Όλα ξεκίνησαν τον προηγούμενο Μάρτιο, όταν πάνω από 60 αθλητές του bobsleigh και του skeleton στον Καναδά απαίτησαν με ανοιχτή επιστολή την παραίτηση της προέδρου και του performance director της ομοσπονδίας τους. Κάποια από τα παράπονά τους ήταν ότι δεν μπορούσαν μέχρι τώρα να μιλήσουν ανοιχτά από φόβο ότι θα έχαναν τις θέσεις τους στην Ολυμπιακή ομάδα, ότι προτεραιότητα της ομοσπονδίας δεν ήταν η ασφάλειά τους, και ότι η επιλογή των αθλητών για την εθνική ομάδα ήταν στην κρίση της ομοσπονδίας.
Ένα μήνα αργότερα, 70 αθλητές και αθλήτριες της γυμναστικής έστειλαν τη δική τους επιστολή στο υπουργείο αθλητισμού του Καναδά, καταγγέλλοντας τις κακοποιητικές συμπεριφορές στο άθλημά τους. Σε περίπου μία εβδομάδα, οι υπογραφές είχαν ξεπεράσει τις 270. Θέλουν μεταξύ άλλων να καταργηθούν οι ζυγαριές στα αθλητικά σωματεία και οι γονείς να μπορούν να παρακολουθήσουν τις προπονήσεις των παιδιών τους. Η 28χρονη Brittany Rogers, η οποία εκπροσώπησε τον Καναδά στους Ολυμπιακούς το 2012 και το 2016, λέει ότι δεν είχε καταλάβει πόσο άσχημη ήταν η κατάσταση μέχρι μετά το τέλος της αθλητικής της καριέρας και οι συνέπειες τον όσων βίωσε την ακολουθούν ακόμα. «Κάτι καινούργιο έρχεται στην επιφάνεια κάθε μέρα. Η αυτοπεποίθησή μου είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αμφιβάλλω για τον εαυτό μου. Μερικές φορές δεν μπορώ καν να κοιταχτώ στον καθρέφτη, είτε γιατί κρίνω τόσο αυστηρά την εμφάνισή μου, είτε γιατί έχω μάθει ότι δεν θα είμαι ποτέ αρκετά καλή». Όπως και με την κατά συρροή σεξουαλική κακοποίηση των αθλητριών της αμερικάνικης ομάδας γυμναστικής από το γιατρό της ομάδας, Larry Nassar, οτιδήποτε αφορά ανάλογα περιστατικά στη γυμναστική είναι εξαιρετικά ανησυχητικό, καθώς αφορά ως επί το πλείστον παιδιά. Για τη Rogers, που ξεκίνησε τη γυμναστική όταν ήταν μόλις τριών χρονών, ο αθλητισμός δεν ήταν ποτέ διασκέδαση. «Δε θυμάμαι να περνάω καλά στη γυμναστική» λέει. «Ήταν ένα επάγγελμα. Και κανονικά δεν έχεις επάγγελμα όταν είσαι παιδί».
Λίγες μέρες αργότερα, ακολούθησε νέα επιστολή, αυτή τη φορά γραμμένη από τρεις καθηγητές του Πανεπιστημίου του Toronto, που ζητούσε από την υπουργό αθλητισμού Pascale St-Onge να επανεξετάσει την εμπλοκή του Own the Podium στις εθνικές ομάδες. Το OTP είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός ο ρόλος του οποίου είναι να υποστηρίξει τους Καναδούς αθλητές στους χειμερινούς και στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Προτεραιότητα του OTP είναι τα μετάλλια και σύμφωνα με την επιστολή, αυτό έχει ως αποτέλεσμα η υγεία και η ασφάλεια των αθλητών να έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Ο ασφαλής αθλητισμός στον Καναδά αντιμετωπίζει κρίση· τους τελευταίους 5 μήνες, από τότε δηλαδή που ανέλαβε την ηγεσία η St-Onge, την έχουν προσεγγίσει με κατηγορίες για κακοποιητικές συμπεριφορές, σεξουαλική κακοποίηση ή κατάχρηση κεφαλαίων εκπρόσωποι από τουλάχιστον 8 αθλήματα. Είναι πλέον γεγονός ότι κάτι στην κουλτούρα του πρωταθλητισμού στον Καναδά πρέπει να αλλάξει. Μία από τις πρώτες αποφασιστικές κινήσεις της υπουργού ήταν να διορίσει τη Sarah-Eve Pelletier ως την πρώτη επίτροπο υπεύθυνη για θέματα ηθικής στον αθλητισμό στο Sport Dispute Resolution Centre της χώρας. Η Pelletier, πρώην πρωταθλήτρια της συγχρονισμένης κολύμβησης και μέλος του δικηγορικού συλλόγου του Quebec, δήλωσε πως «στον αθλητισμό δεν υπάρχει χώρος για κανενός είδους κακομεταχείριση». Όσο για τα σχέδιά της για το SDRCC, δήλωσε: «Μέσα από συντονισμένες προσπάθειες, ακολουθώντας μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση, μπορούμε να κάνουμε τον αθλητισμό ασφαλή και φιλόξενο για όλους τους συμμετέχοντες».