Μισό βήμα μπροστά, ένα πίσω

Στο παράξενο ματς της Μόσχας, που ομολογώ ότι το περίμενα ανυπόμονα για να μετρήσω το ανάστημα του Ολυμπιακού απέναντι στην ομάδα που δεν έλειψε ποτέ από κοντά του, η μοναδική σταθερά, παραδόξως, ήταν η σιγουριά της ΤΣΣΚΑ.

Το «παραδόξως» αφορά όχι βέβαια τη δυναμικότητα ή την προπονητική σφραγίδα της κραταιάς ρωσικής ομάδας, αλλά τις ελλείψεις με τις οποίες παρατάχθηκε.

Δεν σας κρύβω, ότι προτιμώ την ΤΣΣΚΑ πιο «αιρετική» και λιγότερο τετραγωνισμένη, όπως εμφανίζεται συνήθως όταν της λείπουν βασικοί ψηλοί.

Τι λέτε, θα ήταν καλύτερη με τον Σενγκέλια και τον Μιλουτίνοφ να φρακάρουν τις ρακέτες; Προσωπικά αμφιβάλλω, αφού πάντοτε την έβρισκα καλύτερη με τον πολυσύνθετο Ουίλ Κλάιμπερν σε ρόλο πόιντ-φόργουορντ όπως σήμερα (τύποις στο «4»).

Ήταν ο μισοάδειος πάγκος της αυτός που πήγε να δώσει χείρα βοηθείας στον Ολυμπιακό. Όχι οι κραυγαλέες ελλείψεις της μπροστινής γραμμής.

Προσπαθώ να πω το εξής: σε μία βραδιά όπου ο Ολυμπιακός κλήθηκε να δείξει τη δική του αυτοπεποίθηση και να γίνει αφεντικό απέναντι σε αντίπαλο αποδεκατισμένο, χρειάστηκε τη δική του βοήθεια για να μείνει ζωντανός μέχρι το τέλος.

Κάπως απροσδόκητα μετά από όσα είδαμε τις προηγούμενες εβδομάδες, ο Ολυμπιακός ήταν ο κομπάρσος της βραδιάς. Και πού να ξεκινούσε εκείνος με το αριστερό, ε;

Οι «ερυθρόλευκοι» υποχρέωσαν την ΤΣΣΚΑ να εκκινήσει με χάντικαπ 12 βημάτων (6-18 στο 6ο λεπτό) και μέτρησαν επτά αγωνιστικά λεπτά πριν σημαδέψουν για πρώτη φορά σίδερο.

Κάπου εκεί, έκαναν το μοιραίο λάθος. Ερωτεύτηκαν το είδωλό τους, έχασαν το μυαλό τους, υποτίμησαν τον αντίπαλο και επιδόθηκαν σε ένα μπάσκετ παιδικής αφέλειας, με φτηνά λάθη και επιλογές παιδικής χαράς.

«Ούτε σε φιλικούς αγώνες δεν μπαίνουμε με τόση χαλαρότητα», ομολόγησε ο Δημήτρης Ιτούδης, όταν ρωτήθηκε για το φριχτό ξεκίνημα της ομάδας του.

Τα 5 λάθη με τα οποία ο Ολυμπιακός γαρνίρισε τα 7/7 σουτ των πρώτων λεπτών έδειξαν προς τα πού πήγαινε το πράγμα. Μόλις οι παίκτες του Μπαρτζώκα γύρισαν πλευρό, το σκορ ισορρόπησε στο 25-25 και το αρχικό πλεονέκτημα πήγε περίπατο.

Η διαφορά έγινε διψήφια με τη λήξη του ημιχρόνου, αφού οι παίκτες που κατέφτασαν από τον κόκκινο πάγκο ήταν ο ένας χειρότερος από τον άλλον, με χείριστο τον Κώστα Σλούκα, που έμοιαζε σαν να τρέχει σε άμμο.

Ο Μπαρτζώκας παγιδεύτηκε στην τακτική «αλλαγές με το ρολόι», έβαλε παγάκια στα χέρια του ζεστού Ντόρσεϊ, άφησε εκτός νυμφώνος τον σχεδόν αναντικατάστατο Βεζένκοφ (του οποίου η δουλειά είναι βαρόμετρο για το φετινό Ολυμπιακό) και πελάγωσε μαζί με τους παίκτες του.

Η ΤΣΣΚΑ πέτυχε 33 πόντους σε δώδεκα λεπτά και άλλους 18 στα επόμενα επτά, το όλον 50+1 σε χρονικό διάστημα αντίστοιχο του ενός ημιχρόνου.

Ο Ολυμπιακός θα πετύχει μεγάλες νίκες φέτος, αλλά όλες θα τις θεμελιώσει πάνω στην άμυνα. Με παθητικό σχεδόν 90 πόντων, δεν θα περάσει κανένα ποτάμι με στεγνά πόδια.

Ένα τρικ του Γιώργου Μπαρτζώκα, που ανέβασε τον Βεζένκοφ στο «3» δίπλα στο διπλό γαλλικό κλειδί των Ζαν-Σαρλ και Φαλ, βοήθησε τον Ολυμπιακό να μικρύνει το γήπεδο και να σκεπάσει για αρκετή ώρα το καλάθι του.

Η χείρα βοηθείας που χρειάζονταν οι «ερυθρόλευκοι» για να μαζέψουν το βαρύ -17 ήρθε απροσδόκητα από τον απέναντι πάγκο.

Προσπαθώντας να κρατήσει τους κορυφαίους παίκτες του φρέσκους για την τελική ευθεία, ο Ιτούδης απέσυρε ταυτόχρονα τους Κλάιμπερν, Λούντμπεργκ, Μπολομπόι και έστειλε στο παρκέ μία πεντάδα που ισοδυναμούσε με δώρο για τον Ολυμπιακό (που είχε στο παρκέ τα 4/5 της βασικής πεντάδας του): Σβεντ και Ούχοφ μαζί στην περιφέρεια, ο αλεξιπτωτιστής Φαρίντ στο «5».

Το σερί με το οποίο απάντησαν οι Πειραιώτες έφτασε στο 0-14 και θα μεγάλωνε ακόμα περισσότερο αν δεν έβρισκε η ΤΣΣΚΑ έξι πόντους από σκοτωμένες προσπάθειες: ένα τρίποντο του Λούντμπεργκ εν στάσει άμα τη επιστροφή του, τρεις εύστοχες βολές του αρνητικού Σβεντ από αχρείαστο φάουλ του Ζαν-Σαρλ.

Ο Κλάιμπερν επέστρεψε και βρήκε το σκάφος σταθερό, έστω με τεχνητές αναπνοές, για να δώσει ο ίδιος τη χαριστική βολή από τα 6,75 μέτρα. Όταν το 66-63 έγινε 75-65, ο υπερσιβηρικός εξαφανίστηκε στον ορίζοντα.

Ήταν συνεπώς η ΤΣΣΚΑ αυτή που χτύπησε το ντέφι στην παράσταση της Παρασκευής. Ο Ολυμπιακός δοκίμασε στα πρώτα λεπτά τη μπέρτα του πρωταγωνιστή, τη βρήκε άβολη, και κάθισε στο πλάι συμβιβασμένος με τον δεύτερο ρόλο.

Είναι λίγες οι ομάδες που έχουν το ανάστημα να ταξιδέψουν στη φωλιά της «αρκούδας» με αξιώσεις νίκης και ακόμα λιγότερες εκείνες που μένουν ατιμώρητες για την αλαζονεία τους.

Ο Ολυμπιακός των πρώτων πέντε αγωνιστικών, όμως, ο ίδιος που παραλίγο να κερδίσει στη Βαρκελώνη, έδινε την εντύπωση ότι πατούσε με το ένα πόδι στο πάνω πάτωμα και ετοιμαζόταν να ακουμπήσει και το δεύτερο.

Η τελική διαφορά της ήττας του, 6 πόντοι, είναι μικρή, αλλά δεν θα χαρακτήριζα το crash test της Μόσχας επιτυχημένο. Μισό βηματάκι πίσω ήταν, αν και όχι παραπάνω.

Ίσως, πάλι, να ήταν χρήσιμη μία προσγείωση. Ας μη ξεχνάμε, ότι αυτή η ομάδα τερμάτισε στη 12η θέση της περυσινής βαθμολογίας, έχασε τον ηγέτη της και βρίσκεται σε φάση αναδόμησης.

Τις νίκες που θα αυξήσουν το μπόι της, ας τις αναζητήσει αλλού. Η διπλοβάρδια της «διαβολοβδομάδας», απέναντι σε βατούς αντιπάλους, είναι πολύ πιο βολικό εφαλτήριο.

Την επόμενη Παρασκευή τέτοια ώρα, ο Ολυμπιακός μπορεί να βρίσκεται στο 5-2. Οτιδήποτε λιγότερο θα θεωρηθεί σκουντούφλημα.