Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται
- Καλημέρα Χρηστάρα… (χαμόγελο μέχρι τ΄ αυτιά) Πότε αρχίζετε το Ράδιο Αρβύλα;
- Τι καλημέρα ρε φίλε … Πως μπορείς και χαμογελάς μ’ αυτό το χάλι;
- Κοίτα φίλε… (ξεκαρδίζεται) μου έχουν συμβεί πολύ χειρότερα στη ζωή μου. Έχω φάει τα νοσοκομεία με το κουτάλι, έχω χρεωκοπήσει ξαναγυρνώντας στο μηδέν, έκανα δυο χρόνια να δω τα παιδιά μου μετά το διαζύγιο γιατί τα πήρε η άλλη κι έφυγε, αναγκάστηκα να γυρίσω σπίτι των γονιών μου στα σαρανταφεύγα μου και να ξανακοιμηθώ στο παλιό μου στρώμα, πιστεύεις αλήθεια ότι θα σταματήσω να χαμογελάω για μια βροχή;
- Όχι τόσο για την βροχή ρε… για την ταλαιπωρία που τραβάς να σε καλεί ο κάθε νεάτερνταλ να του πας καφέ διασχίζοντας ποτάμια και διακινδυνεύοντας τη σωματική σου ακεραιότητα.
- ( ξεκαρδίζεται…) Όχι μόνο καφέ ρε Χρηστάρα… Η άλλη με πήρε ενώ ήμουν καθοδόν να της πάω και δυο πακέτα heats και μου έκανε και μανούρα γιατί δεν ήταν τα πορτοκαλί αλλά τα μπρονζέ (ξεκαρδίζεται ξανά…)
- Ρε φίλε πως άντεξες και δεν της πέταξες τον καφέ;
- Ε όπως αντέχεις κι εσύ να θες δυο ώρες να πας από το σπίτι στη δουλειά, ενώ κανονικά η απόσταση είναι ένα τέταρτο. Σε έψησαν οι εγκέφαλοι, οι προηγούμενοι και οι τωρινοί ότι «τι να κάνουμε, αυτά συμβαίνουν», «ακραία καιρικά φαινόμενα» κι έτσι… Σου λέω Χρηστάρα ζούμε έργο… Αν φανταστείς τον εαυτό σου ότι πρωταγωνιστείς σε ταινία καταστροφής, ξέρεις από αυτές που έβαζε παλιά το Star, Σάββατο βράδυ, θα την καταπιείς την Ελλαδίτσα πιο εύκολα… Στο εξωτερικό ταξιδεύεις;
- Ε όποτε μπορώ, ναι ρε φίλε, αυτό προσπαθώ!
- Να κάτι τέτοιες μαλακίες κάνετε, πάτε στο εξωτερικό ταξίδια, παίρνετε τζούρες από κει, πως είναι οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, τα λεωφορεία, οι υπηρεσίες και μετά γυρνάτε πίσω κι έχετε τις ίδιες απαιτήσεις… (ξεκαρδίζεται ξανά) Τουλάχιστον μην πηγαίνεις Ευρώπη ρε Χρηστάρα… τράβα καμιά Αίγυπτο, καμιά Αφρική να νιώθεις ότι είσαι και πρώτης κατηγορίας (ξεκαρδίζεται ξανά κι αρχίζει και με κολλάει κι εμένα σιγά σιγά)
- Πάντως σε παραδέχομαι, μου έφτιαξες το κέφι, είμαι σε όλο το δρόμο με τα καντήλια για την κίνηση, ποια κίνηση δηλαδή, περί ακινησίας πρόκειται, για τους κωλοεργολάβους που έφτιαξαν όλους τους δρόμους σαν τα μούτρα τους, για τα μισά φανάρια που χάλασαν και αναβοσβήνουν πορτοκαλί, για τους τροχονόμους που είναι άφαντοι…
- (Με διακόπτει…) Ποιους τροχονόμους ρε Χρηστάρα… τροχονόμο χρειάζεσαι όταν στα φανάρια που λειτουργούν, εσύ πας και ξεκινάς μετά το κόκκινο και κλείνεις και τον κακομοίρη που πάει να περάσει με πράσινο; Κι όχι μόνο εσύ δηλαδή, όλοι… Ακόμα και λεωφορεία παραβιάζουν το κόκκινο και περνάνε ρημάζοντας το σύμπαν… Μετά ψάχνετε τροχονόμο να σας μάθει τον Σταμάτη και τον Γρηγόρη;
- Και τα άλλα τα φανάρια που δεν δουλεύουν;;
- Μια χαρά δουλεύουν! Αναβοσβήνουν πορτοκαλί γιατί σας μουτζώνουν! Είναι σαν να σου λέει το φανάρι «πάρ’ τα Χρηστάρα που τους ψήφισες»
- Μα δεν τους ψήφισα!
- Ε φανάρι είναι, που να ξέρει, σας μουτζώνει όλους και περίπου στους μισούς έχει δίκιο… (ξεκαρδίζεται κι αυτός κι εγώ πλέον μαζί)
- Τώρα να σε ρωτήσω στα σοβαρά…εσύ θα βγεις για delivery μ’ αυτό το χάλι, μ’ αυτόν τον κατακλυσμό;
- Να σε ρωτήσω εγώ στα σοβαρά, έχεις να προτείνεις κάτι άλλο για να βγάλω το μεροκάματο σήμερα;
- Αφού οι εταιρίες είπαν ότι δεν δέχονται παραγγελίες για delivery…
- Αλήθεια;; Μήπως είπαν και πως θα μαζέψω εγώ σήμερα το τριαντάρι μου; Γιατί αν δεν το μαζέψω, δε με βλέπω καλά τέλος του μήνα… Το δημόσιο μπορεί να κλείσει, τα σχολεία μπορεί να κλείσουν, τις δικές μου τις τρύπες πως θα τις κλείσω ;; Αν χρειαστεί Χρηστάρα αφήνω το παπί κάπου στεγνά και θα τους πάω τους καφέδες και με τα πόδια…
- Θα πνιγείς ρε φίλε, ποια πόδια; Στους μισούς δρόμους πλημμύρισαν και τα πεζοδρόμια από τα βουλωμένα φρεάτια…
- Βρε παράγγειλε εσύ και θα τους φέρω εγώ τους καφέδες… Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται… Μόνο μη μου βιάζεσαι… Και κοίτα Χρηστάρα να δώσεις και κάτι παραπάνω ε; (Ξεκαρδίζεται ξανά…)
