Υπάρχουν αυτά τα παιδιά που -όσο τετριμμένο κι ακούγεται- γεννιούνται με ένα φως, όπως αυτό της Αντριάνα Βιλάγκος. Ένα φως που, σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να μη φανεί εύκολα ή γρήγορα. Όμως πάντα, μα πάντα θα δραπετεύσει και θα γεμίσει τα στάδια με ταλέντο, πείσμα, προσπάθεια και μάτια που λάμπουν κοιτάζοντας τον στόχο. Αυτά τα μάτια που πάντα δακρύζουν όταν ανεβαίνουν στα βάθρα και θα δακρύζουν όσες φορές κι αν επαναληφθεί αυτό. Παιδιά που ποτέ δεν φαντάζονταν πως θα γίνουν τεράστιοι αθλητές και που δεν είχαν ευτελή κίνητρα. Που προπονούνται όπου και όπως μπορούν μόνο και μόνο για να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπούν και να ευχαριστήσουν, με τον δικό τους τρόπο, όσους τους βοήθησαν. Αυτό κάνει η Αντριάνα Βιλάγκος, που κάθε της μετάλλιο είναι ένα ευχαριστώ στη μητέρα της και όσους έγιναν τα δικά της περιστέρια για να περάσει από τις συμπληγάδες.
Το vortex, η αρχή των πάντων
Όλα ξεκίνησαν από το vortex. Ένα μπαλάκι σε σχήμα αυγού με αεροδυναμική ουρά (σαν πύραυλος) που συνηθίζεται να το ρίχνουν παιδιά ηλικίας δημοτικού σχολείου. Είναι κάτι σαν παιχνίδι που θυμίζει ρίψεις όμως «επιτρέπεται» να παίξεις μέχρι μία συγκεκριμένη ηλικία καθώς μετά, αν θέλεις να συνεχίσεις, θα πρέπει να μεταπηδήσεις στις ρίψεις. Για τη Βιλάγκος η μετάβαση στον ακοντισμό ήταν, μάλλον, η ευκολότερη (και η σωστότερη) απόφαση της ζωής της.
Στο βόρειο προάστιο της πόλης Μπάτσκα, η μικρή Αντριάνα έπαιζε χάντμπολ τα απογεύματα μετά το σχολείο. Η μαμά της, Ντέρντι, ήταν προπονήτρια και πρώην παίκτρια οπότε θέλησε να βάλει και στην κόρη της το -υγιές- μικρόβιο του αθλητισμού. Ήταν καλή στο χάντμπολ, ήταν γρήγορη, οι κινήσεις των χεριών της ήταν αστραπιαίες και φαινόταν να της αρέσει πολύ. Μία μέρα στο σχολείο τους παρουσίασαν το vortex. «Ούτε που ήξερα τι ήταν αυτό» είπε. Η νεαρή Σέρβα, με περίσσεια ευκολία, έπιασε το μπαλάκι και το έριξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να φτάσει μακριά. Και έφτασε, όντως, πιο μακριά από όλες τις βολές. Η μαμά της είδε πως είχε το πιο γρήγορο χέρι από όλα τα παιδιά και της πρότεινε να πάει σε αγώνες. Και κέρδισε. Και κέρδισε ξανά και την επόμενη χρονιά.
«Τα αποτελέσματά μου γίνονταν καλύτερα και καλύτερα και στο τέλος έφτασα να ρίξω 79μ». Όμως, είχε φτάσει στην ηλικία των 13 ετών και δεν γινόταν να συμμετάσχει πια σε αυτούς τους αγώνες. Την παρότρυναν να ξεκινήσει ακοντισμό. Όμως, δεν γινόταν να φύγει από την πόλη που έμενε για να βρει προπονητή. Η μητέρα της ανέλαβε το έργο.
Η προπόνηση με βίντεο από το YouTube
Ατελείωτες ώρες με βίντεο στο YouTube για την τεχνική του ακοντισμού και από αγώνες μεγάλων προσώπων του αγωνίσματος, διαβάζοντας τα πάντα για τη σωστή κίνηση και τη σωστή προπόνηση, η μαμά της έγινε το σκαλοπάτι που χρειαζόταν η Αντριάνα για να ανέβει στα βάθρα όλου του κόσμου. Μαζί, βήμα βήμα, παρακολουθώντας βίντεο του θρυλικού Γιάν Ζελέζνι, έκαναν δειλά τα πρώτα ρεκόρ. Μόλις έναν χρόνο αφού είχε ξεκινήσει την προπόνηση για τον ακοντισμό.
Στα 14 της άγουρη ακόμη, χωρίς εμπειρία και χωρίς επαγγελματική καθοδήγηση, έριξε το 500άρι ακόντιο τόσο μακριά ώστε να κάνει νέο εθνικό ρεκόρ στην κατηγορία Κ18. Ένα κοριτσάκι 14 ετών, που ακόμη δεν είχε εξοικειωθεί καλά καλά με το ακόντιο που κρατούσε στο χέρι της, έκανε τους πάντες να την κοιτάξουν «φωνάζοντας» με τον δικό της τρόπο πως αξίζει να της δώσουν προσοχή. Ούτε η ίδια δεν γνώριζε τις ικανότητές της: «Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορεί να γίνω αθλήτρια υψηλού επιπέδου» έλεγε. Και, όμως, έγινε ακριβώς αυτό.
Η μητέρα της πήγε σε σχολή προπονητών για να υποστηρίξει το ταλέντο της κόρη της όσο το δυνατόν περισσότερο. Και μαζί συνεχίζουν μέχρι και σήμερα.
Η μητέρα της πήγε σε σχολή προπονητών ώστε να μάθει να προπονεί για ακοντισμό και να μπορέσει να βοηθήσει την κόρη της να εξελιχθεί και φάνηκε ξεκάθαρα από που πήρε το πείσμα και τη θέλησή της η νεαρή πρωταθλήτρια. Συνέχισαν παρέα και κατέκτησαν τα στάδια. Σε κάθε αγώνα η Βιλάγκος έκανε ρεκόρ, είχε φτάσει να έχει βελτιώσει το εθνικό ρεκόρ κορασίδων της Σερβίας περισσότερες από 15 φορές ενώ, στα 16 της, έκανε την κορυφαία επίδοση όλων των εποχών στην κατηγορία Κ18 με την απίστευτη βολή της στα 68.76μ, παίρνοντας το ρεκόρ από την Ελληνίδα πρωταθλήτρια και μεγάλη της αντίπαλο, Ελίνα Τζένγκο. Αργότερα, έγινε η πρώτη αθλήτρια κάτω των 18 ετών που σπάει το φράγμα των 70μ (70.10μ, K18). Δευτεραθλήτρια Ευρώπης Κ20, Παγκόσμια πρωταθλήτρια Κ20 την ίδια χρονιά: «Δεν το πίστευα πως μπορεί να κερδίσω την Ελίνα (Τζένγκο), ρίχνει καλά». Και όλο ένα και έκανε πραγματικότητα τα όνειρά της ή μάλλον όλα τα πράγματα που δεν επέτρεπε στον εαυτό της ούτε να ονειρευτεί, για να μην απογοητευτεί. Και όλα αυτά με οδηγό και συνοδοιπόρο τη μητέρα της, που παραμένουν μαζί μέχρι και σήμερα.
Μέχρι και σήμερα που η Αντριάνα Βιλάγκος αναδείχθηκε η κορυφαία ανερχόμενη αθλήτρια στίβου στον κόσμο. Μέχρι και σήμερα που η πρώην παίκτρια του χάντμπολ που ούτε φανταζόταν πως θα μπορούσε να γίνει αθλήτρια υψηλού επιπέδου, είναι πλέον δύο φορές Παγκόσμια πρωταθλήτρια νεανίδων, έχει ένα Ευρωπαϊκό ρεκόρ νεανίδων και έχει γίνει η νεότερη που κερδίζει μετάλλιο σε αγώνα γυναικών. Και, μάλιστα, κερδίζοντας τη Μπάρμπορα Σποτάκοβα, την οποία παρακολουθούσε από παιδί και δεν μπορούσε ούτε να τολμήσει να ονειρευτεί πως μία μέρα θα την κέρδιζε. Μέχρι σήμερα που ο κόσμος του στίβου την ξέρει με το μικρό της όνομα και ανυπομονεί να τη δει να μεγαλώνει μέσα στα στάδια. «Μαζί με τη μητέρα μου έχουμε κάνει μία μεγάλη πορεία όμως βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή» είπε, αφήνοντας υποσχέσεις, με το Παρίσι 2024 να είναι μόνο δύο χρόνια μακριά.