Το όνομά της; Ατζάρα Εντσούτ. Η αποστολή της; Να χαρίσει έμπνευση κι ελπίδα. Κυρίως σε νεαρές γυναίκες - κατατρεγμένες στις μουσουλμανικές χώρες - που φορούν τον μανδύα του πρόσφυγα ώστε να βρουν ένα καλύτερο μέλλον.
Ένα μέλλον που για πολλές από αυτές θα μπορούσε να βρίσκεται στον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, με την 30χρονη επιθετικό από το Καμερούν να αποτελεί μια τρανταχτή απόδειξη πως τα όνειρά τους μπορούν να γίνουν πραγματικότητα!
Ένα μήνα περίπου πριν από τη σέντρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών, η επιθετικός της Ίντερ βρέθηκε σε έναν καταυλισμό προσφύγων στο Minawao στο βόρειο τμήμα της πατρίδας της κοντά στα σύνορα με τη Νιγηρία, εκεί όπου είχε την ευκαιρία να μιλήσει με οικογένειες προσφύγων και να προωθήσει την κουλτούρα του αθλητισμού. «Αν το μωρό σας θέλει να παίξει ποδόσφαιρο, πρέπει να το αφήσετε να παίξει. Μερικοί μουσουλμάνοι δεν θέλουν οι γυναίκες να παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά μπορούν να γίνουν θρύλοι αύριο. Στη ζωή, δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί μέλλον. Για μένα ήταν πολύ καλό να πάω εκεί για να τους μιλήσω» εξηγεί η ίδια στο BBC.
«Μερικοί από αυτούς μιλούν για τη ζωή τους και πόσο δύσκολο είναι να ζεις εκεί», πρόσθεσε η Εντσούτ, η οποία ανέλαβε το νέο της ρόλο σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR). Για περίπου 60.000 ψυχές, ο καταυλισμός στο Minawao αποτελεί ένα γαλήνιο καταφύγιο από τις επιθέσεις των ανταρτών της Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία, ακόμα κι αν βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους. Συνθήκες που μόνο άγνωστες δεν θεωρούνται για την Εντσούτ, η οποία γεννήθηκε στην Φουνμπάν, μια περιοχή κοντά στα σύνορα με τη Νιγηρία που της επέτρεψε να αντικρίσει τη δυστυχία από πολύ μικρή ηλικία.
«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά και κάθε φορά που έχω κάτι να δώσω στους ανθρώπους είναι πολύ μεγάλη μου χαρά. Γι’ αυτό ασχολήθηκα πολύ με αυτή τη δουλειά με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους, θέλω να τους κάνω χαρούμενους. Γι' αυτό παίρνω το θάρρος μου και κάνω αυτή τη δουλειά». Αντικρίζοντας λοιπόν στα μάτια τον προσφύγων ένα ηθικό χρέος να τους εμπνεύσει, αποφάσισε να αφιερώσει τον χρόνο της σε φιλανθρωπίες, παίρνοντας μέρος σε έναν γκαλά αγώνα με γυναίκες πρόσφυγες στην πρωτεύουσα του Καμερούν, Γιαουντέ.
«Θέλω να καταλάβω την κατάσταση και πώς ήρθαν από τη Νιγηρία στο Καμερούν, αν είναι χαρούμενοι που είναι εδώ. Επίσης, θέλω να τους ενημερώσω ότι το Καμερούν είναι η χώρα τους, επομένως πρέπει να ζουν σαν να είναι στη Νιγηρία. Κάθε φορά που παίζουμε με τη Νιγηρία είναι μεγάλη χαρά. Λέω στους ανθρώπους του Καμερούν να τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν γιατί δεν είναι εύκολο. Η Νιγηρία είναι σαν το Καμερούν - είμαστε φίλοι. Γι' αυτό είπα ότι θέλω να τους δείξω ότι είναι σπίτι».