Κοινοί Θνητοί: Τα τραγούδια τους είναι για μας! (vid)
Ο λόγος είναι ο μόνος τρόπος και ο μόνος τόπος για ακουστεί η πράξη. Κι αν επιμένουμε στη ραπ είναι ακριβώς γι’ αυτό… Και τώρα θα λοξοδρομήσουμε λίγο. Ή μήπως όχι; Το συγκρότημα που παρουσιάζουμε δεν αυτοπροσδιορίζεται ως αποκλειστικό μέλος της ραπ κοινότητας, ούτε δέχεται περιορισμούς και καθηλωτικές περιχαρακώσεις. Στη βάρβαρη κοινωνία που ζούμε, τιμούμε, πενθούμε, γι’ αυτήν θριαμβολογούμε, ελπίζουμε, γι’ αυτήν πεθαίνουμε, σε αυτή μας δολοφονούν, μας τιμωρούν, μας προκαλούν, σε αυτά που ορίζει το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα, σε αυτά που πράττουν οι διαχειριστές της εξουσίας του, σε αυτά που πέφτουν στο κεφάλι μας σαν το κλομπ του αστυνόμου, στην αναζήτηση της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της δημοκρατίας, υπάρχουν και αυτοί που λέγονται Κοινοί Θνητοί και δεν ραπάρουν, δεν φωνάζουν, δεν συνεχίζουν την παράδοση, μόνο την αδικία, τον θυμό και την ελπίδα που σώθηκε κρατάνε και προχωράνε. Όλα αυτά μαζί και ο λόγος και η ραπ και η τέχνη που δεν σώζει μα δείχνει και δεν πρέπει να φθίνει, ούτε αίμα να φτύνει, μα όνειρα, ηλεκτρισμένες αντιδράσεις και επίμονες αναζητήσεις. Ίσως αυτό το κείμενο να βγαίνει από τους δρόμους των mc, όμως κάθε σοβαρός mc απ’ αυτόν προέρχεται -τον δρόμο- και σε αυτόν καταλήγει θέλει δεν θέλει. Οι Κοινοί Θνητοί έρχονται από μακριά, από κει που ξεκινούν οι ρίζες μας. [η φωτογραφία από τη σελίδα τους στο facebook]
Ένας ανυποχώρητος λόγος ξεκινά
Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν. Θα οπισθοδρομήσουμε, κυριολεκτικά και με τον νου οδηγό. Θα το κάνουμε για να βρούμε την αιτία που μας αγγίζουν τόσο βαθιά οι Κοινοί Θνητοί. Και όλα εκκινούν ξαφνικά. Ο πρώτος ήχος είναι του σκαπτικού εργαλείου και η πρώτη γεύση του αλμυρού ιδρώτα. Η πρώτη εικόνα είναι το χέρι που κρατά το σφυρί και η πρώτη αφή είναι αυτή της τραχιάς επιφάνειας. Και η πρώτη μυρωδιά; Αυτή που δίνει η φύση και η ελπίδα για το αύριο. Τότε, όμως, ήρθε η πρώτη συναλλαγή, το κέρδος, το κέρδος, το κέρδος…. Όλα έγιναν σκληρά, ψυχρά και καυτά την ίδια στιγμή. Ένας κρίκος ξένος το «από δω και πέρα…» και η αναπνοή να ζορίζεται, η δύσπνοια η μόνη παραχώρηση και καθετί που παίρνεις να είναι ξερό και αφιλόξενο. Έκτοτε, φωτιά, ατσάλι, αίμα και υψωμένες γροθιές, αλυσίδες και ρίζες ξαπλωμένες στα δάχτυλα του ήλιου. Έκτοτε μια φωνή ξεκινά από κάτω κι ένας ανυποχώρητος λόγος ξεκινά. Εκεί βρίσκονται οι Κοινοί Θνητοί, σε αυτά που μας καταπιέζουν, μας απειλούν, μας σκοτώνουν πνευματικά, εκεί είναι και με τον τρόπο τους αντιδρούν, αντιστέκονται στη βαρβαρότητα και με τον τρόπο τους φυλάνε το αναστεναγμό του α ρε σύντροφε πόσο μας λείπεις… Στη διαρκή πάλη, στο σημείο μηδέν του ευαίσθητου ανθρώπου, θα βρίσκουμε -πάντα- τους Κοινούς Θνητούς.
Ραπ, ροκ, παράδοση
Οι Κοινοί Θνητοί συνδυάζουν ραπ, ροκ, παραδοσιακά στοιχεία και στην ουσία ταιριάζουν την αποφασιστικότητα, τη διάθεση για σύγκρουση και το ζωντανό παράδειγμα του παρελθόντος. Αυτή η διάθεση/συμπεριφορά μένει ατόφια στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και στα κομμάτια τους υπάρχει ένας γήινος λυρισμός που στέκει δίπλα τον καθαρό ρεαλισμό. Η ευαισθησία τους δεν κρύβεται, όπως και η διάθεσή τους να μην προσπεράσουν τίποτα. Οι Κοινοί Θνητοί σηκώνουν το χαλί της άθλιας πραγματικότητας που έχει επιβληθεί και δείχνουν αυτό που είχαμε και χάσαμε και θα ξαναβρούμε! Το καλλιτεχνικό έργο που παράγουν στηρίζεται στον κοινωνικό, βαθιά ανθρώπινο, στίχο, στη μίξη των αφηγηματικών -μουσικών- τεχνικών και στο ατόφιο συναίσθημα που τους κινητοποιεί. Αυτό που έχει σημασία για τους ακροατές είναι να ακούσουν με προσοχή και αληθινή προσμονή τους Κοινούς Θνητούς. Τα κομμάτια τους μιλάνε απευθείας στην ψυχή και στην καρδιά και κερδίζουν με το σπαθί τους τον χαρακτηρισμό «αγωνιστικά τραγούδια». Θα σας προτείνουμε κάποια και μετά η ευθύνη είναι δική σας: «Είμαι απ’ τα παιδιά», «Άγγο», «Του κόσμου οι λαοί», «Αλάνι», «Όμως», «Βάλτο να τ’ ακούς»… Αν δεν ήταν Κοινοί Θνητοί θα μπορούσαν να λέγονται ελεύθεροι ξανά!
