Αποστολή στο Παρίσι: Πηνελόπη Γκιώνη
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, η Δώρα Γκουντούρα είχε αποκλειστεί στον πρώτο γύρο. Λίγο η απειρεία, λίγο το άγχος των διαρκών ελέγχων για covid-19, λίγο η πίεση των Ολυμπιακών Αγώνων… είχε ολοκληρώσει πολύ σύντομα την παρουσία της εκεί όμως από τη στιγμή που είχε βγει από την αρένα του Τόκιο, το μυαλό της ήταν ήδη στο Παρίσι. Τότε μας είχε πει πως πολύ εύκολα λέει κάποιος πως «Έλα μωρέ, στην επόμενη διοργάνωση θα τα πας καλύτερα» και είχε δίκιο. Έλα, όμως, που ο χρόνος τελικά πέρασε.
Την εικόνα της πρωτάρας Γκουντούρα, από το Τόκιο, διαδέχθηκε η εικόνα της έμπειρης αθλήτριας, της αποφασισμένης να χαρεί ως το τελευταίο δευτερόλεπτο κάθε στιγμή που θα ζήσει μέσα στους αγώνες.
Η Δώρα έμπαινε στην αρένα και έλαμπε. Χαμογελούσε, είχε τόση όρεξη να να αγωνιστεί γιατί λατρεύει αυτό που κάνει. Χαιρετούσε τον κόσμο, ανυπομονούσε να πάρει θέση και να δώσει ο κριτής το σήμα για να ξεκινήσει τη μάχη. Με διάθεση, με κέφι ρε παιδί μου, να ευχαριστηθεί τους αγώνες της. Για αυτή τη διοργάνωση προπονούνται όλοι άλλωστε.
Και ξεκίνησε την πορεία της ως κυρίαρχη. Δεν άφηνε περιθώρια, σάρωνε. Ακόμη κι όταν βρήκε την πρώτη Γαλλίδα μπροστά της και όλο το κοινό ήταν εναντίον της. Όλη η κερκίδα φώναζε για την Γαλλίδα, με την Ελληνίδα να έχει πάνω από το κεφάλι της πλήθος ανθρώπων που ήθελαν να τη δουν να χάνει. Εδώ πλήγωνε εμάς, και προσπαθούσαμε με όλη μας τη δύναμη να κάνουμε τη Δώρα να μας ακούσει, να μη νιώθει μόνη της γιατί δεν ήταν. Φανταστείτε πόσο δύσκολο ήταν αυτό για εκείνη. Για όλους, δηλαδή, όσους παίζουν στην έδρα του αντιπάλου. Είναι τόσο δύσκολο να κλείσεις τα αυτιά σου σε αυτό.
Στον επόμενο γύρο, που θα κρινόταν η θέση στον ημιτελικό, η Γκουντούρα ήταν ξανά αντιμέτωπη με Γαλλίδα. Όμως αυτή τη φορά το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Μερικά λάθη του κριτή, αδικία σε βάρος της και τελικά… 15-13 υπέρ της Γαλλίδας. Η Δώρα αποχώρησε από την αρένα με το κεφάλι ψηλά, σωστή κυρία. Ούτε φωνές, ούτε γκριμάτσες, ούτε τίποτα. Συνεχάρη την αντίπαλή της και έφυγε. Και μέχρι να ξεκινήσει να μιλάει για το όνειρο που είχε γι’ αυτή τη διοργάνωση, δεν είχε αφήσει ούτε μισό δάκρυ να κυλήσει στο πρόσωπό της. Τι δύναμη!
Η ίδια μας είπε πως αδικία υπάρχει γενικά στα αθλήματα που έχουν κριτή, πως το έχουν βιώσει πολλές φορές και άλλοι αθλητές και πως εκείνη τη μέρα αδικήθηκε η ίδια, την επόμενη θα αδικηθεί κάποια άλλη αθλήτρια. Η Γκουντούρα έχασε την είσοδο στην τετράδα και την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα μετάλλιο και όμως είπε τις πιο σωστές κουβέντες. «Δεν θέλω παραπάνω, όσα είναι δικά μου θέλω», είπε.
Θα ήταν πολύ χαζό αν έγραφα πως στο Λος Άντζελες η Δώρα μπορεί να πάρει το μετάλλιο που της αξίζει. Αυτά τα τέσσερα χρόνια δεν ξέρει κανείς μας πώς θα περάσουν για εκείνη άρα θα το αφήσω. Το μόνο που μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά είναι πως ποτέ δεν θα τα παρατήσει και πως πλέον θα έχει κι εκείνη μία τόσο μεγάλη κερκίδα πάντα δίπλα της.
Το τεράστιο κύμα συμπαράστασης προς το πρόσωπό της ήταν μία μεγάλη επιτυχία της ίδιας. Το ελληνικό κοινό δεν γνωρίζει ξιφασκία, στην πλειοψηφία του, δεν ξέρει τους κανόνες, δεν μπορεί να αναγνωρίσει αν ένα χτύπημα είναι πόντος ή οτιδήποτε τέτοιο. Όμως όταν η Γκουντούρα αδικήθηκε, όταν είπε πως θεωρεί ότι οι πόντοι ήταν δικοί της -χωρίς να το λέει με σιγουριά αφού τόνισε πως θέλει να δει ξανά το ματς- το κοινό έσπευσε να τη στηρίξει. Να της πει πως δεν πειράζει, πως για όλους εμάς είναι σα να έχει πάρει μετάλλιο, πως είναι μεγάλη αθλήτρια και δεν μας ενδιαφέρει αν θα ανέβει στο βάθρο. Αν θέλουμε, είμαστε ο καλύτερος λαός του κόσμου…
Η Δώρα Γκουντούρα, μέλος της Team Future της Bwin, έβαλε την ξιφασκία στα σπίτια των Ελλήνων και πλέον θα την ακολουθούν σε κάθε αγώνα. Ως την επόμενη μεγάλη ευκαιρία της, ακόμη κι αν δεν έρθει ποτέ αυτό το μετάλλιο που κυνηγάει. Ο χαρακτήρας της έχει κερδίσει για πάντα την αγάπη των Ελλήνων.