Η... κουρλαμάρα του Κορσικανού!

Στην πατρίδα μου στην Κρήτη τους τρελούς τους λέμε κουζουλούς, αλλά εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά…

Εδώ, διάβολε, οφείλω να ομολογήσω την ήττα μου: είδε ο Κρητικός τον Κεφαλλονίτη και τα’παιξε!

Καλή είναι η δική μας κουζουλάδα, αλλά πολύ φοβάμαι πως ο Τεό Λοράντος δεν παίζεται, καθόσον συνδυάζει την κουρλαμάρα του Κεφαλλονίτη και τον εγωισμό του Κορσικανού!

Aυτό είναι που λένε killing combination!

Από την Κορσικανή μητέρα του, την Αντρέ Ανί Λεκέρ ο δαφνοστεφής προπονητής κληρονόμησε τον εγωισμό, τη σκληράδα, τη μαχητικότητα, τη φιλοδοξία και κατά το μάλλον ή ήττον τον σοβινισμό που χαρακτήριζαν και τον γεννημένο στο Αιάκειο, Ναπολέοντα Βοναπάρτη, αν κι ελόγου του θεωρεί ότι ο ήρωας του νησιού της Μεσογείου δεν είναι ο «petit caporal», αλλά ο πατριώτης Πασκουάλε Παολί...

Από τον Κεφαλλονίτη πατέρα του, τον συχωρεμένο Αλκιβιάδη Λοράντο, πήρε την περιβόητη κουρλαμάρα και αυτό το μείγμα είναι όντως εκρηκτικό!

Ο Τεό Λοράντος μοιάζει άτρωτος και πάντως αποδεικνύεται άχαστος. Ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Νέων του γουότερ πόλο τον Ιούλιο του 2017 και μέσα σε δυόμισι χρόνια την οδήγησε τρεις φορές στον έβδομο ουρανό και μάλιστα χωρίς ούτε μία ήττα, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Βελιγραδίου (2017), στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μινσκ (2018) και χθες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Κουβέιτ.

Σε μια τριετία και σε πλείστους όσους αγώνες, αυτή η ομαδάρα έχασε μόνο δυο φορές σε ματς προετοιμασίας!

Bingo!

Ο πρόεδρος της ΚΟΕ Δημήτρης Διαθεσόπουλος τον κάλεσε πριν από 30 μήνες, όταν ο γεννημένος στις 5 Ιουλίου του 1971 παλαίμαχος πολίστας (Βουλιαγμένη, Παναθηναϊκός, Εθνικός, Χανιά) και πρώην προπονητής της Γλυφάδας και της Βουλιαγμένης είχε ήδη αποχωρήσει από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, λόγω των οικονομικών προβλημάτων. «Πίστευα ότι μπορώ να δώσω το κάτι παραπάνω και του παρουσίασα ένα πλάνο με προοπτική τριετίας, που δεν το κατέθεσα, αλλά το κρατάμε και οι δυο φυλαγμένο. Μάλιστα στην πρώτη συνάντηση μας είπα φόρα παρτίδα στα παιδιά ότι είμαστε εδώ για να φτάσουμε στην κορυφή» αποκαλύπτει ο άνθρωπος που κόντρα στη ροή της ελληνικής τσαπατσουλιάς και της λογικής του «δος ημίν σήμερον», τρέχει πέντε χρόνια μπροστά!

«Δεν με εκφράζει το δόγμα του “πάμε μωρέκαι θα δούμε”. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτά τα παιδιά που ωριμάζουν και προοδεύουν και θα κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι. Τόσο απλά»!

Από την πρώτη στιγμή ο Λοράντος λάνσαρε ρηξικέλευθους νεωτερισμούς. «Διοργανώσαμε πέντε προπονητικά καμπ για τους γεννηθέντες το 1999 και καθιερώσαμε μια δική μου πατέντα τη λεγόμενη συστηματική δειγματοληπτική αξιολόγηση, ώστε να διαπιστώσουμε εάν και σε ποιο βαθμό υπάρχουν ποιοτικές διαφορές ανάμεσα στις διάφορες γενιές και να τις αμβλύνουμε. Επίσης εισήγαγα ένα διαφορετικό πρωτόκολλο στο τεστ γαλακτικού οξέος, που δεν μετράει την καμπύλη, αλλά διαφορετικές αντιδράσεις, όπως για παράδειγμα τις αντιδράσεις στο τρίτο και στο τέταρτο οκτάλεπτο ενός αγώνα».

Περισσότερο από τον τίτλο του... εφευρέτη, ο Λοράντος διεκδικεί εκείνον του τεχνοκράτη. «Πρέπει σε συνεργασία με τα σωματεία να γιγαντώσουμε το σύστημα. Δεν παριστάνω τον καμπόσο , αλλά δεν είμαι ούτε σκιτζής, ούτε απατεώνας! Από την πρώτη στιγμή έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου: να μην επιτρέψω ποτέ και σε κανέναν να με πιάσει μαλ...α! Δεν είμαι φίλος με τους παίκτες, αλλά ξέρουν ότι υψώνω ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω τους. Τον Σεπτέμβριο του 2018, όταν γυρίσαμε από το Μινσκ, είχα πει ότι ο θρίαμβος είχε ονοματεπώνυμα και εννοούσα τον Γκιουβέτση, τον Νικολαϊδη και τον Παπαναστασίου, δηλαδή τους τρεις παίκτες που ήταν παρόντες και στις τρεις διοργανώσεις. Ε, λοιπόν, τον Γκιουβέτση και τον Νικολαϊδη τους είχα διώξει από την προπόνηση δυο μέρες προτού φύγουμε για το Μινσκ»!

Ο Λοράντος απεχθάνεται τα μοντέλα και τα στεγανά. «Δεν πιστεύω στις δοκιμασμένες και πετυχημένες συνταγές, έχω μάθει να αμφισβητώ και να αναιρώ πράγματα και δεν φοβάμαι να ρισκάρω, όπως στην περίπτωση του Μασμανίδη που τον έβαλα σε ηλικία 16 ετών με τη Βουλιαγμένη στους τελικούς με τον Ολυμπιακό. Επίσης δεν πιστεύω στην χιλιοτραγουδισμένη ελληνική ψυχή, στη μαγκιά και στο DNA. Δηλαδή οι Σέρβοι που πολεμούσαν μέχρι... χθες, δεν είναι παλικάρια, μόνο εμείς περνιόμαστε για τέτοιοι; Η ψυχολογία, η αυτοπεποίθηση και ο χαρακτήρας κτίζονται μέσα από την προπόνηση. Δίνω μεγάλη έμφαση στη νοοτροπία και γι’ αυτό ζητώ από τους παίκτες να μην σηκώνονται από τον πάγκο, να μην πανηγυρίζουν και να αποβάλουν κάθε συναίσθημα. Θέλω να συμπεριφέρονται σαν μηχανές, σαν ρομπότ, διότι μόνο με αυτή την προσέγγιση μπορούμε, παραδείγματος χάριν, να γυρίσουμε ένα ματς από το 2-5. Τα παιδιά υιοθετούν τη λογική του «δεν τρέχει τίποτε» και ξέρουν ότι μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή μια αρνητική κατάσταση».

Τον Σεπτέμβριο του 2018 στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Μινσκ η ελληνική ομάδα προκάλεσε σοκ και δέος καταποντίζοντας την Κροατία με σκορ 8-0. Το ξαναγράφω και περιφραστικά, για να μη νομίζει κάποιος ότι πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους: οκτώ εμείς, μηδέν αυτοί!

Τότε ο Τεό μου είχε μπει το εξής: «Στην τρίτη περίοδο, με το σκορ στο 5-0, είπα στα παιδιά ότι δεν θέλω να φάμε ούτε ένα γκολ! Δεν είμαι αλαζών, τουναντίον κάποια στιγμή λίγο έλειψε να υποκύψω στον πειρασμό να προκαλέσω μια τεχνητή ήττα, που θα ήταν ανώδυνη, αλλά πιστεύω ότι εφόσον μπορούμε, πρέπει να κομπλάρουμε τον αντίπαλο, να προκαλούμε πάταγο και να αφήνουμε τη φήμη μας να προηγείται της παρουσίας μας»!

Ασυγχώρητα είναι αυτά τα παιδιά, διότι στον προχθεσινό ημιτελικό, με τον ίδιο αντίπαλο, στο Κουβέιτ έφαγαν έξι γκολ. Εξι, αλλά έβαλαν 15, με τον Λοράντο να παρακολουθεί τα δρώμενα από την εξέδρα, τόσο σε αυτό το ματς, όσο και στον χθεσινό τελικό με τη Σερβία!

Είχε φάει μια κόκκινη κάρτα και του απαγορεύθηκε να κοουτσάρει, επειδή φώναζε από την εξέδρα, ώστε να ακούει τις οδηγίες του ο συνεργάτης του Νίκος Καραμάνης!

«Qu’est-ce que c’ est Λοράντος;», όπως θα ρωτούσαν και οι γαλλόφωνοι Κορσικανοί; Ιδού πώς αυτοπροσδιορίζεται: «Δεν έχω μότο, πρότυπα, γούρια, βιώματα, κόμπλεξ και κάθε λογής απωθημένα. Στο σπίτι μου δεν εκτίθενται φωτογραφίες, μετάλλια και τρόπαια και αντί να γυρίζω πίσω ζω αυτό το οποίο συμβαίνει κάθε στιγμή».

Αυτό που συμβαίνει σε κάθε στιγμή τα τελευταία δυόμισι είναι συναρπαστικό, συγκλονιστικό, μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα και σπάνιο για τα διεθνή: μια ομάδα έχει ανέβει τρεις φορές στο θρόνο και επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω, όταν τα μέλη της ενηλικιωθούν και αφαιρέσουν το πρώτο συνθετικό της ταυτοποίησης τους…

Όταν δηλαδή από νέοι άνδρες θα συστήνονται ως σκέτοι άνδρες!

Άνδρες έτοιμοι για όλα, το δίχως άλλο. Και συνάμα άνδρες… έξυπνοι για όλα!

Γιατί το γράφω αυτό; Μου το είπε πριν από λίγη ώρα ο ίδιος ο Τεό: «Όλοι οι παίκτες έχουν τα στοιχεία των αθλητών του μέλλοντος. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, ενδεχομένως παρεξηγηθεί κιόλας, ψάχνω παίκτες με αυξημένο δείκτη ευφυΐας. Δεν θέλω αργοκίνητα και βραδυφλεγή πλάσματα, αλλά τύπους που βρίσκονται στην τσίτα και πιάνουν πουλιά στον αέρα. Ευτυχώς τους βρήκα και εκτός από το ταλέντο, τη νοημοσύνη και την εργατικότητα, βγάζουν θετική ενέργεια και είναι καλά παιδιά. Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο, βαρύ, σκληρό και απάνθρωπο για παιδιά 19 και 20 χρονών να διαχειριστούν την πίεση των απαιτήσεων και των προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι. Γι αυτή την ομάδα η δεύτερη θέση είναι τρομερή αποτυχία»!

Η Εθνική επέστρεψε σήμερα το πρωί από το Κουβέιτ και ο Λοράντος φύγει για την Κεφαλονιά με την οικογένεια του, για να περάσει τις γιορτές και για κάτι άλλο. «Να κάνω κανένα μπάνιο στη θάλασσα! Βουτάω κάθε χρόνο τέτοια εποχή, διότι νιώθω ότι ηρεμεί το κορμί μου, μετά την υπερένταση, γαληνεύει η ψυχή μου και αγαλλιάζω».

Είπαμε, η κουρλαμάρα πάει σύννεφο!