Η Λαμπρίνα Τσάκαλου είναι ό,τι πιο σπουδαίο έχει εξαγάγει το ελληνικό γυναικείο χάντμπολ, η 29χρονη παίκτρια για πέντε χρόνια αγωνίστηκε στο κορυφαίο επίπεδο, όμως το περασμένο καλοκαίρι επέστρεψε στη χώρα μας για την ομάδα της καρδιάς της, τη νεοφώτιστη στην Α1 κατηγορία ΑΕΚ.
Ήταν με διαφορά η πιο ηχηρή μεταγραφή για μια αθλήτρια που σε ηλικία 24 ετών άνοιξε τα φτερά της, κάνοντας το μεγάλο βήμα να αγωνιστεί στην Ευρώπη, με πρώτο από τους τρεις σταθμούς τη σλοβενική Κριμ, για να ακολουθήσουν η κροατική Ποντράβκα Κοπρίβνιτσα και η γερμανική Τούρινγκερ.
Μεγαλωμένη στην Άρτα και παίζοντας για την Αναγέννηση, πριν μετακομίσει στη Νέα Ιωνία το 2010, η Λαμπρίνα Τσάκαλου έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα από τα γόνατά της, επτά χειρουργικές επεμβάσεις για μια κοπέλα που δεν έχει κλείσει καν τα 30 χρόνια της.
Οι δύο τελευταίες επεμβάσεις τον περασμένο Αύγουστο ήταν και ο λόγος που επέστρεψε στην Ελλάδα, με την ελπίδα να δώσει ένα τέλος στις χονδροπάθειες και τις αρθρίτιδες. Και η ΑΕΚ άνοιξε την αγκαλιά της να δεχθεί ένα μεγάλο αστέρι του ελληνικού χάντμπολ, που είναι οπαδός της Ένωσης.
Η Λαμπρίνα Τσάκαλου την πρώτη της χρονιά δεν φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα με το νούμερο 22, θέλησε να αποφύγει όποιο ρίσκο και να κάνει ένα όνειρό της πραγματικότητα.
Η διεθνής πλέι μέικερ μίλησε στο GWomen για το χάντμπολ, την ΑΕΚ, την εμπειρία της στο εξωτερικό, αλλά και για μπάσκετ, καθώς δηλώνει φανατική φίλη του μπάσκετ και του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
*Λαμπρίνα, το χάντμπολ πώς ήρθε στη ζωή σου;
«Μεγάλωσα στην Άρτα σε μια περίοδο που η Αναγέννηση είχε πολύ καλή ομάδα. Επειδή ζούσα σε ένα μικρό χωριό, έπαιρνα μέρος σε όλα τα αθλήματα στο σχολικό πρωτάθλημα.
Είχαμε και χάντμπολ με είχε δει η προπονήτρια, μου είπε να ξεκινήσω, κάποια στιγμή έκανα παράλληλα στίβο και χάντμπολ, αλλά έμεινα στο χάντμπολ. Στο στίβο ασχολήθηκα με τις μεσαίες αποστάσεις και το μήκος, προτιμούσα το μήκος.
Στο χάντμπολ μού άρεσε ο δυναμισμός, η επαφή που έχει, νομίζω αυτό με κέρδισε. Παρόλο που είμαι μεγαλύτερη φαν του μπάσκετ, τώρα αν με ρωτήσει κάποιος, θα έλεγα πως θα ήθελα να παίξω μπάσκετ, όμως δεν το μετανιώνω.
Είχα την ευκαιρία, με το σχολείο μου είχαμε περάσει στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και όταν παίξαμε είχα τέσσερις προτάσεις από συλλόγους της Α1. Να φανταστείτε πως μετά τις πρώτες χρονιές μου στο χάντμπολ, πάντα παίζω με παπούτσια του μπάσκετ. Αλλά τότε μου άρεσε περισσότερο αυτή η επαφή που είχε το χάντμπολ».
«Από μικρή ήθελα να γίνω επαγγελματίας αθλήτρια»
*Σε φόβισε η αλλαγή ζωής σε εφηβική ηλικία, όταν στην Αθήνα για τη Νέα Ιωνία;
«Στην Αναγέννηση δεν πρόλαβα να παίξω πολύ, γιατί τη μια χρονιά την είχα χάσει εξ αιτίας του πρώτου χιαστού. Στη Νέα Ιωνία ήρθα σε ηλικία 17 ετών. Δεν με φόβισε αυτή η αλλαγή, γιατί από μικρή έλεγα πως θα γίνω επαγγελματίας αθλήτρια, δηλαδή το ήξερα. Απλά δεν γνώριζα το άθλημα.
Όταν ήρθα στην Αθήνα, ήξερα πως θα έμενα μόνη μου, θα ήμουν σε μεγαλύτερη πόλη, το ίδιο ίσχυε και για το εξωτερικό, γνώριζα πως έτσι έπρεπε να γίνει, ήταν και αυτό μέσα στο πακέτο του πρωταθλητισμού».
*Πότε ένιωσες πρώτη φορά επαγγελματίας παίκτρια;
«Νομίζω όταν ήρθα στη Νέα Ιωνία, όμως από την πρώτη χρονιά μου στο χάντμπολ δούλευα σε επαγγελματικούς ρυθμούς, δηλαδή είχα το σχολείο και διπλή προπόνηση με νεάνιδες και το γυναικείο.
Απλά στη Νέα Ιωνία ήταν διαφορετικά, γιατί με τη μεταγραφή είχα κάποιες οικονομικές απολαβές, είχα δικό μου σπίτι, είχα την υποχρέωση με το σχολείο στη Γ’ Λυκείου, είχα και εκεί υψηλούς στόχους.
Ήθελα να περάσω στην Αρχιτεκτονική, πέρασα, αλλά δεν πήγα ποτέ, κουράστηκα πάρα πολύ για να τα καταφέρω, έφθασα σε ένα σημείο που είπα πως αυτό δεν πρόκειται να το κάνω ξανά, έκανα τον αγώνα μου, βγήκα νικήτρια, πέρασα αλλά είπα πως ήταν η ώρα να ασχοληθώ περισσότερο με τον αθλητισμό, δεν θα άντεχα παράλληλα με το Πανεπιστήμιο».
«Λίγες παίκτριες ζουν από το χάντμπολ στην Ελλάδα»
*Τι σημαίνει επαγγελματίας παίκτρια χάντμπολ στην Ελλάδα;
«Σημαίνει πως μπορείς να ζεις από αυτό με μια αξιοπρέπεια, χωρίς βέβαια να έχεις μαζέψει κάτι στον τραπεζικό λογαριασμό. Βέβαια, αυτό δεν μπορούν να το κάνουν και πολλές αθλήτριες στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλές οικονομικές διαφορές στο χώρο. Λίγες είναι οι αθλήτριες στο χάντμπολ που ζούνε από αυτό και ελάχιστες οι Ελληνίδες.
Είχα πάντα στο μυαλό μου που θα μπορούσα να αγωνιστώ στο εξωτερικό ως επαγγελματίας παίκτρια, χωρίς να γίνεται συνδυαστικά με κάτι άλλο. Προσωπικά σε σχέση με τα πρώτα χρόνια, ανέβασα το κασέ μου, γιατί έδειχνα πως είχα εξέλιξη και ουσιαστικά είχα ξεφύγει από το ελληνικό επίπεδο. Είχα προτάσεις από το εξωτερικό, πολύ νωρίτερα από το 2017, από τον πρώτο μου αγώνα με την εθνική ομάδα σε ηλικία 17 ετών».
«Έλεγαν “σταματήστε την όπως και να’ ναι”»
Τα προβλήματα τραυματισμών στα γόνατα άρχισαν από πολύ μικρή ηλικία για την αθλήτρια.
«Στα δεκαπέντε μου είχα τον πρώτο χιαστό. Θεωρώ πως η αντιμετώπισή μου από τις αντίπαλες ομάδες και τους προπονητές ήταν λίγο υπερβολική. Δηλαδή έλεγαν “σταματήστε την όπως και να’ ναι”.
Σε έναν ημιτελικό νεανίδων με την Αναγέννηση με το Αμύνταιο, σε μια ανύποπτη φάση, μια κοπέλα έπεσε όλη πάνω μου, είχε φύγει όλο το γόνατο, είχε κοπεί όλος ο ιστός, μετατόπιση επιγονατίδας, ο μηνίσκος. Ναι μεν είναι παιχνίδι επαφής, είναι στη φύση του αθλήματος, αλλά υπάρχει διαφορά στο δυναμικό από το επικίνδυνο».
*Πόσες χειρουργικές επεμβάσεις έχεις κάνει;
«Έχω κάνει επτά χειρουργεία, χιαστό και μηνίσκο και στα δύο γόνατα, από ένα επιπλέον μηνίσκο και στα δύο γόνατα, στον καρπό και τώρα που επέστρεψα στην Ελλάδα έπρεπε να κάνω άλλα δύο χειρουργεία, που είναι σύνδρομα από την επιβάρυνση, χονδροπάθειες, αρθρίτιδες, σε τέτοιο βαθμό που έχει η γιαγιά μου.
Αν και ακόμα δεν έχω κλείσει τα τριάντα, ζω με πολύ πόνο, πολύ καιρό. Τώρα που το σκέφτομαι, λέω ναι μεν έπαιξες, αλλά με όλα αυτά που έχω περάσει δεν εξισορροπείται η ζυγαριά».
*Πώς έζησες την εμπειρία σου στο εξωτερικό, κάνοντας τη σύγκριση με την Ελλάδα;
«Το χάντμπολ είναι πολύ υποτιμημένο στην Ελλάδα, αν και είναι εύκολο να το παρακολουθήσει κάποιος, είναι γρήγορο, έχει εναλλαγές στο σκορ, δεν σταματά ο χρόνος και είναι το μοναδικό ομαδικό άθλημα που εμπεριέχει όλες τις βασικές αρχές, ρίψη τρέξιμο, άλμα.
Στο εξωτερικό καταλαβαίνεις τη διαφορά, το βλέπουν με άλλο μάτι. Στις κερκίδες μπορείς να δεις θεατές όλων των ηλικιών. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι με την Κριμ στο Champions League απέναντι στο Βουκουρέστι, όπου έπρεπα να παίζω άμυνα απέναντι σε μια από τις πιο σπουδαίες παίκτριες που έχει αναδείξει ο κόσμος του χάντμπολ, την Κριστίνα Νεάγκου.
Είχαμε χάσει, αλλά αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν οι φίλαθλοι από την αντίπαλη ομάδα μου έδιναν συγχαρητήρια για το παιχνίδι μου, μου έδινα το χέρι τους, μου ζητούσαν να φωτογραφηθούμε. Είναι κάτι που βλέπεις πολύ συχνά στο εξωτερικό.
Στις ομάδες που αγωνίστηκα, αν και εκπροσωπούσαν μικρές πόλεις, πάντα είχαμε σταθερό κόσμο δίπλα μας μάς ακολουθούσαν σε εκτός έδρας παιχνίδια, η κουλτούρα τους είναι τελείως διαφορετική, αγαπούν το άθλημα.
Το καλλιεργούν στα σχολεία, στις ακαδημίες, παίζουν στα πάρκα, είναι ο τρόπος που το προωθούν. Είναι ένα άθλημα που μπορεί να προσελκύσει εύκολα τα μικρά παιδιά, γιατί έχει κίνηση, όλοι ακουμπούν την μπάλα».
Αλλά η αλήθεια είναι πως ο αθλητισμός, ο πρωταθλητισμός είναι μια επιχείρηση, με διάσημους αθλητές, οπότε καταλαβαίνω πως ένα μικρό παιδί, ειδικά στην Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολο να το τραβήξει το χάντμπολ. Μόνο σε κάποιες περιοχές, που παραδοσιακά είχαν ή έχουν κάποια ομάδα χάντμπολ, μπορεί να προσελκύσει ένα μικρό παιδί. Δηλαδή ένα παιδί στην Αθήνα πολύ δύσκολα θα ασχοληθεί με το χάντμπολ, θα πάει στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ».
«Για να πάρεις περισσότερα χρήματα και προβολή, πρέπει να τα φέρεις κιόλας»
*Εσύ Λαμπρίνα τι έμαθες αγωνιζόμενη στο εξωτερικό στο υψηλότερο επίπεδο;
«Αυτό που κατάλαβα είναι ότι κάποια πράγματα στον πρωταθλητισμό, πραγματικά δεν εξαρτώνται από εσένα. Υπάρχουν πολλά που μπαίνουν στη μέση, είτε είναι από κάποιους άλλους ανθρώπους, είτε είναι η Θέα Τύχη και ότι πρέπει να είσαι πολύ προετοιμασμένος ψυχολογικά για να χειριστείς κάποιες καταστάσεις μέσα και έξω από το γήπεδο. Στα ομαδικά αθλήματα δεν θα πάρεις πίσω ό,τι δώσεις, δημιουργούνται καταστάσεις που χρειάζονται υπομονή, να κρατάς ό,τι χρειάζεται και να μένεις εστιασμένος στους στόχους σου».
*Η Ελληνίδα αθλήτρια έχει τον ρόλο που της αξίζει;
«Θα ήθελα να υπάρχει κάποια αθλήτρια, η αντίστοιχη “Γιάννης Αντετοκούνμπο”, που να έχει επιρροή, να μπορεί να επηρεάσει, να τραβήξει την προσοχή του κόσμου, αλλά εξαρτάται και από το άθλημα.
Είναι πράγματα που δεν τα ελέγχεις εσύ, δηλαδή αν δεν είσαι από άθλημα δημοφιλές για να σε δει, να σε μάθει ο κόσμος, να σου δώσει κάποιος μια προβολή, να φανεί κάπου κάτι, αυτόματα δεν μπορείς να έχεις την ίδια δύναμη, γιατί δεν θα σε ξέρει ο κόσμος.
Όση κι αν καλή δουλειά κάνεις, όσο καλή αθλήτρια κι αν είσαι και όση δυνατή προσωπικότητα κι αν διαθέτεις. Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το ελέγξουμε εμείς ως αθλητές. Δηλαδή αν το χάντμπολ στην Ελλάδα είναι έτσι, ποιος θα ξέρει τη Λαμπρίνα Τσάκαλου, είτε είναι καλή, είτε όχι.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως θα ήθελα να διαλέξω ένα άθλημα που θα μου έδινε βήμα να κάνω πράγματα και έξω από τον αθλητισμό.
Καταλαβαίνω τον φαύλο κύκλο του πρωταθλητισμού, για να πάρεις και περισσότερα χρήματα και περισσότερη προβολή, πρέπει να τα φέρεις κιόλας, δηλαδή αν κανείς δεν βλέπει πώς θα συνεχιστεί αυτός ο κύκλος.
Το βλέπω, το καταλαβαίνω, θα ήθελα να μπορούσα να το αλλάξω, αυτό ίσως είναι που με στενοχωρεί, που είχα τα προβλήματα με τα γόνατά μου, που ήρθαν έτσι τα πράγματα και σαν άθλημα και σαν Ελληνίδα».
«Όταν πας στο εξωτερικό και έρχεσαι από την Ελλάδα, σε βλέπουν λίγο διαφορετικά»
*Στην πεντάχρονη καριέρα σου στο εξωτερικό αντιμετώπισες προβλήματα;
«Όταν πας στο εξωτερικό και έρχεσαι από την Ελλάδα, που δεν έχει παράδοση στο χάντμπολ, σε βλέπουν λίγο διαφορετικά. Ακόμα κι αν εγώ είχα καλύτερα παιχνίδια, μπορούσε η πρώτη τους επιλογή να ήταν η κοπέλα από την Ουγγαρία ή τη Ρουμανία, γιατί προέρχονταν από καλύτερο πρωτάθλημα, η εθνική τους ομάδα ήταν στις μεγάλες διοργανώσεις, οπότε η πρώτη τους σκέψη ήταν αυτή.
Είμαστε πάρα πολύ πίσω στην Ελλάδα και δυστυχώς αυτό επηρεάζει και τους υπόλοιπους να σε δεχθούν ως επαγγελματία.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, την πρώτη χρονιά που πήγα στη Σλοβενία και κάναμε αερόβιο τρέξιμο στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Είχα τερματίσει πρώτη και μου έλεγαν “δεν γνωρίζαμε ότι τρέχετε τόσο γρήγορα στην Ελλάδα” ή “δεν περιμέναμε να είσαι τόσο έτοιμη”.
Αυτό σε στιγματίζει, δεν θα ήθελα να κρίνομαι γι’ αυτό που νομίζουν, αλλά γι αυτό που δείχνω. Τελικά κατάλαβα πως προερχόμενη από την Ελλάδα θα επηρέαζε την πορεία μου στον χώρο και το έκανε όντως. Για να κριθεί ένας παίκτης, πρέπει να κάποιος να δει τη γενική εικόνα.
Ήταν ένα κομμάτι που δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ και να το δεχθώ, πλέον το έχω καταλάβει. Τότε ήταν δύσκολο, γιατί πίστευα πως από τη στιγμή που αγωνιζόμουν με τις καλύτερες και ανταπεξέρχομαι, θεωρούσα πως θα μπορούσα να είχα κάποιες καλύτερες προτάσεις ή να είχα παίξει σε μια καλύτερη ομάδα.
Την πρόταση αυτή που περίμενα, τη δέχθηκα το καλοκαίρι του 2022 από τη γαλλική Μετς, πριν από την ΑΕΚ, αλλά δεν ήταν η σωστή στιγμή. Βρισκόμουν σε άσχημη κατάσταση σωματικά από τους πόνους, δεν άντεχα άλλο και είχα πάρει την απόφαση να επιστρέψω στην Ελλάδα για να κάνω τα χειρουργεία».
«Ένιωθα πως η ΑΕΚ θα μου έδινε έναν άλλον αέρα, μια θετική αύρα»
*Η ΑΕΚ είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον;
«Ναι, οι ελληνικές ομάδες είχαν εμφανιστεί, η Νέα Ιωνία, ο ΠΑΟΚ επίσης, γιατί γνώριζαν πως θα επέστρεφα στην Ελλάδα εξ αιτίας των προβλημάτων με τα γόνατά μου.
Οι προτάσεις που είχα από τις ελληνικές ομάδες ήταν ακριβώς οι ίδιες, μου έδιναν ό,τι ζητούσα. Διάλεξα την ομάδα που θεώρησα πως θα είμαι καλύτερα ψυχολογικά, γιατί τα δυο τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και σωματικά, αλλά και ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκαν οι ομάδες, η δεύτερη χρονιά στην Κροατία και η περσινή στη Γερμανία ήταν δύσκολες, ήμουν σε μια άσχημη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση.
Ένιωθα μέσα μου ότι η ΑΕΚ θα μου έδινε έναν άλλον αέρα, μια θετική αύρα, είμαι και ΑΕΚ, αυτό όλοι το ήξεραν. Ήθελα ακόμα στο χάντμπολ το γυναικείο, που ναι μεν δημιουργήθηκε τώρα, αλλά είναι η ΑΕΚ, είναι το όνομα, οι οπαδοί, είναι αλλιώς να παίζεις για μια ομάδα με τέτοιο μέγεθος».
*Από την ΑΕΚ έλαβες στοργή και υπομονή;
«Δεν έχω προλάβει να παίξω, να κάνω τίποτα, απλά είμαι στην ομάδα στα χαρτιά, γιατί η αποκατάστασή μου είναι ακόμα στη μέση, αυτό με στενοχωρεί. Την προηγούμενη χρονιά στη Γερμανία, δεν έκανα προπονήσεις, απλά έπαιζα στα παιχνίδια επειδή με χρειάζονταν, με πόνους, με πρησμένα γόνατα, όπως μπορούσα. Και γι' αυτό δεν κατάλαβε κανείς πόσο σοβαρές ήταν οι επεμβάσεις τον Αύγουστο. Έχω περάσει τόσα πολλά, ήθελα να κάνω μια προσπάθεια, να δω πώς θα πάει.
Ήθελα να προλάβω να παίξω φέτος, έστω και για λίγο με την ΑΕΚ, να ζήσω τη σχέση με τους οπαδούς, ήδη έχω πάρει μια γεύση, γιατί πηγαίνω στους αγώνες μπάσκετ και εκεί με πλησιάζουν και με ρωτούν πότε θα αγωνιστώ, όμως το χειρουργείο ήταν μεγάλο και πολύπλοκο».
Τι υπόσχεση δίνεις στους ανθρώπους της ΑΕΚ;
«Ο κύριος Παπασταμάτης είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να βοηθήσει και να εξελίξει τον αθλητισμό μέσα από τις ομάδες χάντμπολ, γιατί πρέπει κάποιος να κάνει τα βήματα ώστε το άθλημα να βγει στο προσκήνιο. Ήδη είχε κάνει ήδη τα βήματα στο βόλεϊ και στο ανδρικό χάντμπολ, ήθελαν να χτίσουν το γυναικείο, πιστεύω πολύ σε αυτό το όραμα, θα ήθελα να είμαι μέρος αυτού του κομματιού.
Πάντα ήθελα να παίξω με τα χρώματα της ΑΕΚ, δεν είχα φανταστεί αυτή τη στιγμή, φαινόταν πολύ μακρινή ιδέα να έχει η ΑΕΚ γυναικείο χάντμπολ. Από τη μια με στεναχωρεί που επέστρεψα με αυτές τις συνθήκες, από την άλλη μου δίνει δύναμη η ιδέα πως θα παίξω στην ΑΕΚ».
“Μαμά, είναι ένα παιδί εδώ, ίδιος ο Ντουράντ, σηκώνεται για λέι απ από το τρίποντο”!»
Η Λαμπρίνα Τσάκαλου ζει από το χάντμπολ, όμως η μεγάλη της λατρεία είναι το μπάσκετ. Στη φωτογράφηση μάς ήρθε με μποτάκια του Air Jordan, αγωνίζεται στα παιχνίδια χάντμπολ με παπούτσια του μπάσκετ.
Ποιους αθλητές είχε ως πρότυπα, την ρωτήσαμε, «Τον Κόμπι Μπράιαντ» απάντησε ορθά κοφτά και συνέχισε: «Δεν μεγάλωσα με αθλητές του χάντμπολ, ήμουν περισσότερο του μπάσκετ. Μου φάνηκε πολύ περίεργο που διάλεξα το χάντμπολ τότε. Στην εφηβική ηλικία τα άλλα κορίτσια είχαν φωτογραφίες από τραγουδιστές, εγώ μάζευα κολάζ και αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών από αθλητές, είχα τον Κόμπι Μπράιαντ, τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Κακά, τον Φερνάντο Τόρες, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, από τότε, έχω ακόμα τα αποκόμματα».
Παρακολουθείς μπάσκετ;
«Πάρα πολύ, πηγαίνω σε πολλά παιχνίδια της ΑΕΚ, βλέπω ΝΒΑ».
*Επομένως παρακολουθείς και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
«Είναι ένας από τους αθλητές που εκτιμώ πάρα πολύ. Τον έχω γνωρίσει παλαιότερα σε ένα γυμναστήριο, τυχαία. Ήταν ήδη στους Μπακς και είχε έρθει στο γυμναστήριο να κάνει το πρόγραμμά του. Είναι από τα πιο φωτεινά παραδείγματα και γενικά όλη η οικογένειά μου έχουμε μεγάλη αδυναμία στον Γιάννη, σαν να είναι αδελφός μας, για αυτά που βγάζει και προς τα έξω, η προσωπικότητά του».
Τι θα του έλεγες αν τον συναντούσες;
«Θα τον ευχαριστούσα, γιατί αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα, αυτοί οι αθλητές είναι πραγματικά πρότυπα, θα σε εμπνεύσει, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και εκτός γηπέδου, για το πώς αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής του.
Όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα, ήταν ένας φίλος μου από την Άρτα που έπαιζε μπάσκετ εδώ και με κάλεσε να τον δω, θα έπαιζαν με τον Φιλαθλητικό, ήταν το 2012. Πήγα χωρίς να ξέρω και είδα τον Γιάννη.
Αμέσως πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο και της είπα: “είναι ένα παιδί εδώ, ίδιος ο Ντουράντ, αδύνατος, πανύψηλος, πιάνει την μπάλα και σηκώνεται για λέι απ από το τρίποντο”.
Αναρωτιόμουν είμαστε στην Ελλάδα, μιλάμε για μπάσκετ, τι κάνει αυτό το παιδί εδώ, γιατί δεν είναι στον Παναθηναϊκό, στον Ολυμπιακό. Το επόμενο καλοκαίρι ο Γιάννης έγινε ντραφτ στο ΝΒΑ.
Η μαμά μου αστειευόμενη λέει, “τα παιδάκια κάθε πρωί στο σχολείο αντί να για προσευχή, θα πρέπει να ακούν ένα απόσπασμα από μια ιστορία της ζωής του Γιάννη”.
Είναι η ταπεινότητά του, αυτά που έχει καταφέρει, από πού ξεκίνησε, πώς παραμένει και τώρα ο ίδιος, μπορεί να σε διδάξει χωρίς να τον γνωρίζεις προσωπικά».
*Ποια είναι η Λαμπρίνα Τσάκαλου
Έχει γεννηθεί στις 7 Αυγούστου 1993 άρχισε την καριέρα της από την Αναγέννηση Άρτας και στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα της Νέας Ιωνίας, με την οποία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας τέσσερις διαδοχικές χρονιές (2014, 2015, 2016, 2017), κατακτώντας και δύο νταμπλ (2015, 2017).
Το καλοκαίρι του 2017 πήρε μεταγραφή στη σλοβενική Κριμ, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 2019, κατακτώντας δύο νταμπλ (2018, 2019).
Έπειτα αγωνίστηκε στην κροατική Ποντράφκα, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2021. Την προηγούμενη έπαιξε στην Bundesliga για λογαριασμό της Τούρινγκερ.
Έχει μεγάλη ευρωπαϊκή εμπειρία, έχοντας σημειώσει 303 τέρματα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εκ των οποίων τα 146 στο Champions League.
Εχει αγωνιστεί στη μικτή κόσμου στο μπιτς χάντμπολ. Είναι φοιτήτρια ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα στο χάντμπολ και στο μέλλον θα ήθελε να ασχοληθεί με την αθλητική ψυχολογία και την προπονητική.
Photo Credits: Τζίνα Σκανδάμη