Δεν χρειάζεται κάτι μεγάλο για να ξεκινήσει κανείς να γράφει τη δική του σελίδα στην ιστορία ολόκληρων χωρών. Λίγη θέληση και λίγο πείσμα κάποιες φορές είναι αρκετά. Στην περίπτωση της Κάρμεν Βαλέρο ήταν σίγουρα αρκετά ώστε να ξεκινήσει να βαδίζει σε ένα πρωτόγνωρο μονοπάτι, το οποίο έπειτα θα ακολουθούσαν πολλές ακόμη γυναίκες και πρωταθλήτριες του στίβου.
Από το 1970 ξεκίνησε να κατακτά τίτλους στα 800μ., 1500μ. και στιπλ σε εθνικό επίπεδο ενώ περίπου πέντε χρόνια αργότερα κατέκτησε την πρώτη μεγάλη της διάκριση, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου όταν τερμάτισε τρίτη. Το 1976 ήταν η χρονιά της.
Η Βαλέρο συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ 1976 ως η μόνη γυναίκα της ομάδας στίβου της Ισπανίας στη διοργάνωση. Η ίδια αγωνίστηκε στα 800μ. και τα 1500μ. και αποκλείστηκε στους προκριματικούς. Την ίδια χρονιά αναδείχθηκε και Παγκόσμια πρωταθλήτρια στον ανώμαλο δρόμο, ένα επίτευγμα που πέτυχε και την επόμενη χρονιά διατηρώντας τον τίτλο της.
Η επιτυχία της Βαλέρο στη διεθνή σκηνή αποτέλεσε το σημείο αφετηρίας μιας νέας εποχής για τον ισπανικό στίβο και την αφύπνιση των γυναικών, μιας και η ίδια η Ισπανίδα δεν βρήκε ποτέ μπροστά της δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Μάλιστα, όπως είχε εξηγήσει η ίδια, ήταν πολλές οι φορές που είχε ακούσει υποτιμητικά σχόλια ακόμη κι από προπονητές της σχολιάζοντας το μπούστο της ή την περιφέρειά της όμως η ίδια δεν απάντησε στις προσβολές ποτέ με λέξεις αλλά με νίκες.
Το 1980 αποφάσισε να αποσυρθεί όμως πέντε χρόνια αργότερα επέστρεψε στην αγωνιστική δράση και μάλιστα επικράτησε και στα εθνικά πρωταθλήματα. Αργότερα, έγινε μέλος του συμβουλίου της ομοσπονδίας ενώ στη συνέχεια έγινε αντιπρόεδρος του κολυμβητικού ομίλου Σαμπαντέλ.
Η ισπανική ομοσπονδία στίβου την ανακήρυξε ως την καλύτερη αθλήτρια της χώρας του 20ού αιώνα.
Στις 2 Ιανουαρίου του 2024, η Κάρμεν Βαλέρο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 68 ετών μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο οδήγησε στη νοσηλεία της στο νοσοκομείο και έπειτα στον θάνατό της.