Στο κατώφλι της νέας εποχής

Προλογίζοντας την αποψινή αναμέτρηση, ο εκφωνητής της Euroleague θυμήθηκε τις δύο απανωτές ήττες που πυροδότησαν το αρνητικό σερί του Ολυμπιακού (στα πλέι-οφ του 2018) και τις χαρακτήρισε «τέλος εποχής», αφού έναν χρόνο νωρίτερα οι Πειραιώτες έπαιξαν στον τελικό της Κωνσταντινούπολης.

Και μάλλον είχε δίκιο. Έκτοτε, ο Ολυμπιακός δεν ξανάπαιξε στην Ευρώπη με κοντομάνικο.

Η νίκη των «κόκκινων» στο δύσβατο Κάουνας, απέναντι στην ϊδια Ζαλγκίρις που το προηγούμενο 20ήμερο ξεπάστρεψε τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα, άφησε την ακριβώς αντίθετη γεύση: ξεκίνημα μιας καινούριας εποχής.

Με ή χωρίς τους Ρώσους, που τόσο απεχθάνονται οι Λιθουανοί για προφανείς λόγους, ο Ολυμπιακός είναι πλέον ισχυρό φαβορί για μια θέση στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας και σε απόσταση βολής από την 3η θέση.

Για να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας οριστικά και αμετάκλητα, αφήνοντας πίσω την Εφές καλείται να κερδίσει στη χειρότερη περίπτωση 3 από τους τελευταίους 4 αγώνες του, με Παναθηναϊκό (μέσα), Μονακό (στο Πριγκηπάτο), Βιλερμπάν (στη Γαλλία), Μπαρτσελόνα (στο Φάληρο).

Εάν μάλιστα πετύχει μία νίκη παραπάνω από την Αρμάνι στο ίδιο διάστημα, θα προσπεράσει τους σινιέ Ιταλούς.

Η ομάδα του Μεσίνα έχει να παίξει εκτός με Μακάμπι, Εφές, Βιλερμπάν και εντός με Μπάγερν, Μονακό. Δεν το λες και εύκολο, το πρόγραμμά της.

Koντολογίς, ένα προγνωστικό: εάν ο Ολυμπιακός κερδίσει τρία από τα τέσσερα παιχνίδια του, θα τερματίσει ψηλότερα από την 4η θέση.

Αλλά «ξεκίνημα εποχής» δεν σημαίνει αγωνιώδεις υπολογισμοί με κομπιουτεράκια και προσευχές για στραβοπατήματα των αντιπάλων.

Άλλωστε, οι συγκρούσεις με τη Ζαλγκίρις του 2018 (Ουόκαπ και σία, με ενορχηστρωτή τον Σάρας) υπενθυμίζουν ότι το πλεονέκτημα έδρας δεν ισοδυναμεί με απόλυτο εχέγγυο πρόκρισης στο φάιναλ-φορ, ακόμα και απέναντι σε ποιοτικά κατώτερο αντίπαλο.

Το στοιχείο που προκαλεί αισιοδοξία είναι η αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός του 2022 ξέρει να κερδίζει τους εκ των ων ουκ άνευ αγώνες, βρίσκει τρόπους να ξεπερνάει τις αναποδιές του, διαθέτει περισσότερα από 1-2 όπλα στη φαρέτρα του, έχει τον πανδαμάτορα με το μέρος του και αφήνει τη σφραγίδα του στα ξένα γήπεδα, όπως έκανε στα καλά χρόνια του Σπανούλη.

Ο καινούριος Σπανούλης λέγεται Κώστας Σλούκας, αλλά γύρω του υπάρχει κόσμος ικανός να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη πριν αυτό κολλήσει ανεπανόρθωτα.

Σε προηγούμενες περιπτώσεις, όπως π.χ. στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, την κόκκινη κούπα γυάλισαν ο 7ος, ο 8ος, ο 9ος παίκτης της ομάδας.

Απόψε, στο Κάουνας όπου ου παντός πλειν αυτή την εποχή, ο Γιώργος Μπαρτζώκας κατέφυγε σε μία συνταγή εντελώς διαφορετική, βγαλμένη από τη δεκαετία του ’80: το μπάσκετ των 7 παικτών!

Οι κ.κ. Ντόρσεϊ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ δεν αποσύρθηκαν ούτε στιγμή από το παιχνίδι μετά την ανάπαυλα του ημιχρόνου, ενώ o Σλούκας έπαιξε απνευστί τα τελευταία 13,5 λεπτά και ο εφεδρικός Μάρτιν άφησε τον βασικό Φαλ στον πάγκο σε ολόκληρη την δ’ περίοδο.

Οι έξι που προανέφερα, μαζί με τον Ουόκαπ (6,5 λεπτά, 2 ασίστ, 1 κλέψιμο, 1 αίρμπολ) πήραν τον Ολυμπιακό από το χεράκι στο 39-39 και τον πέρασαν με στεγνά πόδια στην απέναντι όχθη του ποταμού Νεμούνας.

Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι υπόλοιποι υστέρησαν: οι Πρίντεζης, Λαρεντζάκης και (ιδίως) ΜακΚίσικ πήραν αρκετά καλό βαθμό στο cameo τους, αλλά δεν χρειάστηκε να βγάλουν τη φόρμα στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης.

Τα δύο καλάθια του Πρίντεζη, το γκολ-φάουλ του Λαρεντζάκη και τα ...δυόμισυ κλεψίματα του ΜακΚίσικ στη β' περίοδο έδωσαν ανάσες, όταν οι υπόλοιποι σούταραν τούβλα και οι Λιθουανοί απειλούσαν να ξεφύγουν.

Ο Μπαρτζώκας έδειξε εμπιστοσύνη στους Ντόρσεϊ, Βεζένκοφ και τελικά δικαιώθηκε, μολονότι αυτοί ξεκίνησαν με 0/5 τρίποντα έκαστος.

Ο άξονας Σλούκα-Μάρτιν και η πληθωρική δουλειά του ασύγκριτου Παπανικολάου γέμιζαν το σακούλι ώσπου να ξεμπουκώσουν οι δύο αρχισκόρερς.

Ήταν φυσικά η άμυνα αυτή που έκανε τους πάντες να πατήσουν γερά στο παρκέ και να δουν το αντίπαλο καλάθι καθαρά στην τελική ευθεία, χωρίς να πτοηθούν από την κόπωση.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να πέτυχε στην δ’ περίοδο τα 5 τρίποντα που χρειαζόταν για να πάρει αποστάσεις (και μάλιστα από 4 διαφορετικούς παίκτες), αλλά αφεντικό του αγώνα έγινε όταν περιόρισε τη δημιουργία του θαυμάσιου Λεκάβιτσιους και τη δράση των Νέμπο, Λοβέρν, Ουλάνοβας πάνω στο βαμμένο, στην πλάτη του Φαλ.

Το αρχικό 7-1 στις ασίστ έγινε 16-20 μετά το εναρκτήριο δεκάλεπτο, η ένταση στην αμυντική προσπάθεια υποχρέωσε τον αντίπαλο σε 16 λάθη και η συγκομιδή των παικτών του Γιούρε Ζντοβτς κατακρημνίστηκε στους 34 πόντους (έναντι 45 του Ολυμπιακού).

Το επίμονο κυνήγι των επιθετικών ριμπάουντ (13), με πρωταγωνιστή τον αναγεννημένο Χασάν Μάρτιν και κρυφό ήρωα τον Βεζένκοφ, μάζεψε από το έδαφος ό,τι έπεφτε από τη μπουγάδα.

Οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να δυσκολεύτηκαν αρκετά μέχρι να φτάσουν στο τελικό 73-84, αλλά ουδέποτε έδωσαν την εντύπωση ότι κινδύνευαν με νίλα τύπου Βερολίνου.

«Δοκιμάσαμε τα πάντα, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος σε όλα απόψε», ομολόγησε ο Ζντοβτς.

Ναι, η κατραπακιά από την Άλμπα έπεσε μόλις προχθές, που λέει ο λόγος. Ουδείς ισχυρίστηκε ότι ο Ολυμπιακός της νέας εποχής είναι άτρωτος ή ότι θα κατατροπώσει οποιονδήποτε μόνο με τη φανέλα.

Ο Μπαρτζώκας έχει απόλυτο δίκιο όταν ισχυρίζεται ότι «η Euroleague έχει μόνο πολύ καλές και απλώς καλές ομάδες», δηλαδή ουδεμία κακή.

Στην επόμενη στροφή, που είναι από τις πιο ύπουλες, περιμένει τον Ολυμπιακό ένας αντίπαλος που δεν είναι παραπάνω από απλώς καλός, αλλά έχει τον τρόπο του να ψηλώνει και να αγριεύει όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με κόκκινες στολές.

Όπως ο ταύρος, που αφηνιάζει αντικρύζοντας το κόκκινο πανί του ταυρομάχου.