Όσο κι αν ψάξει κανείς, δεν θα βρει διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων που η Ελλάδα να μην έχει έστω μία συμμετοχή στο επί κοντώ γυναικών. Μάλιστα, στους ερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες Παρίσι 2024, η χώρα θα έχει ξανά τριπλή συμμετοχή και η παράδοση θα συνεχιστεί.
Στη διοργάνωση του Σίδνεϊ το 2000, το επί κοντώ γυναικών έγινε για πρώτη φορά Ολυμπιακό αγώνισμα. Τότε, μαζί με αρκετές ακόμη «πρώτες φορές», η Ελλάδα είχε σύστησε στον κόσμο το ελληνικό επί κοντώ γυναικών. Η Θάλεια Ιακωβίδου ήταν η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε στο αγώνισμα και παρ’ ότι έκανε τρία άκυρα στον προκριματικό η παράδοση της χώρας μόνο “στραβά” δεν ξεκίνησε.
Στην Αθήνα το 2004, στη διοργάνωση που φιλοξενήθηκε από τη χώρα μας, οι Γεωργία Τσιλιγκίρη και Αφροδίτη Σκαφίδα είχαν την τιμή να αγωνιστούν μπροστά στο ελληνικό κοινό που είχε γεμίσει τις κερκίδες του ΟΑΚΑ και ανεξαρτήτως αποτελέσματος γνώρισαν τη δόξα. Η Σκαφίδα έκανε τρία άκυρα στον προκριματικό ενώ η Τσιλιγκίρη ξεπέρασε τα 4.30μ, κάνοντας τρία άκυρα στο 4.40μ και μένοντας εκτός τελικού.
Στο Πεκίνο το 2008, και ενώ διανύαμε την εποχή της φοβερής και τρομερής Γελένα Ισινμπάγιεβα, η Ελλάδα είχε ξανά διπλή εκπροσώπηση με την Αφροδίτη Σκαφίδα να καταγράφει τη δεύτερη συμμετοχή της ενώ η Νικόλ Κυριακοπούλου αγωνιζόταν για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς και έπαιρνε την πρώτη της πολύτιμη εμπειρία, την οποία αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο στην μετέπειτα καριέρα της. Σε εκείνον τον αγώνα η “Τσαρίνα των αιθέρων”, όπως αποκαλούσαν την Ισινμπάγιεβα, έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 5.05μ.
Στο Λονδίνο το 2012 είδαμε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς την Κατερίνα Στεφανίδη. Η μετέπειτα σταρ του επί κοντώ ήταν η μία από τις τρεις Ελληνίδες που αγωνίστηκαν σε εκείνη τη διοργάνωση και με 4.25μ είχε καταλάβει την 24η θέση. Η Νικόλ Κυριακοπούλου, που κατέγραφε τη δεύτερη συμμετοχή της, με 4.25μ επίσης βρέθηκε στη 19η θέση ενώ η Στέλλα-Ηρώ Λεδάκη έκανε 4.50μ και έμεινε για μία θέση εκτός τελικού, καταλαμβάνοντας την “πικρή” 13η θέση. Εκείνη ήταν η πρώτη φορά που η χώρα μας είχε τριπλή εκπροσώπηση στο επί κοντώ γυναικών.
To 2016 ήταν αυτό που λέμε turning point, το σημείο που το επί κοντώ γυναικών θα άλλαζε για πάντα στην Ελλάδα και που πλέον μικρά κορίτσια θα πήγαιναν στους συλλόγους και θα ζητούσαν από τους προπονητές να ξεκινήσουν κι εκείνα επί κοντώ, να γίνουν σαν την Κατερίνα.
Στο Ρίο η χώρα εκπροσωπήθηκε από δύο αθλήτριες, την Κατερίνα Στεφανίδη και τη Νικόλ Κυριακοπούλου. Η Κυριακοπούλου στάθηκε άτυχη και δεν εκκίνησε στον αγώνα όμως η Στεφανίδη πέρασε στον τελικό και κυνήγησε το μετάλλιο. Η στιγμή που η Ελληνίδα άλτρια υπερβαίνει το 4.85μ, για να κλειδώσει τη θέση της στο βάθρο, προκαλεί ρίγη ακόμη και στη θύμησή της. Η Αμερικανίδα Σάντι Μόρις δεν κατάφερε να περάσει το 4.90μ και έτσι η Κατερίνα Στεφανίδη κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και έγινε μια για πάντα το «χρυσό κορίτσι του στίβου». Η τεράστια επιτυχία της έφερε την αλλαγή στον στίβο, πέταξε από πάνω του τη σκιά που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια και σηματοδότησε μία νέα εποχή.
Στο Τόκιο 2020, ξανά τρεις Ελληνίδες επικοντίστριες ήταν στην Ολυμπιακή ομάδα. Για πρώτη φορά στην καριέρα της η Ελένη Κλαούντια Πόλακ αγωνιζόταν στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του κόσμου ενώ η Κυριακοπούλου κατέγραφε την τέταρτη συμμετοχή της, όσο η Στεφανίδη έμπαινε στο Ολυμπιακό στάδιο του Τόκιο ως κάτοχος του τίτλου. Και τότε για πρώτη φορά είδαμε δύο Ελληνίδες να αγωνίζονται στον τελικό. Η Νικόλ Κυριακοπούλου κατετάγη όγδοη με 4.50μ ενώ η Κατερίνα Στεφανίδη κατέλαβε την τέταρτη θέση, για να προσθέσουν και οι δύο από μία ιδιαίτερα τιμητική εμφάνιση στα βιογραφικά τους.
Τώρα, και ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού δεν βρίσκονται μακριά, ξανά τρεις άλτριες του επί κοντώ έχουν τσεκάρει τις θέσεις τους με τις Κατερίνα Στεφανίδη (τέταρτη συμμετοχή), Ελένη Πόλακ (δεύτερη συμμετοχή) και Αριάδνη Αδαμοπούλου (πρώτη συμμετοχή) να ετοιμάζονται για μεγάλες πτήσεις πάνω από τον πήχη και να εμπλουτίζουν την ελληνική παράδοση στα άλματα.