Τα πάντα για τον Ρόμπιν Φαν Πέρσι!

Ρ ότερνταμ, αρχές της δεκαετίας του ’80. Ο Μπομπ και η Χοσέ, γονείς δύο κοριτσιών και ακόμα ερωτευμένοι, έκαναν μια από τις αγαπημένες τους βόλτες. Υπάλληλοι και δούλοι της τέχνης απολάμβαναν τα εκθέματα στην γκαλερί που επισκέφτηκαν. Μια γυναίκα, που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να δει το μέλλον, τους πλησίασε. «Το επόμενο παιδί σας θα είναι αγόρι», τους είπε. Στα τέλη Αυγούστου του 1983, η οικογένεια θα υποδεχόταν τον Ρόμπιν. Ο Μπομπ, συνεπαρμένος από τα λόγια της άγνωστης γυναίκας, κατόρθωσε να την εντοπίσει για να της μιλήσει εκ νέου.

«Το σχολείο δεν θα τον απασχολήσει ποτέ, δεν θα τον ενδιαφέρει. Θα ασχοληθεί με τα σπορ, θα είναι «βασιλιάς», σαν Φεράρι. Είναι ένα ξεχωριστό αγόρι. Θα παίξει ποδόσφαιρο για την Ολλανδία και θα κερδίσει ένα σωρό λεφτά». Η μοίρα του, πριν ακόμα γεννηθεί, θα είναι προδιαγραμμένη…

Ο ικογένεια. Δύο έντονες καλλιτεχνικές προσωπικότητες μοιάζει δεδομένο πως θα φτάσουν στη σύγκρουση. Ο Μπομπ και η Χοσέ δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Οι γονείς του Ρόμπιν χώρισαν όταν εκείνος ήταν μόλις πέντε ετών και ο πατέρας του ήταν εκείνος που ανέλαβε την κηδεμονία του. «Μου έδινε πάντα την ελευθερία της επιλογής. Είτε ήμουν τεσσάρων, είτε 18 χρονών. Κι έτσι έμαθα καλύτερα», θυμάται ο Ρόμπιν, ο οποίος δεν ήταν το πιο εύκολο παιδί ούτε στην ανατροφή, ούτε στη συμπεριφορά του.

Μ αθητής… Η τσιγγάνα είχε δίκιο. Ο μικρός θα μπορούσε στο μέλλον να κάνει θαύματα, αλλά για το σχολείο καλύτερα να μην ξόδευαν και πολλή ενέργεια να τον πείσουν να το παρακολουθεί. Σχεδόν καθημερινά έπαιρνε αποβολές από το σχολείο του, σχεδόν ποτέ δεν ασχολήθηκε να διαβάσει και πως στην ηλικία των 15 ετών ονειροβατούσε. «Δεν πατούσε με τα δύο του πόδια στη γη. Και πώς, όταν ήταν 15 χρονών και όλοι του έλεγαν ότι θα γίνει ο νέος Κρόιφ, να είναι προσγειωμένος και να σκέφτεται το σχολείο;», αναρωτήθηκε μια δασκάλα του για να καταλήξει: «Πιστεύω ότι είναι πολύ πιο έξυπνος απ’ ό,τι επέλεγε να μας δείχνει».

Π ινέλο… Η μητέρα του ξεκίνησε να υπηρετεί την τέχνη ως ζωγράφος και σήμερα εργάζεται ως σχεδιάστρια κοσμημάτων. Ο πατέρας του είναι γλύπτης και η ιδιόρρυθμη καλλιτεχνική του φύση εκφράζεται μέσα από τη δημιουργία έργων από παλαιές εφημερίδες και περιοδικά. Ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι έχει βρει τον δικό του τρόπο να εκφράζει το ταλέντο που πιστεύει ότι του έχουν κληροδοτήσει.

«Κοιτάζουν ένα δέντρο και βλέπουν κάτι ιδιαίτερο, ενώ εγώ απλά βλέπω ένα δέντρο. Δεν είναι ότι δεν εκτιμώ την ομορφιά. Μάλλον είμαι η απογοήτευση της οικογένειας», έλεγε απολογητικά για να προσθέσει: «Πιστεύω ότι υπάρχει σύνδεση με τους γονείς μου. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια και να βάλω το χέρι μου στη φωτιά, αλλά πιστεύω ότι η δική μου δημιουργικότητα εκφράζεται στο γήπεδο. Όταν βλέπω τον αγωνιστικό χώρο, βλέπω τον καμβά μου. Βλέπω τα πράγματα διαφορετικά απ’ ό,τι άλλοι παίκτες. Δεν ήμουν ταλαντούχος στη ζωγραφική ή στο σχέδιο, αλλά είμαι στα σπορ».

Ι στορικό… Ο πρώτος του καμβάς ήταν ένα μικρό γήπεδο. Πρώτη ομάδα, η SBV Excelsior, η οποία πλέον ζει εν μέρει από τον Ρόμπιν Φαν Πέρσι που χορηγεί τα ρούχα και τον βασικό εξοπλισμό για τις ομάδες υποδομών. Το πρώτο του γήπεδο; Ένα κλουβί! Εκεί όπου σήμερα, μια κερκίδα έχει το όνομά του και την παιδική του φωτογραφία κι εκεί όπου κάποτε περνούσε ατελείωτες ώρες.

«Όταν ήμουν οκτώ χρονών δεν είχα ιδιαίτερα δυνατό σουτ, ειδικά με το αριστερό μου πόδι. Το φώναζαν «σοκολατένιο πόδι». Σε κάποια παιχνίδια παίζαμε από εστία σε εστία και η κύρια άσκηση για μας ήταν να σουτάρουμε. Μπορεί και να κάναμε χίλια σουτ την ημέρα κι έτσι δυνάμωσα. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε ένα κλουβί, όταν ήμουν τριών ή τεσσάρων ετών. Με το ζόρι περπατούσα. Εκεί έπαιζα μέχρι τα 14 μου, σχεδόν καθημερινά».

Ν οοτροπία… Τα παιδιά που μεγαλώνουν δύσκολα, όπως ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι, σπάνια χάνουν το μυαλό τους στην πορεία. Η πολυμορφικότητα του Ρότερνταμ, όπου σχεδόν το 50% των κατοίκων έχουν έναν τουλάχιστον μη Ολλανδό γονέα, του έμαθε να σέβεται. «Έχω αρχές. Μεγάλωσα στο Ρότερνταμ κι έπαιζα στο δρόμο. Γνώρισα διαφορετικές κουλτούρες και είχα φίλους με διαφορετική κουλτούρα. Έμαθα να τους σέβομαι όλους, όπως θέλω και να με σέβονται». Ξέχασε ή μάλλον παραμέρισε τις αρχές του λίγο μετά την ενηλικίωσή του. Τότε, που ένιωθε με την εκπλήρωση του παιδικού του ονείρου (σ.σ. να παίξει στη Φέγενορντ) ότι ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω του.

Στο πάρκινγκ του προπονητικού κέντρου είχε το ακριβότερο αυτοκίνητο, η συμπεριφορά του χαρακτηριζόταν από έπαρση και το αποκορύφωμα ήταν όταν σε έναν αγώνα δεν άφησε τον Ρόμπερτ Φαν Χόιντονκ να εκτελέσει ένα φάουλ. Την ίδια σχεδόν εποχή, οι συζητήσεις του με τη διοίκηση της Φέγενορντ για επέκταση του συμβολαίου του ναυαγούσαν λόγω των απαιτήσεών του και ο πρόεδρος του ολλανδικού συλλόγου δήλωνε πως «ελπίζω να επιστρέψει σύντομα στον πλανήτη γη». Δεν θα επέστρεφε σύντομα ούτε στη γη, αλλά ούτε και στην ομάδα του. «Η συμπεριφορά του έχει καταστήσει αδύνατο να παραμείνει στην ομάδα και θα υποβιβαστεί στη δεύτερη ομάδα προς το παρόν», ανακοίνωνε ο Μπερτ Φαν Μάρβικ και ο Ρόμπιν έπρεπε να δει αλλιώς την πραγματικότητα.

«Ήταν και δικό μου λάθος. Ήμουν νέος, ήμουν ανώριμος, ήμουν πολύ φιλόδοξος και ανυπόμονος. Ήταν όνειρό μου να παίξω σε όλη μου την καριέρα στη Φέγενορντ. Ήταν το όνειρό μου, αλλά τα πράγματα άλλαξαν κι έμαθα πολλά απ’ αυτή την εμπειρία. Ήταν δύσκολο να βρίσκεσαι από την ομάδα των 15, 16 και 17 χρονών που παίζεις με τους φίλους σου, να παίζεις με επαγγελματίες».

…

Φ υλακή… Η επόμενη σκοτεινή εποχή της ζωής του θα έρθει τη στιγμή που η καριέρα του θα έχει μπει σε άλλη βάση. Όντας παίκτης της Άρσεναλ, θα βρεθεί στις 14 Ιουνίου του 2005 αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη. Και από τις φορές που η δικαιοσύνη, τυφλή όπως ιδανικά πρέπει να είναι, τον έβαλε στη φυλακή. Η πρώην Μις Νιγηρία Ολλανδίας, Σάντρα Κρίνγκσμαν, θα τον κατηγορήσει ότι την απήγαγε και τη βίασε. Η ολλανδική νομοθεσία προβλέπει αυτόφωρο και φυλάκιση μέχρι να απαγγελθούν οι κατηγορίες. Κι αν κριθεί απαραίτητο, περαιτέρω φυλάκιση για 14 μέρες. Ακριβώς, όσες πέρασε ο 22χρονος σούπερ σταρ σ’ ένα κελί στο Ρότερνταμ. «Ήταν σκληρό. Κι είχε τόση ζέστη σ’ εκείνο το κελί. Παραλίγο να χάσω τις αισθήσεις μου κάποια στιγμή. Καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν πόσο χάσιμο χρόνου είναι. Προσπάθησα να παραμείνω αισιόδοξος γιατί ήξερα την αλήθεια. Ποτέ δεν πανικοβλήθηκα, ωστόσο έχασα δύο εβδομάδες απ’ τη ζωή μου χωρίς λόγο. Έμαθα, όμως. Έμαθα περισσότερα για τους ανθρώπους γύρω μου και για τη ζωή».

Στις 27 Ιουνίου αποφυλακίστηκε και τον Μάρτιο του 2006 οι κατηγορίες αποδείχθηκαν αναληθείς. Το «θύμα» παραδέχτηκε ότι έβγαλε την ιστορία απ’ το μυαλό της επειδή έψαχνε για δημοσιότητα και πως επρόκειτο για συναινετικό σεξ. Δεν ήταν ένοχος βιασμού, αλλά παρέμενε ένοχος απιστίας. Μετά τη δικαιοσύνη, αθωώθηκε και από τη γυναίκα του και η καριέρα του μπορούσε να μπει σε νέα βάση. Ο ίδιος ήταν πλέον – όντας και πατέρας – ωριμότερος και πιο συνειδητοποιημένος των ευθυνών του.

Α ρσεναλ… Ο Αρσέν Βενγκέρ έψαχνε τον διάδοχο του Ντένις Μπέργκαμπ, του οποίου η καριέρα σιγά-σιγά έφτανε στο τέλος της. Ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι έμοιαζε ιδανικός και το καλοκαίρι του 2004 η αγγλική ομάδα τον απέκτησε έναντι σχεδόν 3 εκ. λιρών. Ο Γάλλος τεχνικός ανέθεσε αυτομάτως τον μικρό που μετακόμισε στο Λονδίνο μαζί με τη σύζυγό του, στον έμπειρο συμπατριώτη του. «Ήταν συγκλονιστικό να παρακολουθώ τον Ντένις, αλλά και τον Τιερί Ανρί και να καταλάβω πως σκέφτονται το παιχνίδι». Το ξεκίνημα για τον 21χρονο Ολλανδό στην Premier League, θα έμοιαζε το ίδιο ελαφρόμυαλο με το φινάλε του στο Ρότερνταμ. Τα πράγματα θα γίνονταν ολοένα και χειρότερα. Τον Φεβρουάριο θα αποβληθεί και ο προπονητής του θα τον κριτικάρει δημοσίως, κάτι που σε συνδυασμό με τα προβλήματα στην προσωπική του ζωή θα τον κάνουν να περάσει στην εποχή της ωριμότητας.

Την επόμενη σεζόν θα ξεκινήσει δυναμικά, θα υπογράψει νέο συμβόλαιο με την Άρσεναλ ως το καλοκαίρι του 2011, όμως η επόμενη ατυχία δεν αργούσε. Ο πρώτος σοβαρός του τραυματισμός, δύο μέρες μετά τις υπογραφές. Ο επόμενος θα ακολουθούσε ένα χρόνο μετά και ο τρίτος το φθινόπωρο του 2008. Απ’ τα… πιτς θα επέστρεφε δυνατόν τη σεζόν 2008-09 που θα είναι η καλύτερή του ως τότε με 20 γκολ σε 44 ματς, αλλά τον Νοέμβριο του 2009 κι ενώ είχε υπογράψει νέο συμβόλαιο με τους «κανονιέρηδες» θα πάθει ζημιά στον αστράγαλό του και θα μείνει έξω για πέντε μήνες! Επιστρέφει τον Απρίλιο και προλαβαίνει να παίξει σε ορισμένα ματς, ενώ μπαίνοντας στην προετοιμασία για την επόμενη σεζόν, ετοιμαζόταν για τα καλύτερα της καριέρας του. 22 γκολ σε 33 ματς στο 2010-11 και 37 γκολ σε 48 ματς το 2012. Ο πιτσιρικάς από το Ρότερνταμ είχε δεκαπλασιάσει την αξία του.

Ν τόρος… Όταν υπέγραφε εκείνο το συμβόλαιο το 2009 θα έκανε ένα λάθος. «Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου με άλλη φανέλα από εκείνη της Άρσεναλ», έλεγε… Το 2012 άρχισε να φαντάζεται αλλιώς τον εαυτό του. «Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα ακούω το παιδί μέσα μου. Τι θέλει αυτό το παιδί; Στην προκειμένη περίπτωση φώναζε για να πάει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ». Το παιδί άξιζε πλέον κοντά στα 30 εκ. ευρώ και η συμφωνία ολοκληρώθηκε στις 17 Αυγούστου του 2012, με τον Ολλανδό να υπογράφει για τέσσερα χρόνια και να μετακομίζει από το Λονδίνο στο Μάντσεστερ μαζί με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά.

Ο Ρόμπιν θα κάνει το ντεμπούτο του στις 20 Αυγούστου, θα σκοράρει πέντε μέρες αργότερα, θα αντιμετωπίσει την πρώην του ομάδα σχεδόν 70 μέρες μετά. Θα σκοράρει και εναντίον της, όπως πιθανόν να είχε μαντέψει κι εκείνη η γυναίκα που ήξερε το πεπρωμένο του. Έμοιαζε, άλλωστε, νομοτελειακό να συμβεί.

….

Π λατεία… Όταν σβήνουν τα έντονα φώτα, όταν οι προβολείς… ξεκουράζονται από τη βάρδια των δύο και επιπλέον ωρών, ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι προσπαθεί πάντα να γυρίζει εκεί που όλα ξεκίνησαν. Σε μια μικρή πλατεία κοντά στο σπίτι του, όπου επέστρεψε για να γυρίσει ένα διαφημιστικό σποτ. «Αυτή η πλατεία είναι πολύ ξεχωριστή για μένα. Ήταν μισό λεπτό απ' το σπίτι μου και όλοι γνωριζόμασταν εκεί. Υπέροχες εποχές. Εκεί με ενθάρρυνε ο πατέρας μου να πηγαίνω και να παίζω ποδόσφαιρο. Εκεί ήμουν καθημερινά κι έπαιζα με τις ώρες».

Ε πίπεδο… Υπάρχουν εκείνοι που μιλούν για όσα δε σε σκοτώνουν και σε κάνουν πιο δυνατό. Κι εκείνοι που χωρίς να το διαφημίζουν ως στάση ζωής, προσπαθούν να το ακολουθήσουν. Οι συνεχόμενοι τραυματισμοί θα μπορούσαν, ειδικά όταν βρισκόταν ακόμα στο ξεκίνημά του στην Άρσεναλ, να τον λυγίσουν. Ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι, όμως, προτίμησε να επωφεληθεί από εκείνους ώστε να βγει πιο δυνατός. Κι εντέλει οι τραυματισμοί του τον ώθησαν να ανέβει επίπεδο. «Ήταν δύσκολες στιγμές, αλλά μου έδωσαν απαντήσεις. Ρωτούσα συνέχεια, σε όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας μου για να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα. Ξέρω, πλέον, τα πάντα για το σώμα μου, πόσο σημαντικό είναι να τρως καλά και πως μπορείς να αποφύγεις του τραυματισμούς. Και κυρίως έμαθα ότι δεν πρέπει να χάνω ποτέ τη συγκέντρωσή μου».

Ρ όμπιν… Ήταν κάτι παραπάνω από είδωλο για τους οπαδούς της Άρσεναλ. «Δε χρειαζόμαστε τον Μπάτμαν, έχουμε τον Ρόμπιν», έγραφαν τα πλακάτ που κρατούσαν μετά την τελευταία ανανέωση του συμβολαίου του. «Από τη δική μου πλευρά, όπως και εκείνη της Άρσεναλ δεν υπάρχουν άσχημα συναισθήματα. Για συγκεκριμένους λόγους είδα τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Έτσι είναι η ζωή. Κανείς δεν είναι θυμωμένος μαζί μου, ούτε εγώ είμαι θυμωμένος με κανέναν».

Ο αγαπημένος Ρόμπιν των οπαδών της Άρσεναλ, επέστεψε στο Λονδίνο στις 28 Απριλίου του 2013, σκόραρε από το σημείο του πέναλτι λίγο πριν την εκπνοή του ημιχρόνου και επέστρεψε περπατώντας, χωρίς καμία διάθεση να πανηγυρίσει στη μεσαία γραμμή. Το φετινό χειμώνα ξεκίνησαν σενάρια που τον θέλουν να επιθυμεί στην επιστροφή του στο «Emirates», κυρίως λόγω της κακής πορείας της Μάντσεστερ φέτος, μετά την περυσινή κατάκτηση του τίτλου.

Σ κόρερ… Η καριέρα του έχει σημαδευτεί και οριστεί από εκείνο που σοκολατένιο πόδι. Έχει πετύχει 198 σε συλλογικό επίπεδο και κάμποσα ακόμα σε συλλογικό, αφού με την Εθνική Ολλανδίας είναι διεθνής από το 2005 και στο δρόμο για το Μουντιάλ του 2014 ήταν πρώτος σκόρερ των ευρωπαϊκών προκριματικών. Η καριέρα του ξεκίνησε με έναν σπουδαίο τίτλο, όπως ήταν η κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ από τη Φέγενορντ το 2001 και έχει συμπληρωθεί με ένα κύπελλο Αγγλίας με την Άρσεναλ, ένα πρωτάθλημα με την Μάντσεστερ και με δύο Community Shields, ένα με κάθε ομάδα.

Ι δεολόγος… Η διαδρομή του, όσο μεγάλη κι αν είναι, όσο μακριά και από το περιβάλλον όπου γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1983, πάντα καταλήγει σε εκείνο το κλουβί. Εκεί, όπου στην κερκίδα που φέρει το όνομά του, υπάρχει η αρχή του. «Σαν παιδί ονειρευόμουν να γίνω αυτός που είμαι τώρα και τώρα προσπαθώ να παίζω ποδόσφαιρο σα να είμαι ακόμα εκείνο το παιδί». Ένα παιδί μετράει τα άστρα…