Του Οκτώβρη τα καμώματα

Όσοι θυμούνται την πρώτη θητεία του Γιώργου Μπαρτζώκα στον Ολυμπιακό, στον ευρωπαϊκό τίτλο αναφέρομαι και όχι στο πάρκινγκ και την άδοξη απόλυση, χρησιμοποιούν ως σημείο αναφοράς το φάιναλ-φορ του Λονδίνου.

Oλοκληρωτικό μπάσκετ άμυνας στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, ολοκληρωτικό μπάσκετ επίθεσης στον τελικό με τη Ρεάλ.

Απόψε, απέναντι στη Ρεάλ της μεθεπόμενης ημέρας (αλλά με κάμποσα απομεινάρια από το μακρινό 2013), ο Ολυμπιακός έδειξε να χρησιμοποιεί την πυξίδα όχι του τελικού του Λονδίνου, αλλά του ημιτελικού.

Δεν θα πλησιάζει συχνά τους 100 πόντους τώρα που δεν έχει πια έναν Σπανούλη στα ντουζένια του, αλλά θα προκαλεί αμυντική ασφυξία στον αντίπαλο, μετατρέποντας την περιφερειακή γραμμή ως πρώτο ανάχωμα και αναζητώντας την αυτοπεποίθηση στα μετόπισθεν.

Και συχνά, συχνότατα, θα κερδίζει.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν με δύο σπουδαίες νίκες επί ισπανικών ομάδων, κέρδισε και τα δύο ματς με τρόπο πειστικό και μολαταύτα δεν έχει ξεπεράσει ακόμη τους 75 πόντους.

Όποιος πιστεύει ότι είναι εύκολο να καθηλωθεί η Ρεάλ στο εκτυφλωτικά πενιχρό 68 της αποψινής βραδιάς -έστω τον Οκτώβρη, που είναι μήνας ισχνών αγελάδων- δεν χρειάζεται να διαβάσει αυτό το κείμενο. Το μπάσκετ θα του πέσει δύσπεπτο.

Οι καλοί οιωνοί εμφανίστηκαν στο παρκέ από τα πρώτα λεπτά, όταν ο Ολυμπιακός βρήκε τρόπο να υπνωτίσει τους Ισπανούς, που χρειάστηκαν 21 κατοχές για να βάλουν 10 πόντους (4/16 σουτ, 2/2 βολές, 4 λάθη).

Ο Ουόκαπ δεν απειλεί το αντίπαλο καλάθι και σε κάνει να σκέφτεσαι ότι η ομάδα του παίζει με τέσσερις στην επίθεση (και θα έρθουν βραδιές που αυτό θα κοστίσει), αλλά είναι μάστορας στον έλεγχο του ρυθμού και στην αμυντική προσήλωση.

Ο Σλούκας έρχεται διαβασμένος και φρέσκος από τον πάγκο σαν νέος Παπαλουκάς και φυσάει τη σάλπιγγα της επίθεσης, αλλά τα θεμέλια τα τοποθετεί η αμυντική πεντάδα που ξεκινάει τους αγώνες: Ουόκαπ, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ, Φαλ.

Όπως συνέβη και στο ματς με τους Βάσκους, η πληθωρική δουλειά των δύο φόργουορντ γέμισε όλες τις τρύπες στην άμυνα και σταδιακά απελευθέρωσε τον Τάιλερ Ντόρσεϊ στην επίθεση.

Το χαμαλίκι της δεύτερης πεντάδας το αναλαμβάνει ο ακούραστος Μάρτιν, αλλά και ο Λαρεντζάκης, που είναι πραγματική ευλογία έτσι όπως φορτίζει τις μπαταρίες των άλλων εν ριπή οφθαλμού.

Ο ΜακΚίσικ δεν είναι ακόμα εδώ, αλλά ο Ολυμπιακός θα τον χρειαστεί, σε ματς όπου θα ψάξει σκορ στο ανοιχτό γήπεδο και πολιορκητικό κριό.

Προσπαθώ να πω, με αυτά τα ατάκτως ερριμμένα σχόλια, ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει φτιάξει ένα σύνολο με θαυμαστή ισορροπία, που δεν χρειάζεται να τρυπήσει το ταβάνι του για να πάρει ένα μεγάλο ματς.

Ο αποψινός Ολυμπιακός σούταρε κάτω από 30% στα τρίποντα, έχασε ένα σωρό βολές (10/17), έκανε άφθονα λάθη (13), έδωσε πολλές βολές, δεν είχε παίκτη που να οργίασε στο παρκέ, δεν έκλεψε μπάλες.

Οι δύο καλύτεροι σουτέρ του, Βεζένκοφ και Σλούκας, σούταραν μαζί 1 στα 10 τρίποντα. Όχι σαν το απελπιστικό 3/24 των Ισπανών, ούτε όμως στατιστική θριάμβου.

Η αμυντική σταθερότητα για την οποία μίλησε ο Μπαρτζώκας στις πρώτες δηλώσεις του ήταν το κλειδί.

Η Ρεάλ, κατ’ εξοχήν ομάδα ρυθμού και ρέντας, δεν πέτυχε μέχρι την τελική ευθεία του αγώνα κανένα σερί μεγαλύτερο από δύο αναπάντητα καλάθια.

Ο Ολυμπιακός, πάλι, καβάλα στο κύμα της έδρας που έδωσε φτερά χθες και στον Παναθηναϊκό, πέτυχε ένα 9-0 που έκανε το παρκέ να γέρνει και έκοψε τα πόδια του αντιπάλου: 65-56 από 56-56, με τρίποντα των Βεζένκοφ, Λαρεντζάκη και ένα γκολ-φάουλ του Μάρτιν.

Τη Ρεάλ τη φρενάρει και τη ρίχνει νοκ-άουτ όποιος της απαγορεύσει την πέμπτη ταχύτητα. Μόνο ο Ολυμπιακός του Λονδίνου κατάφερε να τη νικήσει στο δικό της παιχνίδι.

Έλεγα και την προηγούμενη εβδομάδα, ότι ο Ολυμπιακός του 2021-22 δεν έχει καμία δουλειά να μπλέξει στο δεύτερο μισό της βαθμολογίας.

Η αποψινή εικόνα μάλλον πιστοποιεί την παραπάνω προφητεία παρά την αμφισβητεί.

Η έδρα θα δώσει και σε αυτόν παραπανίσιες νίκες, οι οποίες με τη σειρά τους θα προσφέρουν σιγουριά εν όψει ταξιδιών όπως αυτό της ερχόμενης Τετάρτης στη Βαρκελώνη.

Προσέξατε μήπως πόσες ομάδες νίκησαν εντός έδρας σε αυτή τη 2η αγωνιστική; Μοναχά οι δύο ελληνικές! Αυτές που πλήρωσαν σε σκληρό νόμισμα τις άδειες κερκίδες της πανδημίας.

Οφείλω να προσθέσω ότι η Ρεάλ, με βασικό δίδυμο Ερτέλ, Κοζέρ στην περίμετρο, δεν μου γεμίζει καθόλου το μάτι για ομάδα φάιναλ-φορ και πρωταθλητισμού.

Ο Ουίλιαμς-Γκος έχει βελτιωθεί κατακόρυφα από τον γκαρντ κατηγορίας φτερού που φόρεσε προ ετών τα ερυθρόλευκα, αλλά η περιφερειακή γραμμή υστερεί σε προσωπικότητα και σε κλάση, τώρα που ο πανδαμάτωρ δίνει μάχη με τον Γιουλ.

Επειδή το διαβολάκι μέσα μου μού λέει να μη προτρέχω και μου θυμίζει ότι η Ρεάλ έχει τον κουμπαρά και τη δυναμική για να καλύψει κάθε κενό μέσα στο χρονιά, το αφήνω αυτό στην άκρη και επιστρέφω στον Ολυμπιακό, για να καταθέσω νωρίς νωρίς το προγνωστικό μου.

Εάν οι «κόκκινοι» δεν αντιμετωπίσουν σοβαρούς τραυματισμούς σε παίκτες κομβικής σημασίας (όπως οι Σλούκας, Βεζένκοφ, Παπανικολάου) θα κάνουν αρκετό θόρυβο φέτος και θα επιστρέψουν στα πλέι-οφ.

Βάζω εδώ τελεία και παύλα, διότι του Οκτώβρη τα καμώματα τα βλέπει ο Μάης και γελά.