«Κάθε χρόνο στην Ελλάδα περίπου 300 παιδιά νοσούν από λευχαιμία. Από αυτά το 80% μπορεί να θεραπευτεί ακολουθώντας κατάλληλη θεραπεία. Τα παιδιά δεν μπορούν να παλέψουν μόνα τους... Μας χρειάζονται δίπλα τους! Μπορείς και εσύ να βοηθήσεις». Με αυτά τα λόγια μας υποδέχεται στην επίσημη σελίδα του ο σύλλογος «Πίστη» που εδρεύει στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» και στέκεται δίπλα στους μικρούς μαχητές που παλεύουν με τον καρκίνο και τους γονείς τους που ξεπερνούν τα ανθρωπίνως δυνατά για να βρίσκονται στο πλευρό τους.
Αυτή η μάχη που συνήθως χαρακτηρίζουμε «άνιση», που συχνά αποφεύγουμε να την αποκαλέσουμε με τον ιατρικό της όρο και πολλές φορές αδυνατούμε έστω να καταννοήσουμε στο μέγεθος και τη σοβαρότητά της, «άγγιξε» την Νικόλ Νίκολη μαθήτρια της Β' Λυκείου του Κολλεγίου Αθηνών, μια αθλήτρια του τένις, που ονειρεύεται μια μέρα να σπουδάσει εφαρμοσμένα μαθηματικά, όσο παράλληλα, θα βλέπει το όνομά της στην κατάταξη του WTA, «κοπιάροντας» το forehand της Μαρίας Σάκκαρη.
Μέχρι τότε η Νικόλ έχει άλλο στόχο. Πιο βραχυπρόθεσμο, ίσως πιο σπουδαίο. Παρότι δεν αμφιβάλλω από τον τρόπο που σκέφτεται και δρα από μικρή ηλικία μέχρι και σήμερα, ότι θα πετύχει σε ό,τι στοχεύσει. Η έφηβη τενίστρια παρακολουθώντας ένα Intership στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών που αφορούσε τις μεθόδους θεραπείας και διάγνωσης του παιδικού καρκίνου, θέλησε να γίνει αρωγός στην προσπάθεια του συλλόγου «Πίστη». Να κάνει «σερβίς για την "Πίστη"», να θέσει στην «υπηρεσία» ενός μεγάλου σκοπού, την αγάπη της για το τέννις. Να διοργανώσει έναν αγώνα επίδειξης τα έσοδα από τον οποίο θα διατεθούν στην σύλλογο!
Photo Credits: Χρήστος Λώλος
Το GWomen μίλησε μαζί της, για την σπουδαία της πρωτοβουλία, το καθημερινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει διάβασμα και διπλές προπονήσεις με «εργαλεία» την οργάνωση και το πρόγραμμα, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της».
Μιλήσέ μας για τον αγώνα που διοργανώνεις. Πώς σου ήρθε η ιδέα, πώς την υλοποίησες.
«Παρακολούθησα ένα Intership στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών το οποίο αφορούσε μεθόδους θεραπείας και διάγνωσης του καρκίνου. Αυτή η εμπειρία με ευαισθητοποίησε απέναντι σε αυτό το θέμα και κυρίως τα παιδία που παλεύουν με τον καρκίνο. Ήθελα κάπως να βοηθήσω και προσπάθησα να χρησιμοποιήσω το τένις που ασχολούμαι και το αγαπώ πάρα πολύ, ως όχημα για να βοηθήσω τα παιδιά που το έχουν ανάγκη. Σκέφτηκα να οργανώσω μια εκδήλωση. Ένας αγώνας τένις μεταξύ παλαιών και νέων Ελλήνων πρωταθλητών. Θα έχει ένα μικρό εισιτήριο έτσι ώστε όλα τα έσοδα να διατεθούν αποκλειστικά για τους σκοπούς του Συλλόγου Πίστη, που είναι στο Νοσοκομείο Αγ. Σοφία και υποστηρίζει τα παιδιά με καρκίνο και τις οικογένειές τους»
Το οργάνωσες μόνη σου;
«Άρχισα να επικοινωνώ με αθλητές και κατάφερα να συμμετάσχουν η Άννα Γερασίμου ομάδα με τον Μάρκο Καλοβελώνη και η Έλενα Χριστοφή ομάδα με τον Θοδωρή Αγγελίνο. Θα παίξουν ένα διπλό αγώνα τένις. Στο κεντρικό γήπεδο τένις του ΟΑΚΑ. Μας διατέθηκε αφιλοκερδώς. Με στήριξε και το σχολείο μου, το Κολλέγιο Αθηνών. Τους ρώτησα αν μπορούν να στηρίξουν την εκδήλωση, να την επικοινωνήσουν και να βοηθήσουν και στην οργάνωση. Ο αγώνας είναι προγραμματισμένος για την Κυριακή 8 Μαίου στις 11 το πρώι. Θα κληρώσουμε και μια ρακέτα του Στέφανου Τσιτσιπά σε έναν από τους θεατές. Μας την έδωσε. Ήρθαμε σε επαφή με τον πατέρα του. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι χορηγοί που έχουν στηρίξει την εκδήλωση. Παρόντες κι εκπρόσωποι από τον Σύλλογο Ελπίδα».
Τα υπόλοιπα παιδιά πως το δέχτηκαν;
«Τους παρουσίασα την ιδέα στο πλαίσιο του αθλητικού μας συνδέσμου "Α Association" και τα παιδιά έδειξαν αμέσως ενδιαφέρον, όπως και το Κολέγιο. Όλοι με βοήθησαν πολύ»
Δηλαδή το καλοκαίρι προτίμησες λιγότερες διακοπές και παρακολουθώντας το Intership «γεννήθηκε» μια σπουδαία ιδέα.
«Γενικά δεν κάνω πολλές διακοπές, λόγω των τουρνουά του τέννις. Ήθελα όμως να κάνω και κάτι άλλο. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο είχαμε κάποια meetings με έναν εκπρόσωπο από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, σαν εθελοντική δουλειά για τους μαθητές. Στο πλαίσιο αυτών των 2 μηνών ασχολήθηκα με αυτό».
Η επαφή με τον αθλητισμό πότε ξεκίνησε;
«Οι γονείς μου με ξεκίνησαν τένις και μπαλέτο. Το μπαλέτο δεν με ενέπνευσε, το αντικατέστησα με καράτε. Έκανα πάντα πολλά αθλήματα: καράτε, τένις, μπάσκετ. Αυτή ήταν η ζωή μου πάντα. Σχολείο - προπονήσεις. Αρχικά βέβαια δεν ήταν μόνο τένις. Μετά όσο μεγάλωνα έπρεπε κάτι να διαλέξω. Στο γυμνάσιο αποφάσισα ότι θα κάνω τένις αγωνιστικά. Από τότε έχω καθημερινά διπλές προπονήσεις».
«Ήταν πάντα πολύ αθλητική, όταν σταμάτησε το καράτε είχε πάρει ήδη την μαύρη ζώνη. Έκανε μπάσκετ, καράτε και τένις και μου ζητούσε να παίξει και ποδόσφαιρο. Είπα "ωπα μισό λεπτό". Οτιδήποτε είχε να κάνει με τον αθλητισμό, ειδικά με όσα έχουν μπάλα την γοήτευε», ήταν η «παρέμβαση» της μητέρας της, παρούσα φυσικά στην συνέντευξη.
Η Μαρία Σάκκαρη αποτελεί πρότυπό σου;
«Η Σάκκαρη είναι ένα σίγουρα ένα από τα πρότυπά μου. Η δουλειά που έχει ρίξει δεν συγκρίνεται με καμίας άλλης. Αυτό που λένε ότι ο Τσιτσιπάς ήταν το ταλέντο και φαινόταν, η Σάκκαρη έχει δουλέψει πολύ σκληρά σε όλη τη ζωή της. Αν δεν δουλέψεις σκληρά κάθε μέρα, αν αυτό που θες να καταφέρεις δεν το χτίσεις, δεν θα το καταφέρεις. Πρέπει να δίνεις το 100% του εαυτού σου κάθε μέρα».
Δεν σου λείπει που δεν έχεις τον ίδιο ελεύθερο χρόνο με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας σου;
«Έχω πράγματι πολύ διαφορετικό πρόγραμμα από όλους μου τους φίλους, εννοείται, αλλά δεν το βλέπω σαν θυσία. Δεν θα βγω, αλλά κάνω κάτι που μου αρέσει. Δεν μ' αρέσει να κάθομαι. Ξυπνάω 7 το πρωί, πάω σχολείο, τελειώνω 3μιση. Έχω 4-5μιση την πρώτη προπόνηση τένις και 6-8 τη δεύτερη προπόνηση. Άλλες φορές θα' χω τένις και μετά γυμναστική. Μετά σπίτι και διάβασμα. Τα Σάββατα που δεν έχω σχολείο, έχω πρωί πρωί προπόνηση, μετά ξεκούραση σπίτι και μετά δεύτερη προπόνηση».
Άρα η καθημερινότητά σου ισορροπεί ανάμεσα σε μαθητικές υποχρεώσεις και διπλές προπονήσεις. Φαντάζομαι χρειάζεται πολύ καλή οργάνωση και πειθαρχία.
«Πέρυσι το σχολείο πήγε καλά έβγαλα 19,8. Είναι δύσκολο με τις ώρες, γιατί σχολάμε πιο αργά. Θέλω να σπουδάσω εφαρμοσμένα μαθηματικά. Είναι δύσκολο, έχεις συγκεκριμένο χρόνο για τα πάντα, έχω 20 λεπτά για να φάω, μετά το ένα, το άλλο. Δεν βγαίνει αλλιώς. Πρέπει να τα βάλεις όλα σε μια τάξη. Το είχα από μικρή, αλλά και μέσα στην οικογένειά μου, γονείς και αδερφές (3 και 5 χρόνια μεγαλύτερες) ήταν όλοι τους πολύ πειθαρχημένοι. Από μικρή το είχα. Αλλά ήταν και τα ερεθίσματα που πήρα. Ήταν και οι δυο άριστες στο σχολείο. Ο τρόπος που συνδίαζαν τα μαθήματα και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες κι αυτό που κατάφεραν... Η μία σπούδασε πολιτική μηχανικός και η άλλη biomentical engineer, ήταν παραδείγματα για μένα».
Και πώς αποφορτίζεσαι;
«Το τένις με κάνει να ξεσκάω. Είναι κάτι που σε βγάζει από την καθημερινότητα. Το βλέπω ως αποφόρτιση. Δεν μπορώ να κάτσω και να πω ότι θα διαβάσω όλη μέρα. Θέλω να νιώσω ότι κάνω κάτι».
Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα σε ακαδημαϊκές σπουδές και επαγγελματική καριέρα στο τένις;
«Αν έπρεπε να διαλέξω θα επέλεγα το Πανεπιστήμιο. Στην Αμερική που θέλω να πάω βέβαια μπορείς να τα συνδιάσεις. Να έχεις και ακαδημαϊκά υψηλούς στόχους και αθλητικά. Πολλοί αθλητές π.χ. η Τζένιφερ Μπρέιντι που πήγε πέρυσι στον τελικό του US Open ξεκίνησε από πανεπιστήμιο. Και η Κατερίνα Στεφανίδη στο επί κοντώ τελείωσε το Στάνφορντ. Πλέον η νοοτροπία είναι ότι τα συνδιάζεις.
Ξέρω ότι υπάρχει η ομάδα του πανεπιστημίου, για τους αθλητές του τένις και υπάρχουν τα Κόνφερενς, που είναι αγώνες μεταξύ των πανεπιστημίων. Ταξιδεύεις και παίζεις στα τουρνούα του πανεπιστημίου. Και μετά από αυτό μπορείς να ξεκινήσεις το αγωνιστικό ατομικά για να πας στο WTA».
Είδαμε πρόσφατα την νούμερο 1 τενίστρια στον κόσμο, Άσλεϊ Μπάρτι, να αποσύρεται πολύ νέα.
«Παλιά οι αθλήτριες του τένις αποσύρονταν πιο μικρές, όπως η Μπάρτι. Βέβαια τώρα, έχει αυξηθεί η διάρκεια καριέρας, η Γουίλιμας είναι 40 χρονών και παίζει. Ξέρω ότι έχει ημερομηνίας λήξης, κι εφόσον από μικρή τα συνδυάζω, αυτό θα'θελα να κάνω και μελλοντικά. Σχολή και προπονήσεις. Μ'αρέσει αυτό».
Παρακολουθείς άλλα αθλήματα;
«Παρακολουθώ μπάσκετ, στην Ευρώπη, όχι NBA. Είμαι Παναθηναϊκός βαμμένη».