Η Μπράντι Τσαστέιν στροβιλίζει τη φανέλα της μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ

Μπράντι Τσαστέιν: Το σύμβολο του ποδοσφαίρου γυναικών που εξασφάλισε την «αθανασία»

Κωνσταντίνος Κωλαΐτης

Ένα πέναλτι, ένας πανηγυρισμός. Ένα iconic «κλικ» που πάγωσε τον χρόνο. Κι από κει και έπειτα, το ποδόσφαιρο γυναικών δεν ήταν ποτέ ξανά ίδιο. Η Μπράντι Τσαστέιν κέρδισε το Μουντιάλ με μια επαφή, έβγαλε τη φανέλα της και εξασφάλισε την «αθανασία», ευεργετώντας τον γυναικείο αθλητισμό μια για πάντα.

Σφιγμένες γροθιές. Μύες σε πλήρη λειτουργία. Σχηματισμένη στο πρόσωπο η αδρεναλίνη. Οι μορφασμοί της πρόδιδαν μια βοή λέαινας που θα κατέκλυζε το «Rose Bowl» της Πασαντίνα, αν αυτό δεν έσφυζε από 90.000 φιλάθλους και τις συγχρονισμένες επευφημίες τους. Δεν μπορούσε να νικήσει αυτό τον θόρυβο. Δεν θα ήθελε ποτέ να το κάνει, αφού αυτός ακριβώς ο θόρυβος που προκάλεσε σε μία στιγμή η Μπράντι Τσαστέιν, ώθησε ένα ολόκληρο άθλημα σε αυτό που έχει γίνει σήμερα. Προώθησε ορισμένα καλά κρυμμένα ταμπού στο φως. Έδωσε την προσοχή και την ορατότητα που άρμοζε σε χιλιάδες γυναίκες, συντελώντας παράλληλα σε μια ακούσια φεμινιστική νίκη. Πώς; Με ένα πέναλτι, με μια ηδονή. Με μια βγαλμένη φανέλα.

Η Μπράντι Τσαστέιν περπάτησε προς την άσπρη βούλα στη διαδικασία των πέναλτι του τελικού ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, για να τρέξουν οι εκατοντάδες χιλιάδες υπόλοιπες που γεύτηκαν το όνειρο. Ήταν δεξιοπόδαρη, μα εκείνη την εκτέλεση την ανέλαβε με το αριστερό, όπως την είχαν συμβουλεύσει από το προπονητικό σταφ ελέω scouting του αντιπάλου. «Desperate times call for desperate measures».

Εκείνο το καυτό μεσημέρι Ιουλίου του 1999 στην Καλιφόρνια, η ντόπια μέσος των Ηνωμένων Πολιτειών σφράγισε την κατάκτηση του Μουντιάλ για την Team USA μέσα στο σπίτι της, μπροστά στο διψασμένο κοινό της. Έβαψε στα χρώματα της πατρίδας της τον τελευταίο παγκόσμιο τίτλο πριν τη νέα χιλιετία και το έκανε χαρίζοντας το πιο iconic μέχρι σήμερα «κλικ» στην ιστορία του ποδοσφαίρου γυναικών.

Με το που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, παραδόθηκε στις αισθήσεις της και αυθόρμητα έβγαλε τη φανέλα της, τη στριφογύρισε με μανία στον αέρα, αφήνοντας να φανεί το αθλητικό της σουτιέν. Ένας συνήθης πανηγυρισμός για τους άνδρες, κατέστη αμφιλεγόμενος για πολλούς επειδή αυτή τη φορά το έκανε γυναίκα. Οποιοσδήποτε αρνητικός εννοούμενος «ντόρος», όμως, δεν μπορούσε να επισκιάσει το πόσο δυναμικός, εκκωφαντικός στην πραγματικότητα αποδείχθηκε αυτός ο πανηγυρισμός, αυτή η πόζα, αυτή η αποτύπωση της λύτρωσης, με έναν τρόπο υπερβατικό της Τσαστέιν. Κάτι παραπάνω από την ίδια, κάτι παραπάνω για χάρη του ποδοσφαίρου γυναικών και του γυναικείου αθλητισμού.

Το άγαλμα της Τσαστέιν
                                                     Το χάλκινο άγαλμα της Τσαστέιν που στήθηκε προς τιμήν της έξω από το «Rose Bowl» 

Πριν από την έναρξη εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ελάχιστοι γνώριζαν ποια ήταν η Μπράντι Ντενίζ Τσαστέιν. Δεν είχε βοηθήσει το γεγονός πως έχασε την κλήση στην αποστολή για τη διοργάνωση του 1995. Μία εξέλιξη που όπως εξομολογήθηκε δεκαετίες αργότερα, της στοίχισε. Πολύ. Αποτέλεσε, όμως, παράλληλα το κίνητρο που χρειαζόταν για να επιστρέψει δριμύτερη και να πάρει αυτό που της αξίζει.

Τρεις μέρες προτού γίνει η σέντρα στα γήπεδα των ΗΠΑ, η θρυλική σκόρερ εκείνης της φουρνιάς της Team USA, Μία Χαμ, θα έδινε μια συνέντευξη στο διάσημο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν. Η Χαμ τελικά αρνήθηκε και τον ρόλο της πήρε η Τσαστέιν, με τις συμπαίκτριές της από εκείνη τη μέρα και μετά να την αποκαλούν με το παρατσούκλι «Χόλιγουντ». Πώς θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι αυτός ο τίτλος θα έβγαινε προφητικός και πως η Τσαστέιν θα πετύχαινε το πλέον «κινηματογραφικό» γκολ και θα πιστωνόταν την κορυφαία φωτογραφία όλων των εποχών για τον γυναικείο αθλητισμό σύμφωνα με τους «New York Times»;

Η Τσαστέιν εξαργύρωσε το hype αυτής της μνημειώδους στιγμής ούσα μία εκ των ιδρυτικών παικτριών-μελών της πρώτης επαγγελματικής αμερικανικής Λίγκας γυναικών, το 2000. Έπαιξε μπάλα μέχρι το 2010, δοκίμασε την τύχη της ως coach σε κολλεγιακό επίπεδο, ενώ παράλληλα διετέλεσε και διατελεί σχολιαστής της αμερικανικής τηλεόρασης στα μεγάλα τουρνουά όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Πλέον, έχοντας περάσει τα πρώτα «ήντα», αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη σοφία και σύνεση, όπως και με περίσσιο χιούμορ εκείνη τη χρυσή σελίδα ιστορίας που έγραψε στο γήπεδο της Πασαντίνα.

«Όταν βλέπω αυτή τη φωτογραφία πλέον σκέφτομαι: ‘’Πρέπει να περάσεις περισσότερο χρόνο στο γυμναστήριο’’». Η εμμονή στην απεικόνιση της άγριας και ατρόμητης δύναμης έχει ξεθωριάσει με τα χρόνια στο ερμηνευτικό φίλτρο της πρωταγωνίστριας, αυτό που τώρα η ίδια μετρά είναι το θάρρος που επέδειξε σε πρώτη φάση να εκτελέσει εκείνο το πέναλτι.

«Πρέπει να είσαι αρκετά γενναίος για να είσαι ευάλωτος», είπε ο Chastain, προσθέτοντας: «Το να είσαι ευάλωτος δεν είναι αδυναμία. Είναι μια ευκαιρία για υψηλή ανταμοιβή».

Κι αν μη τι άλλο, από εκείνη τη σεκάνς δράσεων και στιγμών, ανταμείφθηκε η ίδια, το ποδόσφαιρο γυναικών και η γενικότερη θεώρηση απέναντι στον γυναικείο αθλητισμό. Η πρόοδος και η αποδοχή πλέον έμοιαζαν ανυποχώρητες.

Πέρασαν 23 χρόνια και η ιστορία έκανε τον κύκλο της. Φτάνοντας ξανά, αν όχι στο σημείο μηδέν, σε ένα σημείο που είχε πραγματικά την ανάγκη της υπενθύμισης για την πρόοδο της γυναίκας και της γυναίκας αθλήτριας. Όπως το 1999 ήταν η στιγμή των ΗΠΑ να λάμψουν στο παγκόσμιο προσκήνιο και να ανανεώσουν την προοπτική τους, έτσι το 2022 η εθνική Αγγλίας κατέκτησε το πρώτο της στέμμα μετά από σχεδόν 60 χρόνια με μηδενικό πηλίκο σε γυναίκες και άνδρες.

Τσαστέιν-Κέλι

Στον τελικό του Euro, η Κλόι Κέλι λύτρωσε την Αγγλία με γκολ στο 110’ στον τελικό κόντρα στη Γερμανία. Και το πανηγύρισε αλά Τσαστέιν: βγάζοντας τη φανέλα και περιστρέφοντάς την εν μέσω απόλυτης έκστασης στο «Γουέμπλεϊ». Οι ομοιότητες μαζεύτηκαν πολλές. Και στη θέα αυτού του highlight, η 54χρονη πλέον Αμερικανίδα δεν γινόταν να το αφήσει ασχολίαστο.

«Σε βλέπω. Απόλαυσε τους κερασμένους γύρους μπύρας και φαγητού για την υπόλοιπη ζωή σου σε όλη την Αγγλία», ήταν το αρχικό μήνυμα της Τσαστέιν στην Κέλι μέσω Instagram, την οποία και συνάντησε τον περασμένο Οκτώβριο στο «Γουέμπλεϊ»:

Τσαστέιν και Κέλι στο Γουέμπλεϊ

«Πιστεύω αυτό είναι που θέλει κάθε κορίτσι να γίνει, να βλέπει τον εαυτό της στον αγωνιστικό χώρο και να έχει τον χώρο στον οποίο μπορεί να ανήκει. Το γεγονός πως αυτή η νίκη σημειώθηκε σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο και η σημασία της, προφανώς αλλάζουν τον κόσμο του ποδοσφαίρου εδώ στην Αγγλία όπως σε εμάς στις ΗΠΑ 20κάτι χρόνια πριν».

«Τα μικρά κορίτσια που βρίσκονταν στις εξέδρες θα θυμούνται για πάντα αυτή τη στιγμή, Κλόι. Και θα θέλουν να έχουν την ευκαιρία να αναπαραστήσουν αυτή τη στιγμή 20 χρόνια αργότερα. Αυτό μου φαίνεται φανταστικό».

Ακολούθησε το GWomen στο instagram

Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]