Ο Λουκάκου και τα όνειρά του!

1. Like father, like son!

Η ιστορία ξεκινάει πολύ πριν τη γέννηση του Ρομελού Λουκάκου. Αρχίζει με τον Ρότζερ Λουκάκου, τον διεθνή Κογκολέζο παίκτη, ο οποίος έκανε καριέρα στα ευρωπαϊκά γήπεδα στη δεκαετία του ’90. Έπαιξε στην Τουρκία και για πολλά χρόνια στο Βέλγιο, όπου στις 13 Μαΐου του 1993 ήρθε στη ζωή ο πρώτος γιος του. Το όνομα Ρομελού προέκυψε από τις πρώτες συλλαβές του πρεσβύτερου, Ρότζερ Μενάμα Λουκάκου, ενώ ένα χρόνο μετά γεννήθηκε και ο Τζόρνταν. Ο βενιαμίν της οικογένειας αγωνίζεται στην Οστάνδη και θεωρείται ταλέντο ισάξιο του μεγαλύτερου αδελφού του.

2. Το μέγεθος μετράει!

Όπου διαβάσει κανείς για τον Λουκάκου, υπάρχει η σημείωση ότι γεννήθηκε στο Βέλγιο. Και η υποσημείωση πως αν είχε γεννηθεί στην Αφρική, ουδείς θα τον πίστευε ότι δηλώνει την πραγματική του ηλικία. Ο Ρομελού έχει ύψος 1μ.94 και οι γιατροί τού είχαν πει πριν μερικά χρόνια ότι είναι πιθανόν να φτάσει μέχρι το 2μ.05, κάτι που ο ίδιος φυσικά απευχόταν αφού θα τον δυσκόλευε ποδοσφαιρικά. Ζυγίζει 80 κιλά κι έχει απίστευτη φυσική δύναμη, γεγονός που τον αναγκάζει να κάνει μόνο τα απαραίτητα βάρη στο γυμναστήριο και όχι υπερβολές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της μητέρας του Αντολφίν είναι ότι φοράει νούμερο παπούτσι 49 (!!) και πως «τρώει πολύ και τρώει τα πάντα. Δεν μπορούμε να του βρούμε παπούτσια να φορέσει. Χρειάζεται να τα παραγγείλουμε».

3. Κολλημένος με τη μπάλα!

Όταν ήταν μικρό παιδί και υπήρχε μετάδοση του αγώνα του πατέρα του, έτρεχε και φιλούσε την τηλεόραση και φώναζε τη μαμά του να δουν μαζί το παιχνίδι. Η… επαγγελματική του καριέρα ξεκίνησε σε ηλικία έξι ετών κι ενώ είχαν προηγηθεί ατελείωτες ώρες παιχνιδιού με τον αδελφό του στο σπίτι ή με τα υπόλοιπα παιδιά στη γειτονιά. Μια Κυριακή του Απρίλη, ο πατέρας του τον πήγε στο «Ρούπελ Μπουμ» και εκεί θα έμενε τρία χρόνια. Πάντα πιο ψηλός και πιο δυνατός από τα υπόλοιπα παιδιά, που αμφέβαλλαν αν όντως ο μικρός Ρομελού είναι συνομήλικός τους.

Ακολούθησαν η Wintam και σε ηλικία 10 ετών τον προσέγγισε η Λιρς. Οι γονείς του συμφώνησαν να παίξει στην ομάδα, αφού υπήρχαν κι άλλα παιδιά από το χωριό του και ο σύλλογος φρόντισε για… ομαδική μετακίνηση. Στην πρώτη του χρονιά με την μικρή ομάδα πέτυχε 54 γκολ και στη δεύτερη χρονιά του 76! Μια φανέλα με αυτό το νούμερο ήταν το δώρο του προέδρου του συλλόγου, όταν ο Λουκάκου άνοιγε τα φτερά του για την Άντερλεχτ. Στην πρωτεύουσα του Βελγίου, όμως, θα πήγαινε μόνο με τους όρους που θα έθετε ο μπαμπάς του.

Πρώτον, θα τον ακολουθούσε και ο Τζόρνταν. Δεύτερον, θα έπρεπε να συνεχίσει το σχολείο και τρίτον η ομάδα θα ήταν υπεύθυνη για όλες τις μετακινήσεις του προς και από την προπόνηση! Όπως κι έγινε…

4. Μάθε παιδί μου γράμματα!

Η τιμωρία στο σπίτι ήταν αυστηρή. Όποτε οι βαθμοί δεν ήταν καλοί, η προπόνηση κοβόταν για μία με δύο εβδομάδες, ενώ ακόμα και η μπάλα ποδοσφαίρου που είχαν ο Ρομελού με τον Τζόρνταν εξαφανιζόταν. Τόσο ο Ρότζερ όσο και η Αντολφίν έθεσαν ως προτεραιότητα για τα παιδιά τους τη μόρφωση, τουλάχιστον σε δευτεροβάθμιο επίπεδο. Κάτι που έγινε συνείδηση στα παιδιά και παρότι δεν ενδιαφέρθηκαν, ούτε στόχευσαν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμιο, κατόρθωσαν να αποφοιτήσουν. Ο Ρομελού με ειδικότητα στον τουρισμό και στις δημόσιες σχέσεις.

«Δεν πρόκειται να πάω πουθενά για τον επόμενο 1,5 χρόνο, μέχρι να τελειώσω το σχολείο», απαντούσε ξανά και ξανά εκείνη την εποχή κι ενώ ακόμα ήταν 16 ετών, ο επιθετικός της Άντερλεχτ στις επίμονες ερωτήσεις για το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Η βελγική ομάδα δεν του επέτρεπε να δίνει συνεντεύξεις και απέτρεπε τους δημοσιογράφους να τον ενοχλούν, με την αιτιολογία «το παιδί είναι ακόμα στο σχολείο. Προσπαθούμε να τον αφήσουμε στην ησυχία του».

Το σχολείο του Ρομελού ήταν στα νότια των Βρυξελλών και ήταν δημόσιο! Συνήθιζαν με τον αδελφού του να πηγαίνουν και να επιστρέφουν τρέχοντας την απόσταση των περίπου 3,5 χιλιομέτρων, αφού όπως διηγείται «οι γονείς μου δεν είχαν αρκετά λεφτά για να μας πάρουν ποδήλατα». Ούτε να τον… γράψουν σε γυμναστήριο, εξ ου και η πρωινή αφύπνιση περιλάμβανε κοιλιακούς και περίπου 100 push ups ημερησίως, πριν κάνει ντους για να φύγει για το μάθημα. Το αποτέλεσμα; Ο Ρομελού Λουκάκου χάρη στην επιμονή της οικογένειάς του, αλλά και τη δική του μιλάει σήμερα πέντε γλώσσες (ολλανδικά, γαλλικά, ισπανικά, πορτογαλικά) και λίγο γερμανικά.

5. Η σφαγή των μεγάλων!

Είναι εύκολο να λες δεν παίρνω μεταγραφή όταν θεωρητικά και μόνο μπορείς να πας αλλού, όμως είναι δύσκολο όταν έχεις την Ευρώπη στα πόδια σου. Τσέλσι, Λίβερπουλ, Άρσεναλ… Μίλαν, Ίντερ, Γιουβέντους… Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης… Μερικές μόνο από τις ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για την απόκτησή του τα προηγούμενα χρόνια. Το σχέδιο της Άντερλεχτ ήταν εξ αρχής να τον πουλήσει κοντά στα 30 εκ. ευρώ το καλοκαίρι το 2012, όταν θα έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Πριν έρθει, όμως, η στιγμή είχε στηθεί χορός γύρω από το όνομά του. Κάποιοι ισχυρίζονταν ότι η Άρσεναλ είχε εξασφαλίσει την υπογραφή του, άλλοι ότι ο Ζοσέ Μουρίνιο πήγε και συνάντησε τους γονείς του, άλλοι πως ο Ντιντιέ Ντρογκμπά του τηλεφώνησε (βλ. παρακάτω) εκ μέρους της Τσέλσι. «Όπως κάθε ποδοσφαιριστής, έτσι και ο Ρομελού θέλει να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται. Θέλει να παίξει στο ψηλότερο επίπεδο. Υπάρχουν, όμως, βήματα που πρέπει να ακολουθήσει και όλα να γίνουν στο χρόνο τους. Έτσι θα πορευτούμε, μέχρι να φτάσουμε στον στόχο μας», έλεγε η οικογένειά του.

6. Μένει παιδί!

Το αστέρι του βελγικού ποδοσφαίρου, ο πρωταγωνιστής της Άντερλεχτ, ο άνθρωπος που έκανε ντεμπούτο στην αντρική Εθνική ομάδα σε ηλικία 16 ετών, παραμένει παιδί. Εξάλλου, μόλις πριν τρεις μήνες έκλεισε τα 21 του χρόνια. Έχει αδυναμία σε όλα τα παιχνίδια και κυρίως στο «FIFA» στην Playstation, για το οποίο δηλώνει «είναι πολύ δύσκολο να με νικήσεις»! Έχει τρέλα με τη μουσική και ειδικά της παλαιάς σχολής της Hip Hop και RnB, με ακούσματα από Dr. Dre, 2Pac, 50 Cent και Snoop Doggy Dogg.

Παρακολουθεί λες και πρόκειται για βίους Αγίων, αφιερώματα για τον Ντιντιέ Ντρογκμπά, το Νικολά Ανελκά και τον Ζινεντίν Ζιντάν, ενώ περνάει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί με τον αδελφό του και την οικογένειά του. Στην Αγγλία τον έχει ακολουθήσει ο πατέρας του, ενώ η μαμά του έμεινε πίσω για να προσέχει τον Τζόρνταν.

7. Είχε κέφια ο Ντρογκμπά!

Οι αφίσες που κρεμούσαν τα παιδιά στο δωμάτιό τους αφορά μια άλλη εποχή. Πλέον, τη θέση τους έχουν πάρει τα wall paper στον υπολογιστή! Ο Ντιντιέ Ντρογκμπά και ο Μανού Αντεμπαγιόρ κοσμούν την επιφάνεια εργασίας στο pc του Ρομελού Λουκάκου, που δηλώνει ότι αμφότεροι αποτελούν τα είδωλά του. «Ο Ντιντιέ, μαζί με τον Αντεμπαγιόρ, αποτελούν ινδάλματα για μένα, οπότε είναι τιμή η σύγκριση μαζί τους. Καλύτερα, όμως, είναι να περιμένουμε και να δούμε με ποιον θα με συγκρίνουν όταν φτάσω στην ηλικία τους».

Η παρέμβαση του σπουδαίου άσου της Ακτής Ελεφαντοστού ίσως και να έπαιξε το ρόλο της στην απόφαση του Λουκάκου πριν μερικά καλοκαίρια. «Πήρα τον αριθμό του από τον Βινσέντ Κομπανί και του τηλεφώνησα», παραδέχτηκε ο Ντρογκμπά, με τον οποίο βρέθηκαν μαζί μια χρονιά στην Τσέλσι. Η διαδρομή του Βέλγου επιθετικού προς το «Stamford Bridge» έμοιαζε μονόδρομος, τόσο του Ντρογκμπά, όσο και των δηλώσεων του ίδιου του παίκτη σε μια επίσκεψη με το σχολείο στο Λονδίνο και στο γήπεδο της αγγλικής ομάδας. «Τι γήπεδο! Αν κάποια στιγμή στη ζωή μου παίξω εδώ, θα κλάψω. Λατρεύω την Τσέλσι». Η αγάπη του εξαργυρώθηκε με ένα πενταετές συμβόλαιο το 2011, για το οποίο η Άντερλεχτ πήρε ως αντάλλαγμα ένα ποσό κοντά στα 20 εκ. ευρώ.

Ο Λουκάκου δεν έβαλε τα κλάματα με τη φανέλα της Τσέλσι, όμως δεν κατόρθωσε να καθιερωθεί κιόλας. Κατόρθωσε να παίξει συνολικά σε 15 ματς σε δύο σεζόν και παραχωρήθηκε δανεικός όλες τις υπόλοιπες. Η περυσινή ήταν η καλύτερή του με την Έβερτον και με τα 16 γκολ που πανηγύρισε σε 33 ματς. Η επίδοσή του φάνταζε ικανή για να τον κρατήσει στην Τσέλσι, όμως η επιστροφή του Ντρογκμπά μάλλον αποτέλεσε το εμπόδιο για τον Λουκάκου. Παιχνίδια της μοίρας…