά κάναμε πάρα πολλές δραστηριότητες μαζί όπως ιστιοπλοΐα, θαλάσσιο σκι, χειμερινό σκι, ποδόσφαιρο και πολλές άλλες. Όταν ήμουν μικρή οι γονείς μου διέθεταν ένα γηπεδάκι ποδοσφαίρου. Περνούσα πολλές ώρες εκεί καθώς ήμουν μαζί τους. Όταν πρώτο μπήκα μες το γήπεδο ήμουν μόλις 3 ετών και ξαφνικά μια μπαλιά από την απέναντι μεριά ήρθε επάνω μου και με χτύπησε στο κεφάλι. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την στρογγυλή θεά και έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με το ποδόσφαιρο. Αργότερα οι γονείς μου έφτιαξαν ένα μεγάλο αθλητικό κέντρο με 3 μεγαλύτερα γήπεδα, γυμναστήριο, σάουνα και κάποιες άλλες ανέσεις και έτσι έπαιζα όλη μέρα εκεί με τα αγοράκια. Συμμετείχα κανονικά στις ακαδημίες μέχρι περίπου την ηλικία των 12-13 ετών καθώς μετα πήγα στην πρώτη μου γυναικεία ομάδα την Καλαμάτα 91.
Είχες κάποιο ποδοσφαιριστή ή ποδοσφαιρίστρια σαν πρότυπο;
Όταν ήμουν μικρή εννοείται πως θαύμαζα πολλούς αθλητές του ποδοσφαίρου, έβλεπα κινήσεις και τριμπλες που εκαναν και μετα πήγαινα στο γήπεδο και δεν έφευγα μέχρι να καταφέρω να κάνω και εγώ κάποια από τα κόλπα τους. Ο Lionel Messi και η Alex Morgan ήταν και είναι ακόμη φυσικά δυο τρομεροί αθλητές που θαυμάζω πάρα πολύ, τους παρακολουθώ και είναι οι αγαπημένοι μου.
Συνάντησες κάποιες αμφιβολίες στο ξεκίνημα της καριέρας σου (από το οικογενειακό σου περιβάλλον πχ είτε από τον κύκλο σου γενικότερα);
Δεν συνάντησα καμία αμφιβολία στο ξεκίνημα μου στο ποδόσφαιρο από την οικογένεια μου η από τον κύκλο μου γενικότερα. Οι γονείς μου έβλεπαν ότι είμαι χαρούμενη και θέλω να παίζω ποδόσφαιρο και υπήρξε τεράστια στήριξη από πλευρά τους και υπάρχει ακόμα και τώρα φυσικά.
«Από τον ΠΑΟΚ και τον Εργοτέλη πήρα στήριξη και έχω όμορφες αναμνήσεις»
Πως έζησες τις πρώτες σου στιγμές υπογράφοντας σε ιστορικές ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ και ο Εργοτέλης; Ποια ήταν τα συναισθήματα σου και ποιες οι σκέψεις σου τότε;
Ο Εργοτέλης και ο ΠΑΟΚ είναι δυο ιστορικές ομάδες και η καθεμιά έχει την δική της αξία και ιστορία. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που είχα την δυνατότητα να είμαι μέλος αυτών των δυο ομάδων. Υπήρξε πολύ μεγάλη στήριξη και από τις δυο ομάδες και έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις να θυμάμαι απ’ όταν βρισκόμουν εκεί.
Πως είναι να φοράς τη φανέλα με το εθνόσημο; Ποιές ήταν οι σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου κάθε φορά που αγωνίζεσαι με την Εθνική;
Είναι μεγάλη τιμή για κάθε αθλητή να είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας της χώρας σε όλα τα αθλήματα. Κάθε φορά που αγωνίζομαι για την Εθνική Ομάδα είμαι περήφανη και πάρα πολύ χαρούμενη.
Αυτή τη περίοδο βρίσκεσαι στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για σπουδές παίζοντας παράλληλα ποδόσφαιρο σε ομάδα της χώρας. Ποιες είναι οι διαφορές των ομάδων των ΗΠΑ σε σχέση με την Ελλάδα; (σε επίπεδο νοοτροπίας, υποδομών, φιλοσοφίας κτλπ);
Η ζωή στην Αμερική είναι αρκετά διαφορετική σε σχέση με την Ευρώπη και συγκεκριμένα με την Ελλάδα. Το ποδόσφαιρο εδώ θα έλεγα είναι διαφορετικό σε σχέση με την Ελλάδα στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης. Από την εμπειρία μου στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα οι περισσότερες παίχτριες είναι πολύ καλές στην φυσική κατάσταση και ίσως λίγο λιγότερο τεχνικές σε σχέση με Ευρώπη και Ελλάδα. Ένα από τα πιο σημαντικά και θετικά κομμάτια που θέλω να αναφέρω είναι είναι ότι οι αθλητικές εγκαταστάσεις στην Αμερική στις περισσότερες περιπτώσεις πανεπιστήμιων είναι εξαιρετικά καλές. Εγώ προσωπικά έχω ζήσει σε τρία διαφορετικά πανεπιστήμια σε διαφορετικές πολιτείες και είχα την δυνατότητα να έχω στην διάθεση μου πολύ καλές υποδομές με ωραία γήπεδα, σύγχρονα γυμναστήρια και φυσιοθεραπευτηρια όποτε τα χρειαστώ.
«Έχω συναντήσει πικρόχολα και σεξιστικά σχόλια, μας έβριζαν πατεράδες των κοριτσιών της αντίπαλης ομάδας»
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σου μέχρι στιγμής; Συνάντησες ποτέ πικρόχολα ή σεξιστικά σχόλια;
Δεν είχα κάποια τρομερά δύσκολη στιγμή στην καριέρα μου. Έχω συναντήσει πικρόχολα και σεξιστικά σχόλια, συγκεκριμένα θυμάμαι παλαιοτέρα σε ένα παιχνίδι στην Ελλάδα οι πατεράδες των αντίπαλων κοριτσιών μας έβριζαν καθολη την διάρκεια του παιχνιδιού. Θεωρώ αυτό το συμβάν τραγικό και καθόλου όμορφο γενικά ποσό μάλλον όταν οι κόρες των ανθρώπων αυτών μπορεί να βρίσκονταν στην θέση μας σε άλλη περίπτωση.
«Αρκετές φορές έχω κουραστεί από καταστάσεις στο χώρο του ποδοσφαίρου»
Σκέφτηκες ποτέ να εγκαταλείψεις το άθλημα που αγαπάς; Συνέβη κάποιο περιστατικό που να σε σόκαρε;
Υποθετικά ναι έχουν υπάρξει πολλές στιγμές που έχω κουραστεί γενικά από διάφορες καταστάσεις στον χώρο του ποδοσφαίρου και ίσως να υπάρχει κούραση, στεναχώρια η απογοήτευση αλλά ποτέ δεν έχω σκεφτεί όντως να το εγκαταλείψω.
Πως φαντάζεσαι τη Θένια σε δέκα χρόνια από τώρα; Ποιά είναι τα όνειρα σου και οι στόχοι σου;
Δεν ξέρω ακριβώς πως φαντάζομαι τον εαυτό μου σε δέκα χρόνια, προφανώς και κάνω κάποιες σκέψεις για το που θα ήθελα να βρίσκομαι αλλά αυτό μπορεί και να αλλάζει συχνά με βάση κάποιων καταστάσεων και δεδομένων. Θέλω να παίξω επαγγελματικά ποδόσφαιρο όποτε ελπίζω και σε δέκα χρόνια από τώρα να είμαι υγιής και ικανή να παίζω ακόμα. Επίσης ο κλάδος του SPORTS MANAGEMENT είναι κάτι που σπουδάζω και σύντομα θα έχω το πτυχίο μου και με ενδιαφέρει αρκετά όποτε ίσως και να κάνω κάτι σχετικά με αυτό εάν δεν ασχολούμαι και τότε με το ποδόσφαιρο.