Στο νο3 ο 12ος πίθηκος (vid)
Η εισαγωγή που ταιριάζει σε αυτόν τον ράπερ είναι ένα-δύο, ένα δύο! Δεν είναι προσταγή, είναι υποταγή, είναι της φωνής η εντολή, από τον δρόμο απειλή, ζωή, πνοή, αναπνοή. Και η συνέχεια «πατάει» στο ένα πόδι, μετά στο άλλο και τα άλματα ξεκινούν. Μην τον περνάς για τρελό, πλάσμα του κόσμου τούτου είναι αυτό. Από τοίχο σε τοίχο πετά και τίποτα δεν τον σταματά. Όταν σταθεί, για λίγο, θα βγάλει τα χρώματα από τα μάτια του και θα «πυροβολήσει», τις επιφάνειες θα γεμίσει, τη πόλη θα ανθίσει. Και το τρέξιμο δεν σταματά και αυτός πάντα χαμογέλα, διότι το λυτρωτικό κλάμα το φυλά στην καρδιά, σε κανένα δεν το δίνει παρά μόνο στον ουρανό, εκεί που οι λέξεις του καταλήγουν και γίνονται δίνη. Κάποτε το όνομα του πέρασε στο μεγάλο πανί κι αν ο χρόνος περπάτησε ανάποδα μην ακυρώνετε τη σύνδεση των «12 πιθήκων» με αυτόν τον έναν, τον μοναδικό, αυτόν που την ελευθερία του κρατά, την υπερασπίζεται σθεναρά, την αγαπά, την κατακτά και την αφήνει να πετά. Ναι, ο 12ος είναι ελεύθερος και δημιουργεί, αγαπά πολύ τη ζωή, της θυμώνει, την υπερασπίζεται και δεν φοβάται να την αγκαλιάσει. Του δρόμου πειρατής, μαχητής. Αυτός ο ράπερ σίγουρα ανήκει στο δικό μας Top 5. [η φωτογραφία από τη σελίδα του στο Spotify]
Τον ακούς στο Μέγαρο, τον ακούς και στη γειτονιά
Ο «12ος πίθηκος» μετρά πολλά χιλιόμετρα στη ραπ διαδρομή του. Και όσο μετράμε μαζί του, τόσο επιβεβαιώνουμε την εξέλιξη του. Αυτονόητο θα πείτε. Και όμως, κρατήστε έναν δισταγμό, σκεφτείτε… Δεν είναι εύκολη η βελτίωση, η αλλαγή και το βάδισμα προς τα μπρος. Υπάρχουν όρια που πιέζουν και καθηλώνουν. Όχι στην περίπτωση αυτή. Αυτός ο ράπερ ξέρει τι θέλει, την αδιαμεσολάβητη αγάπη του κόσμου. Αυτός ο ράπερ τα χαμόγελα και τις δυνατές χειραψίες ζητά και γνωρίζει πώς να τα κερδίσει. Ο καλλιτέχνης αυτός αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας, αποκρυπτογραφεί του δρόμου τα σημεία. Η «γειτονιά» δεν είναι σχήμα κενό, ούτε μνήμη πλαστική που σέρνεται εδώ και κει. Το αφετηριακό σημείο δεν ξεθωριάζει ποτέ στην περίπτωση του « και αυτό είναι που φιλτράρει, επεξεργάζεται, μετουσιώνει σε αλήθεια και αντρίκια κουβέντα. Ναι, αυτόν τον ράπερ μπορεί να τον ακούσεις ακόμη και στο Μέγαρο, αλλά το ίδιο καλά θα τον νιώσεις και όταν καθίσεις στα τσιμεντένια σκαλάκια της αυλής σου. Το ραπ παιχνίδι ζητά ειλικρίνεια και αμεσότητα και ο εν λόγω τα διαθέτει και φροντίζει να τα κρατά πάντα πάνω του. Όσοι τον ακούνε μένουνε πιστοί σε αυτόν γιατί ο «12ος» δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν, πάντα χάριζε γενναιόδωρα το πάθος του λόγου του, το μοναδικό, το ένα!
Θέλει να κινητοποιήσει
Τα χρόνια γράφουν και δεν ξεγράφουν και σε αυτά τα 19, πιάνοντας το νήμα από το «Ποιος το περίμενε» (2004), υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κρατήσουμε από τον «12ο». Πρώτα απ’ όλα το ύφος και η φωνή. Η χροιά του δείχνει ηχητική έκφραση ανεπεξέργαστη που όμως είναι κεντρικό χαρακτηριστικό του. Έπειτα είναι η σιγουριά που εκπέμπει στον τρόπο εκφοράς και απεύθυνσης. Αναμφίβολα η κοινωνική ανησυχία και η πραγματικότητα όπως είναι εντάσσονται στο στιχουργικό πεδίο. Οι ρίμες του είναι δυνατές γιατί δεν έχει σκοπό να αλλάξει τίποτα απ’ αυτό που ζούμε και βιώνουμε. Η εντύπωση που μας δίνει είναι ότι αφήνει τα γεγονότα, τα βιώματα, να διαμορφώσουν την ουσία των δημιουργημάτων του. Ακούστε τα «Υπήρχαν πράγματα» (2010), «Ψεύτικα είδωλα» (2014), «Ένα καλύτερο αύριο» (2021), «Πειρατές» (2022) και θα καταλάβετε. Ο «12ος» ξέρει να αφηγείται και να μη χαλάει αυτή την προσέγγιση με το flow του, γι’ αυτό και το ελέγχει απόλυτα, δεν κάνει επίδειξη, ούτε αλλάζει ταχύτητες χωρίς λόγο. Μέσα από τα κομμάτια του και τη συμπεριφορά του θέλει να κινητοποιήσει το κοινό του, να το κάνει πιο ευαίσθητο και ίσως γι’ αυτό τα live του έχουν τόσο πολλή ενέργεια.
