Το παιχνίδι ζωής του Γιώργου Σπανουδάκη

Σαν την Χαλκιδική δεν έχει…

Η Ελλάδα υπάρχει στην ταυτότητα του. Υπάρχει στο dna του. Υπήρχε στη ζωή του για δύο χρόνια, υπάρχει στα καλοκαίρια του, υπάρχει στην ομάδα που υποστηρίζει από μικρός. Αν πιστέψουμε τα λόγια του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και στην επίσκεψη του «Όμορφου Κόσμου» στην Βαρκελώνη θα υπάρχει και στον γάμο του! Ο Γιώργος Σπανουδάκης γεννήθηκε στα Γιαννιτσά στις 25 Νοεμβρίου του 1998. Τα καλοκαίρια επιστρέφει για να κάνει ένα μέρος των διακοπών του στη πατρίδα του και συνήθως καταλήγει να επισκέπτεται τη Χαλκιδική.

Ίσως να ξέρει κι εκείνος πως σαν την Χαλκιδική δεν έχει, όπως και σαν τον ΠΑΟΚ. Μια φανέλα του Βιεϊρίνια πριν μερικά χρόνια τον έκανε να ποζάρει περήφανος, ενώ πέρυσι που οι διακοπές του συνέπεσαν με φιλικό αγώνα του δικεφάλου στη Θεσσαλονίκη, δεν έχασε την ευκαιρία να επισκεφτεί την Τούμπα. Κάπου εκεί τελειώνουν και οι δεσμοί του με τη χώρα μας κι έρχεται η Γερμανία. Όπως ήρθε στη ζωή του από παιδί, αφού ο Κωνσταντίνος Σπανουδάκης αποφάσισε να μεταναστεύσει για να δώσει περισσότερα στην οικογένειά του. Εκείνο που το παιδί του αναζητούσε ήταν το ποδόσφαιρο.

Το Χάσλοκ, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια, είναι ένα χωριό στην νοτιοδυτική Γερμανία γνωστό για το τεράστιο «holiday park» που διαθέτει. Εκεί ήταν και η πρώτη ομάδα του Γιώργου, που μέσα σε ένα χρόνο πήρε μεταγραφή στην Opel Rüsselsheim. Η τοπική κοινωνία άρχιζε να γνωρίζει τον Γιώργο, αφού το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο στην πόλη. Η FV Hellas Rüsselsheim, ομάδα που ιδρύθηκε από Έλληνες, αποτελείται από ομογενείς, έχει χορηγούς ομογενείς δε θα μπορούσε παρά να νιώθει περήφανη για τον ανερχόμενο αστέρι. Έστω κι αν δεν μπορούσε να τον κάνει δικό της!

Το ταξίδι του Γιώργου Σπανουδάκη προς τον βορρά θα συνεχιζόταν. Μια ώρα το Rüsselsheim από το Χάσλοκ, άλλη μισή ώρα δρόμο και φτάσαμε στην Φρανκφούρτη. Οι σκάουτερ της Άιντραχτ τον εντόπισαν σε ηλικία οκτώ ετών και τον πήραν στις ακαδημίες τους. Και από εκεί θα ξεκινούσε μια πορεία που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και η οικογένειά του, που θα αναγκαζόταν να κάνει μετανάστευση στη μετανάστευση.

Ο… Jogo γεννιέται!

Τα κατορθώματά του άρχισαν να κάνουν το γύρο της Ευρώπης. Δεν μπορείς να κρατήσεις κρυφό τέτοιο ταλέντο, ειδικά όταν οι αριθμοί το εκθέτουν! Το 2007, ο Γιώργος θα είναι εννέα ετών. Θα έχει πετύχει 132 γκολ σε μια σεζόν. Το 2009 θα είναι έντεκα ετών. Θα έχει πετύχει 156 γκολ σε μια χρονιά. «Είναι ένας ταλαντούχος παίκτης που πέρασε από τις ακαδημίες μας. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο». Η γερμανική αυστηρότητα πολλές φορές δεν σου επιτρέπει να αναγνωρίσεις τι πήγε λάθος. Η Άιντραχτ Φρανκφούρτης δε θα μπορούσε να κρατήσει τον Γιώργο Σπανουδάκη, τον Jogo όπως είχαν αρχίσει να τον φωνάζουν.

Οι υπεύθυνοι του συλλόγου προσπάθησαν να μειώσουν την αξία του. Κάποιοι να κατηγορήσουν τον πατέρα του ότι είχε σχέδιο εκμετάλλευσης του γιου του. Και τον έστηναν στο απόσπασμα για το γεγονός ότι σε ηλικία 11 ετών αποφάσισε να του αλλάξει όλη του τη ζωή. «Κάθε παιδί ονειρεύεται την Μπαρτσελόνα. Τι θα έλεγα σε μερικά χρόνια στον Γιώργο αν με ρωτούσε τι σκεφτόμουν όταν απέρριπτα την Μπαρτσελόνα; Πολλοί πιστεύουν ότι εγώ τα είχα υπολογίσει όλα, αλλά δεν είναι αλήθεια. Ο Γιώργος είναι ευτυχισμένος και αυτό μετράει. Για μας είναι απλά έντεκα χρονών και δεν τον πιέζουμε για τίποτα».

Ο πατέρας του έχει δίκιο. Εξάλλου, δεν βιάστηκε να χρησιμοποιήσει το παιδί του ως προϊόν. Αν ήθελε, είχε πριν την Μπαρτσελόνα τις προτάσεις της Μπενφίκα και της Τσέλσι, που μάλιστα έδιναν και στον ίδιο δουλειά. «Με είχαν προσκαλέσει και οι δύο ομάδες, αλλά ήθελα την Μπαρτσελόνα γιατί πιστεύω ότι κάνει την καλύτερη δουλειά στις ακαδημίες και οι παίκτες της γίνονται επαγγελματίας από τα 17 τους», θα εξηγούσε ο Γιώργος για την επιλογή του το καλοκαίρι του 2009 όταν έγιναν όλα.

Η Jogo συμμετείχε σε ένα καλοκαιρινό καμπ. Εκεί τον είδε ο Άμπερτ Μπενάιζες και τον πρότεινε να υιοθετηθεί από τη Μασία. «Αν δεν ήταν καλοί παίκτες, δεν θα βρίσκονταν στην Μπαρτσελόνα! Μπορείς να είσαι σίγουρος για αυτό!», είχε δηλώσει ο υπεύθυνος ακαδημιών της «Μπάρτσα» σε ελληνικό μέσο εκείνη την εποχή, ενώ ο Γιώργος θυμόταν πως έγινε η πρώτη επαφή. «Με πρόσεξε πρώτος ο εκ των υπευθύνων των Ακαδημιών της Barcelona, Albert Benaiges, όταν βρέθηκα στη Βαρκελώνη για κάποιο τουρνουά. Μου είπε χαρακτηριστικά ότι δεν θα έπρεπε να γυρίσω στη Γερμανία – αντιθέτως, θα έπρεπε να έρθω στη Masia!». Ο Γιώργος πέρασε το δοκιμαστικό και ο πατέρας του ήταν εκείνος που άκουσε τα λόγια. «Συγχαρητήρια, ο γιος σας είναι στην Μπαρτσελόνα».

Η ζωή στη Μασία!

Η άχαρη πλευρά μιας παραμυθένιας καριέρας είναι συνήθως εκείνη που αναφέρεται ανάμεσα στις γραμμές. Όπως τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων… Ο Κωνσταντίνος Σπανουδάκης χρειάστηκε να αφήσει τη δουλειά του και την οικογένειά του. Η σύζυγός του και η κόρη του έμειναν στην Γερμανία κι εκείνος μετακόμισε σε ένα θείο του που δούλευε ως μεταφραστής στην Βαρκελώνη. Ο ίδιος ήταν άνεργος, όμως εκείνο που τον ενδιέφερε είναι να είναι καλά ο Γιώργος. Τα ψιλά γράμματα για τον 11χρονο μέσο ήταν όσα έπρεπε να μάθει μέσα με μερικές εβδομάδες.
«Οι δύο πρώτοι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι. Έπρεπε να μάθω καταλανικά και ισπανικά για να συνεννοούμαι με τους συμπαίκτες μου και να πάω στο σχολείο. Έκανα εντατικά μαθήματα κάθε μέρα. Όλοι με βοήθησαν να προσαρμοστώ». Στο γήπεδο δεν χρειαζόταν την ίδια προσαρμογή. Ίσα-ίσα που διασκέδαζε με την προπόνηση στην Μπαρτσελόνα, η οποία εστιάζει στην τεχνική κατάρτιση και απαγορεύεται οποιαδήποτε επαφή με φυσική κατάσταση ή βάρη ως την ηλικία των 16 ετών. «Στην Γερμανία προτεραιότητα είχε το τρέξιμο και όχι το ταλέντο», έλεγε με παράπονο ο Σπανουδάκης που μεγάλωνε με είδωλα τον Τσάβι, τον Ινιέστα, αλλά και τον Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ.

Μέρα με τη μέρα το περιβάλλον γινόταν όλο και πιο οικείο για τον γεννημένο στην Ελλάδα άσο. «Πήρα την απόφαση να έρθω στην Μπαρτσελόνα και να μην κοιτάξω ξανά πίσω μου». Τα καλοκαίρια θα είχε την ευκαιρία να δει ξανά τη μαμά του και την αδελφή του και να τους διηγηθεί πως είναι να ζει δίπλα στα είδωλά του. Οι συναντήσεις με τον Τσάβι και τον Ινιέστα ήταν καθημερινές, ενώ είχε να το λέει για την ημέρα που ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς ήταν στη σειρά μετά από εκείνον για μασάζ. «Είναι ενδεικτικό του πως λειτουργεί η Μπαρτσελόνα. Δεν έχει σημασία αν είσαι 12 χρονών ή ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της ομάδας. Είναι μια οικογένεια», εξηγούσε ο πατέρας του.

Η οικογένεια είχε και κανόνες. Αυστηρούς και αντίθετους σε τη συνηθισμένη και μερικές φορές καταναγκαστική πραγματικότητα των ποδοσφαιριστών. «Πάντα μας έλεγαν πως αν δεν μας κάνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, τουλάχιστον θα μας έχουν κάνει αξιοπρεπείς ανθρώπους», λέει ο Γιώργος Σπανουδάκης, που τώρα μιλάει τέσσερις γλώσσες (γερμανικά, ελληνικά, ισπανικά, καταλανικά), ενώ έχει και τις απαιτούμενες γνώσεις αγγλικών. «Αν δεν έχεις καλούς βαθμούς στο σχολείο, τότε θα μειωθούν οι ώρες προπόνησής σου, μέχρι να τους φτιάξεις. Δίνουν προτεραιότητα στο σχολείο και μετά στο ποδόσφαιρο. Αν δεν γράψεις καλά σε ένα τεστ, μπορεί να μην κάνεις προπόνηση ή να μην παίξεις σε ένα τουρνουά. Κι έχουν διώξει πολλά παιδιά λόγω χαρακτήρα ή βαθμών στο σχολείο».

Ο Πάικ Σέουνγκ Χο δεν ήταν ένας εξ αυτών. Ο γεννημένος το 1997, Κορεάτης ήταν ο κολλητός του Jogo στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα και μαζί λάτρευαν να παίζουν πινγκ-πονγκ στον ελεύθερο χρόνο τους. Τώρα, ο Γιώργος θα πρέπει να βρει ένα καινούργιο χόμπι. Κάτι που να ταιριάζει περισσότερο στο νέο του προορισμό. Ίσως το κρίκετ…