Ένα λαβράκι σε θολά νερά

Ετούτο τώρα ποιος το περίμενε; Τριανταπέντε μέρες μετά την περίλαμπρη παρέλαση του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, οι «πράσινοι» νιώθουν πιο αισιόδοξοι από τους «κόκκινους» για τα κονταροχτυπήματα που αχνοφαίνονται στον εγχώριο ορίζοντα.

Αυτό βέβαια μπορεί να αλλάξει από τη μία εβδομάδα στην άλλη και δεν αφορά επ’ ουδενί το αύριο των δύο ομάδων στην Euroleague.

Για τον Παναθηναϊκό, όμως Ευρώπη δεν υπάρχει, παρά μόνο στα dvd της ένδοξης εποχής.

Άσχετα με το όνομα του αντιπάλου, κάθε αγώνας εκτός συνόρων αποτελεί πρόβα για τις 1+1+5 αναμετρήσεις που θα μοιράσουν την απόσταση μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας, άντε να τις κάνω 8 αν συνυπολογίσω το ευρωελληνικό ντέρμπι που απομένει στο καλεντάρι.

Οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη αντικρύζουν τον Μπάλντγουιν και σκέφτονται τον Ουόκαπ. Η φιγούρα του Λάρκιν τους θυμίζει τον Σλούκα, αυτή του Σενγκέλια τον Βεζένκοφ, το μπλοκάκι του Σάρας τα συστήματα του Μπαρτζώκα.

Και, ναι, στο πρόσωπο του Στέφαν Γιόβιτς οι «πράσινοι» βλέπουν τον κουμανταδόρο που τους έλειπε. Αυτό είναι που τους κάνει να αισιοδοξούν.

«Ο Στέφαν είναι ένας αληθινός πλέι-μέικερ με πείρα από την Euroleague», έλεγε μετά τον αγώνα για τον παλιό του συνοδοιπόρο ο Νεμάνια Νέντοβιτς. «Ανυπομονώ να παίξω περισσότερο δίπλα του».

Ο Γιόβιτς, εφ’ όσον μείνει υγιής και βρει ρυθμό, μπορεί να δώσει στον Παναθηναϊκό όλα όσα του στέρησαν οι οργανωτικές αδυναμίες των πόιντ-γκαρντ που επιστρατεύτηκαν για να καλύψουν το φευγιό του Νικ Καλάθη. Κανένας δεν πρόκειται να τον μπερδέψει με τον Κέντρικ Πέρι ή με τον Κίφερ Σάικς.

Ο Παναθηναϊκός αναγκάζεται να ψαρέψει σε θολά νερά, νεόπτωχος γαρ, αλλά μια στο τόσο κολυμπούν και εκεί ξεχασμένα λαβράκια. Από τον ίδιο νερόλακκο άλλωστε ψάρεψε και τον Νέντοβιτς. Και τον Χέζονια, ε;

Βεβαίως, ο νεοφερμένος έχει ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να ξαναγίνει ο Γιόβιτς της Εθνικής Σερβίας. «Ήταν ρίσκο, που τον χρησιμοποίησα απόψε 20 λεπτά», ομολόγησε ο Πρίφτης.

Αλλά το μυαλό δεν σκουριάζει από την αγυμνασιά. Έστω σε ρυθμούς προπόνησης και λαχανιασμένος, ο Γιόβιτς έδειξε στοιχεία που κοντεύαμε να ξεχάσουμε στις «πράσινες» βραδιές.

Ένα υπολογισμένο με μοιρογνωμόνιο «two-men game» με τον Παπαπέτρου, που πρόσφερε στον ίδιο το παρθενικό του τρίποντο. Μία ταχυδακτυλουργική ασίστ στον Ουάιτ στον αιφνιδιασμό.

Έναν συνδυασμό με τον Νέντοβιτς βουτηγμένο σε σέρβικο savoir faire, σε επαναφορά από την τελική γραμμή. Ένα σουτ με χέρι αλφάδι όταν οι Βάσκοι έκαναν να ξεμυτίσουν (στο 70-57).

Και, συνολικά, την αίσθηση ότι τα ηνία βρίσκονταν στα χέρια ενός νοικοκύρη γκαρντ με κοφτερό μυαλό και χιλιόμετρα στα πόδια του.

Η παρουσία του Γιόβιτς σκόρπισε σιγουριά και στους υπόλοιπους και έκανε τους Νέντοβιτς, Παπαπέτρου -ιδίως αυτούς- να ξενοιάσουν.

Ο ίδιος Παναθηναϊκός που μέχρι χθες ήταν 16ος στις ασίστ με μέσο όρο 14,1 εκτοξεύτηκε αίφνης στις 23, σε αγώνα μάλιστα 75 πόντων: Μποχωρίδης 5, Παπαπέτρου 5, Νέντοβιτς 4, Γιόβιτς 3 και πάει μετρώντας.

Και ήταν ομάδα, με αρχή, μέση και τέλος. Παραμονές Χριστουγέννων, απέναντι στον ορκισμένο εχθρό του, δεν είχε τίποτα από τα τρία.

Εάν εξαιρεθεί ο μικρούλης Αβδάλας, που βασανίστηκε ένα πεντάλεπτο απέναντι στον Μπόλντγουιν χωρίς καλά καλά να ακουμπήσει τη μπάλα, ο Παναθηναϊκός είχε 10 σκόρερς, 9 παίκτες με τουλάχιστον ένα ριμπάουντ (όλους πλην Μαντζούκα) και 8 παίκτες με τουλάχιστον μία ασίστ (όλους πλην Μαντζούκα, Καββαδά).

Κανένας «πράσινος» δεν ζορίστηκε με περισσότερα από 25 λεπτά συμμετοχής στο αποψινό 75-63 επί της Βασκόνια. «Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, παίξαμε σωστά και δείξαμε ότι κάτι κάνουμε», είπε ικανοποιημένος ο Πρίφτης.

Ναι, ξέρω. Όλα αυτά έγιναν ελλείψει αντίστασης απόψε στο ΟΑΚΑ. Η ομάδα του Νέβεν Σπάχια ταξίδεψε με απουσίες (Σεντεκέρσκις, Κοστέλο, Α.Πίτερς, Κούρουκς), παρατάχθηκε με 8 ετοιμοπόλεμους παίκτες και ξεκίνησε με 0/13 τρίποντα.

Ακόμα και πλήρης, δεν γεμίζει το μάτι κανενός. Όταν την πρωτοείδα, στην πρεμιέρα της σεζόν απέναντι στον Ολυμπιακό, έγραψα ότι ουδέποτε έχει εμφανιστεί στην Euroleague τόσο κακή Βασκόνια.

Ωστόσο, η άλλοτε «Τάου» βρίσκει τρόπο να τιμωρήσει όποιον την πάρει αψήφιστα: 94-75 τη Μπαρτσελόνα πριν από δύο εβδομάδες, δύο διπλά στη Γερμανία κ.ο.κ. Παλιά της τέχνη, κόσκινο.

Ο φετινός Παναθηναϊκός -που παραλίγο να αλώσει τη Βιτόρια προ τριμήνου- δεν έχει την πολυτέλεια να υποτιμήσει κανέναν, ιδίως όταν χάνει δύο βασικότατα στελέχη του (Παπαγιάννη, Μέικον).

Η σοβαρότητα των «πρασίνων» στέρησε από τους Βάσκους το τελευταίο όπλο τους, ενώ η πολύ καλή εμφάνιση του Έβανς στο «5» υπενθύμισε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, πέρα από τις λόμπες προς τον Παπαγιάννη και από τις τεμπέλικες άμυνες που στέλνουν τους πάντες στον εναέριο χώρο του Έλληνα ψηλού.

Εάν δεν το προσέξατε, ο Γιώργος Παπαγιάννης είναι κορυφαίος ριμπάουντερ και δεύτερος μπλοκέρ της διοργάνωσης. Η απουσία του, λόγω τραυματισμού, υποχρέωσε τους «πράσινους» να επιστρέψουν στο θρανίο και να μάθουν καινούριο μάθημα.

Το αποτέλεσμα του αποψινού αγώνα δεν έχει την παραμικρή βαθμολογική αξία για το γίγνεσθαι της περιόδου, αλλά ο Παναθηναϊκός δείχνει να ξαναβρίσκει σιγά σιγά τη χαρά του παιχνιδιού.

Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο κέρδος που μπορούσε να αποκομίσει από τα μισοφωτισμένα ευρωπαϊκά ραντεβού του Γενάρη.