Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, δεν υπήρχε καν στη βάση δεδομένων της World Athletics, αφού δεν είχε συμμετάσχει σε αγώνα δρόμου ή στίβου σε υψηλό επίπεδο. Στη συνέχεια, ένας μαραθώνιος στον οποίο τερμάτισε σε 2:26:34 στη Βαλένθια αποτέλεσε την αρχή για ένα συγκλονιστικό 12μηνο για τη φοιτήτρια του Ινστιτούτου Γεωφυσικής της Ζυρίχης, Νίενκε Μπρίνκμαν, κατά τη διάρκεια του οποίου κατέρριψε το ολλανδικό ρεκόρ με 2:22:51 και κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου στο Μόναχο τον περασμένο Αύγουστο.
Ωστόσο, επιθυμεί να περιορίσει τη διαφημιστική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης, τα οποία επανειλημμένα υπαινίσσονται ότι από μία κοπέλα που βρισκόταν σε αδράνεια στον καναπέ της, έγινε μεταλλιούχος Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μέσα σε δύο χρόνια. Η 29χρονη λέει ότι η επιτυχία της στο τρέξιμο είναι εν μέρει αποτέλεσμα της αθλητικής δραστηριότητας μιας ολόκληρης ζωής, η οποία περιελάμβανε το χόκεϊ επί χόρτου δεύτερης κατηγορίας στην Ολλανδία. Παρ' όλα αυτά, το μέγεθος της ανόδου της είναι αξιοσημείωτο δεδομένου ότι άρχισε να επικεντρώνεται στο τρέξιμο μόλις το 2018.
«Δεν μου αρέσει η ιστορία ότι τρέχω μόνο δύο χρόνια»
Γεννημένη σε μια αθλητική οικογένεια, στην Ινδονησία όπου ζούσαν για λίγο οι Ολλανδοί γονείς της, το τρέξιμο άρεσε πολύ στη Μπίνκμαν αλλά η ικανότητά της στο χόκεϊ σήμαινε ότι ωθήθηκε περισσότερο προς αυτό στο σχολείο στην Ολλανδία. «Δεν κατάφερα να φτάσω στο εθνικό επίπεδο [στο χόκεϊ], αλλά δεν ήμουν κακή παίκτρια. Ποτέ δεν είχα σχέση με το τρέξιμο ως άθλημα. Στην πραγματικότητα δεν ήξερα ότι ήταν πραγματικά άθλημα μέχρι που σταμάτησα να παίζω χόκεϊ». Προπονούνταν στο χόκεϊ έξι φορές την εβδομάδα και έτρεχε ίσως και 10 χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα. Πήγαινε με το ποδήλατο μισή ώρα κάθε φορά στην προπόνηση και έκανε μία μισάωρη ειδική συνεδρία για τρέξιμο την εβδομάδα. «Νομίζω ότι ήταν γνωστό ότι ήμουν καλή δρομέας, γι' αυτό πιθανώς ήμουν και μέσος στην ομάδα. Μπορούσα πάντα να βοηθήσω παντού και δεν κουραζόμουν συχνά. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα τους ενδιάμεσους χρόνους ή πόσο γρήγορα έτρεχα στην πραγματικότητα».
Η ίδια τονίζει: «Δεν είναι τόσο δύσκολο για μένα. Δεν μου αρέσει η ιστορία ότι τρέχω μόνο δύο χρόνια. Φυσικά είναι αλήθεια για το τρέξιμο συγκεκριμένα αλλά αν παίζεις χόκεϊ επί χόρτου πρέπει να τρέχεις και έχω κάνει πολλά αθλήματα σε όλη μου τη ζωή. Νομίζω ότι έχτισα τη βάση μου μέσα από διάφορα αθλήματα. Δεν είναι σαν να μην έκανα καθόλου σπορ και, ξαφνικά, να βρίσκομαι στην κορυφή».
Όταν μετακόμισε από την Ολλανδία για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Ελβετία και διαπίστωσε ότι το άθλημα με το οποίο μεγάλωσε δεν ήταν αρκετά δημοφιλές εκεί για να αποτελεί επιλογή, αντί γι' αυτό έτρεχε, έκανε ποδήλατο και πήγαινε στο γυμναστήριο για να διατηρήσει τη φυσική της κατάσταση. Το καλοκαίρι του 2019 τερμάτισε έκτη σε αγώνα βουνίσιου δρόμου, στον μαραθώνιο του Ζέρματ.
Το 2020, λόγω του lockdown από την πανδημία, αύξησε τις ώρες τρεξίματός της, προκειμένου να εκτονώσει το άγχος. Σχεδίαζε να τρέξει στον μαραθώνιο του Άμστερνταμ τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς αλλά οι περιορισμοί λόγω Covid σήμαιναν ότι θα τον έτρεχε εικονικά. Συνοδευόμενη από τον τριαθλητή και μαραθωνοδρόμο (με ρεκόρ 2:23) Μπέντζαμιν Ουέλτσι, ο οποίος λίγους μήνες αργότερα θα γινόταν προπονητής της, τερμάτισε σε 2:39. «Νομίζω ότι αυτό ήταν το σημείο όπου σκέφτηκα: «αυτό είναι πολύ καλό» και άρχισα να μαθαίνω για τον βηματισμό και όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να ξέρω για το τρέξιμο» λέει. Πριν από αυτό έτρεχε 70-100 χιλιόμετρα την εβδομάδα αλλά ο Ουέλτσι πρόσθεσε τη δομή που έλειπε στο πρόγραμμά της και την έκανε να επιβραδύνει: «Έκανα όλη μου την προπόνηση πάρα πολύ σκληρά και καθόλου εύκολο τρέξιμο, οπότε η ποιότητα της προπόνησής μου δεν ήταν καλή» θυμάται. Ο Ουέλτσι προσθέτει: «Ξεκινήσαμε αρκετά ήπια, αλλά δώσαμε προτεραιότητα στις διαλειμματικές προπονήσεις. Με την πάροδο του χρόνου αυξήσαμε σταδιακά τον όγκο και εκεί ήταν που εξεπλάγην περισσότερο. Είναι απλά πολύ, πολύ δυνατή. Σύντομα οι εβδομάδες 140-150 χιλ. ήταν καλά διαχειρίσιμες. Δεν θέλω να το κάνω να ακουστεί εύκολο εδώ. Η Νιένκε δείχνει εξαιρετικό πάθος για το τρέξιμο, είναι πολύ πειθαρχημένη, δεν έχασε σχεδόν καθόλου προπονήσεις». Η Μπρίνκμαν συμφωνεί: «Μου είναι δύσκολο να χάσω προπόνηση. Θα έκανα τα πάντα για να προλάβω την προπόνηση, αλλά μερικές φορές ο Μπεν έλεγε: «Έι φίλη, αν είσαι τόσο κουρασμένη, δεν έχει νόημα». Μερικές φορές χρειαζόταν να μου πει ότι δεν πειράζει να χαλαρώσω»
Η στιγμή που όλα άλλαξαν, στον μαραθώνιο της Βαλένθια
Το καλοκαίρι του 2021 η Μπρίνκμαν αγωνίστηκε στο trail running με επιτυχία, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση στο παγκόσμιας κλάσης Sierre-Zinal. Ωστόσο, ήταν το τρέξιμο της σεισμολόγου στη Βαλένθια τον Δεκέμβριο που έμελλε να ταρακουνήσει πραγματικά την κλίμακα Ρίχτερ στο αγώνισμα. «Πηγαίναμε για χρόνο κάτω από 2:30 και η προσδοκία ήταν 2:28 σε μια πραγματικά καλή μέρα» λέει, παραδεχόμενη ότι η προσοχή που δόθηκε μετά ήταν «συγκλονιστική». Η ίδια προσθέτει: «Ο αγώνας ήταν πολύ συναρπαστικός. Μου άρεσε πολύ ξαφνικά το γεγονός ότι λαμβάνεις μεγάλη προσοχή για αυτή την επίδοση αλλά έπρεπε επίσης να την απορροφήσω πραγματικά».
Η επίδοση οδήγησε σε συνεργασία με την NN Running, την ομάδα που βρίσκεται πίσω από αθλητές όπως ο Έλιουντ Κιπτσόγκε, η Γιαλεμζέφ Γιεχάλου και η Λετενσέμπετ Γκιντέι. Μέσω αυτής της συνεργασίας, βρέθηκε στην Κένυα για να κάνει την ιδανικότερη προετοιμασία. Εκεί, στο υψόμετρο του Ίτεν, η Μπρίνκμαν έμαθε για τη Λόρνα Κίπλανγκατ, την κάτοχο του ολλανδικού ρεκόρ με 2:23:43. Είναι μια υπενθύμιση του πόσο νέα ήταν -και εξακολουθεί να είναι- στο άθλημα, όταν η Μπρίνκμαν λέει: «Πριν από αυτό δεν ήξερα γι' αυτήν και όταν ήμουν στην Κένυα ήμουν με τον σύζυγο της αδελφής της και έμενα στο κατάλυμά του, οπότε είχα ακούσει λίγα πράγματα γι' αυτήν, αλλά όχι τόσα πολλά».
Μόνο με την επιστροφή της η Μπρίνκμαν και ο Ουέλτσι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η Ολλανδία θα μπορούσε σύντομα να έχει μια νέα κάτοχο του εθνικού ρεκόρ. Πράγματι, η σχεδόν τετράλεπτη βελτίωση σε σχέση με το ατομικό της ρεκόρ θα την καθιστούσε σαφώς υποψήφια για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου του Μονάχου τον Αύγουστο. Επέλεξε αυτόν τον αγώνα αντί για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Όρεγκον 2022 εν μέρει λόγω του ταξιδιού και των υποχρεώσεων της για το διδακτορικό της.
Το μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
Ήταν το φαβορί πολλών για το χρυσό στη Γερμανία αλλά τελικά έμεινε τρίτη πίσω από τη νικήτρια Αλεξάντρα Λισόφσκα από την Πολωνία και τη Ματέα Παρλόφ Κόστρο από την Κροατία ενώ χρειάστηκε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να προσπεράσει τη Γερμανίδα Μίριαμ Ντάτκε και να πάρει εκείνη την τελευταία θέση του μεταλλίου. Το χάλκινο Ευρωπαϊκό μετάλλιο ήταν, παρ' όλα αυτά, ένα εκπληκτικό επίτευγμα για κάποια τόσο νέα στο άθλημα, αλλά η ίδια αισθάνεται ότι έμαθε πολλά στην πρώτη της εμπειρία σε έναν αγώνα δρόμου με τακτική.
Μιλώντας για τα στομαχικά προβλήματα που εμφανίστηκαν την παραμονή του αγώνα, λέει: «Το στομάχι μου μετά τα 27 χιλιόμετρα δεν μπορούσε να δεχτεί καύσιμα και ήμουν λίγο τραυματισμένη μετά τον αγώνα με αυτό που συνέβη με το στομάχι μου. Επίσης έχασα πολλή ενέργεια όταν πήγα στον σταθμό βοηθημάτων... επειδή δεν ήμουν σε θέση να σπρώξω τον εαυτό μου μέσα από όλες τις κυρίες για να πάρω το μπουκάλι μου, οπότε ήταν ένα καλό μάθημα για μένα, νομίζω. Επίσης, λίγο πριν από τον αγώνα, όταν είμαι πολύ αγχωμένη το στομάχι μου γίνεται επίσης ευαίσθητο σε αυτό και πρέπει να προσέχω τι παίρνω».
Τα μάτια της είναι σταθερά στραμμένα στον μαραθώνιο στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. «Θέλω πολύ να πάω στο Παρίσι το 2024, οπότε πρέπει να δώσω προτεραιότητα στο τρέξιμο δρόμου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να κάνω καθόλου τρέξιμο σε μονοπάτια» λέει. «Μπορώ ακόμα να το κάνω στο περιθώριο, αλλά ίσως όχι την πλήρη σειρά Golden Trail, για παράδειγμα».
Παρίσι 2024 και... Ευρωπαϊκό ρεκόρ σε πρώτο πλάνο
Η προετοιμασία της για το Παρίσι θα διευκολυνθεί τώρα που πλησιάζει στο τέλος του διδακτορικού της και του χρόνου που πέρασε δουλεύοντας με τους ανιχνευτές της NASA στον Άρη. Έχοντας εξασφαλίσει χορηγία από τη Nike, ελπίζει να ασχοληθεί πλήρως με το άθλημά της. Έτσι, με αυξημένη εστίαση στον μαραθώνιο και αναμφισβήτητα χρόνια πριν φτάσει στην κορυφαία «προπονητική ηλικία» ποιες είναι οι απώτερες δυνατότητές της;
Στον Ουέλτσι προσφέρεται η ευκαιρία να εξαιρεθεί από τον κίνδυνο να συσσωρευτεί υπερβολική πίεση, αλλά ανταποκρίνεται: «Έχουμε πολλά σχέδια σχετικά με το πώς θα αυξήσουμε το προπονητικό ερέθισμα την επόμενη σεζόν. Νομίζω ότι επιδόσεις κοντά στο χρόνο της Πόλα Ράντκλιφ (ευρωπαϊκό ρεκόρ 2:15:25) θα μπορούσαν να είναι εφικτές σε μερικά χρόνια. Αλλά ποιος ξέρει; Θα έχει ακόμα το ίδιο πάθος για το τρέξιμο σε μερικά χρόνια; Νομίζω πως ναι... Είναι ένα έξυπνο κορίτσι που μπορεί να κάνει κυριολεκτικά ό,τι βάλει στο μυαλό της. Ίσως να γίνει αστροναύτης σε 10 χρόνια». Η Μπρίνκμαν με αυτό γέλασε και απάντησε: «Δεν τον έχω ακούσει να το λέει αυτό (για τον χρόνο της Ράντκλιφ). Μιλήσαμε για το 2:19, φυσικά... Πάντα βρίσκω τρομακτικό να μιλάω γι' αυτό. Φυσικά, θέλω να πάω εκεί, αλλά απλά φοβάμαι ότι δεν μπορώ να το κάνω. Θέλω όμως να δώσω ό,τι μπορώ για να προσπαθήσω και να πάω για τέτοια πράγματα».
Όσον αφορά αυτό το πάθος και τη δέσμευση ο Ουέλτσι δεν χρειάζεται να ανησυχεί ότι η Μπρίνκμαν θα εγκαταλείψει την ελίτ του μαραθώνιου τρεξίματος το ίδιο γρήγορα όπως τη βρήκε: «Μετά από μια μεγάλη διοργάνωση, πρέπει πραγματικά να κάτσω κάτω με τον Μπεν και το μόνο πράγμα που θέλει είναι να επιστρέψω στην προπόνηση με τη νοοτροπία ότι εξακολουθώ να θέλω να το κάνω αυτό. Και όλη την ώρα αυτό συμβαίνει. Αρχίζει να μου αρέσει όλο και περισσότερο. Για μένα αυτή τη στιγμή, ναι, διασκεδάζω πολύ όταν το κάνω αυτό. Μου αρέσει πραγματικά. Προπονούσα το σώμα μου σε όλη μου τη ζωή και τώρα βλέπεις ότι αυτό αποδίδει».
Έτσι, η καριέρα του αστροναύτη μπορεί να μην είναι τελικά στα χαρτιά, αλλά, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι σαφές ότι ο ουρανός είναι το όριο για τη Μπρίνκμαν.