Η Αλεξάνδρα Ασημάκη δεν είναι μόνο μία από τις καλύτερες παίκτριες πόλο που έχει βγάλει ποτέ η Ελλάδα αλλά θεωρείται επίσης μία από τις καλύτερες σέντερ φορ των τελευταίων δύο δεκαετιών, όπως ψηφίστηκε από προπονητές, παίκτες και φιλάθλους σε όλο τον κόσμο. Έχοντας κερδίσει σχεδόν κάθε δυνατή διάκριση στο άθλημα, συμπεριλαμβανομένου ενός χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2011, ενός χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010 και τριών ασημένιων μεταλλίων σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, η διεθνής καριέρα της είναι αξιοζήλευτη από κάθε παίκτρια.
Το 2020, κρέμασε το σκουφάκι της όταν ένιωσε πως αυτό πρέπει να κάνει και έπειτα έφερε στον κόσμο το παιδί της. Και μετά... ένιωσε πως πρέπει να επιστρέψει στο άθλημα που αγάπησε. Αποφάσισε, μετά από πολλά, να επικεντρωθεί στην οικογένειά της. Μιλώντας στο Τotal Waterpolo, εξήγησε γιατί κανείς δεν μπορεί να της πει τι θα κάνει και πως νιώθει την ανάγκη να γίνει παράδειγμα για άλλες γυναίκες.
«Έμεινα έγκυος και στη συνέχεια γύρισα μια νέα σελίδα στη ζωή μου, αλλά πάντα είχα την αίσθηση ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή ή το κατάλληλο μέρος για να πω να σταματήσω. Στην πραγματικότητα διάβασα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που της φίλης μου και παντοτινής μου αντιπάλου, τη Ρίτα Κεσζέλι. Μιλούσε ανοιχτά για το πόσο σημαντικό είναι για την υγεία ενός αθλητή -τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Η αλήθεια είναι ότι όταν η κατάσταση με οδήγησε σε αυτή την απόφαση, ήξερα μέσα μου ότι δεν ήταν ακριβώς η ώρα μου να αποχαιρετήσω τους αγώνες. Η ζωή με έβαλε προς αυτή την κατεύθυνση και τον Σεπτέμβριο του 2020 ξεκίνησε η όλη ιδέα για την έναρξη αυτής της νέας ομάδας στον Άλιμο. Ο Άλιμος είναι η γενέτειρά μου, εκεί μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο και εκεί πήγα για πρώτη φορά στο κολυμβητήριο. Σκεφτήκαμε λοιπόν, επειδή ο Άλιμος ως συγκρότημα έχει μια ιδανική πισίνα για προπόνηση υδατοσφαίρισης, να ξεκινήσουμε μια ομάδα μόνο για ακαδημίες υδατοσφαίρισης και κολύμβησης, αλλά κυρίως υδατοσφαίρισης για κορίτσια. Τότε έτρεχα όλο το εγχείρημα των ακαδημιών μαζί με τον σύζυγό μου και τώρα τον προπονητή μας στη γυναικεία ομάδα, τον Βαγγέλη Πατέρο».
Και μετά σαν ντόμινο όλα πήρα τη σειρά τους και έγιναν φυσικά. Το ένα έφερε το άλλο και η τα κατεστημένα έσπασαν: «Αφού γεννήθηκε το μωρό μας τον Ιανουάριο του 2021 αποφάσισα τρεις μήνες μετά, τον Απρίλιο, να κάνω εκείνη την επέμβαση στο ισχίο που σχεδίαζα. Η επέμβαση πήγε καταπληκτικά χάρη στον γιατρό μου και την υποστήριξη της οικογένειάς μου. Κάθε μέρα ένιωθα όλο και πιο δυνατός και καθώς το μωρό μεγάλωνε, άρχισα να σκέφτομαι να επιστρέψω και πάλι στη δράση.
«Κανείς δεν μπορεί να πει σε κανέναν τι να κάνει»
«Τον Ιούλιο του 2021, τρεις μήνες ακριβώς μετά την επέμβαση, αποφάσισα να ενταχθώ στην ομάδα του Αλίμου ως αθλήτρια και να επιστρέψω στο κολυμβητήριο και να δοκιμάσω τον εαυτό μου μετά την επέμβαση. Καθώς το τεστ πήγε καλά, η ομάδα πήγε καλά, όλοι συμφωνήσαμε τους στόχους μας και να είμαστε φέτος να αγωνιζόμαστε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Επέστρεψα νιώθοντας πιο δυνατή από ποτέ, σίγουρα πιο δυνατή από το 2020. Είμαι έτοιμη να αγωνιστώ και πάλι με νέους στόχους».
Είναι περιττό να πούμε ότι η ανατροφή ενός παιδιού θέτει εκατομμύρια διαφορετικές προκλήσεις αλλά η Ασημάκη είναι παθιασμένη με το γεγονός ότι οι γυναίκες πρέπει να ενθαρρύνονται και να υποστηρίζονται ώστε να διατηρούν την αθλητική τους καριέρα μετά τη γέννα. Η Ελληνίδα διεθνής ελπίζει ότι μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς αυτή την κατεύθυνση: «Δεν είναι συνηθισμένο στον κόσμο της υδατοσφαίρισης και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί οι γυναίκες δεν μπορούν να επιστρέψουν στη δράση μετά την απόκτηση ενός μωρού. Ήθελα να δείξω ότι σε μια κοινωνία όπου οι αθλήτριες και οι γυναίκες γενικότερα αντιμετωπίζουν πολλά ταμπού, ότι μια γυναίκα μπορεί πραγματικά να κάνει τα πάντα, όταν θέλει και με τον τρόπο που θέλει. Κανείς δεν μπορεί να πει σε μια αθλήτρια πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να σταματήσει, ή σε μια γυναίκα πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να αποκτήσει μωρό. Μέτρησα μόνο μερικά από αυτά τα ταμπού αλλά πραγματικά όλα αυτά τα πρέπει και τα δεν πρέπει. Γιατί; Ποιος λέει το αντίθετο; Κανείς δεν μπορεί να πει σε κανέναν τι να κάνει ή πότε είναι η κατάλληλη στιγμή ή τι να ονειρευτεί... Γιατί ο καθένας είναι διαφορετικός και ξεχωριστός».
«Τελειώνω έναν αγώνα και με περιμένει η κόρη μου»
«Λοιπόν, για μένα η αίσθηση είναι σαν να μην έφυγα ποτέ» εξηγεί η Ασημάκη και συνεχίζει: «Αν και πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μου από την τελευταία φορά που έπαιξα στο ελληνικό πρωτάθλημα και την Εθνική ομάδα πριν από 2-5 χρόνια. Στην πραγματικότητα νιώθω ότι έχω πολλά περισσότερα να δώσω. Αυτό το διάλειμμα ήταν σίγουρα για καλό, είναι ωραίο να ξέρω πλέον ότι όταν τελειώνω την προπόνηση ή έναν αγώνα με περιμένει η κόρη μου».
Το να βλέπεις την Ασημάκη να πετυχαίνει τρία ή τέσσερα γκολ σε ένα παιχνίδι, όπως κάνει τώρα, είναι ένα δυνατό flashback. Αλλά η Ασημάκη πιστεύει ότι οι καλύτερες μέρες της μπορεί να μην είναι πίσω της: «Για να είμαι ειλικρινής νιώθω την ίδια φλόγα με όταν ξεκίνησα και ίσως περισσότερο από την περσινή μου σεζόν, γιατί τις περισσότερες φορές μια διακοπή είναι για καλό, σου δίνει πίσω την επιθυμία που είναι ένα συναίσθημα που σε ωθεί να συνεχίσεις και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά. Νιώθω πρόθυμη, πιο δυνατή, σίγουρα πιο υγιής και σίγουρα πιο έμπειρη. Δεν υπάρχουν πλέον πολλά πράγματα που μπορούν να με εκπλήξουν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, αλλά και στην καθημερινότητά μου με την ομάδα, οπότε μου είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσω κάθε κατάσταση μέσα και έξω από την πισίνα».