«Ευχαριστώ, Άμπι», ήταν το μήνυμα του θρυλικού Κόμπε.
«Συγχαρητήρια για μια εξαιρετική καριέρα Άμπι Γουάμπαχ. Για τα γκολ που σκόραρες, τα παιδιά που ενέπνευσες, είσαι η GOAT», εκείνο του Μπάρακ Ομπάμα.
«Συγχαρητήρια για την απίστευτη καριέρα, Άμπι. Ευχαριστώ που μας εκπροσώπησες με τέτοια κλάση», τα λόγια του Τζο Μπάιντεν.
«Ευχαριστώ που μας ενέπνευσες όλους», αυτά του Τάιγκερ Γουντς.
Thank you, Abby. #oneofakind #184in90 https://t.co/EnNeQI1Ci4
— Kobe Bryant (@kobebryant) December 16, 2015
Και τη λίστα συμπλήρωσαν πολλά ακόμα αποχαιρετιστήρια μηνύματα από σπουδαίες προσωπικότητες όχι μόνο του αθλητισμού.
Ήταν το 16ο απόγευμα του Δεκεμβρίου του 2015. Η θρύλος του ποδοσφαίρου γυναικών Άμπι Γουάμπαχ είχε ήδη ανακοινώσει δύο μήνες πριν ότι θα αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Κι εκείνο το βράδυ είπε επίσημα «αντίο» αγωνιζόμενη για τα τελευταία φορά με την Εθνική των ΗΠΑ κόντρα στην Κίνα στο πλαίσιο του tour που είχαν πραγματοποιήσει οι Αμερικανίδες διεθνείς μετά την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η στράικερ πάτησε το γρασίδι ενός γηπέδου της Νέας Ορλεάνης κι αποχαιρέτησε το άθλημα που αγάπησε ως κορυφαία σκόρερ όλων των εποχών σε διεθνές επίπεδο.
Η προπονήτρια των ΗΠΑ, Τζιλ Έλις, που τις οδήγησε σε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, είχε δηλώσει κάποτε ότι θα έπαιρνε στην αποστολή της ομάδας την Γουάμπαχ για το Μουντιάλ του 2015, ακόνα «κι αν ήταν στο ένα πόδι». Η 39χρονη τότε επιθετικός πλησίαζε στο τέλος της διαδρομής της στα γρασίδια της γης, τελειώνοντας μια καριέρα που καθόρισε τις επόμενες γενιές των Αμερικανίδων. Η Έλις ήξερε λοιπόν πολύ καλά ότι η παρουσία της σε εκείνο το τουρνουά ήταν ζωτικής σημασίας για τις πιθανότητες της ομάδας να φτάσει ως την κορυφή. Μια κορυφή που κυνηγούσε πριν από την αλλαγή της χιλιετίας χωρίς αποτέλεσμα (σε επίπεδο Παγκοσμίων Κυπέλλων).
Η ιστορία της Μέρι Άμπιγκειλ Γουάμπαχ, η οποία ευφυέστατα θα επινοούσε το όνομα "Άμπι" το οποίο έγινε και συνώνυμο με το προφίλ της ως παίκτρια παγκοσμίου κλάσης, ξεκινά από πολύ παλιά. Γεννημένη στη Νέα Υόρκη, μια ημέρα σαν σήμερα (2 Ιούνη του 1980) το τελευταίο από τα επτά παιδιά της οικογένειας, συνειδητοποίησε από νωρίς ότι το ποδόσφαιρο είναι το δικό της πεπρωμένο. Κι ως γνωστό φυγείν αδύνατον. Πολλά από τα αδέρφια της έπαιζαν μπάλα ως παιδιά, κι ως η βενιαμίν ήθελε πάντα να συμμετέχει στη διασκέδαση. Δεν ήξερε βέβαια ότι θα γινόταν μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες ποδοσφαιρίστριες στον κόσμο.
Η Γουάμπαχ όρισε μια περίοδο αλλαγή γενιάς για την Εθνική των ΗΠΑ. Αγωνίστηκε σε μια περίοδο όπου η ομάδα αναζητούσε την αίγλη που έφερε μαζί της η κατάκτηση του Παγκοσμίου του 1999, μα διεύφευγε για καιρό από τα χέρια της. Εκείνη αποτελούσε μια σταθερά οτιδήποτε κι αν άλλαζε τριγύρω της.
Τα 142 (!) γκολ της στο γυμνάσιο ήταν αρκετά για να αποδείξουν ότι το κάδρο του μέλλοντός της έχει σίγουρα εξάταπα, ψηλές κάλτσες ως το γόνατο, γρασίδι, μπάλα κι ένα τέρμα με μια κίπερ σε πανικό να προσπαθεί να υπερασπιστεί την εστία της. Η προπονήτριά της στο γυμνάσιο Κάθι Μπούτον περιέγραψε την Άμπι ως μία παίκτρια με τεράστια αφοσίωση και επιθυμία για συνεχή βελτίωση. Έμενε πάντοτε τελευταία για να εξασκηθεί στα σημεία του παιχνιδιού που υστερούσε όπως οι «κεφαλιές ψαράκι» που έγινε για δύο δεκαετίες το trademark της στη διεθνή σκηνή του ποδοσφαίρου. Όπως ήταν αναμενόμενο έγινε το μήλον της έριδος για τα κορυφαία κολέγια της χώρας. Τελικώς πήγε στο Florida Gators τους οποίους βοήθησε να πάρουν τον πρώτο τους τίτλο στην Division I του NCAA, πριν ανοίξει για τα καλά τα φτερά της στις αρχές της δεκαετίας του 2000!
Ήταν λιγότερο από 48 ώρες πριν από την επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου όταν η Άμπι έκανε το ντεμπούτο της για τις ΗΠΑ σε ένα φιλικό παιχνίδι με τη Γερμανία. Το πρώτο της τέρμα ήρθε επτά μήνες αργότερα, σε ένα φιλικό με τη Φινλανδία. Ακολούθησαν ακόμα 183 τα επόμενα 13 χρόνια! Έχοντας παίξει μόνο σε έξι παιχνίδια (3 ως βασική) η Έιπριλ Χάινριτς την συμπεριλαβάνει στις κλήσεις της για το Παγκόσμιο του 2003 εντός έδρας. Μπροστά σε 34.000 οπαδούς στην πρωτεύουσα του έθνους η Γουάμπαχ ξεκινά τον πρώτο από τους 29 αγώνες μεγάλων τουρνουά, οι οποίοι θα έδιναν 22 από τα συνολικά 184 γκολ της καριέρας της με το εθνόσημο.
Η επιθετικός θα σκοράρει και στο επόμενο παιχνίδι κόντρα στη Νιγηρία. Η ταλαντούχα άσος δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ότι για την ομάδα της χώρας της ξεκινά μια μακρά περίοδος ανομβρίας που κράτησε τρία διαδοχικά Παγκόσμια Κύπελλα που ήρθαν κι έφυγαν χωρίς δόξα, χωρίς διθυραμβικά πρωτοσέλιδα, χωρίς τρόπαια. Κάτι αδιανόητο για μια ομάδα που είχε σηκώσει το τρόπαιο μπροστά στους οπαδούς της τέσσερα χρόνια νωρίτερα (1999).
Η Γούαμπαχ αύξησε τη φήμη της παγκοσμίως 12 μήνες αργότερα από εκείνο το Παγκόσμιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Εκεί με τέσσερα από τα πέντε πρώτα γκολ των ΗΠΑ στα ματς κόντρα στην Ελλάδα και τη Βραζιλία ξεκινά πραγματικά να γεννιέται το φαινόμενο «Άμπι Γουάμπαχ». Το «χρυσό» μετάλλιο σηματοδότησε μια πρώτη μεγάλη αλλαγή για την ομάδα, καθώς οι παίκτριες που ήταν παρούσες στο πρώτο Παγκόσμιο το 1991 προεξάρχουσας της Μία Χαμ αποχώρησαν από την ενεργό δράση. Πλέον η ομάδα είχε νέα σούπερ σταρ.
Όταν ήρθε το Παγκόσμιο του 2007, η Άμπι είχε πλέον καθιερωθεί ως το στέρι της ομάδας των ΗΠΑ με απολογισμό 78 γκολ σε 97 αγώνες. Ωστόσο η αστερόσκονη στο κέντρο της παγκόσμιας σκηνής πάλι δεν συνόδεψε την αστερόεσσα. Η προσπάθεια των Αμερικανίδων τις πήγε ως τον ημιτελικό όπου χάθηκε από τη Βραζιλία. Και το τέλος του τουρνουά βρήκε τις παίκτριες αντιμέτωπες με μία ακόμα σημαντική αλλαγή. Η Χόουπ Σόλο, ως τότε βασική τερματοφύλακας της ομάδας, κόπηκε από τον τότε κόουτς.
Ενώ ο ποδοσφαιρικός Θεός επιφύλασσε και μια πολύ άσχημη εξέλιξη για την ηρωίδα μας. Σε ένα φιλικό παιχνίδι αμέσως πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, η Γούαμπαχ σπάει το πόδι της αδυνατώντας να βοηθήσει την εθνική της να υπερασπιστεί το «χρυσό» της Αθήνας.
Ως έμπειρη πια επιθετικός, δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο της, η Άμπι ήταν έτοιμη για ακόμα μια παράσταση στο Παγκόσμιο του 2011. Σε ηλικία 31 ετών και με νέα προπονήτρια στο τιμόνι, ήταν πια η «παλαιά φρουρά» ενός team που είχε υποδεχτεί νεαρές παίκτριες όπως η Άλεξ Μόργκαν κι η Κέλι Ο΄ Χάρα. Παίκτριες που πάτησαν πάνω στο μονοπάτι που άνοιξε εκείνη. Από το ντεμπούτο της (2001) ως το τέλος της δεκαετίας (2011) η Γουάμπαχ εξελίχθηκε, έφερε επιτυχίες, ηγήθηκε της ομάδας, υποδέχτηκε τη νέα γενιά. Μια γενιά που θα ξεπερνούσε τις επιτυχίες που είχαν προηγηθεί ως τότε.
Μια δραματική κι αξέχαστη κεφαλιά - ψαράκι στο 122ο λεπτό κόντρα στην Βραζιλία στο Παγκόσμιο του 2011 ήταν η στιγμή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη δίπλα από το όνομά της. Ήταν η κεφαλιά που θα οδηγούσε την ομάδα σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μια άλλη όμως κεφαλιά, και πάλι στις καθυστερήσεις, του τελικού με την Ιαπωνία και μια δραματική διαδικασία των πέναλτι άφησε τις ΗΠΑ με άδεια χέρια και το κυνήγι του τρίτου αστεριού στη φανέλα έπρεπε να συνεχίσει...
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα 35, η Γουάμπαχ θα έπαιζε έναν πιο περιορισμένο ρόλο καθώς η Τζιλ Έλις οδηγούσε το έθνος ξανά στη δόξα μετά από 16 ολόκληρα χρόνια! Με τις ΗΠΑ μπροστά στο σκορ με 5-2 στον τελικό και με τα πρόσωπά τους να λάμπουν ήδη, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο. Μπήκε ξανά στην απονομή. Για να σηκώσει το πολυπόθητο τρόπαιο.
Εκείνη η κούπα σηματοδότησε το τελευταίο -ανταγωνιστικό- ματς της καριέρας της με την εθνική ομάδα. Σταμάτησε έχοντας κατακτήσει δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Μαζί ακολουθούν και τα προσωπικά της επιτεύγματα. Το ρεκόρ σκοραρίσματος (184 γκολ που κατέρριψε η Καναδή Σινκλέρ τον Ιανουάριο του 2020). Τα έξι βραβεία της Αθλήτριας της Χρονιάς για το αμερικανικό ποδόσφαιρο, το βραβείο της FIFA για την καλύτερη παίκτρια του κόσμου το 2012.
Η επιρροή της είναι ακόμα αισθητή στην πατρίδα της, το Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης. Το 2011 της δόθηκε το κλειδί της πόλης και η 20η Ιουλίου ονομάστηκε «Ημέρα Άμπι Γουάμπαχ». Μετά το δεύτερο «χρυσό» Ολυμπιακό μετάλλιο ο δρόμος που οδηγεί στο στάδιο Sahlen's της πόλης της μετονομάστηκε σε Wambach Way, ενώ επίσης έλαβε ένα κλεδί της Νέας Υόρκης μετά το Παγκόσμιο του 2015. Η Γουάμπαχ εμπνεύστηκε από τη Μία Χαμ, και με τη σειρά της εκείνη, αποτέλεσε το πρότυπο της επόμενης αρχηγού των ΗΠΑ, της Άλεξ Μόργκαν. Σε ένα παιχνίδι μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αγγλίας το 2019, κάθε παίκτρια των ΗΠΑ φορούσε μια φανέλα που έφερε το όνομα μιας γυναίκας που ήθελαν να τιμήσουν. Κάποιας που θαυμάζουν. Που υπήρξε έμπνευσε. Η Μόργκαν επέλεξε το όνομα: Γουάμπαχ.
Από τότε που κρέμασε τα παπούτσια της, δεν απομακρύνθηκε από το άθλημα. Η σχέση της με το ποδόσφαιρο εξελίχθηκε σε σχέση ζωής. Συνέχισε να το υπηρετεί εκτός τεσσάρων γραμμών εμπνέοντας τους άλλους. Έχει λάβει μέρος σε πολλά γυναικεία συνέδρια και έχει μιλήσει σε τελετές αποφοίτησης πανεπιστημίων, ζητώντας με συνέπεια όση είχε στο σκοράρισμα, μεγαλύτερη γυναικεία εκπροσώπηση, ενδυνάμωση κι ανεξαρτησία!