Βούκιτς και... συχώριο!

Κάποτε ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Σερβίας. Για τις χώρες… μαζικής παραγωγής ταλέντων, υπάρχουν πάντα ιστορίες αθλητών που δε δικαίωσαν ποτέ τις προσδοκίες που υπήρχαν. Μια λάθος μεταγραφή, μια κακιά στιγμή και τα όνειρα συχνά μετατρέπονται σε εφιάλτες. Όπως εκείνα του Ζβόνιμιρ Βούκιτς που έζησε… τρεις ζωές στην Παρτιζάν, έχασε τον ποδοσφαιρικό του σφυγμό στην Ουκρανία και ένιωσε ξανά το αίμα του να βράζει όταν μπήκε στην Τούμπα. Το gazzetta.gr παρουσιάζει την ιστορία του.

Ασπρόμαυρο… παρελθόν!

«Είναι σα να έχω γεννηθεί στην Παρτιζάν. Από παιδί ονειρευόμουν να φορέσω τη φανέλα της και κάθε φορά που συμβαίνει νιώθω τεράστια τιμή». Η ζωή του ήταν πάντα σε ασπρόμαυρο φόντο με το έμβλημα της Παρτιζάν στο κέντρο. Ο ΠΑΟΚ θα ήταν σε κάθε στιγμή της πορείας του μια φυσιολογική εξέλιξη. Τέτοια έμοιαζε και το 2013, όταν οι οπαδοί του σερβικού συλλόγου τον αποχαιρετούσαν και τον ξεπροβόδιζαν με ευχές για το ταξίδι του στη Θεσσαλονίκη. Δεν είχε τόση σημασία ότι πρωτύτερα είχε απορρίψει πρόταση ανανέωσης με την Παρτιζάν. Είχε σημασία ότι πήγαινε στην Ελλάδα και κυρίως στον ΠΑΟΚ! Ήταν, άλλωστε, τέτοιες οι ρίζες του, που έμοιαζε σχεδόν βέβαιη μια τέτοια εξέλιξη.

Ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1979 στο Ζρένιανιν. Μια πόλη που επλήγη στη διάρκεια του γιουγκοσλαβικού πολέμου και παρότι δεν χτυπήθηκε κατά τον βομβαρδισμό από το ΝΑΤΟ, άρχισε να ανοικοδομείται μετά το 1999. Ο Ζβόνιμιρ δεν βρισκόταν καν στη Γιουγκοσλαβία τότε… Το παρελθόν του στην Προλετέρ ήταν εκείνο που θα τον συνέδεε με την Ελλάδα. Όπως έκανε με τον Νέναντ Μπιέκοβιτς, τον Βλάνταν και τον Ίλια Ίβιτς, τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς ή ακόμα και τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς, που είχε παίξει ως δανεικός για ένα χρόνο στην εν λόγω ομάδα πριν αναχωρήσει για τα ξένα.

Ο δρόμος που θα ακολουθούσε ο Ζβόνιμιρ δεν ήταν ο συνηθισμένος. Από την πρώτη του ομάδα και μόλις… έσκασε από το αυγό του και πήρε της πρώτες του συμμετοχές στο σερβικό πρωτάθλημα, βρέθηκε στην Primera Division. Η Ατλέτικο Μαδρίτης τον ανακάλυψε στα 17 του χρόνια και τον πήρε στην ισπανική πρωτεύουσα, όπου όμως πέρασε δύο χρόνια στη δεύτερη ομάδα πριν έρθει η ώρα της πρώτης επιστροφής! Τον Απρίλιο του 2000, η Παρτιζάν θα αποκτούσε για πρώτη φορά ένα από τα μετέπειτα μεγαλύτερα ταλέντα του σερβικού ποδοσφαίρου και τον επίσης μετέπειτα αρχηγό της.

Το λάθος βήμα…

Ήταν Ιούνιος του 2003… Η Αγγλία ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τη Σερβία σε ένα φιλικό παιχνίδι και ως είθισται στο νησί, όλα κινούνταν γύρω από την Εθνική ομάδα. Το BBC θα ετοιμάσει ένα αφιέρωμα στην αντίπαλο των «λιονταριών» και ανάμεσα στους πέντε παίκτες που πιστεύει ότι αξίζει να παρακολουθήσεις, βρίσκεται το όνομα του μέσου της Παρτιζάν. Ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς μέσα σε τρία χρόνια έχει φτάσει στο αποκορύφωμα της καριέρας του. Μαζί με τον Νεμάνια Βίντιτς, τον Νέναντ Κοβάσεβιτς, τον Μπράνκο Μπόσκοβιτς και τον Ιγκόρ Ντουλιάι θεωρούνται τα καλύτερα εξαγώγιμα προϊόντα του σερβικού ποδοσφαίρου.

Η τιμή του μετά από τρία χρόνια, 86 συμμετοχές και 44 γκολ έχει φτάσει τα 5 εκ. ευρώ! Κυρίως χάρη στα 22 γκολ που πέτυχε τη σεζόν 2002-03, επίδοση που τον έφερε στην κορυφή των σκόρερ των γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος. Και τότε ήταν ακόμα μέσος! «Ήταν μια καλή σεζόν για μένα. Η Παρτιζάν κατέκτησε τον τίτλο, εγώ έκανα την καλύτερη μου χρονιά, κλήθηκα στην Εθνική. Πολλά καλά πράγματα μου συνέβησαν μέσα σε μια χρονιά, όμως εκείνο που σκέφτομαι τώρα είναι οι διακοπές μου και όχι η μεταγραφή», έλεγε το καλοκαίρι του 2003, όμως ενώ εκείνος ξεκουραζόταν, η μοίρα του δούλευε.

Ένα σκληροτράχηλος μέσος με έφεση στο σκοράρισμα μοιάζει ιδανικός για την Bundesliga. Δεν είναι έκπληξη, λοιπόν, πως οι γερμανικές ομάδες έριζαν για την απόκτησή του. Ντόρτμουντ, Αμβούργο και Σάλκε πλησίασαν πρώτες την Παρτιζάν, όμως η έκπληξη ήταν η ομάδα που εντέλει κατέληξε. Η μάλλον θεαματική και πιο soft Σαχτιόρ στην πόλη… παράρτημα της Βραζιλίας, το Ντόνετσκ. Ο Ζβόνιμιρ ξεκίνησε εντυπωσιακά. Στην πρώτη του σεζόν σημείωσε 13 γκολ σε 36 παιχνίδια, έστω κι αν η ομάδα του απέτυχε να προκριθεί στους ομίλους του Champions League ή να διακριθεί στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Εκείνος είχε κάνει το χρέος του, σκοράροντας στο πρώτο ματς του τρίτου προκριματικού γύρου κόντρα στη Λοκομοτίβ, γκολ που δεν έφτανε στον επαναληπτικό.

Το όνομά του παρέμεινε στην ελίτ και την επόμενη σεζόν… Έπαιξε στο Champions League με την Σαχτιόρ και αντιμετώπισε ομάδες όπως η Μίλαν και η Μπαρτσελόνα. Τότε, μάλιστα, ο Κάρλος Αντσελότι τον εκθείαζε ως έναν από τους παίκτες της ουκρανικής ομάδας που θα είχε θέση στο ρόστερ των μετέπειτα φιναλίστ της διοργάνωσης! Κάπου τότε ήταν που άρχισαν τα προβλήματα… «Είχα την ευκαιρία της ζωής μου και η Σαχτιόρ δεν με άφησε. Μου πρότειναν να επεκτείνω το συμβόλαιό μου κι επειδή αρνήθηκα, με έβαλαν στο περιθώριο». Οι 43 συμμετοχές ως το τέλος του 2004, έγιναν μόλις δύο την επόμενη σεζόν και το κεφάλαιο της Ουκρανίας σιγά-σιγά θα έκλεινε.

«Θα μπορούσα να είχα κάνει πολλά περισσότερα στην καριέρα μου. Έκανα, όμως, ένα λάθος που ποτέ δε θα επαναλάμβανα. Πήγα στη Σαχτιόρ. Έπρεπε να περιμένω λίγο παραπάνω για να εκπληρώσω την επιθυμία μου να παίξω στην Bundesliga. Όταν μου εμφανίστηκε η επιλογή, ήταν στο χέρι των Ουκρανών και φυσικά δεν με άφησαν να φύγω . Μετά από τόσα χρόνια, μπορώ να το πω με σιγουριά. Η Σαχτιόρ με κατέστρεψε. Ήμουν στην καλύτερη φάση της φυσικής μου κατάστασης, στην ακμή της ζωής μου και δε με άφηναν να μπω στο γήπεδο. Δεν μου επέτρεπαν να παίξω και την ίδια στιγμή αρνούνταν κάθε πρόταση να με παραχωρήσουν. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη δύσκολη στιγμή».

Το… κακό μάτι!

Ίσως θα έπρεπε να αντιληφθεί πως κάτι δεν πάει καλά με τη… μοίρα του από τον Δεκέμβριο του 2004. Όντας, ήδη, παροπλισμένος στην Σαχτιόρ κι όταν λίγο έλειψε να δει τις χριστουγεννιάτικες διακοπές του να μετατρέπονται σε εφιάλτη. Ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς βρισκόταν με την κοπέλα του στις Μαλδίβες, την ημέρα που έγινε ο σεισμός στον ινδικό ωκεανό και ο οποίος προκάλεσε το τσουνάμι, το οποίο ισοπέδωσε ολόκληρες παραθαλάσσιες περιοχές. «Το πιο σημαντικό είναι ότι είμαστε ζωντανοί και γλιτώσαμε τα χειρότερα», έλεγε στους δημοσιογράφους τις ημέρες που το κινητό του δε σταματούσε να χτυπάει. «Ευτυχώς τα πιο μεγάλα κύματα χτύπησαν μακριά από εκεί που μέναμε κι έτσι αποφύγαμε τον τρόμο που ακολούθησε το τσουνάμι. Σε όλα τα νησιά επικράτησε το απόλυτο χάος, ωστόσο καταφέραμε να ταξιδέψουμε μια μέρα μετά και να πάμε στο Ντουμπάι».

Στο αγωνιστικό κομμάτι, τίποτα δε θα άλλαζε. Μετά από μια ολόκληρη χρονιά εκτός πλάνων, ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς κατόρθωσε να πάρει μεταγραφή – ως δανεικός – λίγο πριν την εκπνοή της διορίας το καλοκαίρι του 2005. Η Πόρτσμουθ έψαχνε έναν μέσο και ο Σέρβος ήταν ο εκλεκτός ενός Κροάτη, που τότε εκτελούσε χρέη τεχνικού διευθυντή στην αγγλική ομάδα. Ο Βέλιμιρ Ζάετς επέλεξε τον Βούκιτς και στις 29 Αυγούστου ανακοινώθηκε η μεταγραφή. «Ψάχναμε έναν μέσο που να μπορεί να σκοράρει και ο Ζβόνιμιρ είναι ο άνθρωπός μας», έλεγε μετά τη μεταγραφή ο Μίλαν Μάνταριτς, όμως ο… άνθρωπός τους έπαιξε μόλις σε εννέα παιχνίδια και σκόραρε μια φορά, πριν φύγει εκ νέου ως δανεικός.

Λίγο πριν το τέλος του Ιανουαρίου του 2006, ο Βούκιτς επέστρεφε για δεύτερη φορά σπίτι του. Η Παρτιζάν θα τον έπαιρνε δανεικό ως το τέλος της σεζόν, αφού ο Σέρβος ήθελε να βρίσκεται στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου στη Γερμανία και γνώριζε ότι χρειάζεται παιχνίδια. Στις 5 Φεβρουαρίου, η γκαντεμιά θα συνεχιζόταν. Σε φιλικό της Σερβίας με τη Ρωσία, ο 27χρονος τότε μέσος θα υποστεί κάταγμα στο πέμπτο μετατάρσιο και θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Θα χάσει το υπόλοιπο της σεζόν, ωστόσο θα καταφέρει να βρεθεί στα γήπεδα της Γερμανίας και θα παίξει στο ματς με την Αργεντινή ως αλλαγή για τριάντα λεπτά. Μάλλον εφιαλτικά, αφού το σκορ σε εκείνο το διάστημα πήγε από το 3-0 στο 6-0.

Στην επιστροφή του στην Ουκρανία κατόρθωσε και πάλι να πατήσει γήπεδο. Έπαιξε 16 παιχνίδια τη σεζόν 2006-07 και εννέα την επόμενη, όμως στο μυαλό του η μόνη σκέψη ήταν να φύγει από τη Σαχτιόρ. Και με την πρώτη ευκαιρία το έκανε!

Ρωσική… ελπίδα!

«Δεν ήξερα πολλά για το ρωσικό ποδόσφαιρο. Όμως, μόλις μου ήρθε η πρόταση ρώτησα, έμαθα και ενθουσιάστηκα. Μ’ αρέσει πάρα πολύ εδώ. Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να συγκρίνω την ομάδα με την Σαχτιόρ. Με ενδιαφέρει να κάνω μια καινούργια αρχή». Η αρχή του θα καθυστερούσε λιγάκι. Η ουκρανική ομάδα απαιτούσε λεφτά, η FC Moskow επέμενε ότι δεν υπάρχει λόγος να τα δώσει και η διαμάχη έληξε μέσω ΦΙΦΑ τον Νοέμβριο του 2008, όταν και έκανε το ντεμπούτο του ο Βούκιτς. Φαίνεται, όμως, πως και πάλι δεν ήταν τυχερό του.

Στη Ρωσία, θα έμενε μόλις ενάμιση χρόνο αφού στις αρχές του 2010 ο σύλλογος χρεοκόπησε και αποχώρησε από όλες τις διοργανώσεις. Ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς έμεινε ελεύθερος και ήξερε που έπρεπε να πάει… Ξεκίνησε να προπονείται με την Παρτιζάν και παρότι για καιρό περίμενε μια καλύτερη πρόταση, αποφάσισε να μείνει στη Σερβία και να φτιάξει εκ του μηδενός την καριέρα του για τρίτη φορά. Πλέον, είχε κατασταλάξει και σε μια διαφορετική φιλοσοφία. «Δεν έχω καμία επιθυμία να γυρίσω στη Ρωσία. Όλοι είδαμε τι έπαθε η FC Moscow. Προτιμώ να παίξω σε μια πιο φτωχή ομάδα, αλλά σε μια φυσιολογική χώρα», έλεγε και στη Σερβία όλα του φαίνονται πιο νορμάλ.

Ακόμα και ο φανατισμός ανάμεσα στην Παρτιζάν και τον Ερυθρό Αστέρα, τον οποίο συνηθίζει να προσπερνάει διαβάζοντας βιβλία. «Στην Σερβία έχουμε μόνο δυο μεγάλα παιχνίδια το χρόνο, αν χάσεις, πρέπει να περιμένεις 6 μήνες να εξιλεωθείς. Όλος ο κόσμος, ο Τύπος, δημιουργούν συνθήκες τεράστιας πίεσης κι εγώ τη διαχειρίζομαι έτσι. Διαβάζοντας». Ακόμα κι αν έπρεπε να ξεκίνησε στα… 30 του μια καινούργια καριέρα ως επιθετικός. «Η κατάσταση δημιουργήθηκε λόγω τραυματισμών και έπρεπε να δεχτώ το ρόλο. Όλες οι θέσεις είναι ωραίες, αλλά δε θέλω να αλλάξω συνήθειες. Σε όλη μου την καριέρα έπαιζε ως μέσος, πότε αριστερά, πότε κεντρικά, πότε στον άξονα, αλλά μέσος».

Ελληνική… σωτηρία!

Στην Παρτιζάν ήξερε καλά τα κατατόπια. Μέσα σε μια σεζόν έβαλε 17 γκολ σε 30 παιχνίδια και στην Ελλάδα σήμανε συναγερμός. Τον Αύγουστο του 2012 τα δημοσιεύματα ήθελαν την ΑΕΚ να ενδιαφέρεται για την απόκτησή του. «Οπωσδήποτε και θέλω πολύ να έρθω στην ΑΕΚ, η οποία είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα. Έχω διαβάσει την ιστορία της ΑΕΚ που είναι ένας πολύ μεγάλος σύλλογος της Ελλάδας. Μακάρι να έρθω, αλλά θα δούμε. Έχω έξι μήνες ακόμα συμβόλαιο με την Παρτιζάν, υπάρχει ένα πρόβλημα με την Παρτιζάν και μακάρι να έρθω στην Ελλάδα». Το πρόβλημα έξι μήνες μετά είχε λυθεί, όμως ο δικέφαλος θα ήταν με άλλα χρώματα.

Στις 30 Ιανουαρίου του 2013 και όταν όλοι οι τρόποι που είχε χρησιμοποιήσει η διοίκηση της Παρτιζάν για να τον πείσει να υπογράψει απέτυχαν, ο Ζβόνιμιρ Βούκιτς ανακοινώθηκε από τον ΠΑΟΚ. «Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω υπογράψει στον ΠΑΟΚ. Είναι ένα μεγάλο κλαμπ με φανταστικούς φιλάθλους και έναν νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος αγαπάει πάρα πολύ την ομάδα και θέλει να τη δει να πρωταγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Γνωρίζω ότι ΠΑΟΚ και Παρτιζάν έχουν αδερφικές σχέσεις και επιθυμώ να παίξω και στον ΠΑΟΚ το ίδιο καλά όπως έχω κάνει και με την Παρτιζάν τα προηγούμενα χρόνια».

Ο Βούκιτς χρειάστηκε χρόνο να προσαρμοστεί, να βρει τον εαυτό του… Χρειάστηκε χρόνο να σκοράρει, όμως το συναίσθημα τον έκανε να υπερβάλει εαυτό και να παίξει ακόμα και τραυματίας στα περυσινά πλέι οφ. «Είμαι Σέρβος, είμαι Παρτιζάνος, ξέρω τι σημαίνει καυτή ατμόσφαιρα. Όταν μπήκα στην πρώτη μου φορά στην Τούμπα, πριν μπω στο γήπεδο, ο κόσμος χωρίς να με έχει δει, φώναξε το όνομά του. Ειλικρινά σηκώθηκε η τρίχα μου λες και ήμουν 18 χρονών και ξεκινούσα ξανά το ποδόσφαιρο», έλεγε πέρυσι και το καλοκαίρι έδινε μια υπόσχεση που ίσως ελάχιστοι εκείνοι τη στιγμή πίστευαν πόσο την εννοούσε.

«Αυτή πιθανότατα θα είναι η τελευταία μου και θέλω να την ευχαριστηθώ και να κερδίσουμε κάτι με τον ΠΑΟΚ!». Προς το παρόν, περισσότερο απ’ όλους είναι οι οπαδοί του ΠΑΟΚ που την ευχαριστιούνται…