Πότε έχει γεράσει το κράνος ενός μοτοσικλετιστή;

Οι μοτοσικλετιστές πρέπει να αλλάζουν τα κράνη τους κάθε πέντε έως επτά χρόνια και να τα αντικαθιστούν με καινούρια. Σύμφωνα με το Γερμανικό Ινστιτούτο Ασφάλειας Δικύκλων ‘’ifz’’, αυτό πρέπει να γίνεται οπωσδήποτε, ακόμη και αν το κράνος βρίσκεται σε άριστη κατάσταση και μοιάζει σαν καινούριο. Μάλιστα η αντικατάσταση αφορά -θεωρητικά τουλάχιστον- και αφόρετα κράνη, που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ, αρκεί να έχουν φτάσει σε αυτή την κρίσιμη ηλικία. Αιτία της απαιτούμενης αντικατάστασης είναι η κόπωση –σε βάθος χρόνου- των υλικών, από τα οποία απαρτίζεται ένα κράνος μοτοσικλετιστή. Τα υλικά κατασκευής πολυμερίζονται και διασπώνται με τον χρόνο. Ουσιαστικά μιλάμε για μία κρυφή γήρανση του κράνους, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τα εσωτερικά μαξιλάρια και τις επενδύσεις από μαλακά υλικά, τα οποία σκληραίνουν όσο αυξάνει η ηλικία του συγκεκριμένου αξεσουάρ. Σε αυτή την περίπτωση δεν γίνεται πλέον ιδανικά η απορρόφηση της ενέργειας σε δυνατά χτυπήματα. Η γήρανση του κράνους εξαρτάται βέβαια από διάφορους παράγοντες, όπως για παράδειγμα πόσο συχνά εκτίθεται στον ήλιο και πόσο σωστά έχει συντηρηθεί, σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή του. Εννοείται, ότι σημαντικό ρόλο παίζει και η ίδια η κατασκευή ενός κράνους, καθώς υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα σε ποιοτικά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας -με fiber glass, ανθρακόνημα και βερνίκια αντοχής- και σε φτηνιάρικα κράνη, που αγοράζονται κυρίως για να αποφύγει ο μοτοσικλετιστής το πρόστιμο της Τροχαίας. Αλλαγή κράνους απαιτείται και μετά από κάποιο ατύχημα, γιατί μπορεί να έχουν γίνει ζημιές στη δομή του και να μην προστατεύσει αποτελεσματικά τον αναβάτη σε κάποιο μελλοντικό συμβάν. Γενικότερα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε χτύπημα, αποτελεί «μαχαιριά» για ένα κράνος, ακόμη και αν μας έχει πέσει απλά από τη μοτοσικλέτα στον δρόμο και δεν φέρει εξωτερικά σημάδια.