Οι ζωές των άλλων, οι κόσμοι των άλλων, τα άλματα των άλλων. Και με τη φθορά που αναφέρει ο ποιητής τι γίνεται; Μα, οι άνθρωποι είναι στίχοι δίχως αρχή και τέλος. Εξάλλου, ποιητής είναι αυτός που μπαίνει ανάμεσα στους κόσμους μας και καταγράφει τα απίθανα. Και μόλις τώρα σηκώθηκε χώμα, σκόνη, το δέρμα και μια χειραψία! Και τι είδε ο ταπεινός και ήσυχος παρατηρητής; Είδε κάποια που κουβάλησε δύο χώρες και δύο εποχές. Είδε μία από τις πολλές που έψαχνε χρυσό και της έλαχε το γκρίζο του τσιμέντου και του συρματοπλέγματος. Είδε μία από τις λίγες που έψαχνε, βρήκε και κατέκτησε το χρυσό και το γκρίζο έγινε κομμάτι όρθιου ουρανού, μνήμη και μνημείο. Και ξέρεις τι άλλο; Αυτός που κρατά σημειώσεις στο μυαλό και πατά τρελά τα κουμπιά, είδε τα χέρια γεμάτα και στη φωλιά τους είχαν σεβασμό, αναγνώριση, ευγένεια. Τα νιάτα συνάντησαν τα αγέραστα και τα διαχρονικά και η χειραψία ήταν αληθινή, δεν έπεσε κάτω, δεν έσπασε, δεν ποδοπατήθηκε από κανόνες, πρωτόκολλα και στιλβωμένα «πρέπει». Ο ποιητής είδε τη Χάικε Ντρέσλερ να δέχεται τον εγκάρδιο ασπασμό του Μίλτου Τεντόγλου (σ.σ αυτό έγινε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου το 2018). Και τα άλματα συνεχίζονται, η φθορά συνεχίζεται, οι όχθες γίνονται η όχθη και οι άνθρωποι-στίχοι συναντούν αυτούς που γράφουν, γράφουν για τη Χάικε Ντρέσλερ.
Τα σύνορα έμειναν στη σφαίρα του νοητού
Η Ντρέσλερ ανήκει σε αυτούς που είδαν και έφτιαξαν τους δρόμους των πολλών, των γνωστών και των άγνωστων, μια πραγματικά σπουδαία αθλήτρια του στίβου. Δεν θα την πούμε πρωτοπόρο, αλλά δεν θα προσπεράσουμε το κοινό -μα άξιο- παράδειγμα προς μίμηση. Δύο ήταν τα στοιχεία που την έκαναν να ξεχωρίσει: πάθος και αποφασιστικότητα. Η Ντρέσλερ δεν τα παράτησε ποτέ και στην ουσία δεν έχασε ποτέ. Η Γερμανίδα ενσάρκωσε τη νοοτροπία που λέει χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε. Η γεννημένη το 1964, 16 Δεκεμβρίου, στην πόλη Γκέρα της τότε Ανατολικής Γερμανίας, ποτέ δεν άφησε αγώνα να πάει χαμένος. Σε ηλικία δέκα ετών χάνει τον πατέρα της.
Ο δρόμος, όμως, είναι εκεί και ξέρει ότι πρέπει να αναμετρηθεί μαζί του. Ανιχνευτές ταλέντων θα την ανακαλύψουν όταν ήταν εννιά και στα 12 θα βρεθεί στο αθλητικό οικοτροφείο «SC Motor Jena». Το 1979 κατέγραφε επιδόσεις έξι μέτρων στο άλμα εις μήκος. Τα σύνορα είχαν αρχίσει να μικραίνουν και η Ντρέσλερ θα τα κρατούσε μόνο στη σφαίρα του νοητού. Το 1981, σε ηλικία 17 ετών, θα κάνει άλμα στα 6,91μ, παγκόσμιο ρεκόρ νέων και οι μεγάλες διακρίσεις είναι αναπόφευκτες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1984, στος Λος Άντζελες, πλησιάζουν. Η Ανατολική Γερμανία, όμως, θα συνταχθεί με τις υπόλοιπες χώρες του Ανατολικού Μπλοκ και θα μποϋκοτάρει τους Αγώνες. Η Ντρέσλερ στεναχωριέται, αλλά ξέρει ότι είναι νέα και πως θα της δοθεί ξανά η ευκαιρία για συμμετοχή στη μεγαλύτερη σκηνή του πλανήτη. Και αυτό ακριβώς έγινε.
Οι αγώνες της χαράς
Το 1988, στη Σεούλ, θα έρθει η μία και μοναδική προειδοποίηση: χάλκινο μετάλλιο στα 100 και 200μ και ασημένιο στο άλμα εις μήκος. Τέσσερα χρόνια μετά έρχεται το χρυσό (στο άλμα εις μήκος) στη Βαρκελώνη. Το ίδιο θα γίνει και στους Αγώνες του Σίδνεϋ το 2000. Η τελευταία επιτυχία απέδειξε ότι αυτή Γερμανίδα δεν το έβαλε κάτω ποτέ, ποτέ όμως. Για την ίδια έχει ξεχωριστή θέση, αφού όπως έχει δηλώσει: «Οι Αγώνες του Σίδνεϋ ανήκουν στις στιγμές που πάντα θα θυμάμαι. Η κατάκτηση του χρυσού ήρθε στο τέλος της καριέρας μου. Ήταν αναπάντεχο μια και είχα ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς. Για μένα αυτοί ήταν οι αγώνες της χαράς».
Η Ντρσέσλερ διακρίθηκε σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε διοργάνωση. Το βιογραφικό της είναι γεμάτο ρεκόρ και μετάλλια. Και μόνο τα πέντε ολυμπιακά μετάλλια αρκούν για να τη μνημονεύουμε. Η τελεία, όμως, δεν θα μπει εδώ. Όπως αναφέραμε στην αρχή, η Ντρέσλερ ανήκει σε αυτούς που κουβάλησαν δύο χώρες και δύο εποχές. Η Ανατολική Γερμανία έγινε Γερμανία και η περίοδος του «Ψυχρού Πολέμου» έριξε τα τείχη του, το εξής ένα. Όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, στις 9 Νοεμβρίου 1989, μόλις είχε γεννήσει τον γιο της. Η πτώση του τσιμεντένιου διαχωριστικού δεν ήταν μόνο στιγμή συγκίνησης, ήταν και πηγή δύναμης γι’ αυτήν. Μ
ετά τους Αγώνες της Σεούλ, το 1988, σκεφτόταν να αποσυρθεί από την ενεργό δράση! Η εποχή της ελευθερίας, ωστόσο, της έδωσε νέο κίνητρο, ανανέωσε το πάθος της και την έκανε ακόμη πιο δυνατή, την κράτησε κοντά στο σπορ που αγάπησε και κοντά στην οικογένεια της. Πλέον ξοδεύει την ενέργεια της σε φιλανθρωπικές δράσεις. Η Χάικε Ντρέσλερ αξίζει να είναι σημείο αναφοράς, αξίζει να είναι το όριο που θες να περνάς. Τώρα μπαίνει η τελεία.