Ο νέος ιδιοκτήτης του Ηρακλή στο Gazzetta: «Λειτουργούμε ήδη σαν να παίζουμε στην Basket League!»

Αν «χτυπήσετε» το όνομά του στην μηχανή αναζήτησης (google), το πρώτο αποτέλεσμα που θα εμφανιστεί στην οθόνη σας, παραπέμπει σε ένα από τα ανώτατα στελέχη της Apple και πρώην αντιπρόεδρο τεχνολογιών στον παγκόσμιο κολοσσό της πληροφορικής.

Τον περασμένο Νοέμβριο, επομένως (όταν τον έμαθε το ευρύ κοινό), ίσως να μην ήταν λίγοι εκείνοι που βιάστηκαν να πανηγυρίσουν, θεωρώντας αρχικά ότι ο Μπομπ Μάνσφιλντ, που αγόρασε τις μετοχές της «κυανόλευκης» ΚΑΕ, είναι ένα τόσο μεγάλο κεφάλι στην τεχνολογική βιομηχανία των Ηνωμένων Πολιτειών!

Ο άνθρωπος που εδώ και περίπου 10 μήνες έχει μπει στην ζωή του ελληνικού μπάσκετ, όμως και έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του Ηρακλή, είναι πολύ νεότερος, έχει μεν μικρότερη οικονομική επιφάνεια, αλλά σίγουρα μεγαλύτερη γνώση στο αντικείμενο, όρεξη, ενέργεια και επιθυμία για να επαναφέρει τον «Γηραιό» στα επίπεδα που ήταν στην δεκαετία του 90’ και στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα!

Και το κυριότερο; Είναι ένα πολίτης του κόσμου που ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία από την εκπροσώπηση παικτών μπάσκετ και εδώ και περίπου 15 χρόνια, περνάει τον χρόνο του μεταξύ Αμερικής και Ευρώπης και το τελευταίο διάστημα, έχει παθιαστεί με την ολική επαναφορά της ομάδας της Θεσσαλονίκης στα «σαλόνια» της Α1 Κατηγορίας!

Σε πρώτη φάση! Γιατί όπως εξηγεί στην συνέντευξη που παραχώρησε στο Gazzetta (από το Φορτ Μάγιερς της Φλόριντα), το πλάνο του είναι μεγαλόπνοο και μακροπρόθεσμο... Ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής είναι έντονα κι αποτυπώνουν αδρά ότι στο «κυανόλευκο» στρατόπεδο πνέει άλλος αέρας...

Μία πρώτη ένδειξη έχει να κάνει με την απόφαση του μεγαλομετόχου της ομάδας να υπογράψει έναν παίκτη (Βασίλης Βρεττάς), που αρχικά συμμετείχε στην προετοιμασία με βοηθητικό ρόλο στις προπονήσεις, επειδή τραυματίστηκε σοβαρά (ρήξη χιαστού).

«Για μένα δεν τέθηκε καν θέμα για το τι θα έπρεπε να κάνουμε, μετά την ατυχία που συνέβη στον Βασίλη (σ.σ.: Βρεττά), ο οποίος ανεξάρτητα αν δεν είχε συμβόλαιο, βρισκόταν στο γήπεδό μας για λογαριασμό του Ηρακλή. Αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να μπαίνουν σε ζυγαριά κόστους, γιατί υπάρχει και το ανθρώπινο κομμάτι. Ένα συν ένα κάνουν δύο! Όσο κι αν για την κουλτούρα του ελληνικού μπάσκετ, όπως μου είπαν πολλοί, αυτή ήταν μία ασυνήθιστη απόφαση. Και να σας πω κάτι; Όσο κι αν πρέπει να προσαρμοστώ σε καταστάσεις που δεν μου είναι οικείες, δεν πρόκειται να αλλάξω τις αρχές του χαρακτήρα μου. Και στην προκειμένη περίπτωση έκανα απλά το προφανές!», μας λέει αρχικά ο 36χρονος Αμερικανός επικεφαλής του «Γηραιού», πριν μπούμε στο ζουμί της συζήτησης...

Photo credit: Χρήστος Ζωίδης

Καλημέρα στην Φλόριντα από την Αθήνα... Έχω μάθει ότι μιλάτε αρκετές γλώσσες...

«Μιλάω σερβικά και ουγγρικά, η μητέρα μου είναι μισή Αμερικανίδα και μισή ουκρανή, είμαι ανατολικός καθολικός χριστιανός, οπότε έχω αρκετά μεγάλη σύνδεση με την ελληνική κουλτούρα. Μία εντυπωσιακή σύμπτωση είναι ότι πατέρας μου γεννήθηκε στην Αθήνα του Οχάιο, εκεί που βρίσκεται και το ομώνυμο πανεπιστήμιο, στο οποίο σπούδασα ιστορία και διεθνείς επιχειρήσεις.»

Πως άρχισε η ενασχόλησή σας με το μπάσκετ;

«Από μικρός στο σχολείο, όπως άλλωστε και με το ποδόσφαιρο. Δεν είχα, όμως, τα απαραίτητα σωματικά προσόντα για να παίξω σε πιο υψηλό επίπεδο και η προοπτική της εκπροσώπησης παικτών ήταν ένας τρόπος να μείνω στον χώρο. Έφτιαξα την δική μου εταιρία το 2014 και είχα έναν αρκετά ικανοποιητικό κύκλο εργασιών, γεγονός που μου έδωσε την δυνατότητα να την πουλήσω μερικά χρόνια αργότερα. Μάλιστα, οι νέοι ιδιοκτήτες δεν άλλαξαν το όνομά της, ίσως γιατί το επίθετό μου είναι αρκετά εμπορικό στην επιχειρηματική αγορά (γέλια...)!»

H αλήθεια είναι ότι αν κάποιος ψάξει στο google το όνομά σας, ο πρώτος που εμφανίζεται είναι ο συνονόματος και συνεπώνυμός που κατέχει μία από τις πιο υψηλόβαθμες θέσεις στην ιεραρχία της Apple…

«Ακριβώς! Ο καλύτερος τρόπος για να με... εντοπίσει κάποιος, είναι να βάλει το όνομα και το επίθετό μου μαζί με την λέξη Ουγγαρία... Γιατί στην Βουδαπέστη βρίσκεται η ευρωπαϊκή έδρα της οικογενειακής μας επιχείρησης.»

Απ’ όσο διάβασα ασχολείστε με την βιομηχανία των ανθρώπινων πόρων και του headhunting (εύρεση κι επιλογή των κατάλληλων υποψηφίων για να καλύψουν συγκεκριμένες επαγγελματικές θέσεις);

«Αυτή είναι η βασική μας δουλειά! Η εταιρεία μας ιδρύθηκε το 1997 από την μητέρα μου και αναπτύχθηκε ραγδαία στην Αμερική και μόλις εγώ τελείωσα τις σπουδές μου, της ζήτησα να μου αναθέσει την επέκτασή της στην Ευρώπη! Ήταν ένα ρίσκο για εκείνην το 2010, ωστόσο, στήριξε την ιδέα μου, μου μεταλαμπάδευσε την τεχνογνωσία της και μετά από μία πενταετία, έγινα ο CEO της Mansfield & Associates. Τρέχω τα πάντα εγώ και απλά η μητέρα μου είναι μέλος του Δ.Σ. και έχει καθαρά συμβουλευτικό ρόλο σε μεγάλες δουλειές και μεγάλους πελάτες.»

Γιατί επιλέξατε την Ουγγαρία για να στήσετε το ευρωπαϊκό «στρατηγείο» σας;

«Γιατί εκεί έκανα αρκετές γνωριμίες τον καιρό που παρακολούθησα κάποια καλοκαιρινά μαθήματα στο πανεπιστήμιο του Πετς και μοιραία όταν αρχίσαμε την έρευνα σχετικά με το που θα ανοίξουμε το πρώτο μας γραφείο, ψάχναμε για μία τοποθεσία στην κεντρική Ευρώπη, που θα συνδύαζε και ένα όχι τόσο υψηλό κόστος! Οπότε κινηθήκαμε μεταξύ Βαρσοβίας, Πράγας, Βιέννης και Βουδαπέστης και στην ουγγρική πρωτεύουσα βρήκαμε τις καλύτερες συνθήκες. Το 2010, όταν μετακόμισα εκεί, η Βουδαπέστη ήταν ακόμη πολύ φθηνή. Τώρα τα έξοδα της πρόσληψης υπαλλήλων, της στέγασης της εταιρίας αλλά και το συνολικό λειτουργικό κόστος δεν διαφέρει πολύ από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Αλλά είναι μία πολύ όμορφη πόλη και απολαμβάνω ιδιαίτερα τον χρόνο μου εκεί...»

Η ανάμιξή σας με την διοίκηση του Ηρακλή πως προέκυψε;

«Είχα μία πολύ καλή γνωριμία και συνεργασία με τον Σπύρο Καλλέργη και τον γιο του τον Σήφη, που δραστηριοποιούνται πολλά χρόνια στην εκπροσώπηση παικτών μπάσκετ. Δουλέψαμε κάποια χρόνια μαζί και οικοδομήσαμε μία σχέση που θα την χαρακτήριζα φιλία ζωής. Είχα και έχω μεγάλο σεβασμό στην εμπειρία και την γνώση που έχουν στον τομέα τους και από την στιγμή που περνούσα αρκετό χρόνο στην Ευρώπη, όποτε έβρισκα χρόνο, τους επισκεπτόμουν στην Θεσσαλονίκη. Βόλευε γιατί πήγαινα συχνά και στην Σερβία, απ’ όπου κατάγεται η σύζυγός μου. Λάτρεψα την πόλη και την Ελλάδα γενικότερα και όταν με ρώτησαν αν – μέσω της δουλειάς μου – γνώριζα κάποιον επενδυτή που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον Ηρακλή, άρχισα να βλέπω θετικά την προοπτική να είμαι εγώ αυτός! Πρώτα, όμως, ήθελα απλά να δω πως έχουν τα δεδομένα και γιατί, για παράδειγμα, ο προηγούμενος ιδιοκτήτης (σ.σ.: Ριζούλης) ήθελε να πουλήσει τις μετοχές ή γιατί ο προκάτοχός τους (σ.σ.: Δρακόπουλος), βρίσκεται στην φυλακή...»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο «Γηραιός» αποτελεί έναν σύλλογο με 100 και πλέον χρόνια ζωής, με κόσμο, με τεράστια ιστορία και με πολλά μεγάλα ονόματα παικτών και προπονητών παγκοσμίου βεληνεκούς, που έχουν φορέσει την φανέλα του ή κάτσει στον πάγκο του αντίστοιχα. Ταυτόχρονα, όμως, δεν είναι κι ένα οποιοδήποτε σωματείο, ούτε η διοίκησή του είναι ένα «εύκολο» εγχείρημα... Χρειάζεται γερό στομάχι...

«Και ναι και όχι, όσον αφορά το τελευταίο σκέλος της ερώτησης... Πρέπει να έχεις υπομονή! Όσο για το στομάχι, εκεί δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί το δικό μου είναι πράγματι μεγάλο και γερό (γέλια...)! Υπό αυτό το πρίσμα, συναντήθηκα και συζήτησα περισσότερες από μία φορές με τον κ. Ριζούλη αλλά και τον επικεφαλής της ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά μόλις φτάσαμε σε μία αρχική συμφωνία και μπήκα στην διαδικασία του ελέγχου των βιβλίων της ομάδας, διαπίστωσα πολλά λάθη και κενά, οπότε έκανα πίσω. Κάπως έτσι φτάσαμε στον περασμένο Οκτώβρη, τότε που αντιπροσωπεία των φιλάθλων ήρθε σε επαφή μαζί και μου ζήτησε ποιες προϋποθέσεις χρειαζόμουν για να αναλάβω την διοίκηση. Τους έδωσα μία λίστα και του είπα ότι αν όλα αυτά τα αιτήματα πραγματοποιούνταν, τότε θα αναλάμβανα εν λευκώ τον σύλλογο. Όπως και έγινε με αποτέλεσμα να στείλω τα πρώτα χρήματα τον περασμένο Νοέμβριο!»

Για τι ύψους επένδυση μιλάμε; Πόσα χρήματα χρειάστηκαν για να πάρετε τις μετοχές;

«Προφανώς και δεν μπορώ να μπω σε νούμερα και να αποκαλύψω την οικονομική συμφωνία που έκανα με τον κ. Ριζούλη, ωστόσο, θα σας πω ότι μεταξύ άλλων, πλήρωσα όλα τα χρέη, τα ban της FIBA και τις εισφορές που εκκρεμούσαν και μιλάμε για ένα ποσό κοντά στις 500.000 Ευρώ. Κοινώς, για ένα διάστημα, έφτασα να πληρώνω ταυτόχρονα για τρεις ομάδες. Την περυσινή, τις απλήρωτες οφειλές της προπερσινής και κάποια χρέη από προηγούμενες χρονιές. Ήταν τρελό, αλλά ευτυχώς ο σύλλογος έχει πλέον «καθαρίσει» από τα χρωστούμενα και μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε μία σεζόν, ώστε να κάνουμε τον στόχο μας πραγματικότητα, που δεν είναι άλλος από την επιστροφή στην Basket League! Σε πρώτη φάση...»

Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η περυσινή σεζόν ήταν μεταβατική;

«Σίγουρα! Από την άποψη ότι ήταν λογικό να μην υπάρχουν προσδοκίες! Τουλάχιστον στην αρχή... Γιατί όταν ανέλαβα υπήρχε μεγάλη οικονομική ανασφάλεια, το ρόστερ είχε φτιαχτεί την τελευταία στιγμή, δεν υπήρχε οργάνωση, διαφημίσεις, χορηγίες, τίποτε! Επομένως, όταν αναλάβαμε προσπαθήσαμε να φέρουμε τα πράγματα σε μία ισορροπία, γνωρίζοντας ότι μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου ήταν αδύνατον να κάνουμε οργανωτικά “θαύματα”! Στην μετεγγραφική περίοδο Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου, όμως, μας δόθηκε η ευκαιρία να κάνουμε κάποιες προσθήκες που βελτίωσαν την αγωνιστική μας ποιότητα και σιγά-σιγά βρήκαμε ρυθμό, προκριθήκαμε στο Final 4 και φτάσαμε να παίξουμε την άνοδο σε ένα ματς! Ο Πανιώνιος ήταν καλύτερος στις λεπτομέρειες εκείνου του αγώνα και σε συνδυασμό με την συνολική του πορεία στο πρωτάθλημα, πήρε δίκαια το δεύτερο εισιτήριο για την Basket League! Ωστόσο, το στοιχείο που ενίσχυσε τρομερά την πίστη μου στην επιτυχία του project, ήταν η τεράστια υποστήριξη του κόσμου!»

Εννοείτε την μαζική κάθοδο των οπαδών του Ηρακλή στην Αθήνα και στα Άνω Λιόσια για να συμπαρασταθούν στην προσπάθειά σας;

«Ακριβώς και μιλάμε διπλή κάθοδο, μέσα σε διάστημα 48 ωρών! Η εικόνα της πλειοψηφίας των Ηρακλειδέων στο γήπεδο, με έκανε να πιστέψω ότι όσο γερό στομάχι κι αν χρειάζεται το συγκεκριμένο project, αξίζει και με το παραπάνω τον κόπο!»

Καθώς πλησιάζουμε στην έναρξη της νέας σεζόν και μας χωρίζουν μόλις μερικές εβδομάδες, ο εφετινός στόχος είναι ένας και μοναδικός; Η άνοδος;

«Ξεκάθαρα! Εκεί ανήκει ο σύλλογος και γι’ αυτό ήρθα στην ομάδα! Πρέπει να ανέβουμε, αν σκεφτείτε ότι στο τσακ δεν τα καταφέραμε πέρυσι και όταν το πετύχουμε, όλα θα αλλάξουν και ο Ηρακλής δεν θα παλεύει για να παραμείνει στην Α1 Κατηγορία, αλλά θα είναι σταθερά στην πρώτη εξάδα και θα έχει συνεχώς αυξανόμενες φιλοδοξίες. Και αυτό γιατί με την βάση φιλάθλων που έχουμε και με την οργάνωση που θα δημιουργήσουμε, θα βάλουμε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις. Με τα έσοδα που θα έρθουν από χορηγίες και τα εισιτήρια αλλά με την άκρως επαγγελματική προσέγγιση που θα χαρακτηρίζει την λειτουργία μας σε όλα τα επίπεδα, τα πάντα θα αλλάξουν. Αυτή την στιγμή που μιλάμε, είμαστε η μοναδική ΚΑΕ στην Elite League, αλλά το πρωτάθλημα στο οποίο συμμετέχουμε δεν μας βοηθάει να λειτουργήσουμε όπως θα θέλαμε συνολικά στο business κομμάτι. Επομένως, φέτος φτιάξαμε ένα ρόστερ το οποίο πιστεύουμε ότι θα μας οδηγήσει στην Basket League και φέραμε έναν προπονητή με μεγάλη εμπειρία, ο οποίος ταυτόχρονα με το αγωνιστικό μέρος, θα μας προετοιμάσει και για την επόμενη σεζόν. Θέλω να πω ότι όλες οι αποφάσεις που πήραμε προσβλέπουν και στο επόμενο βήμα. Γι’ αυτό και κάναμε ήδη κάποιες κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, όπως η υπογραφή συνεργασίας με την Ticketmaster για την ηλεκτρονική πώληση των εισιτηρίων μας, η ανακαίνιση του γηπέδου μας. Αν επισκεφτείτε το Ιβανώφειο θα μείνετε έκπληκτος! Νέος και σύγχρονος φωτισμός στον αγωνιστικό χώρο και πλήρης αναμόρφωση των αποδυτηρίων και των υπόλοιπων χώρων. Κοινώς λειτουργούμε ήδη σαν ομάδα που παίζει στο υψηλότερο επίπεδο. Σαν να είμαστε ομάδα από το πρώτο ράφι! Έτσι ώστε του χρόνου που θα γίνουμε, να μην έχουμε να προσαρμοστούμε σε πολλά πεδία.»

Να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου, έτσι ώστε να καταστήσω την συζήτησή μας λίγο πιο ενδιαφέρουσα... Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή του coach Άλεξιτς, ο οποίος είναι ένας καταξιωμένος προπονητής στην Ελβετία, έχοντας μεγάλη προϋπηρεσία στο εκεί πρωτάθλημα και στην Εθνική ομάδα της χώρας, ωστόσο, υποθέτω ότι δεν έχει ιδέα ποιες είναι οι ομάδες που πρέπει να αφήσει πίσω του στην Α2 Κατηγορία της Ελλάδας... Ποιοι είναι οι αντίπαλοί προπονητές, τι φιλοσοφία έχουν, πως παίζουν, τι θα αντιμετωπίσει... Δεν σας προβληματίζει καθόλου αυτό;

«Θα απαντήσω στην ερώτησή σας... Κατ’ αρχάς, ο Πέταρ (σ.σ.: Άλεξιτς) είναι ένας προπονητής με μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα και αυτό το έχει αποδείξει στην διάρκεια της πορείας του. Δεν είναι ο τύπος του coach που θα πει “Μπομπ, αυτή είναι η φιλοσοφία μου, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο έχω μάθει στην Σερβία κι έτσι πρέπει να γίνει η δουλειά!”… Όχι! Αξιοποιεί όλους τους συνεργάτες του, είναι πολύ θετικός δέκτης όλων των πληροφοριών που του παρέχουμε και προσαρμόζεται ανάλογα. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, υπογράψαμε έμπειρους Έλληνες παίκτες που ξέρουν καλά την κατηγορία, όπως ο Τσιακμάς και ο Σταμάτης. Ωστόσο, προφανώς και σε όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται, υπάρχει ένα ποσοστό ρίσκου. Αλλά όσο δίκιο έχετε σε αυτό που επισημάνατε, άλλο τόσο ισχύει και το αντίθετο, δηλαδή όσο δεν ξέρει εκείνος τους Έλληνες προπονητές, άλλο τόσο δεν τον ξέρουν κι εκείνοι! Θέλω να πω ότι το στοιχείο του αιφνιδιασμού θα λειτουργήσει αμφίδρομα.»

Πως σκέφτεστε να διοικήσετε την ομάδα; Θα είστε κοντά της, θα περάσετε περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα ή θα επικοινωνείτε από μακριά;

«Από την αρχή της ενασχόλησής μου, είμαι πολύ ενεργός στην ομάδα. Μπορεί η βάση μου να είναι μεταξύ Ουγγαρίας και Σερβίας αλλά και να πηγαινοέρχομαι στην Αμερική, αλλά το πλάνο μου για φέτος είναι να είμαι δύο εβδομάδες στην Ελλάδα και δύο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βασικά σκοπεύω να βλέπω από κοντά τρία παιχνίδια στην σειρά και γι’ αυτό ακριβώς έχω προγραμματίσει να έρθω στις 5 Οκτώβρη για 15 μέρες και το ίδιο θέλω να κάνω για κάθε μήνα που έρχεται. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν βρίσκομαι σε καθημερινή επικοινωνία με τους στενούς μου συνεργάτες για να δίνω λύσεις, ούτε όμως ότι δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που έχουν αναλάβει τα καίρια πόστα της ομάδας. Γι’ αυτό έχουμε επιλέξει τον Ζήση Σαρικόπουλο για την θέση του general manager, τον Άλεξ Αναστασιάδη για την αντίστοιχη του team manager και τους υπόλοιπους συνεργάτες. Η δουλειά μου δεν είναι να τους καπελώνω ή να κάνω τον “μπαμπούλα”, αλλά να συζητάμε και να αποφασίζουμε μαζί για το καλό της ομάδας. Οι στόχοι έχουν χαραχθεί, οι πόροι υπάρχουν, η υποστήριξή μου είναι δεδομένη και διαρκής, επομένως η καθημερινή λειτουργία του project είναι πάνω τους.»

Να σας πάω σε κάτι άλλο. Δεν ξέρω τι ενημέρωση έχετε, αλλά η πορεία του Ηρακλή την τελευταία δεκαετία έβλαψε σε έναν βαθμό την αποδοχή και τον σεβασμό που είχε ο σύλλογος στο παρελθόν από τα κέντρα αποφάσεων του ελληνικού μπάσκετ. Ίσως γιατί, για ένα διάστημα η ομάδα δεν ήταν συνεπής σε κάποια προαπαιτούμενα για την συμμετοχή της στην Basket League. Πως αντιμετωπίζετε αυτό το αρνητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί και πως σκέφτεστε να το αλλάξετε;

«Όλα έχουν να κάνει με την ηγεσία και εν προκειμένω με την δική μου δουλειά. Το πρώτο πράγμα που μπήκαμε στην διαδικασία να κάνουμε και το επικοινωνήσαμε και με την ομοσπονδία και με όλους τους φορείς, ότι ο πρώτος στόχος μας σαν οργανισμός είναι γίνουμε αξιόπιστοι εμπορικοί εταίροι της λίγκας. Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε φασαρία, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι δεν θα υπερασπιστούμε τα συμφέροντά μας. Ήρθαμε για να προσθέσουμε επιχειρηματική αξία στο ελληνικό μπάσκετ και αν μπορέσουμε να το βοηθήσουμε να κάνει ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση της εμπορικής ανάπτυξης. Η Basket League χρειάζεται έναν ακόμη ισχυρό και υγιή μπασκετικό πόλο στην βόρεια Ελλάδα. Είμαστε στην διαδικασία επίλυσης όλων των προβλημάτων που κράτησαν χαμηλά τον Ηρακλή τα τελευταία χρόνια, έτσι ώστε πολύ σύντομα να πληρούμε τις προϋποθέσεις για να γίνουμε η ομάδα, που όχι απλά ανήκε στην Α1 Κατηγορία, αλλά πρωταγωνιστούσε στο πρωτάθλημα και συμμετείχε και διακρινόταν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Θέλουμε να γίνουμε ένα από τα έξι καλύτερα brands που εξάγει το ελληνικό μπάσκετ έξω από τα σύνορα και να συμβάλλουμε στην περαιτέρω ανάπτυξη της εγχώριας μπασκετικής αγοράς. Για μένα η προσέγγιση έχει διπλό προσανατολισμό. Φτιάχνουμε την εικόνα μας, αξιοποιούμε την βάση των φιλάθλων μας, τους ακούμε και τους λαμβάνουμε υπ’ όψιν και ταυτόχρονα συνεισφέρουμε στην βελτίωση του συνολικού προϊόντος!»

Τι εισπράττετε από τον κόσμο;

«Πολύ θετικό κλίμα, ίσως γιατί αυτό που έλλειπε εδώ και καιρό ήταν ένα πρόσωπο για να ηγηθεί με τον σωστό τρόπο. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να αλλάξει η στάση των φιλάθλων μας... Παίζαμε με τον Πανιώνιο στην έδρα μας και προερχόμασταν από ένα μεγάλο νικηφόρο σερί... Αν νικούσαμε, θα εξασφαλίζαμε – σε μεγάλο βαθμό – την 2η θέση στην κανονική περίοδο με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για τα οφέλη μας στα playoffs. Παρ’ ότι το Ιβανώφειο ήταν γεμάτο και δεν έπεφτε καρφίτσα, χάσαμε με 10 πόντους διαφορά από έναν αντίπαλο, που σε εκείνη την ημέρα ήταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο. Όλος ο κόσμος το είδε αυτό και συμφώνησε ότι οι φιλοξενούμενοι άξιζαν τη νίκη. Μετά το τέλος του αγώνα, έλεγα στον εαυτό μου ότι “τώρα θα αρχίσουν οι αποδοκιμασίες των φιλάθλων προς τους παίκτες και η απόδοση ευθυνών”, αλλά προς έκπληξή και δική μου και των συνεργατών μου, η συμπεριφορά των οπαδών προς την ομάδα ήταν υποδειγματική. Εκείνο το χειροκρότημα και η στήριξή τους αποτέλεσε δείγμα της εκτίμησης για την προσπάθεια που είχαν κάνει οι παίκτες και χωρίς δεύτερη σκέψη, άλλαξε εντελώς την τροχιά στην οποία είχε μπει ο σύλλογος. Ήταν μία πάρα πολύ κομβική στιγμή για το μέλλον του συλλόγου... Κι αυτό προέκυψε ομαλά, γιατί σε καμία περίπτωση δεν ήρθα εδώ για να αλλάξω την κουλτούρα των φιλάθλων μας... Ο Ηρακλής είναι μία από τις πιο μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα με ιστορία που ξεπερνάει τον έναν αιώνα, υπήρχε πριν από μένα και θα υπάρχει και μετά από μένα. Απλά θέλω να επικοινωνήσω την δική μου φιλοσοφία και να συνεισφέρω στην δημιουργία ενός θετικού περιβάλλοντος εντός και εκτός γηπέδου που θα διαρκέσει αρκετά χρόνια!»

Υποθέτω ότι στο μυαλό σας έχετε ένα συνολικό πλάνο στην βάση του ένα βήμα την φορά! Αυτό, όμως, δεν σας εμποδίζει να ονειρεύεστε για το μέλλον... Που οραματίζεστε την ομάδα στα επόμενα χρόνια;

«Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι αυτή η επένδυση έχει μακροπρόθεσμη προοπτική. Και αυτό θέλω να το υπογραμμίσω γιατί μία από τις συχνές ερωτήσεις που δεχόμουν από τους φιλάθλους στο τέλος της περυσινής σεζόν ήταν “Μπομπ, θα είσαι μαζί μας και του χρόνου, είσαι ικανοποιημένος;» και η αλήθεια είναι ότι στην αρχή με σόκαρε αυτή η δυσπιστία και ρωτούσα τους συνεργάτες γιατί συνέβαινε αυτό... Θέλουμε να είμαστε μία ομάδα που θα έχει οικονομική σταθερότητα και ένα σεβαστό budget, που θα θυμίζει τις παλιές καλές μέρες του Ηρακλή, που η ομάδα ήταν σταθερά στην πρώτη 6άδα και συμμετείχε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Με αρκετούς νέους ταλαντούχους Έλληνες παίκτες που θα προέρχονται από τις ακαδημίες μας και θα τους δίνουμε τις ευκαιρίες με στόχο να δημιουργήσουμε τον δικό μας σταθερό ελληνικό κορμό. Δεν κρατήσαμε τυχαία τους τέσσερις από τους πέντε βασικούς της περυσινής ομάδας (σ.σ.: Μαστρογιαννόπουλος, Παπαρέγκας, Μαλέσεβιτς και Κώττας). Προφανώς και δεν θα είναι εφικτό να κοιτάξουμε στα μάτια από την αρχή τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, που ανήκουν στην ελίτ της Ευρώπης, αλλά τουλάχιστον από την πρώτη χρονιά μας, θέλουμε να εξασφαλίσουμε εύκολα και γρήγορα την παραμονή μας στην Basket League, να μπούμε στα playoffs και να διεκδικούμε την έξοδό μας στην Ευρώπη.»

Απ’ ότι αντιλαμβάνομαι οι προσδοκίες για την πρόοδο της ομάδας από σεζόν σε σεζόν είναι μεγάλες και αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι. Ωστόσο, επειδή στην Ελλάδα η πλειοψηφία των φιλάθλων-οπαδών έχει ως κινητήρια δύναμη τον ενθουσιασμό που προκύπτει από το εφήμερο αποτέλεσμα, τρέφεται από τη νίκη και απογοητεύεται από την ήττα, έχετε plan b για ενίσχυση της ομάδας στην διάρκεια της χρονιάς, αν τα πράγματα δεν λειτουργήσουν έτσι όπως τα έχετε τώρα στο μυαλό σας;

«Νομίζω ότι αυτό το απέδειξα τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν και προχωρήσαμε σε σαρωτικές αλλαγές στο ρόστερ μας , αλλά νομίζω ότι η ομάδα που έχουμε φτιάξει, μας εκπέμπει εμπιστοσύνη...»

Πέρυσι, όμως, δεν υπήρχαν προσδοκίες ούτε ο πήχης είχε μπει τόσο ψηλά όσο φέτος...

«Σωστά, έχετε δίκιο! Ωστόσο, όσο προσαρμοστικός είμαι απέναντι στις καταστάσεις, άλλο τόσο και περισσότερο με διακρίνει η υπομονή και η πίστωση χρόνου. Δεν πρόκειται να κάνω υπερβολές και να προβώ σε αλλαγές πριν αξιολογήσουμε σωστά και πριν οι συνθήκες και τα αποτελέσματα μας ωθήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Αν παραστεί η ανάγκη, εννοείται ότι θα το κάνω, αλλά σε πρώτη φάση αισθανόμαστε καλά για την ομάδα που έχουμε σχεδιάσει και θεωρώ ότι έχουμε ποιοτικό βάθος σε κάθε θέση. Στα χαρτιά, λίγες ομάδες μπορούν να μας ανταγωνιστούν. Πλέον, αυτό που μένει είναι να αποκτήσουμε την απαιτούμενη “χημεία” μέσα στις τέσσερις γραμμές για να παρουσιάσουμε την επιθυμητή εικόνα και να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε.»