Η Άννα Κορακάκη μίλησε στο Gazzetta και την Πηνελόπη Γκιώνη στο πλαίσιο του 2ου Gazzetta Women Summit. Η Ελληνίδα Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε στην σκοποβολή, στις δυσκολίες του αθλήματος, στα επικριτικά σχόλια, στο ζήτημα της ψυχικής υγείας και έκανε ειδικά αναφορά στον πατέρα - προπονητή της.
Μεταξύ άλλων ανέφερε:
Για τη σκοποβολή: «Γενικώς λαμβάνω πολύ αγάπη από τον κόσμο. Ειδικά από τα μικρά παιδιά. Το γεγονός πως η σκοποβολή δεν είναι και ποτέ δεν ήταν δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα με κάνει να στεναχωριέμαι γιατί μετά την ολυμπιακή μου επιτυχία υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον από παιδιά που ήθελαν να ασχοληθούν με τη σκοποβολή και το γεγονός πως δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές οδηγεί πολλά παιδιά στο να κάνουν άλλο άθλημα. Όταν πρέπει βρίσκεσαι καθημερινά σε σκοπευτήριο, η πόλη σου δεν έχει και το κοντινότερο είναι 1.5 ώρα μακριά το κάνει δύσκολο έως ακατόρθωτο ειδικά όταν κάνεις πρωταθλητισμό. Προσπαθώ όσο μπορώ να ενθαρρύνω τα παιδιά να ασχοληθούν αν όχι με τη σκοποβολή με οποιοδήποτε άλλο άθλημα γιατί άλλη μια θλιβερή αλήθεια των εποχών είναι πως τα παιδιά από πολύ μικρά είναι καθηλωμένα σε ηλεκτρονικές συσκευές.
Σε προσωπικό επίπεδο υπήρξαν πολλές φορές πεποιθήσεις διάφορων ατόμων, ακόμα και αθλητών που υποβιβάζουν αυτό που κάνω. Δεν το θεωρούν άθλημα, δεν θεωρούν πως θα έπρεπε να βρίσκομαι εκεί που βρίσκομαι και να τυγχάνω χορηγιών και οποιονδήποτε άλλων προνομίων σε σχέση με άλλους αθλητές. Αυτό είναι επιβαρυντικό ψυχολογικά αλλά συνεχίζω. Ήμουν τυχερή που από μικρή είχα δίπλα μου έναν βράχο, τον πατέρα και προπονητή μου. Προσπαθώ να κλείνω λίγο τα μάτια και τα αυτιά».
Για το πως διαχειρίζεται τα επικριτικά σχόλια: «Δεν νιώθω θυμωμένη αλλά αδικημένη. Εμείς θα κληθούμε να υπερασπιστούμε τη φύση του αθλήματος και τι πρεσβεύει το άθλημα. Αυτό που κάνουμε είναι στατικό γιατί δεν γίνεται να έχει την απόλυτη ακρίβεια. Πρέπει να έχεις απόλυτη ισορροπία σε όλο το σώμα και αν είναι δυνατό να μην έχει και πολλούς παλμούς στην καρδιά. Μόνο έτσι θα πετύχεις το κέντρο του στόχου. Υπάρχει πολύ μεγάλος αγώνας που ο κόσμος δεν το γνωρίζει. Δεν σου κρύβω πως με κάνουν να νιώθω να απολογηθώ που κάνω αυτό το πράγμα. Εγώ είμαι άνθρωπος με παρωπίδες και κοιτάζω το δικό μου μονοπάτι και δεν καταλαβαίνω γιατί όλη αυτή η επιμονή».
Για το αν σε αυτά τα σχόλια υπάρχει σεξισμός: «Όταν μπήκα στο χώρο είχα ένα βράχο όπως είναι ο πατέρας μου που με προστάτεψε. Και εδώ ανδρικό πρότυπο. Ίσως αυτό να αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα σε όσους θα σχολίαζαν. Εγώ δεν αντιμετώπισα κάτι τέτοιο στο άθλημα».
Για την ανάγκη της ψυχικής υγείας: «Ακόμα αποτελεί ταμπού, παρόλο που το μοιράζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Εγώ δεν το διατυμπανίζω αλλά δεν το κρύβω και το έχω δηλώσει πως έχω περάσει άσχημη κατάθλιψη. Αυτό είναι πολύ δύσκολο όταν πρέπει να συνεχίσεις να είσαι παραγωγικός σε μια τέτοια κατάσταση. Αυτό το κάνει ακόμα περισσότερο βουνό. Δουλεύω ακόμα με ψυχολόγο. Ο πρωταθλητισμός τον ενέτεινε αλλά με έσωσε και με κράτησε».