Η Κάστερ Σεμένια κλήθηκε από μικρή, πριν γίνει ακόμη σταρ λόγω των επιδόσεών της στον στίβο και συγκεκριμένα στο 800άρι, να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό της και να απαντά ή να μην απαντά σε κάθε σχόλιο που άκουγε για το αν είναι γυναίκα ή όχι.
Η σκληρότητα αυτών των ερωτήσεων που η ίδια δέχθηκε όταν οι φήμες έκαναν την τότε IAAF (σήμ. World Athletics) να ζητά από την Σεμένια να τους αποδείξει πως είναι γυναίκα, την έκαναν να φτάσει στο σήμερα και να μιλάει χωρίς να ενδιαφέρεται πια για τίποτα. Αποκαλώντας «ηλίθιο» τον πρόεδρο της World Athletics, Σεμπάστιαν Κόου, και καλώντας εκείνους που έλαβαν τις αποφάσεις για το σώμα της τότε, να δοκιμάσουν τα φάρμακα που της έδωσαν, εξηγεί πως έφτασε σήμερα να είναι πια ελεύθερη. Πλέον, απαντά και στην ερώτηση αν είναι γυναίκα: «Είμαι Αφρικανή. Είμαι γυναίκα. Μία διαφορετική γυναίκα», όπως είπε η ίδια σε συνέντευξή της στο Guardian.
Η Σεμένια ξεκίνησε θυμίζοντας σε όλους πως ήταν η περίοδος που αναγκάστηκε να κάνει τη θεραπεία με τις ορμόνες που της είχε επιβάλει η Παγκόσμια ομοσπονδία στίβου, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να αγωνίζεται. Η ίδια χρησιμοποίησε αρχικά ένα τζελ, προτού στραφεί σε αντισυλληπτικά χάπια: «Θα περιέγραφα (τις επιπτώσεις του φαρμάκου) σαν να ζεις κάθε μέρα με ένα πονεμένο σώμα. Το στομάχι σου καίγεται, έχεις κρίσεις πανικού, ιδρώνεις. Ήταν ... ήταν τρελό. Έπρεπε να θυσιάσω τον εαυτό μου για να γίνω η καλύτερη που είμαι. Υπήρχαν μέρες που ζούσα στο σκοτάδι. Μέρες που δεν ήθελα να ξυπνήσω. Αυτά είναι τα πράγματα που οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν όταν η World Athletic λέει: «Πάρε αυτό το φάρμακο». Γάμ**έ τους. Αυτοί οι καρ***δες πρέπει να πάνε να πάρουν οι ίδιοι το φάρμακο και μετά να μας πουν πώς αισθάνονται».
Ονομάζει τόσο τον πρόεδρο της World Athletics, Σεμπάστιαν Κόου, τον οποίο αποκαλεί «αυτόν τον ηλίθιο», όσο και τον διευθυντή του τμήματος υγείας και επιστήμης του οργανισμού Δρ. Στέφαν Μπερμόν: «Θα πουν: "Ω, αυτά τα φάρμακα ήταν καλά εποπτευόμενα". Γ**α το, δεν ξέρουν τίποτα γι' αυτό.
Αυτά τα φάρμακα δεν είναι καλά για κανέναν, για την υγεία κανενός».
Η Σεμένια, ωστόσο, φάνηκε πολύ δυνατή απέναντι σε μία τόσο μεγάλη «πρόκληση» και κατάφερε να κάνει τη θεραπεία όσο συνέχιζε να κάνει τις προπονήσεις της και να κατακτά μετάλλια. Το πείσμα και η θέλησή της να αποδείξει πως τίποτα από όσα της επιβάλλουν να κάνει δεν έχουν σημασία και δεν έχουν να κάνουν με το ταλέντο της στις αποστάσεις, την ανέβασε στα βάθρα όσο βέβαια περνούσε αρκετές στιγμές... στο σκοτάδι:
«Αυτό ήταν η ζωή, στο τέλος της ημέρας. Είναι η ζωή. Πρέπει να το αντιμετωπίσω. Πρέπει να σηκώσω τον εαυτό μου και να αντιμετωπίσω αυτή την ανοησία.
Εκείνη την εποχή δεν έκανα ένα εύκολο ταξίδι, αλλά έπρεπε να το κάνω να φαίνεται εύκολο. Έπρεπε να μάθω πώς να το απολαμβάνω, πώς να ζω με αυτό, ανεξάρτητα από το τι με έκανε να αισθάνομαι και πώς έκανε το σώμα μου να αλλάξει. Αυτό δεν είχε σημασία. Αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία ήταν να τρέξω τον αγώνα, να εκνευρίσω (την World Athletics), να σιγουρευτώ ότι κέρδισα μετάλλια και πήρα όλα αυτά τα βραβεία. Να σιγουρευτώ ότι δεν απέτυχα ποτέ. Προσπάθησαν να με ρίξουν και εγώ δεν απέτυχα ποτέ».
Για την ακριβεία, από το 2009 έως και το το 2017 η Κάστερ Σεμένια αναδείχθηκε δύο φορές χρυσή Ολυμπιονίκης και τρεις φορές Παγκόσμια πρωταθλήτρια στα 800μ. ενώ βελτίωνε συνεχώς τις επιδόσεις της, μέχρι να φτάσει το 2018 να τρέξει το καταπληκτικό 1:54.25 (Νο4 όλων των εποχών στο αγώνισμα).
«Οι "διαταραχές" δεν σε κάνουν λιγότερο γυναίκα»
Ο έλεγχος, η γελοιοποίηση και μερικές φορές η κακοποίηση που αντιμετώπισε η Σεμένια είναι σοκαριστικά αν τα θυμηθεί κανείς. Το 2009, αφού κατέλαβε την έκτη θέση στον αγώνα που έδωσε το έναυσμα για την καριέρα της, η αντίπαλός της, η Ιταλίδα δρομέας Ελίσα Κούσμα, είπε: «Για μένα, δεν είναι γυναίκα». Ο τότε γενικός γραμματέας της WA Πιερ Βάις δήλωσε αδέξια, τον Ιούλιο του 2010: “Eίναι γυναίκα, αλλά ίσως όχι 100%». Μετά από χρόνια που απέκρουε τις ερωτήσεις σχετικά με το φύλο της, η Σεμένια θέλει να ξεκαθαρίσει ένα πράγμα: είναι γυναίκα. Γεννήθηκε με τα γεννητικά όργανα των γυναικών και μεγάλωσε ως γυναίκα. Όσο έφτανε στην εφηβεία, αντιλαμβανόταν πως κάτι διαφορετικό υπήρχε για εκείνη στον τρόπο που ήθελε να προβάλλει τη γυναικεία της φύση.
«Σε αυτόν τον κόσμο, είμαστε όλοι διαφορετικοί. Δεν πρέπει να αμφισβητούμε το πώς φαινόμαστε ή το πώς μιλάμε. Μόλις αρχίσεις να αμφισβητείς τον εαυτό σου, δεν θα πάρεις ποτέ απάντηση. Ποτέ δεν θα μάθεις τον λόγο για τον οποίο έχεις αυτή την τεράστια μύτη ή το μεγάλο μέτωπο. Αυτά είναι τα πράγματα με τα οποία είσαι φτιαγμένος! Πρέπει να τα αγκαλιάσετε. Αλλά, αντί γι' αυτό, οι άνθρωποι στην κοινωνία μας αρχίζουν να αμφισβητούν το πώς πρέπει να μοιάζουν οι γυναίκες, επειδή θέλουν οι γυναίκες να μοιάζουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτή είναι η ιστορία που κυκλοφορεί μαζί μου», εξηγεί.
Τρανς, intersex, όχι γυναίκα. Αυτοί ήταν οι όροι που χρησιμοποιούσαν πολλοί τότε για να περιγράψουν τη Σεμένια, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα απολύτως. Τα αποτελέσματα εξετάσεων που είχαν διαρρεύσει από την World Athletics είχαν οδηγήσει το κοινό αλλά ακόμη και γυναικολόγους να θεωρούν πως η Σεμένια δεν είναι 100% γυναίκα και η πλειοψηφία την έβαλε στην κατηγορία των intersex (διαφυλικών) ατόμων.
Με τόσες πολλές κατηγοριοποιήσεις, ταυτίζεται με κάποια η Σεμένια; «Δεν χωράω σε αυτούς τους όρους. Αυτοί είναι οι δικοί σας όροι (των μέσων ενημέρωσης).
Είμαι Αφρικανή, είμαι γυναίκα, είμαι μια διαφορετική γυναίκα. Αυτός είναι ο μόνος όρος που μπορώ να χρησιμοποιήσω.
Αυτή είναι ίντερσεξ, αυτή είναι αυτό, αυτή είναι εκείνο. Αυτό είναι η δική τους πεποίθηση - δεν είναι η δική μου πεποίθηση. Αν έχω μια "διαταραχή", δεν δίνω δεκάρα γι' αυτό. Η διαταραχή δεν με καθορίζει ως γυναίκα. Οι διαταραχές δεν σε κάνουν λιγότερο γυναίκα - απλά είσαι διαφορετική».
Η Σεμένια είχε αγαπήσει τον εαυτό της από όταν είχε αντιληφθεί πως είναι διαφορετική, όταν ήταν ακόμη στην εφηβεία. Ωστόσο, η τροπή που πήρε η κατάσταση για εκείνη και η δημοσιοποίηση των στοιχείων σχετικά με την ίδια, μάλλον τελικά ήταν για εκείνη μία... χάρη:
«Αν θέλεις να κρύψεις τον άνθρωπο που είσαι, είσαι φυλακισμένος. Θα ζεις πάντα τη ζωή σου, κρατώντας πίσω τον εαυτό σου σκεπτόμενο πως αν άλλοι είδαν κάτι σε σένα, τί θα σκεφτούν. Όχι, να είσαι ο εαυτός μου. Είναι ΟΚ να μιλάς για το πόσο διαφορετικός είσαι.
Ναι, δεν είμαι χαρούμενη με το πως αποκαλύφθηκε όλο αυτό με μένα, θα έπρεπε να είμαι εγώ αυτή που θα έκανε τηνα αποκάλυψη, αλλά μου έκαναν μία χάρη. Ναι, μου έκαναν μία χάρη. Και τώρα μπορώ να ζω τη ζωή μου χωρίς να κοιτάζω πίσω».