Μια κόκκινη ρωγμή στο τείχος

Η αναμέτρηση ανάμεσα στην ομάδα που πετούσε στον έβδομο ουρανό και σε εκείνη που επί 12 μέρες ένιωθε ότι βρισκόταν ένα μέτρο κάτω από τη γη ανέδειξε νικήτρια αυτήν που είχε μικρότερη απόσταση να διανύσει μέχρι να βρεθεί στην επιφάνεια του εδάφους. Πρόκειται για μία ιστορία παλιά όσο τα playoffs και τα Final-4. Θυμηθείτε το 1996, το 2002 και το 2013, εάν είστε παλιοί όσο εγώ.

O θαρραλέος και πνευματικά πανέτοιμος Oλυμπιακός είχε στη φαρέτρα του πανίσχυρο κίνητρο που του έκαιγε τα μηνίγγια, ενώ ο πρωτόβγαλτος στο αραιό οξυγόνο Παναθηναϊκός κλήθηκε να προσγειωθεί όρθιος μετά από μία πτήση στη στρατόσφαιρα. Το τελικό 84-89 κολακεύει μάλλον τους ηττημένους παρά τους νικητές, αλλά οι όποιοι έπαινοι δεν παίζουν τον παραμικρό ρόλο όταν μετρούν τα ψυχρά μαθηματικά.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται 2 νίκες για να κατακτήσει το τρίτο σερί πρωτάθλημα, με σύμμαχο πλέον την έδρα, ενώ ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κερδίσει τρία από τα μάξιμουμ τέσσερα παιχνίδια που υπολείπονται, ανασύροντας καυτά κάστανα μέσα από την κόκκινη φωτιά του Φαλήρου. Στο μπάσκετ της σήμερον ημέρας, ο Ιούνιος από τον Μάιο μπορεί να απέχουν όσο η Ευρώπη από την Ελλάδα. Και, μέρες κρίσιμων Ευρωκλογών, η Ευρώπη απέχει πλέον από την Ελλάδα έτη φωτός.

Ο Παναθηναϊκός της 27ης Μαΐου ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, αλλά ο Ολυμπιακός της τελευταίας τριετίας είναι καλύτερη ομάδα από τον Παναθηναϊκό, επειδή γνωρίζει όλα τα κουμπιά του. Οι «πράσινοι» βρήκαν απέναντί τους μία άμυνα που έστηνε οδοφράγματα και μία επίθεση που έμεινε πιστή στο πλάνο της από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό και έδινε την εντύπωση ότι μπορούσε να συνεχίσει έτσι μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

«Πάντοτε έχουμε μία συνοχή ως ομάδα και παίζουμε ομαδικά», υπενθύμισε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, στον αφελή που νόμιζε ότι ο Ολυμπιακός παρέδωσε πνεύμα στον ημιτελικό του Βερολίνου. Ο προπονητής των «κόκκινων» μίλησε για πνευματική κόπωση, αλλά ήταν ο αντίπαλος αυτός που παρουσιάστηκε μπουχτισμένος και κάπως αλλοπαρμένος. Ο Κέντρικ Ναν ξανάγινε αίφνης ο παίκτης του ΝΒΑ που παίζει για τον εαυτό του, ο Ματίας Λεσόρ έπαιξε ρόλο κομπάρσου απέναντι σε μία γραμμή ψηλών ορφανή από τον μπροστάρη της, οι ρολίστες που οργίασαν στο Βερολίνο έχασαν τον δρόμο τους.

Ο Ολυμπιακός δεν είχε τον Μουσταφά Φαλ, είχε όμως έναν σέντερ που στην καλή του βραδιά είναι ανώτερος του Φαλ, μία ρεζέρβα (Πετρούσεφ) που θυμήθηκε τον ίδιο ρόλο που είχε στη σέρβικη εποποιία της Μανίλα, αλλά και μία σειρά από γρανάζια που είχαν ένα δεκαήμερο για να λαδώσουν τα μούσκουλα και το μυαλό τους. Οι δύο Σέρβοι τοποθέτησαν τα θεμέλια απέναντι στον αβοήθητο και κατάκοπο Λεσόρ, αλλά δεν ήταν μόνοι. Κάθε άλλο.

Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος και ο Σακίλ ΜακΚίσικ συνέχισαν τις καλές εμφανίσεις του Βερολίνου, ο Άλεκ Πίτερς έδωσε το σύνθημα με τα δύο τρίποντα που πέτυχε στο ξεκίνημα, ο Κώστας Παπανικολάου γέμισε το γήπεδο καταπώς συνηθίζει και το κόκκινο χαλί στρώθηκε στο πρώτο μισό του αγώνα, ώστε να το περπατήσει ο άνθρωπος που κάνει τη διαφορά όταν μεταμορφώνεται από ρολίστας σε πρωταγωνιστής.

Ο Τόμας Γουόκαπ τελείωσε το πρώτο ημίχρονο δίχως πόντο, αλλά μυρίστηκε αίμα όταν είδε απέναντί του τον Γιώργο Καλαίτζάκη αμέσως μετά την ανάπαυλα και έδωσε τη χαριστική βολή σε έναν αντίπαλο που βρισκόταν ήδη 10-12 βήματα πίσω. Η απρόσμενη αμυντική ένδεια του νεαρού Έλληνα -που, θυμηθείτε, ήταν από τους κρυφούς ήρωες του Βερολίνου- βοήθησε τον Γουόκαπ να ζεσταθεί και να δρομολογήσει το 0-1.

Ο Τεξανοέλληνας πέτυχε και τους 17 πόντους του στο δεύτερο ημίχρονο, μοίρασε 5 ασίστ χωρίς να κάνει το παραμικρό λάθος, τιμώρησε μία άμυνα που τον αντιμετώπισε σαν να τον έβλεπε για πρώτη φορά, έβαλε 7/7 βολές, κέρδισε 5 φάουλ και έβγαλε και το λάδι όποιου είχε την ατυχία να τον αντιμετωπίσει στην άμυνα: αρχικά Ναν, αργότερα Σλούκας. Πώς να αντισταθείς σε έναν Σούπερμαν;

Ο Παναθηναϊκός έβλεπε πλάτες και ηττήθηκε καθαρά σε έναν αγώνα όπου πέτυχε 16 τρίποντα (Σλούκας 5/7, Ναν 5/11), με ποσοστό 44 τοις εκατό έξω τη γραμμή των 6,75 μ., με ισοπαλία στα ριμπάουντ (36-36) και με σκορ σχεδόν ισόπαλο (56-59) στα τέλη της γ’ περιόδου, μπροστά σε 15.000 οπαδούς του. Αλλά η κερκίδα ήταν κάπως νερόβραστη για τέτοιο ματς και η εκτυφλωτική αυτοπεποίθηση του ευρωθριάμβου εξανεμίστηκε μέσα σε ένα δίωρο.

Για να μη το πολυλογούμε, η μάχη στη σκακιέρα ολοκληρώθηκε με ματ του Γιώργου Μπαρτζώκα επί του Εργκίν Αταμάν, ο οποίος βεβαίως κλήθηκε να διαχειριστεί το πιο στριφνό στοίχημα που υπάρχει εν έτει 2024 στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Πώς ξαναμπαίνει το μυαλό στη θέση του, ανάμεσα στα αυτιά, μετά από μία πτήση στα σύννεφα και στην επί δεκαετία θαμπωμένη λιακάδα; Το πράσινο τείχος του Βερολίνου ράγισε εν Αθήναις.

Ο Ολυμπιακός ήταν ο ίδιος Ολυμπιακός που γύρισε με άδεια χέρια από το Κάουνας και από το Βελιγράδι, αλλά είχε πρόσθετο καύσιμο τη σκασίλα που του προκαλούσε το σαρδόνιο γέλιο του εχθρού. Και το εκμεταλλεύτηκε απόλυτα, όπως ακριβώς αναμενόταν. Στον επόμενο τόνο, θα κληθεί να διαχειριστεί τη δική του άγρια χαρά.