Το θράσος γίνεται πάθος
Ο μάγκας δεν ενοχλεί κανέναν. Τη δουλειά του κοιτά και τους ήχους αναδεύει, χτυπά και κρατά. Αν δεν τον πειράξεις, δεν θα σε πειράξει. Κι αν του κάνεις μια ηλίθια ερώτηση; Η έξυπνη απάντηση σε περιμένει που ένα χρώμα πάντα διαλύει: το ασθενικό λευκό. Κι αν ξέρει τι παίζει στους δρόμους, αν έχει ακούσει μάγκες και «μάγκες», αν γνωρίζει το ύφος και τη γλώσσα του αλανιού, μην περιμένετε να βγάλει μαχαίρια, γκάνια (sic) και να πάρει τον προκλητικό, τον γεμάτο θράσος τύπο και να τον βγάλει στη σέντρα. Όχι. Εδώ το θράσος θα μετουσιωθεί σε τέχνη, σε λόγο που αλλάζει, λίγο, πολύ, την εικόνα του (άλλου) ανθρώπου. Και αυτός ο τύπος, ο καλλιτέχνης ντε, ο ράπερ, δεν βλέπει τις λέξεις, τους ήχους και τα χρώματα με τον ίδιο τρόπο που τα βλέπουμε εμείς. Την κίνηση και την προοπτική τους εντοπίζει και κάθε φορά φτιάχνει κάτι νέο, κάτι που μόνο αυτός έχει και μπορεί να δώσει. Αυτή τη φορά είναι «Το θρασύτατο EP». Το ακούς (ξανά και ξανά) και λες δώσε ρε Νέγρε. Θέλετε κάτι άλλο; Ναι, ο «Νέγρος του Μοριά» είναι ξανά εδώ και μας δίνει μια στιβαρή, άψογα φροντισμένη δουλειά. Ναι, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αλάνι ξηγημένο. Δυναμώστε την ένταση παρακαλώ.
Εξελίσσεται εντυπωσιακά
O «Νέγρος του Μοριά» καταφέρνει κάτι που όλοι οι καλλιτέχνες θέλουν: εξελίσσεται εντυπωσιακά. Κάθε δουλειά του και μια προσφορά στη ραπ. Άλλες φορές είναι μικρή και δυσδιάκριτη η μορφή του νέου και άλλες είναι ευδιάκριτη. Επιστρέφεις στο 2016 και ακούς το #Μπέσα (Κόφι ο Άτακτος), συνεχίζει με το Y.G.E.I.A και σταματάς, προσωρινά, στο Kompilation. Η φωνή και το ωμό, εξωστρεφές ύφος δίνουν τον τόνο. Ο ήχος της τραπ «ντύνει» τα λόγια και μαζί ρυθμικά μπιτ, διακριτικά ηλεκτρονικά «αγγίγματα» και η καθαρή παραστατικότητα του «Νέγρου του Μοριά». Ύστερα ήρθαν συνεργασίες και συνδυάστηκε η καταγωγή του είδους, αυθεντικές, αμερικάνικες, τραπ εκφράσεις, με το ελληνικό, περιπαικτικό, ανατρεπτικό, στυλ του Κέβιν (σ.σ το όνομα του «Νέγρου του Μοριά»). Ώσπου φτάσαμε στο «Θράσος» και τώρα στο «Το θρασύτατο EP». Και είναι το… Τραμπέτικο κουφάλες! Ναι, ο εν λόγω καλλιτέχνης δικαιούται να περηφανεύεται γι’ αυτό που δημιούργησε. Αυτό που κάποτε έλεγαν για την Ελλάδα, ότι είναι σαν έναν άτομο που φορά από πάνω σακάκι και από κάτω φουστανέλα, ε, αυτό έχει πάρει, αυτή τη μουσική, ραπ, τραπ, μορφή έχει φτιάξει. Μόνο που σε αυτή την ενδυμασία ο Νέγρος πρόσθεσε το λυμένο ζωνάρι και τη μαγκιά του ρεμπέτη. Το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και αναμφισβήτητα ελληνικό.
Σου φτιάχνει τη διάθεση
Το νέο EP αποτελείται από πέντε κομμάτια και πιάνει το νήμα από κει που το άφησε το «Θράσος». Η μίξη των μάγκικων sample -τι σήμαινε να είσαι μάγκας, ο μάγκας αν δεν τον πειράξεις δεν σε πειράζει-, ο ήχος εγχόρδων, παραδοσιακών πνευστών, λαϊκών φωνών στο παρασκήνιο και το τραπ ύφος που ενώνει χαλαρές, σχεδόν παραισθητικές, ηλεκτρονικές φράσεις με τη διασκεδαστική, σαρκαστική, επιθετική γλώσσα που κάνει το flow να «χορεύει», συνθέτουν ένα αληθινά ιδιαίτερο μουσικό σύνολο που μόνο «Ο Νέγρος του Μοριά» μπορεί να μεταδώσει. Στιχουργικά τα θέματα της ταυτότητας, της καταγωγής, της κοινωνικής ένταξης, συμπεριφοράς, της αντιμετώπισης αντιδραστικών δράσεων κυριαρχούν. Από το πρώτο κομμάτι (Δυο αλάνια στο Τραπ) μέχρι το τέταρτο (Ο θρασύς) είναι η χαρά, η σιγουριά, το ύφος που αντεπιτίθεται και υπερασπίζεται αντιλήψεις και ιδέες. Στο τελευταίο (Τα χρόνια τα ωραία) η ατμόσφαιρα γίνεται πιο «φευγάτη» και το μελωδικό στοιχείο έχει τον πρώτο λόγο. Το απαιτητικό αυτό έργο έχει τις παραγωγές που του αξίζουν. Στην πρώτη γραμμή ο Odydoze και μαζί οι Evan SBK, L Professor. Υπάρχει και feat και είναι με τον Saske,και πιστέψτε μας τα «σπάει». «Το θρασύτατο EP» σου φτιάχνει τη διάθεση. Αναζητήστε το και ακούστε το!
