Εκεί που πιάνει ο… Πάρκερ!

Ο… άνεμος της αλλαγής!

«Πάνω απ’ όλα είμαι Γάλλος. Οπότε προφανώς και νιώθω τη Γαλλία ως πατρίδα μου, ακόμα κι αν περνάω εκεί μερικές εβδομάδες το χρόνο. Για μένα η πραγματική ευχαρίστηση είναι όταν βλέπω τους φίλους μου στο Παρίσι και στη Νορμανδία. Δεν πρόκειται να ξεχάσω από πού προέρχομαι. Μεγάλωσα στη Νορμανδία και είναι πολύ σημαντικό να επιστρέφω στην ατμόσφαιρα των παιδικών μου χρόνων». Από όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν τη Γαλλία το 1982, εκείνο της 17ης Μαΐου θα ήταν το πιο διαχρονικό. Έστω κι αν δε συνέβη καν μέσα στα σύνορά της. Ο Γουίλιαμ Άντονι Πάρκερ είναι ένα περίεργο κράμα, μια μείξη ενός Αμερικανού πατέρα με Ολλανδέζα μητέρα που είδαν το παιδί τους να γεννιέται στο Βέλγιο.

Η πρώτη επαφή του με τη χώρα που μετέπειτα θα δόξαζε ήταν σε ηλικία δύο εβδομάδων. Ο πρεσβύτερος Τόνι Πάρκερ, επαγγελματίας μπασκετμπολίστας με καταγωγή από το Σικάγο, δεχόταν πρόταση να δοκιμαστεί από την Ρουά. Μια θρυλική μορφή για το γαλλικό μπάσκετ, ο Ζαν-Πιερ Στέλενς κράτησε τον Αμερικανό στην ομάδα του και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Γαλλία. Η Πάμελα Φάιρστοουν άφησε πίσω την Ολλανδία και την καριέρα στο μόντελινγκ για να μεγαλώσει τον Τόνι και αργότερα τον Τέρενς και τον Πιερ. Όλοι θα ακολουθούσαν αργά ή γρήγορα τον ίδιο. Εκείνο του πατέρα τους… Οι επιρροές του Τόνι, όμως, θα ήταν περισσότερες. Ο Στέλενς θα ήταν ο νονός του και εκείνος που ανέλαβε τα χρέη μάνατζερ στα πρώτα χρόνια της καριέρας του και μέχρι να πεθάνει το 1999. Λέγεται, μάλιστα, και πως πίσω από το νούμερο «9» κρύβεται ο σεβασμός που είχε ο Πάρκερ για τον μέντορά του, ίσως εκεί να οφείλεται και η απόφασή του να παίξει με την Εθνική Γαλλίας.

Ο Τόνι Πάρκερ επέλεξε τους τρικολόρ σε ηλικία 15 ετών και παρότι μπορούσε να διαλέξει ανάμεσα σε τέσσερις εθνικότητες. Από τότε περνάει σχεδόν κάθε καλοκαίρι φορώντας τη φανέλα της Γαλλίας, εκπροσωπώντας την σε δεκάδες διοργανώσεις όλών των ηλικιών και όπως αποδείχθηκε στο σωστό άθλημα. Το ποδόσφαιρο ήταν το πρώτο σπορ που έλκυσε τον Τόνι, έστω κι αν η μπάλα του μπάσκετ μπήκε στη ζωή του από τα δύο του χρόνια, ως το… κλασικό χριστουγεννιάτικο δώρο. Εκείνος για τα επόμενα χρόνια και μέχρι να κλείσει την πρώτη δεκαετία της ζωής του θα προτιμούσε να βλέπει το «Captain Tsubasa», να πηγαίνει στο «Park De France» και να σκοράρει με την ασπρόμαυρη μπάλα.

Η αλλαγή στη ζωή του ήρθε ένα από τα πολλά καλοκαίρια που θα επισκεπτόταν τη μία πλευρά της οικογένειάς του. Εκείνη που βρισκόταν στο Σικάγο, την πόλη του… Μάικλ Τζόρνταν. «Το πρώτο μου σπορ ήταν το ποδόσφαιρο και έπαιζα ως επιθετικός, παρότι πάντα υπήρχε στη ζωή μου το μπάσκετ λόγω του πατέρα μου. Ο λόγος που επέλεξα το μπάσκετ ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν. Όταν τον έβλεπα στο παρκέ, ένιωθα ότι αυτό είναι το άθλημα για μένα», θυμάται ο Τόνι , που βρέθηκε στο Σικάγο την πλέον κατάλληλη στιγμή. Τον Ιούνιο του 1991, όταν οι Μπουλς κέρδιζαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους και ο Μάικλ Τζόρνταν τον πρώτο τίτλο του ως MVP της σεζόν. Όταν θα επέστρεφε στη Γαλλία, θα είχε ένα και μοναδικό στόχο, για τον οποίο θα δούλευε όλους τους επόμενους χειμώνες στο σπίτι του και όλα τα υπόλοιπα καλοκαίρια στην πόλη των ανέμων. Να παίξει στο ΝΒΑ.

Οικογενειακή υπόθεση!

Υπήρχαν πολύ λίγα που η Πάμελα Φάιρστοουν μπορούσε να κάνει για τρία της αγόρια. Ο Τόνι Πάρκερ την εξυμνεί για όσα του έμαθε εκτός γηπέδου, της πιστώνει το στυλ που έχει και μαρτυρά πως υπάρχει βίντεο με τον ίδιο να κάνει πασαρέλα πίσω από τη μαμά του, όταν ακόμα ήταν πέντε χρονών. Στην ουσία, όμως, η μητέρα της οικογένειας μπορούσε να βρει θέση μόνο ως… διαιτητής. Ο πρεσβύτερος Τόνι, ο πρωτότοκος γιος, ο Τέρενς και ο ψηλός της οικογένειας, ο Πιερ, τα έδιναν όλα στο γκαράζ του σπιτιού. Ο Τόνι θα ήταν ο πιο τυχερός, αφού ο μεσαίος γιος της οικογένειας τραυματίστηκε και εγκατέλειψε το 2010, ενώ για τον Πιερ – που επίσης σταμάτησε – μάλλον δεν περίσσεψε ταλέντο.

Βλέποντας τον Τόνι αποφασισμένο να κάνει καριέρα, ο πατέρας του, όπως και ο νονός του αποφάσισαν να «χτίσουν» μια επιτυχία και να δουλέψουν μαζί του. Ο Πάρκερ θα ξεκινήσει την πορεία του από την Fecamp, πριν βρεθεί το 1994 στην Deville-les-Rouen, ομάδα στην οποία έμεινε δύο χρόνια. Ακολούθησε μια σεζόν στη Mont Saint-Aignanin και η άνοδος συνεχιζόταν. Το όνομά του άρχισε να γίνεται γνωστό όταν στα 15 του χρόνια κέρδισε το πρώτο του έπαθλο ως πολυτιμότερος παίκτης σε ευρωπαϊκό τουρνουά μπάσκετ και εκείνο τον χειμώνα ήρθαν τα πρώτα του λεφτά από το άθλημα.

Πρωτύτερα, όταν ακόμα ήταν δώδεκα ετών, είχε βγάλει το χαρτζιλίκι του δουλεύοντας μαζί με τη μαμά του σε πάγκο τυριών σε σούπερ μάρκετ! «Εύκολη δουλειά θα την έλεγα. Σου λένε τι τυρί θέλουν και τους το δίνεις», είχε πει για την πρώτη και τελευταία φορά που ασχολήθηκε με κάτι εκτός γηπέδου… Εύκολο του έμοιαζε και το μπάσκετ με συνομήλικούς του. Γι’ αυτό και σύντομα βρέθηκε να παίζει με μεγαλύτερους και δυνατότερους αντιπάλους, κάνοντας ωστόσο και εκεί τη διαφορά. Με την INSEP έπαιξε πρώτα στη δεύτερη κατηγορία της ηλικίας του και άμεσα πέρασε στην πρώτη, όπου και πάλι ήταν πρώτος σε πόντους και ασίστ. Από το καλοκαίρι του 1999 θα έρχονταν οι μεγάλες αλλαγές και οι σπουδαίες επιτυχίες.

Η πρώτη ήταν… οικογενειακή υπόθεση. «Με κέρδισε πρώτη φορά σε μονό όταν ήταν 17 χρονών», διηγούταν στο περιθώριο του Ευρωμπάσκετ του 2005 ο πρεσβύτερος Τόνι Πάρκερ και με αρκετό αυτοσαρκασμό συμπλήρωνε: «Δεν ένιωθα αρκετά χαρούμενος για να τον κεράσω κιόλας. Είμαι πολύ κακός στο να χάνω και είχα δυσκολία να το αποδεχτώ, αλλά κατάλαβα πως εκείνη τη στιγμή είχε φτάσει η ώρα να αλλάξει χέρια η σκυτάλη».

Και αλλάζοντας χέρια, ο Τόνι Πάρκερ ξεκίνησε το δικό του σπριντ. Πρώτα με την Ρασίνγκ Παρί, όπου έμεινε δύο χρόνια, τον πρώτο ως αναπληρωματικός του Λοράν Σκιαρά και τον δεύτερο ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής (σ.σ. με 14,7 πόντους και 5,6 ασίστ). Ενδιάμεσα είχε οδηγήσει την Εθνική Γαλλίας στο τίτλο του ευρωμπάσκετ κάτω των 18 το 2000 στην Κροατία και είχε κατορθώσει να βάλει το όνομά του στα μπλοκ των σκάουτερ του ΝΒΑ με την εμφάνισή του στο Nike Hoop Summit στην Ινδιανάπολις. Στον αγώνα ανάμεσα στους εκλεκτούς της Ευρώπης και της Αμερικής είχε 20 πόντους, εφτά ασίστ, δύο κλεψίματα, τέσσερα ριμπάουντ και μια θέση στο ντραφτ!

Un chiffre, un homme!

«Κόουτς, εγώ θα παίξω στο ΝΒΑ και η Γαλλία κάποια μέρα θα με αναγνωρίζει ως ένα σπουδαίο παίκτη». Τότε, ο Τόνι Πάρκερ ήταν μόλις 17 χρονών. Στα 26 του, πριν περίπου πέντε χρόνια, ένα ντοκιμαντέρ με τον ίδιο συμπαραγωγό, προβλήθηκε στη Γαλλία και παρουσίαζε την ιστορία του παιδιού που έγινε ήρωας! Το 2001 στην Αμερική, το παιδί προσπαθούσε να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. «Θυμάμαι τη βραδιά των ντραφτ. Τρία λεπτά ξεκινήσει η διαδικασία, ήρθε μια κοπέλα και μου είπε «σε επέλεξαν οι Σέλτικς στο νούμερο 19». Είχα και το καπελάκι στα χέρια μου. Μετά από ένα λεπτό ήρθε ξανά και μου είπε ότι άλλαξαν γνώμη». Ο Τόνι Πάρκερ το θυμάται ακόμα. Οι Σέλτικς που στη θέση του επέλεξαν τον Τζο Φορτέ (σ.σ. έπαιξε στον Απόλλωνα Πατρών τη σεζόν 2005-06), πιθανότατα να το θυμούνται και καλύτερα από τον ίδιο.

Ο Τόνι Πάρκερ, εντέλει, κατέληξε στο νούμερο 28 και επελέγη από το Σαν Αντόνιο. Όλα στη ζωή για κάποιο λόγο συμβαίνουν και ο «μικρός» Τόνι θα μάθαινε γρήγορα την αιτία που η δική του μοίρα παρέκκλινε της αρχικής της πορείας. «Ένιωσα ότι η ομάδα ήταν φτιαγμένη ιδανικά για μένα, ώστε να προσαρμοστώ γρήγορα. Δεν είχαν ηγέτη. Οι συμπαίκτες μου, με καλωσόρισαν και μου φέρθηκαν τέλεια. Επιπλέον, ο Γκρεγκ Πόποβιτς με πίστεψε από την πρώτη στιγμή και δεν χρειαζόταν να περιμένω για να πάρω την ευκαιρία μου». Ο νεαρός Γάλλος δεν είχε και πολλές επιλογές να το σκεφτεί. Παρότι τα είχε χαμένα με τον τρόπο λειτουργίας του ΝΒΑ – «εδώ δε χρειάζεται να πλένω τα ρούχα μου», έλεγε με θαυμασμό – και παρότι καμιά φορά έτρεχε ως ρούκι να αγοράζει ντόνατς στον Τέρι Πόρτερ, την ίδια στιγμή έπρεπε να οδηγεί την ομάδα του στο παρκέ.

«Δε γίνεται να εντυπωσιάζομαι με τον Τιμ Ντάνκαν και τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, γιατί είμαι το πλέι μέικερ τους. Ο ρόλος μου είναι να ηγούμαι της ομάδας, να αναπτύσσω τα συστήματα και να τους φωνάζω αν δεν με ακολουθούν. Δε γίνεται να νιώθεις θαυμασμό, όταν θες να επιβληθείς». Ο 19χρονος, που μέσα σε λίγες μέρες έπρεπε να έχει αποστηθίσει ένα ολόκληρο τετράδιο με 40 διαφορετικές επιθετικές τακτικές που συνηθίζονται στο ΝΒΑ, θα τα κατάφερνε. «Ήταν πολύ πιο ώριμος στα 19 του χρόνια, απ’ ό,τι ήμουν εγώ όταν πήγα στην Αμερική», έλεγε ο Μανού Τζινόμπιλι για να περιγράψει το θαύμα, έστω κι αν δεν ήταν εκεί εν τη γενέσει του.

Η γέννηση ενός παίκτη που θα άφηνε εποχή στο ΝΒΑ και στο Σαν Αντόνιο περιλάμβανε 72 ματς ως βασικός, 9,2 πόντοι μέσο όρο, 4,3 ασίστ και 29,4 λεπτά. Μέσα στα επόμενα χρόνια, ο Τόνι Πάρκερ θα τα κέρδιζε όλα. Τρία πρωταθλήματα, έναν τίτλο MVP στο ΝΒΑ, τέσσερις συμμετοχές σε All-Star game και κυρίως το σεβασμό των αντιπάλων του. Έστω κι αν καμιά φορά το παράπονό του είναι ότι τον ξεχνάνε οι δημοσιογράφοι. «Πολλές φορές γίνεται κουβέντα για τα καλύτερα πλέι μέικερ του πρωταθλήματος και δεν λένε καν το όνομά μου. Δεν είναι, όμως, αυτό που μου δίνει κίνητρο. Μπορούν να λένε όσο θέλουν για τον Τζέισον Κιντ, τον Στιβ Νας, τον Ντερόν Γουΐλιαμς και τον Κρις Πολ. Εγώ εξακολουθώ να έχω περισσότερα δακτυλίδια».

Μετά από δώδεκα χρόνια στο ΝΒΑ και ορισμένες εκπληκτικές σεζόν, οι αναλυτές μπορεί να είναι οι μόνοι που τον ξεχνάνε, αφού όλοι υπόλοιποι έχουν υποκλιθεί στην αξία του. «Έχει το πρόσωπο μικρού παιδιού, αλλά την καρδιά ενός δολοφόνου», είχε πει ο Μάτζικ Τζόνσον. «Όλοι γνωρίζουν πόσο σκληρός είναι και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Έτσι μαθαίνουν όλοι να σε σέβονται», είχε προσθέσει ο Κόμπι Μπράιαντ. «Αγωνιζόμενους απέναντι στους καλύτερους, έχει αποδείξει το ταλέντο του και σίγουρα είναι ανάμεσα στους κορυφαίους του πρωταθλήματος», υπερθεμάτισε ο Μάικλ Τζόρνταν. «Νομίζω ότι ο Τόνι είναι ένας παίκτης φαινόμενο. Πιθανότατα, το καλύτερο πλέι μέικερ του ΝΒΑ», ολοκλήρωσε ο Τζούλιους Έρβινγκ.

Υπογραφή με… Πάρκερ!

Μια τεράστια προσωπικότητα, μια σπουδαία καριέρα, μια ζωή γεμάτη αντιθέσεις. Σε μια από τις εκατοντάδες συνεντεύξεις του, ο Τόνι Πάρκερ ρωτήθηκε τι άλλη δουλειά κάνει εκτός από μπασκετμπολίστας. «Σύζυγος της Εύα Λονγκόρια», απάντησε με χιούμορ, όταν ακόμα έδειχνε να το διασκεδάζει. Το… επάγγελμα αυτό έπαψε από το 2010, όταν το ζευγάρι μετά από πέντε χρόνια σχέσης και τρία γάμου χώρισε, μάλλον επειδή ο Τόνι πρόσεχε μόνο που έβαζε την υπογραφή του. Η σχέση του με τη διάσημη ηθοποιό του έδωσε περισσότερη διασημότητα απ’ ό,τι φαίνεται πως ο ίδιος ήθελε και άντεχε, όπως δηλώνει τώρα στο πλευρό της εκλεκτής που φίλησε χθες σε παγκόσμια μετάδοση. «Με την Αξέλ είναι όλα πιο ήρεμα. Είμαστε της ίδιας γενιάς, έχουμε τις ίδιες αναφορές, ζούμε στον ίδιο κόσμο».

Ο δικός του κόσμος, βέβαια, είναι λιγάκι διαφορετικός από τον συνηθισμένο. «Δεν έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή μου. Ακόμα έχω τους ίδιους φίλους και πάμε διακοπές κάθε χρόνο. Κι αν ποτέ έπαιρνα το λάθος δρόμο στη ζωή μου, ξέρω ότι η οικογένειά μου θα με συνέφερε. Δε σημαίνει πως τα λεφτά σε αλλάζουν», δηλώνει, αλλά το σπίτι του και το... γκαράζ του άλλαξαν λιγάκι. Ο Τόνι Πάρκερ ζει σε σπίτι αξίας 15 εκ. ευρώ, το οποίο περιέχει γήπεδα τένις, βόλεϊ, φυσικά μπάσκετ και έχει μόνιμο προσωπικό πέντε ατόμων και 200.000 ευρώ μισθών. Διαθέτει μια κάβα 1.500 γαλλικών κρασιών, εισόδημα 12,5 εκ. ευρώ (ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος Γάλλος αθλητής πίσω από τον Καρίμ Μπενζεμά), δύο Φεράρι, μια Λαμποργκίνι, μια Κάντιλακ κι ένα Delorean (σ.σ. το αμάξι από το «Επιστροφή στο μέλλον»), ενώ το πάθος του για τον πόκερ τον έχει οδηγήσει να παίξει ως και 20.000 δολάρια ένα βράδυ στο Λας Βέγκας.

Την ίδια στιγμή, όμως, δηλώνει ότι αγαπημένη του πόλη είναι το Παρίσι, μιλάει καθημερινά στο τηλέφωνο με τον Τιερί Ανρί, ξοδεύει κάθε του καλοκαίρι – και παρά τις αντιρρήσεις της πρώην συζύγου του – στην Εθνική ομάδα, είναι μέτοχος στη Βιλερμπάν και στο μέλλον σκοπεύει να γίνει μεγαλομέτοχος και να τη φτάσει ψηλά, ενώ έπαιξε με τη φανέλα της γαλλικής ομάδας το 2011 στη διάρκεια του λοκ άουτ με μισθό 2.000 δολάρια! Η ασφάλειά του, δε, που κόστιζε περί τα 200.000 δολάρια, πληρώθηκε από την τσέπη του. Κάθε χρόνο χαρίζει 20 εισιτήρια σε άπορα παιδιά ώστε να παρακολουθούν τους αγώνες των Σπερς και είναι Πρέσβης του γαλλικού Make-A-Wish. Ονειρεύεται να κλείσει την καριέρα του στη Γαλλία μετά τα 36 ή 37 του χρόνια και στο καινούργιο γήπεδο που χτίζει η Βιλερμπάν.

Έχει βγάλει το δικό του cd, έχει γυρίσει ντοκιμαντέρ, έχει παίξει σε ταινία, έχει εμπνεύσει δημιουργό ήρωα καρτούν, έχει γίνει εξώφυλλο στο NBA Live, έχει διαφημίσει προϊόντα, έχει τη δική του κολεξιόν ρούχων. Τώρα πια έχει και το χρυσό μετάλλιο που πάντα επιθυμούσε… Κι όλα αυτά για έναν απλό λόγο.

«Η μεγαλύτερη αρετή που έχω είναι η επιθυμία μου, η αποφασιστικότητά μου, το κίνητρο που βρίσκω μέσα μου. Πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά και αυτό έχει καθορίσει την καριέρα μου. Όλοι πίστευαν ότι ήμουν πολύ μικρόσωμος για να τα καταφέρω. Εγώ όχι».