Ο πολεμιστής και ο νάρκισσος

Όσο ο Ολυμπιακός έσπρωχνε τις κόκκινες μάρκες του στη ρουλέτα της Euroleague και θαύμαζε τον εαυτό του στα νερά του Σαρωνικού, ο Παναθηναϊκός χρησιμοποιούσε την Ευρώπη για πεδίο δοκιμών και ετοιμαζόταν πυρετωδώς για αυτό που -δικαίως- θεωρούσε ματς της χρονιάς.

Στο Φάληρο, έπεσε ξαφνικά μαύρο. Οι «πράσινοι» πέτυχαν μία νίκη που ισοδυναμεί με φιλί ζωής και οξυγόνο αισιοδοξίας, βυθίζοντας τον ηττημένο της βραδιάς σε εσωστρέφειας.

Ακόμα και σε περίπτωση που ο Ολυμπιακός τελειώσει τη σεζόν με ευρωπαϊκό τίτλο (που δεν αποκλείεται εφ' όσον παίξει καταλυτική άμυνα σαν αυτή της γ’ περιόδου του ντέρμπι), αυτή θα κριθεί αποτυχημένη, αν δεν συνδυαστεί με το εγχώριο σκήπτρο.

Όχι από εμένα ή από τους ουδέτερους παρατηρητές που πασχίζουν αμήχανοι να καταλάβουν τι συνέβη απόψε, αλλά από το ίδιο το κοινό του.

Η ίδια εξίσωση διαβάζεται με παρόμοιο τρόπο και από την απέναντι όχθη. Ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι στην Ευρώπη είναι σχεδόν ξοφλημένος και ποντάρει τις δικές του μάρκες σε ένα τραπέζι όπου έχει μάθει να κυριαρχεί.

Μπορεί ο Βασιλακόπουλος να αποκαθηλώθηκε και το γνώριμο άλλοθι των «κόκκινων» να αποδυναμώθηκε, να όμως που η παράδοση κρατεί καλά. Κρατεί άσχημα, αν τη ψηλαφίσουμε με γυαλιά κόκκινα.

Το κλισέ που θυμίζει ότι σε τέτοια ντέρμπι η διαφορά δυναμικότητας φεύγει από το παράθυρο (και με τα λευκά παίζουν οι «πράσινοι») τείνει να πάρει μεταφυσικές διαστάσεις. Και όχι άδικα, αν κρίνω από το αλλόκοτο ντέρμπι που μόλις είδαμε.

Ποιος το περίμενε το αποψινό και πώς να αναλυθεί αυτό το 76-81 με την ψύχραιμη φωνή της λογικής και του μπάσκετ;

Στοιχηματίζω ότι στις 7 το απόγευμα της Δευτέρας δεν υπήρχε άνθρωπος που να πίστευε σε νίκη του Παναθηναϊκού.

Ακόμα και ο τρελός του χωριού που θα μυριζόταν διπλό θα άλλαζε γνώμη με το 59-45 του 28ου λεπτού και το 67-55 του 33ου. Κυκλοφορούν εκεί έξω αιρετικοί και αιρετικοί, αλλά τους φαντασιόπληκτους τους έκαιγαν στην πυρά.

Αφήνω στην άκρη τα λογοπαίγνια και επιστρέφω σε αυτό που έγραφα στο ξεκίνημα. Στον αγώνα με τη Μπάγερν στη Γερμανία, ο Δημήτρης Πρίφτης λανσάρισε την άμυνα όχι του Μονάχου, αλλά του Φαλήρου. Χωρίς να τον πολυνοιάζει το αποτέλεσμα του αγώνα της Πέμπτης.

Η ζώνη προσαρμογής που μια στο τόσο γινόταν μαν-του-μαν για να μπερδεύει τον αντίπαλο στο ΣΕΦ ήταν διά γυμνού οφθαλμού μία παθητική επιλογή, αλλά τα φαινόμενα απατούν.

Απέναντι σε έναν αντίπαλο που συχνά υστερεί στο σουτ (4/27 τρίποντα σήμερα) και ποντάρει πολλά σε συνεργασίες που γίνονται σε περιορισμένο χώρο (θυμηθείτε τις 6+5 ασίστ των Φαλ, Βεζένκοφ στο ματς με τη Μακάμπι), ο Παναθηναϊκός βρήκε τρόπο να μπλοκάρει τους διαδρόμους και να κατεβάσει τη δημιουργία του Ολυμπιακού στις 12 τελικές πάσες.

Χρειάζεται φυσικά και τύχη για να κατατροπώσει ο κατώτερος τον ανώτερο εκτός έδρας. Αυτή η τύχη καθρεφτίστηκε στα ποσοστά των κατ’ εξοχήν ικανών σουτέρ του Μπαρτζώκα: 0/5 τρίποντα ο Σλούκας, 1/7 ο Ντόρσεϊ.

Όταν ο Πρίφτης είδε τις κρίσιμες επιθέσεις του Ολυμπιακού να εκδηλώνονται με μακρινά σουτ του Ουόκαπ από τη γωνία (0/4), χαμογέλασε σαρδόνια και ίσιωσε τη γραβάτα του για επινίκια συνέντευξη Τύπου.

Οι «κόκκινοι» δεν πέτυχαν ούτε ένα καλάθι εντός παιδιάς μετά το 34ο λεπτό, με εξαίρεση το ανούσιο λέι-απ του Σλούκα στην εκπνοή.

Τρομοκρατημένοι από το φάντασμα της ήττας, έχασαν ακόμα και βολές από παίκτες με χέρι συνήθως σταθερό : 1/4 ο Βεζένκοφ, 1/3 ο Ουόκαπ.

Και μάλλον θα είχαν παραδοθεί νωρίτερα, αν δεν είχαν τον Μουσταφά Φαλ να ανανεώνει επιθέσεις σκαμπιλίζοντας τη μπάλα προς τα έξω.

Αλήθεια, πόσοι τον φαντάζονταν τόσο αποτελεσματικό τον Γάλλο; Το πρόβλημα για τον αποψινό Ολυμπιακό είναι ότι οι άλλοι περίμεναν τα πάντα από αυτόν.

Στην τελική ευθεία του αγώνα, η άμυνα του Μπαρτζώκα ασχολήθηκε αποκλειστικά με τους μοναδικούς παίκτες που φοβόταν: τον Μέικον, τον Νέντοβιτς, τον Παπαπέτρου. Κάπως έτσι, έμειναν να σουτάρουν ανενόχλητοι εκείνοι που συνήθως εξαντλούν το ρεπερτόριό τους στη χαμαλοδουλειά.

Ο Λεωνίδας Κασελάκης πέτυχε το πρώτο από τα τρία τρίποντα που αποτελείωσαν τον Ολυμπιακό (στο 70-70) από ασίστ του Νέντοβιτς. Ο Χάουαρντ Σαντ-Ρόος το τρίτο, από ασίστ του Μέικον (74-79).

Ενδιάμεσα ο αφηνιασμένος Σέρβος δημιούργησε διαφορά δύο κατοχών χωρίς να χρειαστεί ούτε σκριν, αφού φρέναρε και σημάδεψε από 8 μέτρα (72-76). Διότι έτσι τον έχουν φτιάξει. Τενόρο, όχι ρολίστα.

Ο Νεμάνια Νέντοβιτς μπορεί να τράβηξε των παθών του τον τάραχο μέσα στο 2021, μπορεί να έχασε προπονήσεις και αγώνα την περασμένη εβδομάδα λόγω ασθένειας, αλλά υπενθύμισε απόψε ότι η στόφα του πρωταγωνιστή, η μεγάλη κλάση για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, είναι το πολυτιμότερο εφόδιο σε ένα ντέρμπι.

Οι αντίστοιχοι Νέντοβιτς του Ολυμπιακού πού ήταν; Οι Πειραιώτες έμοιαζαν να πιστεύουν ότι θα κέρδιζαν το ματς με τις φανέλες, χωρίς ιδρώτα και με ένδυμα περιπάτου. Με μοναδικό επιχείρημα τη θεωρητική ανωτερότητά τους και με 10-12 λεπτά μπάσκετ.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είδε την ομάδα του να προκαλεί ασφυξία στον αντίπαλο με την φρενιασμένη άμυνά της μετά την ανάπαυλα (όταν όλα τα σουτ των «πρασίνων» είχαν τη μορφή απελπισμένης προσευχής) και έκανε ένα λάθος που πληρώθηκε σε σκληρό νόμισμα: «έκλεισε» το rotation σε βαθμό ακραίο.

Ο Παπανικολάου και ο Βεζένκοφ έπαιξαν το δεύτερο ημίχρονο απνευστί, χωρίς να αντικατασταθούν καθόλου. Ο Ντόρσεϊ αποσύρθηκε για πρώτη φορά στο 36ο λεπτό. Ο Φαλ βγήκε μόνο για ένα δίλεπτο, στο οποίο η εικόνα του αγώνα άλλαξε άρδην και ο Παναθηναϊκός ανάσανε.

Ουσιαστικά, η μοναδική αλλαγή από το 33-36 της ανάπαυλας μέχρι το 67-64 ήταν το Σλούκας αντί Ουόκαπ, σχεδόν αναγκαστικό λόγω των 3 φάουλ του Αμερικανού.

Οι ΜακΚίσικ, Μάρτιν, Λαρεντζάκης, Πρίντεζης και ουσιαστικά Ζαν-Σαρλ δεν έπαιξαν καθόλου στο δεύτερο μισό του αγώνα. Αυτή η τακτική, όμως, έκανε τον high-energy Ολυμπιακό να κλατάρει.

Όταν τα πόδια είναι κουρασμένα, θολώνουν και τα μυαλά. Ο Παναθηναϊκός είχε και αυτός στη σύνθεσή του παίκτες με συμμετοχή μεγαλύτερη των 30 λεπτών, αλλά όλοι τους ανάσαιναν με άνεση στο τέλος.

Όπως σημείωσα και πιο πάνω, τη διαφορά την έκαναν οι δύο παγκίτες, που ανέλαβαν να οχυρώσουν τα νώτα του Παπαπέτρου: ο Κασελάκης με 11 πόντους (τους 9 στο δεύτερο ημίχρονο) και ο «λόκο» Σαντ-Ρόος με 10. Αυτοί έστρωσαν το χαλί, για να χορέψει τον τρελό χορό του ο Νέντοβιτς.

Στα 18:20 της συμμετοχής του Λεωνίδα Κασελάκη, ο Παναθηναϊκός πέτυχε 20 πόντους παραπάνω από τον Ολυμπιακό! Το αντίστοιχο νούμερο για τον άκεφο Σλούκα ήταν -15 και για τον Βεζένκοφ -8, παρά τη γεμάτη στατιστική του.