Στα 27 της χρόνια, η Αλέια Χομπς σπριντάρει κρατώντας χαμηλό προφίλ και παρ’ όλο που βρίσκεται στον στίβο τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι επιδόσεις της ίσως να περνούν απαρατήρητες κάποιες φορές.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, η Χομπς έπεσε στο τέλος της κούρσας των 60μ. στο αμερικανικό πρωτάθλημα κλειστού στίβου του 2023, σπάζοντας ένα κόκαλο στο χέρι της. Παρά τον τραυματισμό της, τερμάτισε σε 6.94 κάνοντας νέο εθνικό ρεκόρ που απείχε μόλις 0.02 από το παγκόσμιο ρεκόρ και ανέβηκε στο Νο2 όλων των εποχών.
Here’s Aleia Hobbs (@AleiaBitOfThis) breaking the American 60m record last month. She says via her Instagram stories that when she fell at the end of the race, she broke a bone in her hand. She’s having surgery on it today.
— Fast Women (@fast_women) March 17, 2023
pic.twitter.com/53dQWj9YNA
Τώρα χωρίς τραυματισμούς και με απόθεμα ψυχικής ενέργειας, μετά την υιοθεσία του 11 μηνών γιου της, είναι έτοιμη για τους επόμενους μεγάλους αγώνες της. «Θέλω να συνεχίσω. Απλά θέλω να είμαι προετοιμασμένη όταν έρθει. Αισθάνομαι 100% και όταν αισθάνομαι 100%, όπως λέει ο προπονητής μου, θα τρέξω γρήγορα. Αυτός είναι λοιπόν ο νούμερο ένα στόχος μου», δήλωσε η Χομπς σε συνέντευξή της στο Olympics.com.
Η ίδια επιδιώκει την επιστροφή της στο βάθρο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου του 2023 στη Βουδαπέστη, αφού πέρυσι κέρδισε το χρυσό στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ. και αποκαλύπτει ότι θα είναι «ενθουσιασμένη» αν της δοθεί η ευκαιρία να εκπροσωπήσει τις ΗΠΑ σε δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Παρίσι.
«Όλα ξεκίνησαν αφού με κυνήγησε ένας σκύλος...»
Για τους περισσότερους αθλητές, οι κορυφαίες στιγμές της καριέρας τους περιλαμβάνουν συχνά την κατάκτηση μεταλλίων. Ωστόσο, για την Χομπς, η μαγεία της πρώτης φοράς που έκανε σπριντ -χωρίς να υπολογίζει ότι τότε έτρεχε για τη ζωή της- δημιούργησε αναμνήσεις που θα ζουν για πάντα. Κυνηγημένη από έναν σκύλο για αρκετά μέτρα, τα πόδια της έτρεξαν έξω από την εκκλησία της γειτονιάς της πιο γρήγορα από ό,τι την είχε δει ποτέ κανείς στην οικογένειά της να τρέχει. Εκείνη η τρομακτική στιγμή επηρέασε την οικογένεια και τους φίλους της στο να την ωθήσουν να ακολουθήσει τα σπριντ.
«Όλοι έλεγαν: "Πρέπει να ξεκινήσεις στίβο!". Μία από τις προπονήτριες, που ήταν σαν μαμά αυτοπεποίθησης στον σύλλογο, μου είπε: "Πρέπει να προσπαθήσεις να τρέξεις στον στίβο. Έλα να δοκιμάσεις στην ομάδα". Έτσι, άρχισα να τρέχω. Στα οκτώ μου χρόνια μπήκα στα 100μ. και στα 200μ. και απλά κέρδιζα, σαν να κέρδιζα τους πάντες από την αρχή. Νομίζω ότι έχω ακόμα ένα ρεκόρ από εννέα ετών που ισχύει ακόμα».
Η κολεγιακή καριέρα της Χομπς ήταν ακόμη καλύτερη.
Έγινε η πρώτη φοιτήτρια που κέρδισε τον τίτλο στα 100μ. του εθνικού πρωταθλήματος και στα 100μ. του NCAA το 2018, κερδίζοντας συνολικά τρεις τίτλους στο NCAA. Από τις 12 κούρσες που έτρεξε εκείνη τη χρονιά, τερμάτισε γρηγορότερα από τα 11 δευτερόλεπτα στις 10 από αυτές, συμπεριλαμβανομένου ενός 10.91 που έτρεξε στο εθνικό πρωτάθλημα.
Τότε ήταν που έγινε επαγγελματίας μετά το πέρασμά της από το Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, όπου σπούδασε προ-ανθρωπιστικές επιστήμες και εκπαίδευση.
Η ανερχόμενη σπρίντερ ήταν ενθουσιασμένη που θα αγωνιζόταν στην Ευρώπη αλλά το γόνατό της δεν το επέτρεπε και έτσι έχασε τα Ολυμπιακά trials του Ρίο το 2016 μετά από χειρουργική επέμβαση στο αριστερό γόνατο. Και εκεί που πίστευε ότι είχε μια από τις καλύτερες σεζόν της, το δεξί γόνατο υποχώρησε και χρειάστηκε άλλη μια επέμβαση. Τα προβλήματα στο γόνατο επηρέασαν επίσης την απόφασή της να παραμείνει στο 100άρι: «Μετά από αυτό δεν επέστρεψε ποτέ στα 200μ. γιατί δεν θέλαμε να ρισκάρουμε να χαλάσω άλλο το γόνατό μου και έτρεχα πολύ γρήγορα τα 100άρι, οπότε μπορούσαμε να επικεντρωθούμε μόνο σε ένα…», εξήγησε.
Δύο θέσεις στο βάθρο του Diamond League το 2019 και ένα χρυσό μετάλλιο από τα World Relays της έδωσαν τις βάσεις για αυτό που η Χομπς ήλπιζε ότι θα ήταν αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη σεζόν επιστροφής της. Ωστόσο, στα Ολυμπιακά trails των ΗΠΑ για το Τόκιο 2020, έκανε άκυρη εκκίνηση στον ημιτελικό των 100μ. και αποκλείστηκε. Παρ’ όλα αυτά, συμπεριλήφθηκε στην ομάδα σκυταλοδρομίας. Στο Τόκιο, έτρεξε στους προκριματικούς, αλλά αντικαταστάθηκε στον τελικό και τελικά της απονεμήθηκε το ασημένιο μετάλλιο που κατέκτησε η ομάδα της.
«Όλοι λένε συνέχεια "αυτή είναι τρανς... φυσικά και θα κερδίσει, είναι άντρας...". Δεν πειράζει»
Η Χομπς εξακολουθεί να μην έχει την προσοχή που της αναλογεί αλλά δεν την ενοχλεί αυτό. «Μου αρέσει. Δεν θέλω να είμαι τόσο πολύ στο επίκεντρο της προσοχής. Είμαι ένα χαλαρό άτομο. Είμαι κάτω από το ραντάρ... Το να είσαι κάτω από το ραντάρ, σε κάνει πεινασμένο για περισσότερα. Μου αρέσει η πείνα που μου δίνει. Κάποιοι λένε ότι πρέπει να τρέξεις στον αγώνα και να τρέξεις στον στίβο και να πρέπει να γράφεις στο twitter για διάφορα πράγματα. Και εγώ λέω, “Δεν είμαι αυτό το άτομο”. Δεν πρόκειται να το αλλάξω ή να προσποιηθώ ότι είμαι στο ραντάρ».
Η Αλέια Χομπς για την κακοποίηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Και όταν το επίκεντρο βρίσκεται πάνω της, η Χομπς λαμβάνει το λάθος είδος προσοχής. Η Ολυμπιονίκης δέχεται πολλές φορές ντροπιαστικά σχόλια για το σώμα της.
«Οι άνθρωποι τρελαίνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για μένα. Θεέ μου, είναι φρικτό. Όπως όλοι λένε συνέχεια, "αυτή είναι τρανς... φυσικά και θα κερδίσει, είναι άντρας..." Εγώ δεν είμαι, αλλά δεν πειράζει. Κατά κάποιο τρόπο τα αγνοώ... Προσπαθώ να λέω στον εαυτό μου: "Μην ανησυχείς γι' αυτούς, απλώς μιλάνε". Αλλά φαίνεται ότι κάθε φορά που τρέχω γρήγορα και πιο γρήγορα, δέχομαι όλο και περισσότερα. Με κάνουν να αισθάνομαι ότι “εντάξει θα σας δείξω όλους τότε”. Κάθε φορά που μπαίνω στον στίβο, θα τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ».
«Είναι ευλογία ο γιος μας»
Η Χομπς λέει ότι έχει μεγαλύτερο κίνητρο από τότε που υποδέχτηκε τον 11 μηνών γιο της, Αμίρ, τον οποίο υιοθέτησε με το ταίρι της πέρυσι. Η μητέρα του μωρού άφησε το αγόρι, το οποίο γεννήθηκε δύο μήνες νωρίτερα, στο νοσοκομείο. Η «διαδικασία της υιοθεσίας ήταν αγχωτική», αλλά η γονεϊκότητα επηρέασε θετικά την επιτυχία της: «Είναι ευλογία, γιατί θέλαμε ένα παιδί και απλά ήρθε με διαφορετική μορφή. Αυτό το παιδί είναι μίας ημέρας και είναι στο νοσοκομείο… χρειάζεται μια οικογένεια. Όλοι (στον κόσμο του στίβου) υποστηρίζουν και χειροκροτούν και λένε ότι τους έδωσε κίνητρο και σε αυτούς να κάνουν ένα παιδί, επειδή η ορμή είναι απλά διαφορετική και το βλέπουν. Σου αλλάζει τη ζωή… Μαθαίνεις πολλά και για τον εαυτό σου, μου αρέσει πολύ. Ακόμα και πριν από μια προπόνηση, όταν δεν αισθάνομαι ότι θέλω να την κάνω, λέω πως θέλω να την κάνω γιατι στο Παρίσι θα είναι εκεί ο γιος μου για να με ενθαρρύνει».
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού 2024, οι οποίοι απέχουν λιγότερο από ενάμιση χρόνο, έχουν αναζωπυρώσει τη σπίθα μέσα της.