Γεννηθήτω ο νέος Τζέιμς!

Αναζητώντας στα αβαθή της αγοράς τον νέο του ηγέτη, ή έστω έναν καινούριο Τζέιμς, ο Παναθηναϊκός αμέλησε να κοιτάξει στα δικά του αποδυτήρια.

Για τρίτη τουλάχιστον φορά στα μόλις 6 φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια, ο Ντάριλ Μέικον τζούνιορ μόνο τζούνιορ δεν έμοιαζε.

Γεννημένος baller, o Αμερικανός άσος σεληνιάζεται όταν ο ρυθμός του αγώνα του ταιριάζει, σουτάρει με θράσος χιλίων καρδιναλίων χωρίς να λογαριάζει τίποτα και σκαρφαλώνει τα σκαλοπάτια δύο δύο.

Πριν από ενάμιση μήνα καλά καλά δεν ήξερε τι χρώμα έχει η μπάλα της Εuroleague. Και λέγαμε ότι είναι παίκτης ΑΕΚ. Παίκτης BCL. Και πάντως όχι πόιντ-γκαρντ.

Να τος, όμως, που έβαλε 34 πόντους με 9 τρίποντα στους πρωταθλητές Ευρώπης (μετά τα κατορθώματά του απέναντι σε Φενέρ και Βασκόνια) και έκανε ολόκληρο Σέιν Λάρκιν να μοιάζει κομπάρσος στο απέναντι χαράκωμα.

Το έγραψα σε προηγούμενο κείμενο, το επαναλαμβάνω και σήμερα: ο 25χρονος Μέικον με το απύθμενο θράσος και την τυφλή αυτοπεποίθηση μπορεί να εξελιχθεί σε μετενσάρκωση του Μάικ Τζέιμς στα γήπεδα της κορυφαίας διοργάνωσης.

Στην ηλικία που βρίσκεται σήμερα ο Μέικον, παρά κάτι μήνες τέλος πάντων, ο Τζέιμς έπαιζε ακόμη στον Κολοσσό Ρόδου.

Το προηγούμενο ρεκόρ τριπόντων του Παναθηναϊκού το κατείχε με 8 ο Ταϊρίς Ράις , από ευρωπαϊκό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στις 6 Δεκεμβρίου 2019: το θυμάμαι επειδή περνούσα τη γιορτή μου παρέα με την πορτοκαλί μπάλα.

Απόψε, πάλι, είχα γενέθλια. Just sayin’.

Για να νικηθεί η πρωταθλήτρια Ευρώπης, έστω αυτό το γηραλέο φάντασμά της που περιφέρεται ασκόπως στα γήπεδα της «γηραιάς ηπείρου» όλο το φθινόπωρο, δεν φτάνει ένας σκόρερ στα όρια της αναισθησίας, όσο και αν βοηθηθεί από αγίους και μεταφυσικές δυνάμεις.

Ούτε καν η ζωογόνος δύναμη της έδρας, που κάνει το πράσινο πιο ζωηρό και λαμπερό, από το ματ λαχανί των ταξιδιών.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε επειδή έπαιξε σαν ομάδα, με αφετηρία την προσήλωσή του στην άμυνα. Αυτό ήταν το δικό του ματ.

Η χαοτική ασυνεννοησία προηγούμενων αγώνων έδωσε τη θέση της σε ένα ρεσιτάλ αυτοσυγκέντρωσης, όπου πρωταγωνίστησε -στον δυσκολότερο ρόλο όλων, καταμεσίς του τουρκικού pick’n’roll- ο Γιώργος Παπαγιάννης.

Ο Έβανς βρέθηκε σχεδόν τυχαία στη βασική πεντάδα (λόγω του τραυματισμού του Ουάιτ), αλλά έδωσε «μέγεθος» στη ρακέτα και βοήθησε στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, ενώ ο Πέρι εξελίχθηκε σε αφανή ήρωα, με την περιφερειακή άμυνά του.

Τη σπίθα την άναψε από το «3» ο Χάουαρντ Σαντ-Ρόος, η κουβανέζικη αλεγκρία του οποίου κάνει τον Παναθηναϊκό πιο πληθωρικό και λιγότερο νερόβραστο.

Ξαφνικά, έστω χωρίς τον Παπαπέτρου, ο Δημήτρης Πρίφτης είχε στα χέρια του μία πεντάδα που τα έκανε όλα σωστά στην άμυνα και που μετέτρεψε την άμυνα σε επίθεση γεμάτη σιγουριά: 9/13 σουτ στο πρώτο επτάλεπτο, με 4 τάπες, σχεδόν διπλάσια ριμπάουντ και άφθονο τρέξιμο.

Η αίφνης αργή και μουχλιασμένη Εφές έπαιζε μία ταχύτητα κάτω. Μέχρι να συνειδητοποιήσει πόσα λιοντάρια κυκλοφορούσαν γύρω της στον λάκκο, η διαφορά έφτασε τους 14 πόντους.

Ο Παναθηναϊκός έχασε το μπρίο του μόνο για 4-5 λεπτά, όταν ο Δημήτρης Πρίφτης προσπάθησε να φρεσκάρει την πεντάδα με λάθος τρόπο: τέσσερις ανέτοιμοι μαζί (Φέρελ, Νέντοβιτς, Παπαπέτρου, Ουάιτ) και δίπλα τους ο άοσμος Φλόιντ.

Οι Τούρκοι απάντησαν με γρήγορο 9-2, τα αστέρια του Αταμάν έκαναν εγγραφή στον πίνακα των σκόρερς και ο ανήμπορος να μαρκάρει Παναθηναϊκός παραχώρησε 5 ομαδικά φάουλ σε 2 λεπτά.

Αλλά ο Παπαπέτρου πατούσε γερά, ο Νέντοβιτς σημάδευε απελευθερωμένος από την ευθύνη και ο Φέρελ έδωσε το σάλπισμα με μία φάση που θύμισε …Φέρελ: αιφνιδιασμός μετά το καλάθι των αντιπάλων (στο 24-17). Αυτό είναι το παιχνίδι του.

Τη χαριστική βολή στην Εφές έδωσε η αποβολή του Εργκίν Αταμάν στο 57-45, όταν ακόμη η ομάδα του είχε δικαίωμα στην ελπίδα.

Ακολούθησε σερί 14-0, δεκατέσσερις τρύπες στο σκαρί του ακυβέρνητου βαποριού με την τουρκική σημαία, και ο πρωταθλητής Ελλάδας εξαφανίστηκε στον ορίζοντα, καθ’ οδόν προς μία νίκη ανεκτίμητης αξίας.

Το 2-4 είναι κατά δύο νίκες καλύτερο από εκείνο -το εφιαλτικό- που φοβήθηκαν βάσει προγράμματος οι απαισιόδοξοι του Σεπτέμβρη. Σε μία εβδομάδα από σήμερα, το κοντέρ μπορεί να γράφει 4-4.

Πόσες ομάδες αλήθεια μπορούν να ποντάρουν σε σίγουρη παρουσία στα πλέι-οφ του 2022; Προσωπικά δεν βλέπω πολλές. Η αποψινή νίκη του Παναθηναϊκού μοιάζει με νέο ξεκίνημα.

Όσο για τη ναυαγισμένη Εφές, δεν θυμάμαι ομάδα να παρουσιάζει τόσο έντονα στο γυμνό μάτι τα συμπτώματα του κορεσμού.

Μετά τον θρίαμβο της Κολωνίας, η ομάδα του Αταμάν μοιάζει να στέρεψε από κίνητρο και να κινείται με αυτόματο πιλότο που χασμουριέται, πιστεύοντας ενδεχομένως ότι είναι σε θέση να ανάψει τις μηχανές όποτε της καπνίσει ή όποτε μυριστεί κίνδυνο.

Αμ, δεν πάει έτσι, καρντάσηδες. Δεν είναι κάθε μέρα Σάββατο και κάθε χρονιά 2021.

Φοβάμαι ότι οι Τούρκοι (που κατακρημνίστηκαν πια στο 1-5) θα πληρώσουν ακριβά την απόφαση να μη φρεσκάρουν τον κινητήρα τους το καλοκαίρι που πέρασε.

Μπορεί να παίζουν χωρίς τον περυσινό MVP Βασίλιε Μίτσιτς, αλλά το πρόβλημά τους μοιάζει βαθύτερο, σχεδόν συστημικό.

Αλλά δεν θα κάτσουμε να σκάσουμε κιόλας για την Εφές, που άλλωστε έχει το πορτοφόλι για να διορθώσει κάθε αστοχία.

Οι ελληνικές ομάδες βρίσκονται επιτέλους σε τροχιά ανάκαμψης και αυτό είναι το καλύτερο νέο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε τώρα που πλησιάζει ο χειμώνας.