J.F. Kennedy: 60 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία (vid)

Έξι δεκαετίες έχουν περάσει από τη δολοφονία του προέδρου J. F. Kennedy, ένα γεγονός που όχι μόνο συγκλόνισε τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και γέννησε μια πληθώρα θεωριών συνωμοσίας που εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα.

Τα γεγονότα της 22ας Νοεμβρίου 1963 είναι καλά τεκμηριωμένα. Ο πρόεδρος Kennedy δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας, ενώ περνούσε με αυτοκινητοπομπή από την πλατεία Ντιλέι. Στη συνέχεια συνελήφθη για τη δολοφονία ο Lee Harvey Oswald, πρώην πεζοναύτης των ΗΠΑ. Η επακόλουθη δολοφονία του Oswald από τον Jack Ruby, ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου, μόλις δύο ημέρες αργότερα, μετέτρεψε τη δολοφονία σε πεδίο αναπαραγωγής θεωριών συνωμοσίας.

Από την αρχή, η δολοφονία του Kennedy αποτέλεσε γόνιμο θέμα για όσους πιστεύουν σε ευρύτερες συνωμοσίες, που ξεκινούν από την ανάμειξη της Σοβιετικής Ένωσης, της Μαφίας, ακόμη και της CIA. Οι θεωρίες αυτές τροφοδοτήθηκαν από τις ασυμφωνίες στις επίσημες αναφορές, όπως η θεωρία της «μαγικής σφαίρας» και το φιλμ Ζαπρούντερ που κατέγραψε τη δολοφονία.

Η Επιτροπή Warren, που συστάθηκε από τον πρόεδρο Lyndon B. Johnson για να διερευνήσει τη δολοφονία, κατέληξε το 1964 στο συμπέρασμα ότι ο Oswald έδρασε μόνος του. Ωστόσο, τα πορίσματα της Επιτροπής δεν έκαναν πολλά για να καταπνίξουν τον αυξανόμενο σκεπτικισμό του κοινού. Τα επόμενα χρόνια, πολυάριθμα έργα, όπως το «Rush to Judgment» του Mark Lane, κατηγόρησαν την Επιτροπή ότι αγνόησε τα στοιχεία για συνωμοσία.

Η δυσπιστία απέναντι στις επίσημες αφηγήσεις επιδεινώθηκε από την πολιτική και κοινωνική αναταραχή των δεκαετιών του 1960 και 1970. Ο πόλεμος του Βιετνάμ, το σκάνδαλο Watergate και οι αποκαλύψεις για το πρόγραμμα COINTELPRO του FBI συνέβαλαν σε μια βαθιά κρίση εμπιστοσύνης στους κυβερνητικούς θεσμούς. Αυτές οι συνθήκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να ευδοκιμήσουν οι θεωρίες συνωμοσίας.

Στον πολιτιστικό τομέα, ο αντίκτυπος της δολοφονίας στην αμερικανική συνείδηση ήταν βαθύς. Ο Don DeLillo, στο μυθιστόρημά του «Libra», περιέγραψε τη δολοφονία ως μια στιγμή καμπής που «έσπασε την πλάτη του αμερικανικού αιώνα». Το γεγονός, σύμφωνα με τον DeLillo, ήταν ένα πολιτιστικό τραύμα που εγκαινίασε μια εποχή παράνοιας και δυσπιστίας.

Η συνωμοσιολογική νοοτροπία εδραιώθηκε περαιτέρω με την κυκλοφορία το 1991 της ταινίας του Oliver Stone «JFK», η οποία πρότεινε μια σύνθετη συνωμοσία στην οποία εμπλέκεται η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η ταινία επικρίθηκε από πολλούς ιστορικούς για τις ανακρίβειες της, ωστόσο κατάφερε να εδραιώσει την ιδέα της συγκάλυψης στη φαντασία του κοινού.

Παρά τις πολυάριθμες θεωρίες και το πέρασμα του χρόνου, ένα σημαντικό μέρος του αμερικανικού κοινού εξακολουθεί να μην πείθεται από την εξήγηση του μοναχικού δράστη. Οι δημοσκοπήσεις κατά τη διάρκεια των ετών δείχνουν σταθερά ότι η πλειοψηφία των Αμερικανών πιστεύει ότι υπήρξε κάποια μορφή συνωμοσίας στον θάνατο του Kennedy.

Τα τελευταία χρόνια, η εξάπλωση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης παρείχε μια νέα πλατφόρμα για τη διάδοση των θεωριών συνωμοσίας. Ωστόσο, υπάρχουν σημάδια ότι οι θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία του JFK χάνουν την αξιοπιστία τους.

Παρ' όλα αυτά, η δολοφονία του JFK παραμένει ένα εμβληματικό γεγονός που συνεχίζει να ιντριγκάρει και να προκαλεί συζητήσεις. Είναι αβέβαιο αν οι θεωρίες συνωμοσίας που το περιβάλλουν θα εξαλειφθούν ποτέ εντελώς.