Η Πολυνίκη ήταν από τις αθλήτριες που ξεχώρισαν στον στίβο και από τις ελπίδες για να έχει διακρίσεις στο μέλλον η Ελλάδα στα σπριντ. Εκανε δύο πανελλήνια ρεκόρ στα 200 μέτρα (23.77 στο Παγκόσμιο Κ20), ενώ στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κατετάγη έκτη.
Το περασμένο καλοκαίρι έκανε πανελλήνιο ρεκόρ στην Κ18 και στα 100 μέτρα με 11.75.
Εχει καταρρίψει το συγκεκριμένο ρεκόρ στην κατηγορία των κορασίδων τρεις φορές. Ξεκίνησε εξίσου εντυπωσιακά και το 2022 με ατομικό ρεκόρ στον κλειστό, τερματίζοντας τα 60 μέτρα σε 7.49 κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό πρωτάθλημα της κατηγορίας της.
Συναντήσαμε την 19χρονη σπρίντερ στην Θεσσαλονίκη μαζί με την Χριστίνα Δέσκου αλλά και τη Νικολέτα Μιχαηλίδου και μας απάντησε για την επιλογή της, τα όνειρά της αλλά και τις δυσκολίες που υπάρχουν για μια νεαρή πρωταθλήτρια.
Εχεις ξεκινήσει από νωρίς να σπας πανελλήνια ρεκορ… Είναι θέμα ταλέντου περισσότερο ή δουλειάς;
Πάντα ήμουν γρήγορη, αλλά αυτές οι επιδόσεις πιστεύω ότι οφείλονται στην σκληρή δουλειά.
Γιατί επέλεξες τον στίβο και γιατί συγκεκριμένα τα σπριντ;
Από την πρώτη μέρα που έκανα στίβο με κέρδισε το άθλημα. Συγκεκριμένα τα σπριντ. Με συναρπάζει η ταχύτητα. Στην αρχή εκτός από ταχύτητες έκανα και μήκος. Σε ηλικία 15 ετών έχω κάνει 5.95μ και έχω πάρει 2η Πανελλήνια νίκη σε Πανελλήνιους Κ16. Μετά αφοσιωθηκαμε στα σπριντ.
Τα σπριντ μας έχουν χαρίσει σπουδαίες αθλήτριες στο παρελθόν, ωστόσο εδώ και χρόνια λείπει η διάκριση σε αυτά τα αγωνίσματα. Που βάζεις το δικό σου ταβάνι;
Από την αρχή η λέξη που ακούω συνεχως από την προπονήτρια μου είναι "διάρκεια". Δουλευουμε συστηματικά και βελτιώνουμε συνεχώς τις επιδόσεις. Αυτήν την στιγμή έχω την κορυφαία επίδοση όλων των εποχών στα 80μ Κ16 με 9"90, το Πανελλήνιο Ρεκόρ στα 100μ Κ18 με 11"71,το Πανελλήνιο Ρεκόρ Κ18 στα 60μ κλειστού στίβου με 7"52, το Πανελλήνιο Ρεκόρ Κ20 στα 200μ με 23"77 και το Πανελλήνιο Ρεκόρ στα 200μ κλειστού στίβου με 24"42. Επίσης είμαι μέλος της Εθνικής που έκανε Πανελλήνιο Ρεκόρ Κ18 στα 4Χ100. Πιστεύω ότι με την σκληρή δουλειά μπορώ να κάνω σπουδαίες επιδόσεις και στα 100 και στα 200μ.
Στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα έκανες πανελλήνιο ρεκόρ και πλασαρίστηκες αρκετά ψηλά στην κατάταξη. Τα ρεκόρ αποτελούν βασικό στόχο στο μυαλό σου ή προέχουν οι διακρίσεις;
Θεωρώ ότι στις μεγάλες διοργανώσεις τα τρόπαια έχουν πολύ μεγάλη αίγλη, αλλά και τα ρεκόρ είναι η επιβράβευση της σκληρής δουλειας.
Πες μας λίγο για την καθημερινότητά σου. Τι κάνουν οι γονείς σου για επιβίωση και πόσο σε βοηθούν να ακολουθήσεις τον δρόμο του πρωταθλητισμού; Εχουν σχέση κι αυτή με τον αθλητισμό;
Οι γονείς μου είναι πάντα στο πλάι μου αλλά πολύ διακριτικά. Ποτέ δεν με έχουν πιέσει για κάποιο αποτέλεσμα στέκονται δίπλα μου και με στηρίζουν. Με έχουν εμπιστευτεί στην ομάδα μου τον ΑΣΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και στα χέρια της προπονήτριας μου. Ποτέ δεν αναμείχθηκαν σε θέματα αγωνιστικά η προπονητικά. Η μητερα μου μικρη εκανε ταεκ βοντο και ο πατερας μου ποδοσφαιρο.
Αν δεν έκανες στίβο ποιο άθλημα θα επέλεγες και γιατί;
Σίγουρα θα έπαιζα ποδόσφαιρο. Κατά γενική ομολογία είμαι πολύ καλή, όμως με κέρδισε ολοκληρωτικά ο στιβος.
Ποιες είναι οι δυσκολίες για ένα κορίτσι που ξεκινά να κάνει πρωταθλητισμό;
Υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Κανονικά θα έπρεπε να πω ότι έχω στερηθεί πολλά πράγματα από την εφηβική μου ηλικία, εξόδους, ταξίδια, σχολικές εκδρομές, διακοπές κλπ. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν νιώθω να μου έχει λείψει τίποτα απολύτως γιατί ο στίβος είναι τρόπος ζωής για μένα. Μέσω του αθλήματος έχω ταξιδέψει σε πολλά μέρη έχω πάει σε χώρες που δεν υπήρχε περίπτωση να πάω ποτέ, έχω γνωρίσει αθλητές απ' όλο τον κόσμο. Επίσης και το οικονομικό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα. Εγώ στάθηκα πολύ τυχερή γιατί από πολύ μικρή είχα την τύχη να υπάρχουν άνθρωποι που στήριξαν αυτή την προσπάθεια.
Πότε κατάλαβες ότι δεν είσαι απλά μια καλή σπρίντερ, αλλά μπορείς να τρέξεις σε τοπ επίπεδο και αν σε αγχώνει αυτό;
Αυτό το κατάλαβα στον 1ο αγώνα εκτός Ελλάδος. Τον Οκτώβριο το 2018 αγωνίσθηκα στο European festival sprint U16 στο Ριετι της Ιταλίας με αντιπάλους από όλη την Ευρώπη. Έτρεξα στα 80μ και πήρα το χάλκινο μετάλλιο. Τότε κατάλαβα ότι μπορώ να τρέξω σε υψηλό επίπεδο εκτός Ελλαδος
Είσαι ακόμη μικρή σε ηλικία. Πως διαχειρίζεσαι το άγχος; Πώς αντιμετωπίζεις μία κούρσα όταν αυτή δεν πάει καλά;
Πάντα έχω άγχος. Σε όλους τους αγώνες, από απλή ημερίδα έως και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Νομίζω όμως ότι είναι φυσιολογικό άγχος και μόλις πάρω την θέση μου στον βατήρα εξαφανίζεται. Όταν μια κούρσα δεν πάει καλά, εντοπίζουμε τα λάθη που έχουν γίνει. Σίγουρα στενοχωριεμαι αλλά ποτέ δεν απογοητεύομαι. Έχω συνηθίσει να δουλεύω και να βελτιωνομαι.
Ευχαριστούμε το Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης για την φιλοξενία
Photo Credits: Ραφαήλ Γεωργιάδης / Eurokinissi