Η Βίβλος του Τρεμέλ Ντάρντεν!

1. Μια περίεργη συνένωση τριών κόσμων. Το Ένγκλεγουντ της Καλιφόρνια, μια περιοχή γνωστή για την αυξημένη εγκληματικότητα συναντά τα φώτα και την πόλη της αμαρτίας! Ο Τρεμέλ Λεκούινσι Ντουσούν Ντάρντεν γεννήθηκε στην επικίνδυνη γειτονιά των αγγέλων, μεγάλωσε στο Λας Βέγκας και σπούδασε σε καθολικό πανεπιστήμιο στη Νέα Υόρκη, το οποίο έχουν αναλάβει Λαζαριστές κήρυκες. Στη ζωή του δεν παρασύρθηκε από συμμορίες, δεν ενέδωσε στους πειρασμούς των Καζίνο, δεν αποπλανήθηκε στο «μεγάλο μήλο», σα να ήταν ο ίδιος σε αποστολή. «Ο Θεός έχει ένα σχέδιο για μένα», συνηθίζει να λέει. Και αυτό το σχέδιο ακολουθεί από τα πέντε του χρόνια μέχρι και σήμερα.

Μεγάλωσε στην εποχή που τα σπουδαιότερα ονόματα του ΝΒΑ μεσουρανούσαν. «Όλα τα παιδιά τότε τους βλέπαμε στην τηλεόραση και προσπαθούσαμε να τους μιμηθούμε στα ανοικτά γήπεδα. Ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Μάτζικ, ο Μπερντ ή ακόμα και οι εικόνες του Τζούλιους Έρβινγκ ήταν οι επιρροές μας». Ο Ντάρντεν ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σε ηλικία πέντε ετών και στα εφτά του χρόνια το προχώρησε στο επόμενο επίπεδο. Σημείο αναφοράς του ήταν και παραμένουν οι Λέικερς. «Λάτρευα να τους βλέπω. Ήταν ένα σόου εκείνη την εποχή. Όλοι στο Ένγκλεγουντ υποστήριζαν τους Λέικερς. Αλλά ακόμα και στο Βέγκας, που μεγάλωσα, αυτή ήταν η ομάδα που συζητούσαν».

Το όνειρό του, φυσικά, δε θα μπορούσε να διαφέρει από τις εικόνες που είχε στο μυαλό του. «Το όνειρό μου πάντα ήταν και παραμένει να παίξω στο ΝΒΑ. Ευχαριστώ, όμως, το Θεό κάθε μέρα για την ευκαιρία που μου δίνει να παίζω μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο κι ας μην είναι στην πατρίδα μου».

2. Οι επιδόσεις του στο Las Vegas High School δεν δημιούργησαν ουρές από σκάουτερ που περίμεναν να τον πάρουν στο δικό τους κολέγιο. «Η ιστορία μου είναι λιγάκι διαφορετική από των υπολοίπων», παραδέχεται ο Τρεμέλ που έπαιξε στο επόμενο επίπεδο χάρη στην επιμονή του προπονητή του. «Πίστευε πολύ σε μένα και θεωρούσε ότι μπορώ να παίξω στην πρώτη κατηγορία του NCAA. Δεν είχα δεχτεί καμία πρόταση κι εκείνος συνέχιζε να στέλνει κασέτες μου. Κάποια στιγμή, ήρθε η απάντηση από το Niagara University. Ο προπονητής του κολεγίου θεώρησε ότι ταιριάζω στην ομάδα και στα συστήματά του. Δόξα τω Θεώ και χάρη στη σκληρή δουλειά έπαιξα κατευθείαν, παρότι νόμιζα ότι δεν είμαι έτοιμος. Ήταν ένα μικρό πανεπιστήμιο και είχαμε την ευκαιρία να βελτιωνόμαστε και να προοδεύουμε μέσα από σκληρή δουλειά».

Ο Τρεμέλ Ντάνστον αποφοίτησε ως δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του κολεγίου, πίσω από τον Κάλβιν Μέρφι που είχε επιλεχτεί νούμερο δύο στο ντραφτ το 1970 κι έκανε σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ για 13 χρόνια!

3. Η χρονιά του Τρεμέλ στο ντραφτ θα ήταν το 2004. Τότε που ο Ντουάιτ Χάουαρντ επιλεγόταν στην πρώτη θέση από το Ορλάντο και ο μελλοντικός του συμπαίκτης, ο Βασίλης Σπανούλης, ήταν στο νούμερο 51 της διαδικασίας. Ο Αμερικανός φόργουορντ, που στο κολέγιο έπαιζε μόνο στη θέση «3», δεν άκουσε το όνομά του, αλλά ούτε και προσπάθησε ιδιαίτερα. Όπως εξομολογήθηκε χρόνια αργότερα, δεν ήξερε τις διαδικασίες…

«Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να γίνω ντραφτ, όμως τα έχασα όλα. Είχα απογοητευτεί πάρα πολύ, ειδικά όταν έμαθα και κατάλαβα πως γίνεται η όλη διαδικασία. Την είχα χάσει! Πιστεύω ότι αν πήγαινα σε προπονήσεις ή σε καμπ, θα είχα καλύτερη τύχη. Δεν τα ήξερα όλα αυτά. Δεν κατηγορώ κανέναν, εγώ δεν τα έψαξα, οπότε ο μόνος υπεύθυνος είμαι εγώ. Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να κάνεις, να δείξεις… Επιπλέον, δεν ήμουν ψυχικά έτοιμος να παίξω σε αυτό το επίπεδο».

4. Ο χρόνος δεν του έδινε το περιθώριο για να προετοιμαστεί για το επόμενο επίπεδο. Κι αφού δεν ήταν το ΝΒΑ, θα ήταν η Ευρώπη και η βουτιά ήρθε κατευθείαν στα βαθιά. Η Ερντέμιρσπορ ήταν η ομάδα που πρόσφερε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο στον Τρεμέλ Ντάρντεν που βρέθηκε από τις τρεις μεγαλουπόλεις που είχε γνωρίσει ως τότε στη ζωή του στο Ζόνγκουλντακ των 100.000 κατοίκων, δίπλα στη Μαύρη Θάλασσα. «Ήταν πολύ δύσκολο να εγκλιματιστώ μακριά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον τρόπο ζωής που είχα μάθει. Βρέθηκα σε μια μικρή πόλη στην Τουρκία και ευτυχώς που υπήρχε ο Μαρκ Ντίκελ και δύο Αμερικανίδες της γυναικείας ομάδας που είχαν παίξει πολλά χρόνια στην Ευρώπη και με βοήθησαν. Χάρη σε εκείνους έμεινα δυνατός την πρώτη μου σεζόν».

Οι φίλοι του, βέβαια, δεν μπορούσαν να τον σώσουν από τη γκάφα να ζητήσει time out από το διαιτητή πέφτοντας στο παρκέ. «Όλοι με κοιτούσαν με το ύφος του «τι κάνει αυτός;». Δεν ήξερα ότι δεν μπορούσα να το κάνω. Και σαν να μην ήταν από μόνο του αρκετό όλο αυτό, το ματς ήταν και τηλεοπτικό».

5. Μετά την Τουρκία είχε σειρά το Βέλγιο. Η πρώτη του σεζόν ήταν στο Λεβέν και ακολούθησαν δύο με τη Σαρλερουά, όπου πανηγύρισε και τον πρώτο του τίτλο. Έπαιξε στο Uleb Cup κι έφυγε ως πρωταθλητής από την ευρωπαϊκή χώρα, με ένα απωθημένο ανεκπλήρωτο. «Αν έμενα ένα ακόμα χρόνο στο Βέλγιο, ίσως και να έπαιζα στην Εθνική ομάδα. Είναι κάτι που θα μου άρεσε να κάνω, ειδικά για να ζήσω την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά ως τώρα δεν έχω δεχτεί σχετική πρόταση».

6. Επόμενη στάση, καγκουρό. Καρχαρίες, μέδουσες, χταπόδια, κοράλλια και όλα τα καλά του National Geographic! Ο Τρεμέλ Ντάρντεν πήρε την τρελή απόφαση να παίξει για ένα χρόνο επαγγελματικά στην Αυστραλία. Και, μάλιστα, πέρασε τους πρώτους μήνες στην αμφισβήτηση, μέχρι να κάνει το ξεπέταγμα και να πείσει για την αξία του. Στο φινάλε έφευγε πρωταθλητής και από τους South Dragons στην Μελβούρνη και εξηγούσε τι τον ώθησε στην απόφασή του. «Ήταν μια καλή ευκαιρία να δουλέψω με τον θρυλικό προπονητή Μπράιαν Γκούρχιαν», έλεγε στην εύλογη απορία των δημοσιογράφων.

«Το μπάσκετ στην Αυστραλία είναι ανάμεσα στο ευρωπαϊκό και το αμερικάνικο. Τα ματς διαρκούν 48 λεπτά και επιτρέπεται το παραπάνω βήμα που απαγορεύεται στην Ευρώπη. Ήταν μια όμορφη εμπειρία για την καριέρα μου, έμαθα πολλά και βελτιώθηκα. Επιπλέον, ήταν πανέμορφα να ζω εδώ».

7. Η επιστροφή του στην Ευρώπη είχε γαλλικό χρώμα. Έπαιξε στη Στρασμπούργκ σε μια από τις χειρότερες σεζόν της καριέρας του σε συλλογικό επίπεδο, όμως κατόρθωσε να ξεχωρίσει ατομικά και πήγε στη Νανσί. Εκεί κατέκτησε και πάλι το πρωτάθλημα, ενώ στη Γαλλία αναδείχθηκε δύο φορές στην καριέρα του παίκτης του μήνα. Ακολούθησε η Ισπανία και το… αγροτικό της Μάλαγα, που τον έκανε γνωστό στην acb. «Υπόσχομαι ότι θα δουλέψω σκληρά για να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει και να ικανοποιήσω τον κόσμο. Εκείνο που μ’ αρέσει περισσότερο να κάνω στο γήπεδο είναι να παίζω άμυνα γιατί δεν μπορείς να κερδίσεις χωρίς την άμυνα». Με τη Μάλαγα έκανε το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα, την οποία θεωρεί ό,τι καλύτερο μετά το ΝΒΑ και στο φινάλε της σεζόν μια ακόμα πρόκληση τον περίμενε.

8. Το κρύο στο Κάουνας δεν τον τρόμαζε. «Στο πανεπιστήμιο που ήμουν, η θερμοκρασία ήταν έτσι το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου. Και ήμουν για τέσσερα χρόνια εκεί», εξηγούσε σε όσους προσπαθούσαν να τον… ψαρώσουν για το χιόνι. Η οικογένειά του τον ακολούθησε και στη Ζαλγκίρις θα ζούσε την απόλυτη μπασκετική εμπειρία, για όσο κράτησε τουλάχιστον. «Είναι μια μικρή χώρα που λατρεύει το μπάσκετ. Έχουν σπουδαίους παίκτες, όπως ο Μαρτσουλιόνις και ο Σαμπόνις, είναι θρύλοι εδώ. Ίσως είναι η μοναδική χώρα που έχω παίξει και το μπάσκετ έρχεται σε προτεραιότητα σε σχέση με το ποδόσφαιρο». Εκείνο που δεν ερχόταν σε προτεραιότητα ήταν το χρήμα. Τα οικονομικά προβλήματα στη λιθουανική ομάδα ανάγκασαν τον Ντάρντεν να φύγει από το Κάουνας τον Μάρτιο του 2013, αλλά ο προορισμός μόνο απογοητευμένο δεν τον άφηνε.

9. «Είναι τιμή μου να είμαι μέλος αυτής της ομάδας. Επιτέλους η ευχή μου πραγματοποιήθηκε. Είναι ένα όνειρο να παίξω εδώ». Το πρώτο τρίμηνο της καριέρας του στην Μαδρίτη δεν είχε ευρωλίγκα, αφού ο Τρεμέλ Ντάρντεν δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής, ωστόσο κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Ισπανία. Το συμβόλαιό του ανανεώθηκε ασυζητητί, μαζί με εκείνα των παιδιών του, που συνήθιζαν να κάνουν παρέα στις μαζορέτες της Ρεάλ Μαδρίτης στο «Palacio de Deportes». «Ο Τρεμέλ τζούνιορ λατρεύει το σόου. Μόλις δει κάμερα και κοινό παίρνει ενέργεια και νιώθει άνετος να τα κάνει όλα αυτά». Ο μεγάλος του γιος είναι τώρα οκτώ ετών, ενώ ο μικρός που είναι πέντε ακολουθεί τα βήματα του αδελφού, όπως φαίνεται και στο βίντεο (βλ. gallery).

10. Η ζωή του έχει επηρεαστεί, εμπνευστεί και καθοριστεί από την πίστη του. Το παρατσούκλι του στα αποδυτήρια της Ρεάλ ήταν «ο ιεροκήρυκας», αφού συχνά επικαλούταν εδάφια της Βίβλου για να μιλάει στους συμπαίκτες του. «Θέλω να εξαπλώνω τον λόγο του Κυρίου με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ. Να είμαι μια θετική επιρροή για τους ανθρώπους και να ζω σωστά». Η πίστη του Τρεμέλ γιγαντώθηκε μετά την περιπέτεια της συζύγου του, Ανάντια, στη γέννηση του δεύτερου παιδιού τους, όταν και χρειάστηκε λόγω επιπλοκών στη γέννα να μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο. «Έμαθα να εμπιστεύομαι τον Θεό. Ήταν μια δοκιμασία της πίστης μου και κατάλαβα ότι αν στηρίζεσαι στο λόγο Του μπορείς να ξεπεράσεις και τις πιο πολύπλοκες καταστάσεις».

Στο ονειρεμένο δείπνο του Τρεμέλ Ντάρντεν δε θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Θεός. Θα επέλεγε για καλεσμένο έναν πάστορα που κάποτε τον ενέπνευσε με το λόγο του και τον έβαλε στη σωστή κατεύθυνση όταν ακόμα ήταν μαθητής στο Λας Βέγκας. Δίπλα του θα καθόταν και ο Μάικλ Τζόρνταν. Ό,τι κοντινότερο στο Θεό, δηλαδή…